Δικτατορία
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο όρος δικτατορία με την σύγχρονη χρήση της αναφέρεται στην απόλυτη εξουσία ενός ηγέτη (δικτάτορα) ή ομάδας που κυβερνά χωρίς να περιορίζεται από τους νόμους, το σύνταγμα, ή άλλους κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες του κράτους. Κύριο χαρακτηριστικό της δικτατορίας είναι η συγκέντρωση της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας στο πρόσωπο του δικτάτορα, η οποία συνδυάζεται και με έλεγχο επί της δικαστικής εξουσίας. Οι όροι αυτοί υποδηλώνουν ακριβώς ότι ο νόμος δεν έχει ψηφιστεί από δημοκρατικά εκλεγμένο κοινοβούλιο. Ο όρος δικτατορία συνήθως δεν χρησιμοποιείται από τους ίδιους τους δικτάτορες για να περιγράψουν την μορφή διακυβέρνησής τους. Οι δικτάτορες συνήθως αποκτούν την εξουσία μέσω πραξικοπήματος ή κατάργησης του ισχύοντος συντάγματος.
Το αξίωμα του δικτάτορα στη Ρωμαϊκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη ρεπουμπλικανική περίοδο της Ρώμης (res publica), το αξίωμα του δικτάτορα ήταν ένα έκτακτο αξίωμα που έδινε για έξι μήνες την απόλυτη εξουσία να δράσει για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που απειλούσε τη Ρώμη. Το αξίωμα είχαν αναλάβει ως ισόβιο (κατά παράβαση, δηλαδή, των ειωθότων της ρωμαϊκής δημοκρατίας) ο Σύλλας και ο Ιούλιος Καίσαρας.
Δικτατορία του προλεταριάτου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρησιμοποιώντας την έννοια που είχε το αξίωμα του δικτάτορα στη ρωμαϊκή res publica, ο Μαρξ έκανε λόγο για τη δικτατορία του προλεταριάτου, εννοώντας μία σύντομη μεταβατική περίοδο πριν την εγκαθίδρυση της αταξικής κομμουνιστικής κοινωνίας, κατά την οποία το προλεταριάτο θα ασκεί την επαναστατική του εξουσία επί της νικημένης αστικής τάξης.
Στρατιωτική δικτατορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο κράτος το οποίο τελεί υπό στρατιωτική δικτατορία ή ελέγχεται από ένα στρατοκρατούμενο καθεστώς, η διακυβέρνηση της χώρας έχουν οι ένοπλες δυνάμεις της.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|