Μπέρναρντ Μπάιφουτ

Μπέρναρντ Μπάιφουτ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	14 Δεκεμβρίου 1889; Άμστερνταμ
Θάνατος	27 Δεκεμβρίου 1979; Χάαρλεμ
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο των Κάτω Χωρών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αρχιτέκτονας; καλλιτέχνης γραφικών τεχνών
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Αλμπέρτους Μαρία (Μπέρναρντ) Μπάιφουτ (Albertus Maria (Bernard) Bijvoet Άμστερνταμ, 1889 – Χάαρλεμ 1979) ήταν Ολλανδός αρχιτέκτονας, υποστηρικτής του μοντέρνου κινήματος και της “νέας αντικειμενικότητας”.

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπάιφουτ, γιος του κατασκευαστή βαφής William Frederick Bijvoet και της Barendina Margaret Rufer, γεννήθηκε στο Curve Waal του Άμστερνταμ. Με την ολοκλήρωση των μαθητικών του χρόνων, το 1908, ξεκινά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Ντελφτ, αφετηρία της φιλίας του με τον συμφοιτητή του Γιαν Ντούικερ και αποφοιτούν μαζί το 1913. Εργάστηκε για μερικά χρόνια στο γραφείο του καθηγητή Henri Evers όταν και, μεταξύ άλλων, επέβλεψε την κατασκευή του δημαρχείου του Ρότερνταμ. Το 1916 οι νεαροί αρχιτέκτονες Bijvoet και Duiker ξεκινούν τη συνεργασία τους στο Ζάντφουρτ της Ολλανδίας, αναζητώντας τη δική τους αρχιτεκτονική και κερδίζουν το διαγωνισμό για έναν οίκο ευγηρίας, Karen House στο Άλκμααρ. Οι πνευματικές αναζητήσεις φαίνονται στο έργο των δύο αρχιτεκτόνων, οι οποίοι απομακρύνθηκαν από την τεχνοτροπία του Φρανκ Λόιντ Ράιτ, την οποία είχαν αρχικά υιοθετήσει, χτίζοντας ένα ξύλινο σπίτι στο Άαλσμερ (Aalsmer) το 1924.

Το 1925 ο Μπάιφουτ εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, ερχόμενος σε επαφή με διάσημες προσωπικότητες της εποχής, όπου συνεργάστηκε με τον Γάλλο αρχιτέκτονα Πιέρ Σαρώ (Pierre Chareau), σχεδιάζοντας με ελευθερία έργα όπως το κτίριο του golf club στο Grand Hôtel του Μπωβαλόν (Beauvallon) στον κόλπο του Σαιν Τροπέ το 1929 και την κατοικία στο Παρίσι, γνωστή ως Maison de Verre το 1931. Σημαντικό έργο της συνεργασίας των Μπάιφουτ και Duiker στην Ολλανδία είναι το Grand Hotel Gooiland στην Αμβέρσα, το οποίο ολοκλήρωσε ο Μπάιφουτ μετά το θάνατο του Duiker, προσθέτοντας στη σύνθεση ένα θέατρο. Ο Μπάιφουτ παρέμεινε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1930 στη Γαλλία και συνεργάστηκε με τους Γάλλους αρχιτέκτονες Εζέν Μπωντουέν (Eugène Beaudouin) και Μαρσέλ Λοντ (Marcel Lods).

Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ο Μπάιφουτ κατέφυγε μαζί με την οικογένειά του στην περιοχή Ντορντόνι (Dordogne). Μετά την απελευθέρωση, ο Μπάιφουτ επέστρεψε στην Ολλανδία και εγκαταστάθηκε στο Χάαρλεμ, όπου συνεργάστηκε με το νεότερο αρχιτέκτονα Γκέραρντ Χολτ (Gerard Holt). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Μπάιφουτ εξειδικεύτηκε στην ακουστική των αμφιθεάτρων και από το 1946 μέχρι το θάνατό του το 1979, ήταν μέλος της Ολλανδικής συμβουλευτικής επιτροπής κατασκευής θεάτρων.

Στοιχεία Έργου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπάιφουτ ήταν ένας σεμνός, ήσυχος, ολιγόλογος άνθρωπος και δύσκολα προσεγγίσιμος. Λόγω της επιφυλακτικής του φύσης, άφηνε τα πράγματα να πάρουν τη δική τους πορεία. Ήταν ακόμη σε νεαρή ηλικία όταν τον προσέλκυσε η καλλιτεχνική ζωή του Παρισιού, όπου δείχνοντας ενδιαφέρον όχι μόνο για τη μοντέρνα αρχιτεκτονική, αλλά και για την μοντέρνα γαλλική μουσική, τη ζωγραφική και το θέατρο, επηρεάστηκε από τις Γαλλικές συνήθειες, όπως ο σεβασμός στον τεχνίτη, η εργασία πάνω στο έργο και η ευαισθησία στη λεπτομέρεια. Το έργο του Μπάιφουτ αντιπροσωπεύει μια διακριτή αλληλεπίδραση μεταξύ της στέρεας Ολλανδικής αρχιτεκτονικής της εποχής και μιας ποικιλίας Γαλλικών καινοτομιών και πειραμάτων. Τα έργα αυτού του Γαλλόφιλου Ολλανδού αρχιτέκτονα είχαν μεγάλη αξία στη Γαλλία, γεγονός που ενισχύεται από τα λόγια του αρχιτέκτονα Λε Κορμπυζιέ: “Monsieur Byvoët, votre génie est très grand pour l’Europe” (“Κύριε Μπάιφουτ, η μεγαλοφυία σας έχει μεγάλη σημασία για την Ευρώπη”). Μετά την μεταπολεμική επιστροφή του, όμως, στην Ολλανδία, οι γαλλικές πτυχές του έργου του δεν αναγνωρίστηκαν. Η κύρια έμφαση στο έργο του Μπάιφουτ έγκειται στο καλλιτεχνικό επίπεδο. Όπως, άλλωστε, εξέφρασε ο ίδιος τη δεκαετία του 1960, “Στην εποχή μας, οι αρχιτέκτονες είναι σε μεγάλο βαθμό καλλιτέχνες - μία πολύ περίπλοκη τέχνη, να είστε σίγουροι, απαιτεί εκτεταμένη γνώση, ευέλικτο ταλέντο και εξαιρετική ικανότητα. Αλλά κάποιος ξεχνά συχνά ότι πρέπει πάνω από όλα να είναι καλλιτέχνης στο επάγγελμά του, όπως ακριβώς οι ζωγράφοι, οι γλύπτες και οι συνθέτες είναι, επίσης, καλλιτέχνες στο δικό τους επάγγελμα.”

Σημαντικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υλοποιημένα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Karen Houses, Krelagestraat, Alkmaar, 1919 (σε συνεργασία με τον Joh. Duiker)
Κατοικία, Aalsmeer, 1924 (σε συνεργασία με τον Joh. Duiker)
Golf club, Beauvallon, Γαλλία, 1927 (σε συνεργασία με τον Pierre Chareau)
Grand Hotel de Tours , Γαλλία 1927
Σανατόριο Zonnestraal Hilversum, 1928 (σε συνεργασία με τους Joh. Duiker και J.G. Wiebenga)
“Υπαίθριο σχολείο”, Amsterdam, 1930 (σε συνεργασία με τον Joh. Duiker)
Maison de Verre, Παρίσι,1931 (σε συνεργασία με τον Pierre Chareau)
Grand Hotel Gooiland, Hilversum, 1936 (σε συνεργασία με τον Joh. Duiker)
Κατοικίες, Hook, Ολλανδία, 1948-1951 (σε συνεργασία με τον Gerard Holt)
Κατοικίες "Lighthouse Plan", Katwijk, 1956 (σε συνεργασία με τον Gerard Holt)
Θέατρο St Louis Bouwmeester, Tilburg, 1961 (σε συνεργασία με τον Gerard Holt)
Ξενοδοχείο Okura, Amsterdam, 1968-1972 (σε συνεργασία με τους Gerard Holt, Y. Tanigughi and Y. Shibata)
Βιβλιοθήκη, Purpose Square, Haarlem, 1971-1975 (σε συνεργασία με τον Gerard Holt)

Ανεκτέλεστα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Chicago Tribune Tower, Chicago (σε συνεργασία με τον Joh. Duiker)
Dutch national visual arts academy, Amsterdam, 1918-1921 (σε συνεργασία με τον Joh. Duiker)