Αλαί
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Στην αρχαία Ελλάδα με την ονομασία Αλαί φέρονταν παραθαλάσσιες περιοχές όπου υπήρχαν φυσικές αλυκίδες (= αλυκές), σε αντιδιαστολή με τις τεχνικές δεξαμενές (λάκκους) συλλογής άλατος, που λέγονταν αλοπήγια. Την ονομασία αυτή έπαιρναν και γειτονικές πόλεις ή δήμοι.
Σημαντικότερες τέτοιες τοποθεσίες Αλών ήταν οι:
- Αλαί αι Αραφηνίδες, δήμος της Αιγηίδος ο οποίος "δήμος Αραφηνίδος μεταξύ Φηγέος του προς Μαραθώνι και Βραυρώνος" (βρίσκεται μεταξύ που πρόκειται για τη σύγχρονη αλυκή της Ραφήνας.
- Αλαί αι Αιξωνίδες, "πλησίον του Άστεος", ονομαζόμενες από τον αρχαίο δήμο της Αιξωνής (σημερινή Βούλα). Από μια μικρή όμως φράση του Στέφανου του Βυζάντιου "έστι και λίμνη εκ της θαλάσσης" πολλοί συνάγουν ότι πρόκειται για τη σύγχρονη Βουλιαγμένη.
- Αλαί του Πειραιώς, πρόκειται για αβαθές μέρος κοντά στον σημερινό ναό του Αγίου Διονυσίου, λίγες εκατοντάδες μέτρα βορειότερα του παλαιού νεκροταφείου του Πειραιά όπου το έδαφος συνεχίζει να είναι πηλώδες και λασπώδες κατάφυτο παλαιότερα από βούρλα εξ ου και η ονομασία της περιοχής. Προ αυτών ήταν ο λιμένας Αλών.[1] Επίσης
- 'Αλαί Βοιωτίας λεγόταν μικρή αρχαία πολίχνη κατ΄ έναντι της Εύβοιας, ο σύγχρονος Θεολόγος, όπου υπήρχε αρχαία αλυκή.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Α. Ρ. Ραγκαβή, «Περί των Λιμένων του Πειραιώς», περιοδικό «Απόλλων», Έτος ΣΤ, αριθ. τευχ. 63, Εν Πειραιεί Μάρτιος 1890, σελ. 969-970.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.2ος, σ.159
- Στέφανος ο Βυζάντιος, σελ. 30 στην έκδοση Stephani Byzantii eonikon quae supersunt, Antonius Westermann, Teubner, 1839