Κέντρο Μποτίν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Centro Botín)

Συντεταγμένες: 43°27′37.98″N 3°48′13.96″W / 43.4605500°N 3.8038778°W / 43.4605500; -3.8038778

Centro Botín
Χάρτης
Γενικές πληροφορίες
ΕίδοςΚέντρο Τέχνης
ΔιεύθυνσηMuelle de Albareda, P.º de Pereda, s / n, 39004 Santander, Cantabria, Ισπανία
Γεωγραφικές συντεταγμένεςΚαντάμπρια
43°27′37″N 3°48′18″W
Διοικητική υπαγωγήΣανταντέρ
ΤοποθεσίαΣανταντέρ
ΧώραΙσπανία
Έναρξη κατασκευήςΙούνιος 2012
Ολοκλήρωση2017
ΛειτουργίαΠαρασκευή 23 Ιουνίου 2017
Κόστος80 εκατ. €
ΙδιοκτήτηςFundación Marcelino Botín
Τεχνικές λεπτομέρειες
Εμβαδόν6.823 meter² m2
Σχεδιασμός και κατασκευή
ΑρχιτέκτοναςΡέντσο Πιάνο, Luis Vidal Architects
Ιστότοπος
https://www.centrobotin.org/
Commons page Πολυμέσα

Το Κέντρο Μποτίν (Centro Botin) είναι κέντρο τέχνης, έργο του Ιταλού βραβευμένου αρχιτέκτονα με βραβείο Πρίτσκερ Ρέντσο Πιάνο σε συνεργασία με το γραφείο Luis Vidal + Architects. Βρίσκεται στην πόλη του Σανταντέρ της Ισπανίας. Είναι τοποθετημένο σε στρατηγική περιοχή που βλέπει στον κόλπο και βρίσκεται κοντά στο κέντρο της παλιάς πόλης.[1] Η έναρξη των έργων ξεκίνησε το 2012 και αποπερατώθηκε το 2017. Στόχος του είναι να τονώσει την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη της κοινωνίας.[2]

Το Κέντρο Μποτίν αποτελεί έναν χώρο συνάντησης για την τέχνη και την παιδεία. Χάρη στην κατασκευή της σήραγγας δημιουργεί νέους δημόσιους χώρους και επεκτείνει τους υπάρχοντες ιστορικούς κήπους Περέδα. Όλα αυτά ως μια συμφωνία, υπηρετούν τον σκοπό της σύνδεσης του κέντρου του Σαντάντερ με τον κόλπο του.

Τόσο σημαντικό όσο και το ίδιο το κτίριο -έργο του στούντιο Renzo Piano Building Workshop (RPBW), σε συνεργασία με τον Luis Vidal και τους Αρχιτέκτονες– είναι οι δημόσιοι χώροι που έχουν δημιουργηθεί γύρω, χάρη στη υπογειοποίηση της λεωφόρου, όπως οι κήποι Pereda που τριπλασιάστηκαν σε έκταση.[3]

Το Botín Center θα παρέχει το πρόγραμμα πλαστικών τεχνών που έχει αναπτύξει το Ίδρυμα Botín εδώ και 25 χρόνια. Ταυτόχρονα, θα είναι ένα πρωτοποριακό μέρος για έρευνα σχέσεων μεταξύ των τεχνών, των συναισθημάτων και της δημιουργικότητας και ένα σημείο συνάντησης διεθνές για μελετητές και πρώην ειδικούς σε αυτόν τον τομέα. Χάρη στο καινοτόμο εκπαιδευτικό πρόγραμμα – δημιουργήθηκε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Yale–, το Κέντρο Botín θα φιλοξενήσει εργαστήρια, σεμινάρια, μαθήματα και δραστηριότητες κατάρτισης για παιδιά, νέους και ενήλικες, μέσω των οποίων θα αναπτύξει τη δημιουργικότητα του ο πληθυσμός του Σανταντέρ και της Κανταβρίας. Πρόκειται για εμβληματικό έργο που, μέσω του πολιτισμού και της γνώσης, θα προβάλει το Σαντάντερ και την Καντάμπρια σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Υπάρχει ενσωμάτωση του κτιρίου στην πόλη. Το κτίριο τοποθετείται σε οικόπεδο έκτασης 18000 m2 σε στρατηγικό σημείο, που βρίσκεται μεταξύ των αποβαθρών Αλμπαρέδα και Μάουρα.

Εν όψει- Παλαιότερα ο χώρος αυτός προοριζόταν για πρόσβαση στο πλοίο, αποτελώντας ένα φυσικό φράγμα μεταξύ του ιστορικού κέντρου, του αστικού τοπίου και της θάλασσας, διακόπτοντας τη συνέχεια του περιπάτου. Χάρη στην κατασκευή μιας σήραγγας, μήκους 220 μ., ο χώρος παρέμβασης είναι δομημένος ως προέκταση του αστικού ιστού του Σανταντέρ, ενισχυτικός της οπτικής σύνδεσης μεταξύ της πόλης και του κόλπου. Η φύτευση και το ύψος του κτιρίου επιτρέπουν να δεις τον κόλπο από τους κήπους σε πλήρη ενοποίηση με το περιβάλλον.

Η λειτουργική διάταξη του κτιρίου κατανέμεται σε υπόγειο, ισόγειο, δύο κύριους ορόφους. Η επιφάνεια συνολικής δόμησης είναι 10.056 m², από τα οποία 8.762 m² είναι υπέργεια και 1.294 m² βρίσκονται κάτω από το έδαφος. Τα περισσότερα δωμάτια στεγάζονται στο υπόγειο και περιέχουν τις εγκαταστάσεις που χρειάζεται το κτίριο. Ένα από τα πιο σχετικά είναι η παραγωγή θέρμανσης και ψύξης για τον κλιματισμό, με ένα καινοτόμο σύστημα ψύξης που επιτρέπει την αξιοποίηση, σε φυσικούς, περιβαλλοντικούς πόρους. Το υπόγειο επίσης στεγάζει χώρους που προορίζονται ως δευτερεύοντες κουζίνα και τουαλέτες.[3]

Ένταξη στο Περιβάλλον[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προσβασιμότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έργο αποκαθιστά τους δεσμούς μεταξύ θάλασσας και πόλης. Τα σκληρά όρια των αυτοκινητόδρομων σβήνονται υπόγεια και υπέργεια στο πεδίο του Centro Botin, κάτι το οποίο συναντάται και στο New Metropolis (National Centre for Science and Technology) του Amsterdam με τη βύθιση κύριου δρόμου κάτω από τα νερά του λιμάνιου του Oasterdok.[4]

Η αίσθηση της βύθισης γίνεται εμφανής τόσο στον αυτοκινητόδρομο που διατρέχει υπογείως το κτίριο όσο και στην πορεία προς το υδάτινο στοιχείο. Η γεωμετρία της γενικής κάτοψης του κτιρίου εντάσσεται ομαλά στο τοπίο.

Σε αυτό το έργο, οι δημόσιοι χώροι που δημιουργούνται γύρω από το κτίριο είναι εξίσου σημαντικοί με το ίδιο το κτίριο. Οι πλατείες στα βόρεια και δυτικά του κτιρίου είναι δύο από τους πιο σημαντικούς χώρους και έχουν γίνει μέρη για χαλάρωση και απόλαυση των κήπων και του κόλπου. Το αμφιθέατρο βρίσκεται στη δυτική πλατεία και είναι ένας υπαίθριος χώρος που χρησιμοποιείται για πολιτιστικές δραστηριότητες. Χάρη στην τεράστια οθόνη στην πρόσοψη του κτιρίου, το αμφιθέατρο λειτουργεί και ως υπαίθριος κινηματογράφος και από εδώ υπάρχει δυνατότητα παρακολούθησης των δραστηριοτήτων που λαμβάνουν χώρα στο κέντρο.[5]

Εξωτερική Μορφολογική Ανάλυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όπως και στο New Metropolis Science and Technology Centre (έργο του Renzo Piano Building Workshop) που έχει μορφή πλοίου και επιπλέει πάνω σε ένα διάφανο ισόγειο πάνω από τα νερά του λιμανιού του Amsterdam, έτσι και στο κέντρο τέχνης το ισόγειο είναι διάφανο και το κτίριο είναι σαν να επιπλέει πάνω από τα νερά του κόλπου, επιτρέποντας τη θέα προς το υδάτινο στοιχείο στους επισκέπτες του πάρκου. Αυτή η αίσθηση εντείνεται καθώς το κτίριο προεξέχει εν μέρει πάνω από το νερό.[6]

Οι διαδρομές από μέταλλο που εφάπτονται στο κτίριο και οδηγούν στην προεξοχή του, 20 μέτρων μπροστά από τον μόλο, δίνουν την αίσθηση πως ο επισκέπτης βρίσκεται στο κατάστρωμα πλοίου. Αυτές οι διαδρομές διαχωρίζουν τους δύο στρογγυλεμένους κτιριακούς όγκους, καθιστώντας εμφανή τη χειρονομία τομής του ενός όγκου σε δύο που δημιουργεί έναν ποιοτικά καλύτερο χώρο για το κοινό, που επιτρέπει την αλληλεπίδρασή του με το φυσικό περιβάλλον και του εξασφαλίζει οπτική άνεση.

Μακέτα: Το Centro Botin στον περιβάλλοντα χώρο

Κέλυφος Κτιρίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δημιουργία του κελύφους είναι αποτέλεσμα μιας προοδευτικής διαδικασίας βελτίωσης του σχεδιασμού με τη χρήση μοντέλων.

Τα δύο σώματα που αποτελούν το κτίριο, αποτελούνται από 280.000 καμπυλωμένα κεραμικά πλακίδια, σε χρώμα πέρλας, τα οποία αντανακλούν το φως το ήλιου και τη λάμψη του νερού και τη γενικότερη ατμόσφαιρα την Κανταβρίας.[6]

Με αντικείμενο την επιστροφή στην πόλη η έκταση που στο ισόγειο καταλαμβάνει την προβλήτα, στα ανώτερα επίπεδα προβάλλεται μια σειρά από πεζογέφυρες. Στο πρώτο επίπεδο τοποθετείται σε ύψος 7 μ. και στη συνέχεια αιωρείται ως πρόβολος πάνω από τη θάλασσα, συνδέοντας το κενό της τομής των δύο κτιρίων και φέρνει τους επισκέπτες πιο κοντά στη θέα του κόλπου. Σε αστικό επίπεδο, αυτό είναι ένα από τους πιο χαρακτηριστικούς χώρους του Κέντρου, ένα μέρος όπου οι ροές πρόσβασης και των δύο κτιρίων, οργανώνονται μέσω συνδέσεων που ιδρύουν την κύρια σκάλα, τις δευτερεύουσες σκάλες και τους ανελκυστήρες, μαζί με τις πεζογέφυρες που πετούν πάνω από τον κόλπο. Είναι ένας εξωτερικός χώρος με δημόσιο χαρακτήρα, που σηματοδοτεί τόπο συνάντησης.[3]

Κτιριολογικό Πρόγραμμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εσωτερική Οργάνωση Χώρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανατολικός Όγκος:

  • Αμφιθέατρο 268 m², χωρητικότητας 300 ατόμων, με διπλάσιο ύψος χώρου, 7,5 μέτρα υψηλό, πολύ-λειτουργικό (συναυλίες, αναγνώσεις, διαλέξεις, φεστιβάλ, τελετές)και με προεξοχή πάνω από τη θάλασσα, το οποίο συμπληρώνεται από άλλα 100 m² φουαγιέ ή προθάλαμου [3]
  • Εκπαιδευτικό Κέντρο (εργαστήρια δημιουργικής τέχνης, μουσικής, χορού, μαγειρικής)

Δυτικός Όγκος:

  • Γκαλερί/εκθεσιακός χώρος, ξεδιπλώνεται σε δύο επίπεδα και είναι φωτισμένο χαλαρά από τη γυάλινη οροφή τεσσάρων στρώσεων
  • Ισόγειο που στεγάζει πολυλειτουργικό χώρο (καφέ, εστιατόριο, εμπορικός χώρος, πληροφορίες)

Εξωτερικά των Όγκων:

Αμφιθέατρο. Η δυτική όψη είναι εξοπλισμένη με LED οθόνη για εξωτερικές προβολές [2]

Εσωτερική Αντίληψη του Χώρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι φανερή η πρόθεση για φυσικό φωτισμό. Η διαμπερότητα εξασφαλίζεται μέσω μεγάλων ανοιγμάτων οργανωμένων σε ζώνες που μορφώνουν τις όψεις του κτιρίου. Εσωτερικά ο χώρος της gallery που βρίσκεται στον δεύτερο όροφο στον δυτικό όγκο, φωτίζεται από μια γυάλινη οροφή. Η γυάλινη οροφή αποτελείται από τέσσερις στρώσεις και προστατεύει έναντι του άμεσης ηλιακής ακτινοβολίας, ενώ παράλληλα χρησιμοποιείται για να κάνει τον φωτισμό ευέλικτο. Συγκεκριμένα οι τέσσερις στρώσεις είναι οι εξής:[7]

  1. Εξωτερικό επίπεδο που αποτελείται από μικρές γυάλινες λωρίδες με μεταξοτυπία που εμποδίζουν το άμεσο φως να εισέλθει απευθείας στην gallery.
  2. Διπλός υαλοπίνακας που σφραγίζει την gallery
  3. Τρίτη στρώση που αποτελείται από μικρές περσίδες αλουμινίου που ελέγχονται αυτόματα, από ένα σύστημα αισθητήρων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για συσκότιση του εσωτερικού και για να κάνουν το φωτισμό ευέλικτο.​
  4. Τέλος, κάτω από τα κύρια δοκάρια ένα ημιδιαφανές λευκό ύφασμα, που δημιουργεί ένα ομοιόμορφο χώρο και διαχέει το φως ενώ αποκαλύπτει την περίπλοκη δομή της οροφής.

Το ρεύμα αέρα που σχηματίζεται ανάμεσα στο επάνω στρώμα (πηχάκια οριζόντια) και το κάτω (σταθερά γυαλιά) βοηθά την επιφάνεια του φεγγίτη να μην υπερθερμαίνονται, διατηρώντας τη θερμοκρασία του χώρου.[3]

Υπάρχει οικείος δεσμός μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού περιβάλλοντος, ιδίως στο ισόγειο, όπου το κατακόρυφο όριο, που αποτελεί την τομή του μέσα με το έξω, πατάει πάνω στο ίδιο δάπεδο από μπλε σκυρόδεμα.

Τη νύχτα ο εσωτερικός τεχνητός φωτισμός φιλτράρεται προς τα έξω δια μέσω γυάλινων τμημάτων, για να μεταμορφώσει το κτίριο σε ένα φάρο που αποκαλύπτει την πολυπλοκότητα του σχεδιασμού του Piano.

Για να προστατευθούν τα έργα τέχνης και να εξασφαλιστεί οπτική, θερμική άνεση για τους επισκέπτες καθ' όλη τη διάρκεια του έτους χρησιμοποιήθηκαν Mermet υφάσματα Satine 5500, SV 10% και Karellis 11301.[7]

Η αναζήτηση του Piano για επαρκή φυσικό φωτισμό στο εσωτερικό αναδεικνύεται και σε παλαιότερα έργα του, όπως Beyeler Foundation Museum στην Ελβετία, όπου συναντώνται 4.000 τ.μ. γυάλινης οροφής, με ρυθμιζόμενα μέρη, που στηρίζεται σε οριζόντιο πλέγμα από μεταλλικές οριζόντιες δοκούς, ώστε να επιτρέπει στο φως να χάνεται στη μετάδοση μέσω των στρωμάτων γυαλιού και μέσω συσκευών διάχυσης και ελέγχου του φωτός. Οι τοίχοι επίσης εναλλάσσονται με γυάλινους, ώστε να δίνουν φυσικό φως που εναλλάσσεται με τις εξωτερικές συνθήκες και ανοίγεται σε εξωστρεφείς θέες της φύσης.[8]

Οι εσωτερικοί τοίχοι της αίθουσας του αμφιθεάτρου έχουν σύστημα στρώσεων. Μερικοί από αυτούς είναι ανασυρόμενοι, και παρέχουν ακουστική ρύθμιση, είναι ευέλικτοι στην προσαρμογή ανάλογα με τις δραστηριότητες. Η μεγάλη γυάλινη πρόσοψη, με θέα στον κόλπο, δίνει στους παρευρισκόμενους την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα σκηνικό που έχει ως φόντο το απαράμιλλο τοπίο του κόλπου. Γύρω από το αμφιθέατρο είναι το φουαγιέ, η αποθήκη, τα δωμάτια που στεγάζουν τον έλεγχο των οπτικοακουστικών συστημάτων, καθώς και τα καμαρίνια, περίπτερα και μεταφραστικούς σταθμούς. Στο ίδιο επίπεδο με το αμφιθέατρο, υπάρχουν τα γραφεία του προσωπικού που έχουν προσανατολισμό προς τον Βορρά, επιτρέποντας μεγαλύτερο έλεγχο της ηλιακής ακτινοβολίας και παρέχει μεγαλύτερη θερμική σταθερότητα.

Στον δεύτερο όροφο του ανατολικού κτιρίου, πάνω από το σώμα των γραφείων, υψώνεται ένας χώρος πολλαπλών χρήσεων, περίπου 285 m², οργανώνεται σε διάφορους τομείς εργασίας. Η διανομή είναι επίσης ευέλικτη χάρη σε ένα σύστημα κινητών τοίχων. Αυτά τα δωμάτια έχουν φως φυσικό και ηχομόνωση απαραίτητη για την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων από ποικίλους εκπαιδευτικούς φορείς, σε ένα περιβάλλον μέγιστης άνεσης.[3]

Η Τομή του κτιρίου ως Συνθετικό Εργαλείο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τομή στο Centro Botin

Το κτίριο αποτελεί το ίδιο μια χειρονομία τομής. Το σχήμα δύο λοβών που φαίνεται στην τομή δεξιά προκύπτει από την τομή ενός ενιαίου κτιρίου. Αυτό γίνεται φανερό και από τον χειρισμό της υλικότητας. Ενώ όλο το περίβλημα αποτελείται από κεραμικά πλακίδια με όψη πέρλας, ανάμεσα στα δύο κτίρια το υλικό αποτελεί συνέχεια των μεταλλικών διάδρομων σε συνδυασμό με το γυαλί που μορφώνει τα ανοίγματα που βρίσκονται στην τομή οργανωμένα σε κάνναβο, το οποίο υπάρχει και στο δάπεδο των πλατφόρμων. Οι δύο λοβοί δεν είναι ακριβώς συμμετρικοί και δεν έχουν ανάλογες διαστάσεις. Οι κύριες λειτουργίες του κτιρίου περικλείονται στους ορθογωνικούς όγκους που εγκιβωτίζονται στο περίβλημα των λοβών, το οποίο αιωρείται πάνω από το έδαφος. Η τομή του κτιρίου κάνει έντονη την αίσθηση της αιώρησης τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό με την αιώρηση των διαδρόμων που βρίσκονται σε κρέμανση, αρχικά πάνω από τη στεριά και έκτοτε πάνω από το νερό.

Η τομή κατά την άλλη διεύθυνση αποκαλύπτει τις χειρονομίες που σε αντίθεση με πριν, αντί να προκαλούν αιώρηση κάποιου χώρου προκαλούν βύθιση. Η λεωφόρος που πριν διέτρεχε τη βόρεια πλευρά του οικοπέδου, εμποδίζοντας την επικοινωνία των πολιτών με τη θάλασσα, τώρα βυθίζεται. Αυτό επιτρέπει τη δημιουργία ενός ίσου επιπέδου λίγο πιο πάνω από τη στάθμη της θάλασσας, δημιουργώντας μια πλατεία όπου η κίνηση είναι ελεύθερη. Με αυτήν επικοινωνεί ο εσωτερικός χώρος του ισογείου που περικλείεται σε γυαλί.

Κατασκευαστικά Στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φάσεις Κατασκευής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διακρίνονται τρεις κατασκευαστικές φάσεις:[9]

1. Κατασκευή υπόγειας σήραγγας 219 μ. για τη διοχέτευση κίνησης οχημάτων Λεωφόρου και την απελευθέρωση του εργοταξίου

2. Διεύρυνση του Κήπου Pereda

3. Τοποθέτηση κτιριακών όγκων

Φέρων Οργανισμός - Υλικά κατασκευής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κτίριο στηρίζεται σε τέσσερις μεταλλικές κολώνες ύψους 5μ και στο τρισδιάστατο πλαίσιο από ανθρακούχο χάλυβα που έχει ως αποτέλεσμα έναν εσωτερικό χώρο χωρίς κολώνες.[6]

Το κτίριο έχει βραβευθεί για τον τεχνικό του σχεδιασμό, τη μηχανική, την παραγωγή και την εγκατάσταση όλων των γυάλινων προσόψεων, των φωτισμών οροφής των δαπέδων και των εξωτερικών κλιμακοστασίων.

Γυαλί και Χάλυβας διπλής όψης. Το εμβληματικό κτίριο χαρακτηρίζεται από δύο μεγάλους στρογγυλεμένους όγκους που συνδέονται μέσω γυάλινων διαδρομών εκ των οποίων οι μεγαλύτεροι πρόβολοι ύψους σχεδόν 10 μ. πάνω από τη θάλασσα. Η Octatube είχε ήδη συμμετάσχει στο έργο και ολόκληρο το κτίριο ήταν μέρος μιας απαιτητικής μηχανικής διαδικασίας έκτοτε.[10]

Περισσότερα από 6.000 τ.μ. προσόψεων και επενδύσεων θα μπορούσαν να χωριστούν σε μεγαλύτερα στοιχεία το καθένα με τη δική του πολυπλοκότητα.

Η γυάλινη πρόσοψη στο ισόγειο ενώνεται τέλεια με τον κεκλιμένο κτιριακό όγκο. Οι προσόψεις έχουν πολύ ακριβή λεπτομέρεια (δεύτερο δέρμα) με υψηλής ποιότητας ανοξείδωτο χάλυβα και δομικά τζάμια (το γυαλί είναι αναπόσπαστο μέρος του σχεδιασμού ενός κτιρίου: Περιλαμβάνει μεγάλα γυάλινα πάνελ, τα οποία συνήθως φέρουν κάποιο βάρος στη δομή. Οι δομικοί υαλοπίνακες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία τεράστιων γυάλινων εγκαταστάσεων με ελάχιστη απόφραξη)[11]

Η κατασκευή των βατών γυάλινων πλατφορμών πρέπει να λαμβάνει υπόψη διαφορετικά φορτία και κινήσεις του κτιρίου.

Διαχείριση Ενέργειας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κτίριο διαθέτει ψυκτικά συγκροτήματα-αντλίες και πηγές θερμότητας με ανάκτηση συμπύκνωσης νερού, που βρίσκεται στο υπόγειο, στην αίθουσα εξοπλισμού παραγωγής. Τα ψυκτικά συγκροτήματα έχουν κύκλωμα κρύου νερού που λειτουργεί σε μια θερμοκρασία μεταξύ 6 και 12 °C. Για να κρυώσει το νερό μέχρι αυτή τη θερμοκρασία, οι μηχανές λειτουργούν με ψυκτικό που υποβάλλεται σε μια διαδικασία συμπίεσης και εξάτμισης. Ως συνέπεια της διαδικασίας, τα ψυκτικά συγκροτήματα καταλύουν τη θερμότητα. Το νερό, που έχει θερμανθεί λόγω της υπερβολικής θερμότητας της διαδικασίας ψύξης, χρησιμοποιείται για θέρμανση, αφύγρανση ή ως ζεστό νερό υγιεινής.

Σε περίπτωση που δεν υπάρχει ανάγκη θερμότητας ώστε να διαχέεται η υπερβολική θερμότητα των ψυκτικών, υπάρχει ένα κύκλωμα cuito που ανταλλάσσει θερμότητα με νερό του κόλπου. Αυτή η ανταλλαγή γίνεται μέσω ανοιχτού κυκλώματος νερού: το νερό λαμβάνεται από τον κόλπο, φιλτράρεται και στη συνέχεια υποβάλλεται σε επεξεργασία, για να περάσει από έναν κόμβο ο οποίος ψύχει το νερό στο κύκλωμα διαρροής από το ψυκτικό, θερμαίνοντας το νερό του κόλπου που επιστρέφει στη θάλασσα.

Έτσι αυξάνεται η ενεργειακή απόδοση ολόκληρου του κέντρου Botín.[3]

Γενικά χαρακτηριστικά του Renzo Piano Building Workshop[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο Renzo Piano δημιουργεί "ένα κομμάτι της πόλης" που αποτελεί ζωντανό πυρήνα καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας. Μια ζωντανή αστική συνοικία στην οποία κάποιος μπορεί να περιηγηθεί, να δουλέψει και να ψυχαγωγηθεί.
  • Το κτίριο ως αποτέλεσμα αντανακλά την αμεσότητα του σκίτσου διαγράμματος και η χωρική ρευστότητα έρχεται με την ανάπτυξη του σχεδιασμού.
  • Κάθε έργο σχηματίζεται από το πρόγραμμα, τον τόπο και τις τεχνολογίες- και τα εκάστοτε πρότυπα-από την τοπική αγορά, την παγκόσμια αγορά ή συχνότερα από μίξη αυτών- μέσα στο διαθέσιμο ποσό.
  • Χαρακτηριστικό των εκθεσιακών χώρων είναι πως είναι φωτεινοί, με ανοίγματα από το δάπεδο ως το ταβάνι, οργανωμένα με κάνναβο.[4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «News item». www.octatube.nl (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2022. 
  2. 2,0 2,1 «Centro Botín / Renzo Piano Building Workshop». ArchDaily (στα Αγγλικά). 5 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2022. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Piano, Renzo; Vidal Gordo, Luis (Οκτώβριος 2015). «Centro Botín, en Santander. Un proyecto en tres movimientos». Cercha: revista de la Arquitectura Técnica (126): 16–26. ISSN 2484-1048. http://www.riarte.es/handle/20.500.12251/529. 
  4. 4,0 4,1 Buchanan, Peter (1993). Renzo Piano Building Workshop, Complete Works, Volume Four. το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια: Phaidon Press. σελίδες 6–17. ISBN 0714839310. 
  5. «The Centro Botín». Centro Botin (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2022. 
  6. 6,0 6,1 6,2 «Botín Center - Santander» (στα Αγγλικά). Inexhibit. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2022. 
  7. 7,0 7,1 «The Botín Centre | Renzo Piano Building Workshop, Luis Vidal + Architects (LVA), iGuzzini». Archello (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2022. 
  8. Buchanan, Peter. Renzo Piano Building Workshop : complete works. London: Phaidon Press. ISBN 0-7148-2809-2. 35701435. 
  9. «Centro Botin, Santander». Design Build Network (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2022. 
  10. «The Botin Centre». www.octatube.nl (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2022. 
  11. «structural glazing - Αναζήτηση Google». www.google.com. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2022. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστοσελίδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Peter Buchanan(2000), newMetropolis (National Centre for Scienice and Technology) Amsterdam, The Netherlands 1992-97, Renzo Piano Building Workshop, Complete Works, Volume Four, London, Phaidon Press Limited, p. 36-55
  • Peter Buchanan(2000),Gesturing to Context, Renzo Piano Building Workshop, Complete Works, Volume Four, London, Phaidon Press Limited, p. 6-17

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Centro Botín στο Wikimedia Commons