Άιμπροξ
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 55°51′12″N 4°18′33″W / 55.853206°N 4.309256°W
 Το εσωτερικό του γηπέδου | |
| Πλήρες όνομα | Άιμπροξ Στέιντιουμ |
|---|---|
| Ιδιοκτήτης | Ρέιντζερς |
| Είδος | στάδιο ποδοσφαίρου[1] |
| Χωρητικότητα | 50,987 θεατές |
| Διαστάσεις αγωνιστικού χώρου | 105 × 69 m |
| Επιφάνεια | Γρασίδι |
| Κατασκευή | |
| Έναρξη εργασιών | 30 Δεκεμβρίου 1899 |
| Ολοκλήρωση | 1899 |
| Εγκαίνια | 30 Δεκεμβρίου 1899 |
| Ανακαίνιση | 1928, 1978-1981, 1990-1991 |
| Τοποθεσία | |
 | |
| Διεύθυνση | Γλασκώβη Δήμος της Γλασκώβης Ηνωμένο Βασίλειο[2][1] |
| Φορείς εκμετάλλευσης | |
| Ρέιντζερς Γλασκώβης | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Άιμπροξ Στέιντιουμ είναι ποδοσφαιρικό γήπεδο στη Σκωτία. Χτίστηκε το 1899 και τα εγκαίνιά του έγιναν στις 30 Δεκεμβρίου 1899. Επίσης το γήπεδο έχει ανακαινιστεί το 1928, την τριετία 1978-1981 και το 1990 με 1991. Από τα εγκαίνια μέχρι και σήμερα το στάδιο είναι η έδρα της Ρέιντζερς Γλασκώβης, ενώ επίσης έχει φιλοξενήσει κάποιους αγώνες της Εθνικής Σκωτίας. Το γήπεδο είχε καταστραφεί μερικώς το 1902 και το 1971, αλλά οι καταστροφές επιδιορθώθηκαν.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Ρέιντζερς έπαιξαν το πρώτο τους ματς το 1872, στο Γκλάσγκοου Γκριν(Glasgow Green). Έκτοτε ο σύλλογος έπαιξε τα παιχνίδια του σε δημόσια γήπεδα στη Γλασκώβη. Ένα από αυτά ήταν το Μπέρνμπανκ(Burnbank), στο οποίο εγκαταστάθηκαν το 1875. Τον επόμενο χρόνο η ομάδα έπαιξε στο Κίνινγκ Παρκ(Kinning Park). Το γήπεδο αυτό είχε χωρητικότητα 7.000 θεατών, αλλά δεν ανήκε στην ιδιοκτησία της ομάδας των Ρέιντζερς. Έμειναν εκεί ως το 1887, αλλά τότε άλλαξαν ξανά έδρα και μοιράστηκαν το Κάθκιν Παρκ(Cathkin Park) με την ομάδα της Θερντ Λάναρκ(Third Lanark) για το τέλος της σεζόν 1886-87.
Οι Ρέιντζερς μετακόμισαν στο Άιμπροξ για πρώτη φορά το 1887, που βρισκόταν ανατολικά του προηγούμενου γηπέδου τους. Το πρώτο ματς στο Άιμπροξ ήταν ένα ματς των Ρέιντζερς εναντίον της Πρέστον Νορθ Εντ όπου οι γηπεδούχοι επικράτησαν με 8-1 στις 20 Αυγούστου 1887 το οποίο παρακολούθησαν 15.000 θεατές. Το ματς αυτό διακόπηκε στο 70' λόγω προβλημάτων στον αγωνιστικό χώρο. Μετέπειτα έγιναν εκεί 3 αγώνες της Εθνικής Σκωτίας και ο τελικός κυπέλλου Σκωτίας 1890. Το τελευταίο ματς του παλιού Άιμπροξ διεξήχθη στις 9 Δεκεμβρίου 1899. Το νέο Άιμπροξ εγκαινιάστηκε επίσημα στις 30 Δεκεμβρίου 1899.
Το Άιμπροξ Παρκ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Άιμπροξ Παρκ, όπως ήταν γνώστο το διάστημα μεταξύ 1899 και 1997, ητάν σχεδόν εντελώς διαφορετικό από το σημερινό γήπεδο. Ακολούθησε το μοντέλο των περισσότερων σκωτσέζικων γηπέδων εκείνης της εποχής. Η χωρητικότητα άγγιζε τις 40.000 θέσεις. Το Σέλτικ Παρκ, το Άιμπροξ και το Χάμπντεν Παρκ ήταν οι 3 υποψήφιες έδρες για να διοργανώσουν τους τελικούς του Κυπέλλου Σκωτίας. Αυτό θα πρόσφερε 1.000 λίρες στην διοργανώτρια ομάδα. Για να έχει ελπίδες να κερδίσει, το Άιμπροξ, η ομάδα των Ρέιντζερς δημιούργησαν μια νέα εξέδρα χωρητικότητας 36.000 θεατών πίσω από τα δυτικά γκολπόστ. Έτσι η συνολική χωρητικότητα έφτασε τις 75.000 θέσεις.
Στις 5 Απριλίου 1902, ένα δυστύχημα έλαβε χώρα στο Άιμπροξ κάθως ένα μέρος του γηπέδου καταστράφηκε με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος φιλάθλωβ να πέσουν από τα 15 μέτρα. Οι περισσότεροι επέζησαν γιατί έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλο, όμως 25 φίλαθλοι έχασαν την ζωή της και 517 τραυματίστηκαν. Ο κοσμός δεν μπορούσε να πιστέψει ότι οι πρώτες ζημιές του γηπέδου ήταν γεγονός. Ποτέ δεν αποφασίστηκε ποια ήταν η κύρια. Μερικοί ανέφεραν ότι έφταιγε η ποιότητα του ξύλου, ενώ άλλοι ότι έφταιγε ο τρόπος κατασκευής. Οι Ρέιντζερς αφαίρεσαν αυτό το μέρος της εξέδρας με αποτέλεσμα η χωρητικότητα να πέσει στις 25.000 θέσεις. Λίγο αργότερο σχεδιάστηκε η ανακατασκευή του γηπέδου που επρόκειτο να έφτανε τις 63.000 θέσεις μέχρι το 1910. Έτσι η Σκωτία είχε τα 3 μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά γήπεδα στον κόσμο εκείνη την εποχή.
Η επόμενη σημαντική αναδιαμόρφωση του γηπέδου ήρθε το 1928, όπου οι Ρέιντζερς κέρδισαν το πρώτο τους νταμπλ. Την πρωτοχρονιά του 1929 εγκαινιάστηκε το καινούργιο Μέιν Σταντ(Main Stand) στη νότια πλευρά του γηπέδου με χωρητικότητα 10.000 θεατών.
Στις 2 Ιανουαρίου 1939, το ντέρμπι μεταξύ Ρέιντζερς και Σέλτικ συγκέντρωσε 118.567 οπάδους, αριθμός ρεκόρ στην Μεγάλη Βρετανία. Οι προβολείς χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1953, σ' ένα φιλικό κόντρα στην Άρσεναλ.Μερικά χρόνια αργότερα όμως η χωρητικότητα μειώθηκε στις 80.000 για λόγους ασφαλείας.
Το Άιμπροξ είχε το χειρότερο ρεκόρ ασφαλείας στην Μεγάλη Βρετανία. Δύο φίλαθλοι έχασαν την ζωή τους το 1961. Τότε η ομάδα έλαβε τα μέτρα της όμως υπήρξαν άλλοι δύο τραυματισμοί το 1967 και το 1969. Στις 23 Οκτωβρίου 1968, ξέσπασε πυρκαγιά στο Μέιν Σταντ(Main Stand). Και 7 μήνες αργότερα ξέσπασε νέα πυρκαγιά στο ίδιο σημείο, όπου και καταστράφηκαν 200 καθίσματα κόντα στα γραφεία των δημοσιογράφων. Το χειρότερο δυστύχημα όμως που έχει γίνει ποτέ στην Βρετανία ήρθε στις 2 Ιανουαρίου 1971 στο ντέρμπι μεταξύ Ρέιντζερς και Σέλτικ όπου 66 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από ασφυξία. Το ματς αυτό έληξε 1-1, με γκολ στα τελευταία λεπτά για τους γηπεδούχους. Το 1975, η χωρητικότητα του Άιμπροξ έπεσε στις 65.000 θέσεις για λόγους ασφαλείας. Λίγο αργότερα η διοίκηση της ομάδας πρόσθεσε μερικές ακόμα θέσεις στο βόρειο τμήμα του γηπέδου το οποίο μετέπειτα μετονομάστηκε σε Σεντενέρι Σταντ(Centenary Stand).
Το Άιμπροξ Στέιντιουμ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
Το δυστύχημα του 1971 οδήγησε την διοίκηση των Ρέιντζερς στην κατασκευή ενός μοντέρνου, ασφαλούς γηπέδου. Ο Willie Wadell επίσκέφθηκε μοντέρνα γήπεδα στη Γερμανία κατά την διεξαγωγή του Μουντιάλ 1974. Έτσι τα πλάνα του νέου γηπέδου είχαν ως πρότυπο το Βεστφαλστάντιον. Το Άιμπροξ επρόκειτο να χτιστεί σε ορθογώνιο σχήμα, αντί του οβάλ που ήταν προηγουμένως, και επρόκειτο επίσης να αντικατασταθολυν τρεις από τις 4 εξέδρες με καινούργιες. Μόνο το Μέιν Σταντ(Main Stand) θα έμενε όπως ήταν. Μετά όμως την τραγωδία του Χίλσμπορο, και την εφαρμογή ενός κανόνα που υποστηρίζει πως όλοι οι θεατές πρέπει να είναι καθισμένοι δηλαδή να υπάρχουν παντού καθίσματα και κανένας χώρος για όρθιους θεατές, αυτό το σχέδιο γηπέδου ήταν μεγάλο ρίσκο. Τελικά αποφασίστηκε να γίνει κανονικά το έργο το οποίο κόστισε 6 εκατμμύρια λίρες. Η πρώτη φάση του σχεδίου, που ξεκίνησε το 1978, ήταν η αφαίρεση της ανατολικής εξέδρας και η αντικατάστασή της με το Κόπλαντ Ρόουντ Σταντ(Copland Road Stand). Τον αμέσως επόμενο χρόνο αντικαταστάθηκε η δυτική εξέδρα με μια καινούργια. Κάθε μία από αυτές τις δύο καινούργιες εξέδρες είχε χωρητικότητα 7.500 θέσεων. Η ανακατασκευή ολοκληρώθηκε το 1981 με την αντικατάσταση του Σεντενέρι Σταντ(Centenary Stand) με το Γκόβαν Σταντ(Govan Stand) που είχε χωρητικότητα 10.300 θέσεων.
Το νέο Άιμπροξ είχε χωρητικότητα 44.000 θέσεων και εγκαινιάστηκε με το μεγάλο ντέρμπι μεταξύ των Ρέιντζερς και της Σέλτικ στις 19 Σεπτεμβρίου 1981. Το κόστος του γηπέδου έφτασε τις 10 εκατομμύριες λίρες. Το γέγονος αυτό προκάλεσε οικονομικό κενό στους Ρέιντζερς που βρέθηκαν σε οικονομική κρίση την περίοδο 1981-82. Εκείνη την περίοδο είδαν και την προσέλευση να παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα, 17.500 θεατές, ενώ σε ένα παιχνίδι έφτασε μόλις τους 4.500 θεατές. Εκείνη την περίοδο υπήρχε γενικά χαμηλή προσέλευση στη Σκωτία. Παρά τους λίγους θεατές οι Ρέιντζερς είχαν την υψηλότερη, κατά μέσο όρο, προσέλευση τις σεζόν 1983-84 και 1984-85.
Αυτή η κατάσταση άλλαξε όταν οι μετοχές του συλλόγου πέρασαν σε καινούργια χέρια, σε αυτά του Ντέιβιντ Χολμς(David Holms), το 1986. Η πώληση εισητηρίων διαρκείας αυξήθηκε ραγδαία, από τις 7.000 το 1986, στις 30.000 στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ενώ παράλληλα τα οικόνικα έσοδα αυξήθηκαν κατά 1,7 εκατομμύρια λίρες ως το 1989. Η χρησιμοποίηση των ηλεκτρονικών εισητηρίων, των μεγάλων ηχείων στο στάδιο αλλά και η καθιέρωση της γιγαντοοθόνης έκανε το Άιμπροξ ένα από τα καλύτερα γήπεδα της εποχής.
Ο Ντέιβιντ Μάρεϊ(David Murray) ανέλαβε την προεδρία των Ρέιντζερς το 1988. Το 1990 εγκαινιάστηκε μια νέα επέκταση πίσω από το Γκόβαν Σταντ(Govan Stand) που κόστισε 4 εκατομμύρια λίρες. Μερικές ακόμα ανακατασκευές στις αρχές του 90' ξεκίνησαν ώστε να ανεβάσουν την χωρητικότητα στις 50.000 θέσεις. Ο πρόεδρος της ομάδα προσέλαβε έναν αρχιτέκτονα ώστε να σχεδιάσει μια τρίτη σειρά στην εξέδρα Μέιν Σταντ(Main Stand). Τα εγκαίνια του νέου αυτού έργου, που κόστισε 20 εκατομμύρια λίρες, έγιναν σε έναν αγώνα των Ρέιντζερς κόντρα Νταντί Γιουνάιτεντ τον Δεκέμβριο του 1991. Επίσης λίγο αργότερα χτίστηκαν τέσσερις(4) κολώνες στο Μέιν Σταντ(Main Stand) ώστε να στηρίξουν την καινούργια οροφή. Έτσι όμως υπήρχαν περίπου 1000 θέσεις που δεν είχαν καλή θέα προς τον αγωνιστικό χώρο. Τότε η χωρητικότητα έφτασε τις 44.500 θέσεις. Οι θέσεις όρθιων θεατών στο Μέιν Σταντ(Main Stand) αφαιρέθηκαν οριστικά το 1994 ενώ το 1995 οι χρωματιστές καρέκλες έφυγαν και εγκαταστάθηκαν μόνο μπλε καρέκλες. Προστέθηκαν τότε άλλες 3.498 θέσεις και η χωρητικότητα έφτασε τις 47.998 θέσεις.
Τα δύο κενά μεταξύ των: Γκόβα(Govan), Κόπλαντ(Copland) και Μπρουμλόουν Σταντ(Broomloan Stand) γέμισαν με καθίσματα. Το γήπεδο ονομάστηκε και επίσημα Άιμπροξ Στέιντιουμ το 1997 μετά τις τελευταίες τροποποιήσεις όπου έφτασαν την χωρητικότητα του γηπέδου να είναι πάνω από 50.000. Το 2006 προστέθηκαν τρεις σειρές καθισμάτων στο πάνως μέρος του Γκόβαν Σταντ(Govan Stand). Τότε η χωρητικότητα έφτασε στις 50.987 θέσεις και παραμένει έτσι ως σήμερα. Το Μέιν Σταντ(Main Stand) μετονομάστηκε σε Μπιλ Στρουθ Μέιν Σταντ(Bill Struth Main Stand) τον Σεπτέμβριο του 2006 για να τιμήσουν τα 50 χρόνια από τον θάνατο του Μπιλ Στρουθ(Bill Struth).
Το 2012 οι Ρέιντζερς δεν ήρθαν σε συμφωνία με τον χορηγό και το γήπεδο πουλήθηκε τον Ιούνιο του 2012 σε μια εταιρεία της οποίας πρόεδρος ήταν ο Τσαρλς Γκριν(Charles Green). Εκείνη την χρονιά οι Ρέιντζερς υποβιβάστηκαν στην 4η εθνική κατηγορία της Σκωτίας
Μεταφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι 2 κεντρικοί σιδηροδρομικοί σταθμοί της Γλασκώβης, ο κεντρικός και ο Κουίν Στριτ(Queen Street), απέχουν περίπου 3,2 χλμ. από το Άιμπροξ. Το γήπεδο συνδέεται απευθείας με τους σταθμούς μετρό Άιμπροξ(Ibrox) και Τσεσνοκ(Cessnock). Οι φίλαθλοι μπορούν επίσης να εξυπηρετηθούν από τις γραμμές λεωφορείων Φερστ Γκλάσγκοου(First Glasgow) στο Πέισλι Ρόουντ Γουέστ(Paisley Road West). Το γήπεδο είναι αρκετά κοντά στον αυτοκινητόδρομο Μ8 και η έξοδος 23 είναι η πιο κοντινή στο γήπεδο έξοδος. Οι γύρω δρόμοι είναι αδιάβατοι όταν διεξάγεται κάποιος αγώνας λόγω του συνωστισμού των φιλάθλων.