Μητροπολίτης Γερμανίας Ιάκωβος Τζαναβάρης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μητροπολίτης Γερμανίας Ιάκωβος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση4 Μαρτίου 1920 (1920-03-04)
Αντιάς Εύβοιας
Θάνατος3 Δεκεμβρίου 1971 (51 ετών)
Βύρτσμπουργκ
Αιτία θανάτουτροχαίο ατύχημα
Τόπος ταφήςΚάρυστος Εύβοιας
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΙερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταχριστιανός ιερέας

Ο Ιάκωβος (κατά κόσμον Γεώργιος Τζαναβάρης; 1920-1971) ήταν επίσκοπος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και Μητροπολίτης Γερμανίας. Ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση και σκοτώθηκε σε προσχεδιασμένο τροχαίο από τη Χούντα το 1971.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1920 στο χωριό Αντιάς Καρύστου Ευβοίας. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποία αποφοίτησε το 1942. Στις 29 Ιουνίου 1941 χειροτονήθηκε διάκονος από τον τότε Μητροπολίτη Χαλκηδόνος και μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη Μάξιμο, στη Μητρόπολη του οποίου και υπηρέτησε. Το 1946 προσελήφθη ως Κωδικογράφος της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Στις 21 Οκτωβρίου 1947 προήχθη σε Υπογραμματέα και στις 14 Δεκεμβρίου 1950 σε Αρχιγραμματέα της. Την ημέρα των Χριστουγέννων του 1950 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα και την ίδια ημέρα έλαβε και το οφίκιο του αρχιμανδρίτη.

Στις 5 Αυγούστου του 1954 εξελέγη Μητροπολίτης Φιλαδελφείας και χειροτονήθηκε επίσκοπος στις 8 Αυγούστου 1954 στον Πατριαρχικό Ναό από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα. Το 1964 οι τουρκικές αρχές τον απέλασαν από την Κωνσταντινούπολη ως ανεπιθύμητο και μετέβη στη Βοστώνη. Το 1969 ορίσθηκε από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Πατριαρχικός Έξαρχος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.[1]

Μητροπολίτης Γερμανίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 12 Αυγούστου 1969 η Ιερά και Αγία Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου τον εξέλεξε Μητροπολίτη Γερμανίας. Στις 30 Νοεμβρίου 1969 ενθρονίστηκε από τον Μητροπολίτη Αυστρίας Χρυσόστομο στον Ελληνορθόδοξο Ναό Αγίου Ανδρέου Ντύσσελντορφ. Επί των ημερών του δημιουργήθηκαν νέες ενορίες και στελεχώθηκε η μητρόπολη με ιερείς. Περιόδευε σε όλη τη χώρα προς βοήθεια και ενίσχυση των Ελλήνων μεταναστών. Ακόμη ξεκίνησε τις διαδικασίες για την νομική αναγνώριση της Μητροπόλεως Γερμανίας από το Γερμανικό κράτος αλλά και τις πρώτες πρωτοβουλίες για τη δημιουργία ορθόδοξης Θεολογικής Σχολής στη Γερμανία, όραμα που δεν πρόλαβε να υλοποιήσει λόγω του πρόωρου θανάτου του. Στο μικρό αυτό χρονικό διάστημα της ποιμαντορίας του διοργάνωσε τέσσερα θεολογικά συνέδρια ώστε οι ιερείς να είναι ενημερωμένοι και καταρτισμένοι για την ορθή επιτέλεση του έργου τους.[2][3][4][5]

Εμφορούμενος από δημοκρατικά ιδεώδη αρνούνταν να τελεί ετήσια δοξολογία για τη χούντα με συνέπεια να δημιουργήσει πολλούς εχθρούς από το δικτατορικό καθεστώς των Αθηνών. Στις 3 Δεκεμβρίου 1971 σκοτώθηκε κοντά στην πόλη Βύρτσμπουργκ σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, που η κοινή γνώμη των Ελλήνων της Γερμανίας το συνδέει με αντίδραση της χούντας για τη δημοκρατική του δράση[6]. Η εξόδιος ακολουθία του τελέστηκε στη Βόννη στις 7 Δεκεμβρίου 1971. Η υποδοχή της σορού στην Ελλάδα έγινε με ελλιπή παρουσία των τότε δικτατορικών αρχών λόγω της πρότερης δράσης του Ιακώβου και ενταφιάστηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κάρυστο.[7][8]

Με αντίστοιχο προσχεδιασμένο τροχαίο δολοφονήθηκαν στις 25 Μαΐου 1974 ο διάκονος Τιμόθεος Λαγουδάκης και ο ιερέας Παντελεήμονας Κατσούλης. Το τροχαίο συνδέθηκε εξαρχής ως σχέδιο της Χούντας για να σταματήσει την αντιδικτατορική τους δράση.[9][10][11][12]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Επίσκεψις - Centre Orthodoxe du Patriarcat Œcuménique
  2. Συμεών Αυγουστάκης: Ιερά Μητρόπολις Γερμανίας, Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη 2011
  3. Επίσκεψις - Centre Orthodoxe du Patriarcat Œcuménique
  4. ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗΣ, ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΣ - ΣΤΑΥΡΟΣ, Είκοσι δύο χρόνια κοντά στον λαό του Θεού, Θεσσαλονίκη, 1987.
  5. Μάρκος Μάρκου
  6. Συμεών Αυγουστάκης: Ιερά Μητρόπολις Γερμανίας, Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη 2011
  7. Επίσκεψις - Centre Orthodoxe du Patriarcat Œcuménique
  8. ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗΣ, ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΣ - ΣΤΑΥΡΟΣ, Είκοσι δύο χρόνια κοντά στον λαό του Θεού, Θεσσαλονίκη, 1987.
  9. Πως στήριξε τα "παιδιά" στην εξέγερση του Πολυτεχνείου: Βασίλειος Βολουδάκης, ο ιερέας που αγνόησε τη χούντα, ikivotos.gr
  10. Μνήμες και απόψεις του Γιώργη Περάκη από το Αγιασμάτσι, Ρεθεμνιώτικα Νέα
  11. Κληρικοί που έδωσαν τιμητική παρουσία στην αντίσταση του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας, «Ρεθεμνιώτικα Νέα», Νικόλας Παπουτσιδάκης, 15/4/1975
  12. Παναγιώτης Μιχ. Παρασκευάς, Το Καβούσι Ρεθύμνης στην Ιστορία, Κρητολογικά Γράμματα, τόμος 22, σελ.397-412


τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Αθηναγόρας (Καββάδας)
Μητροπολίτης Φιλαδελφείας
1954-1969
Διάδοχος
Βαρθολομαίος (Αρχοντώνης)
Προκάτοχος
Πολύευκτος (Φινφίνης)
Μητροπολίτης Γερμανίας
1969-1971
Διάδοχος
Ειρηναίος (Γαλανάκης)