NMR μηδενικού πεδίου
NMR μηδενικού πεδίου (Zero field NMR) είναι η λήψη φασμάτων NMR σε ένα περιβάλλον προσεκτικά σαρωμένο από μαγνητικά πεδία (Συμπεριλαμβανομένου του γήινου μαγνητικού πεδίου). Είναι χρήσιμο στη μελέτη χημικών ουσιών με μαγνητικά ενεργούς πυρήνες (με σπιν 1/2 και μεγαλύτερα) και για μελέτη της μοριακής δυναμικής (molecular dynamics).
Η ανάπτυξη πολύ ευαίσθητων μαγνητικών ανιχνευτών (SQUID (υπεραγώγιμη συσκευή μαγνητικής συμβολής Superconducting quantum interference device), συντονισμός γιγαντιαίου μονοπόλου (Giant Monopole Resonance ή GMR), ατομικό μαγνητόμετρο (atomic magnetometer)) έκανε δυνατή (τη δεκαετία του 2000) την ανίχνευση σημάτων NMR άμεσα σε περιβάλλοντα μηδενικού πεδίου. Τα προηγούμενα πειράματα NMR μηδενικού πεδίου βασίστηκαν σε έμμεση ανίχνευση όπου το δείγμα έπρεπε να πηγαίνει από το θωρακισμένο περιβάλλον μηδενικού πεδίου σε ένα υψηλό μαγνητικό πεδίο για ανίχνευση με ένα συμβατικό επαγωγικό πηνίο.
Πολύ επιτυχημένη ήταν η υλοποίηση των ατομικών μαγνητομέτρων σε μηδενικό μαγνητικό πεδίο δουλεύοντας με κυψέλες ατμού ρουβιδίου για να ανιχνευθεί NMR μηδενικού πεδίου.[1]
Μερικές φορές έχει αναφερθεί, αλλά ανακριβώς, ως πυρηνικός τετραπολικός συντονισμός (nuclear quadrupole resonance) (NQR).[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Sheng, D.; Li, S.; Dural, N.; Romalis, M. (18 April 2013). «Subfemtotesla Scalar Atomic Magnetometry Using Multipass Cells». Physical Review Letters (American Physical Society) 110 (16). doi: . Bibcode: 2013PhRvL.110p0802S. http://link.aps.org/doi/10.1103/PhysRevLett.110.160802.
- ↑ U.S. Patent 6.919.838
Παραπέρα μελέτη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- M. P. Ledbetter, C. Crawford, A. Pines, D. Wemmer, S. Knappe, J. Kitching, D. Budker "Optical detection of NMR J-spectra at zero magnetic field Αρχειοθετήθηκε 2021-12-06 στο Wayback Machine." J. Magn. Reson. (2009), 199, 25-29.
- T. Theis, P. Ganssle, G. Kervern, S. Knappe, J. Kitching, M. P. Ledbetter, D. Budker and A. Pines; “Parahydrogen-enhanced zero-field nuclear magnetic resonance” Nature Physics (2011), 7, 571–575.