Εκλογές στον Νίγηρα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Εκλογές στο Νίγηρα)

Στον Νίγηρα, το πολίτευμα του οποίου είναι Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, διεξάγονται εκλογές για πρόεδρο και για κοινοβούλιο.

Πρόσφατες εκλογές (2020-21)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Νιγηρικές γενικές εκλογές 2020–21

Ιστορικό εκλογών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προεδρικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1965[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτες προεδρικές εκλογές στον Νίγηρα έγιναν στις 30 Σεπτεμβρίου 1965. Μετά την ανεξαρτησία, το 1960, επιβλήθηκε μονοκομματικό καθεστώς, με μοναδικό νόμιμο κόμμα το Νιγηρικό Προοδευτικό Κόμμα – Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός. Ο μοναδικός υποψήφιος και αρχηγός του κόμματος, Αμανί Ντιορί, επανεξελέγη χωρίς αντίπαλο, με τη συμμετοχή να διαμορφώνεται στο 98,4%.[1]

1970[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις επόμενες εκλογές, την 1η Οκτωβρίου 1970, ο πρόεδρος Ντιορί εξελέγη ξανά χωρίς αντίπαλο. Η συμμετοχή ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, 98,3%.[1]

Γενικές εκλογές 1989[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 12 Δεκεμβρίου 1989 οι προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν μαζί με τις βουλευτικές. Οι εκλογές έγιναν έπειτα από την έγκριση ενός νέου συντάγματος σε δημοψήφισμα (Σεπτ. 1989) και μοναδικό νόμιμο κόμμα ήταν το Εθνικό Κίνημα για την Ανάπτυξη της Κοινωνίας. Ο αρχηγός του κόμματος Αλί Σαϊμπού, εξελέγη χωρίς αντίπαλο, και το κόμμα του κέρδισε 93 έδρες στην εθνοσυνέλευση. Η συμμετοχή καταγράφηκε στο 95,1%.[2]

1993[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε δύο γύρους έγιναν οι προεδρικές εκλογές του 1993 (27 Φεβρουαρίου και 27 Μαρτίου). Ο δεύτερος γύρος κρίθηκε σκόπιμος λόγω του ότι κανείς από τους υποψηφίους δεν συμπλήρωσε ποσοστό 50% στον πρώτο γύρο. Ήταν οι πρώτες προεδρικές εκλογές με παραπάνω από έναν υποψηφίους από την ανεξαρτησία της χώρας το 1960 έπειτα από αλλαγές στο σύνταγμα με δημοψήφισμα του 1992. Παρότι στον πρώτο γύρο ο υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος (Εθνικό Κίνημα για την Ανάπτυξη της Κοινωνίας) Μαμαντού Ταντζά κέρδισε τις περισσότερες ψήφους, στον δεύτερο γύρο επικράτησε με ποσοστό 54,42% ο υποψήφιος Μαχαμάν Ουσμάν από τη Δημοκρατική και Σοσιαλιστική Σύμβαση. Η συμμετοχή ήταν μόνο 32,5% στον πρώτο γύρο και 35,2% στον δεύτερο γύρο.[3]

1996[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από την έγκριση ενός νέου συντάγματος με δημοψήφισμα το 1996, διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές στις 7 και στις 8 Ιουλίου 1996. Ο στρατιωτικός ηγέτης στρατηγός Ιμπραχίμ Μπαρέ Μαϊνασαρά έγινε αρχηγός κράτους έπειτα από στρατιωτικό πραξικόπημα τον Ιανουάριο του 1996 και αναδείχθηκε νικητής του πρώτου γύρου με ποσοστό 52,22% των ψήφων και συμμετοχή 66,4%.[4]

Γενικές εκλογές 1999[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1999 δολοφονήθηκε σε πραξικόπημα ο πρόεδρος Μαϊνασαρά και αργότερα διεξήχθησαν εκλογές σε 2 γύρους, στις 17 Οκτωβρίου και στις 24 Νοεμβρίου. Ο Μαμαντού Ταντζά, υποψήφιος του Εθνικού Κινήματος για την Ανάπτυξη της Κοινωνίας (MNSD) κερδίζοντας τον υποψήφιο του Νιγηρικού Κόμματος για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό (PNDS) Μαχαμαντού Ισουφού στον τελικό γύρο.[5] Η ψηφοφορία για την πρώτη Εθνοσυνέλευση της 5ης Δημοκρατίας, η οποία αρχικά είχε οριστεί για τον Οκτώβριο, όμως αναβλήθηκε τον Αύγουστο,[6] χαρακτηρίστηκε από τη νίκη του MNSD, το οποίο κέρδισε 38 από τις συνολικά 83 έδρες. Σχηματίστηκε κυβέρνηση συνασπισμού με τη Δημοκρατική και Σοσιαλιστική Σύμβαση προκειμένου να κερδίζουν την πλειοψηφία στην εθνοσυνέλευση.[7]

Γενικές εκλογές 2004[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι επόμενες γενικές εκλογές διεξήχθησαν το 2004 σε 2 γύρους (16 Νοεμβρίου και 4 Δεκεμβρίου οι προεδρικές εκλογές). Ταυτόχρονα με τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών έγιναν οι βουλευτικές εκλογές. Νικητής των προεδρικών εκλογών αναδείχθηκε με ποσοστό 65,53% ο Μαμαντού Ταντζά από το κόμμα MNSD, το οποίο κέρδισε και τις βουλευτικές εκλογές, εξασφαλίζοντας τις 47 από τις συνολικά 113 έδρες.[8] Διεθνείς και τοπικοί παρατηρητές κήρυξαν την όλη διαδικασία ελεύθερη, δίκαιη και διάφανη.

Γενικές εκλογές 2011[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενικές εκλογές διεξήχθησαν ειρηνικά στις 31 Ιανουαρίου 2011.[9]

Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στις 31 Ιανουαρίου, προηγήθηκαν ο υποψήφιος του PNDS Μαχαμαντού Ισούφου με 36% των ψήφων και ο υποψήφιος του MNSD Σεϊνί Ουμαρού με 23,2%. Ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών διεξήχθη στις 12 Μαρτίου 2011 και οδήγησε στην επικράτηση του Ισούφου με 57,9% έναντι 42% για τον Ουμαρού.[10][11]

Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προεδρικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ε • σ Πρόεδρος του Νίγηρα, 31 Ιανουαρίου και 12 Μαρτίου 2011
Υποψήφιοι – Κόμματα 1οςγύρος 2οςγύρος
Ψήφοι % Ψήφοι %
Μαχαμαντού Ισούφου – Νιγηρικό Κόμμα για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό 1.217.527 36,06 1.820.639 57,95
Σεϊνι Ουμαρού – Εθνικό Κίνημα για την Ανάπτυξη της Κοινωνίας 784.618 23,24 1.321.248 42,05
Χαμά Αμαντού – Νιγηρικό Δημοκρατικό Κίνημα για μια Αφρικανική Ομοσπονδία 669.153 19,82
Μαχαμάνε Ούσμανε – Δημοκρατική και Σοσιαλιστική Σύμβαση 284.188 8,42
Αμαντού Σεϊφού – Σοσιαλδημοκρατικός Συναγερμός 137.501 4,07
Μούσα Μουμουνί Τζερμακόγιε – Νιγηρική Συμμαχία για Δημοκρατία και Πρόοδο 133.222 3,95
Ούσμανε Ισούφου Ουμπανταουάκι – Συμμαχία για Δημοκρατική Ανανέωση 65.077 1,93
Αμαντού Σισέ – Ένωση για Δημοκρατία και Ρεπουμπλικανισμό 54.218 1,61
Αμπντουλάγιε Αμαντού Τραορέ 18.116 0,54
Μπαγιάρ Μαριαμά Γκαματιέ 12.991 0,38
Σύνολο (συμμετοχή ~50,4%) 3.376.611 100,00 3.141.887 100,00
Πηγή: senego.com

Γενικές εκλογές 2016[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Νιγηρικές γενικές εκλογές 2016

Οι γενικές εκλογές του 2016 διενεργήθηκαν σε δύο γύρους, στις 21 Φεβρουαρίου 2016 και στις 20 Μαρτίου.[12] Στον δεύτερο και τελικό γύρο των προεδρικών εκλογών η αντιπολίτευση δεν έλαβε μέρος σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαδικασία των εκλογών, επιτρέποντας στον πρόεδρο Μαχαμαντού Ισουφού] να επανεκλεγεί με ποσοστό 92,4%.[13]

Βουλευτικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ε • σ Εθνοσυνέλευση, 31 Ιανουαρίου 2011
Κόμματα Ψήφοι % Έδρες
Νιγηρικό Κόμμα για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό (Parti Nigerien pour la Democratie et le Socialisme–Tarayya) 39
Εθνικό Κίνημα για την Ανάπτυξη της Κοινωνίας (Mouvement National de la Societé de Développement–Nassara) 26
Νιγηρικό Δημοκρατικό Κίνημα για μια Αφρικανική Ομοσπονδία (Mouvement Démocratique Nigérien pour une Fédération Africaine–Lumana Africa) 23
Νιγηρική Συμμαχία για Δημοκρατία και Πρόοδο (Alliance Nigérienne pour la Démocratie et le Progrès–Zaman Lahiya) 8
Συναγερμός για Δημοκρατία και Πρόοδο (Rassemblement pour la Démocratie et le Progrès–Jama'a) 7
Ένωση για Δημοκρατία και Ρεπουμπλικανισμό (Union pour la Démocratie et la République–Tabbat) 6
Δημοκρατική και Σοσιαλιστική Σύμβαση (Convention Démocratique et Sociale–Rahama) 3
Εθνική Ένωση Ανεξάρτητων (Union Nationale des Indépendants) 1
Σύνολο (συμμετοχή %) 113
Πηγή: senego.com senego.com

Βουλευτικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν την ανεξαρτησία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1946-47[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 15 Δεκεμβρίου 1946 και στις 5 Ιανουαρίου 1947 διεξήχθησαν εκλογές για την ανάδειξη του Γενικού Συμβουλίου.[14] Το Γενικό Συμβούλιο θεσμοθετήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1946.[15]

1952[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 30 Μαρτίου 1952 έγιναν εκλογές για εδαφική συνέλευση. Η Ένωση των Ανεξάρτητων και Οπαδών του Νίγηρα κέρδισε όλες τις 35 έδρες στο δεύτερο κολέγιο.[16]

1957[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι επόμενες εκλογές για εδαφική συνέλευση έγιναν στις 31 Μαρτίου 1957. Το αποτέλεσμα ήταν η νίκη για το κόμμα Sawaba, το οποίο κέρδισε 41 από τις συνολικά 60 έδρες.[17]

1958[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακολούθησαν οι εκλογές για συντακτική συνέλευση στις 14 Δεκεμβρίου 1958. Ένας συνασπισμός αποτελούμενος από το Νιγηρικό Προοδευτικό Κόμμα - Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός και το Αφρικανικό Κόμμα Επανακατάταξης, με την ονομασία Ένωση για τη Γαλλοαφρικανική Κοινότητα κερδίζοντας 49 από τις συνολικά 60 έδρες.[18]

Μετά την ανεξαρτησία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1965[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 21 Οκτωβρίου 1965 και το καθεστώς ήταν μονοκομματικό. Ως αποτέλεσμα, οι ψηφοφόροι επέλεξαν από μία λίστα με υποψηφίους προσκείμενους στο μοναδικό νόμιμο πολιτικό κόμμα, το Νιγηρικό Προοδευτικό Κόμμα - Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός που κέρδισε όλες τις 50 έδρες στην εθνοσυνέλευση.[19]

1970[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι εκλογές του 1970 έγιναν στις 22 Οκτωβρίου. Και πάλι όλες οι έδρες, συνολικά, 50, κερδήθηκαν από το Νιγηρικό Προοδευτικό Κόμμα - Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 97,1%.[20]

1989[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι εκλογές έγιναν στο πλαίσιο των γενικών εκλογών του 1989 (δείτε παραπάνω).

1993[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1993 έγιναν οι πρώτες πολυκομματικές βουλευτικές εκλογές από την ανεξαρτησία του Νίγηρα. Η ψηφοφορία έγινε στις 14 Φεβρουαρίου 1993. Το κυβερνών Εθνικό Κίνημα για την Ανάπτυξη της Κοινωνίας κέρδισε τις περισσότερες έδρες (29 από τις συνολικά 83) και αρκετά κόμματα της αντιπολίτευσης (Συνασπισμός των Δυνάμεων της Αλλαγής), κέρδισαν 50 έδρες.[1] Η προσέλευση στις κάλπες ήταν 32,7%.

1995[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 12 Ιανουαρίου 1995 διενεργήθηκαν βουλευτικές εκλογές. Οι εκλογές έγιναν με χαρακτηριστικό το σχίσμα στον κυβερνητικό συνασπισμό, που είχε ως αποτέλεσμα να εκδηλωθεί το πραξικόπημα που οδήγησε στην ανατροπή της κυβέρνησης, τον Ιανουάριο του 1996. Η συμμετοχή στις εκλογές άγγιξε το 35%.[21]

1996[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από το πραξικόπημα του 1996 και το νέο σύνταγμα που ψηφίστηκε σε δημοψήφισμα την ίδια χρονιά, έγιναν βουλευτικές εκλογές στις 23 Νοεμβρίου 1996. Αποκαταστάθηκε ο πολυκομματισμός όμως τα 8 κόμματα της αντιπολίτευσης επέλεξαν το μποϊκοτάζ. Το αποτέλεσμα ήταν η νίκη για την Εθνική Ένωση των Ανεξάρτητων για Δημοκρατική Ανανέωση, η οποία κέρδισε 59 από τις συνολικά 83 έδρες.[1]

1999[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To 1999 έγιναν βουλευτικές εκλογές στο πλαίσιο των γενικών εκλογών (δείτε παραπάνω).

2004[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι βουλευτικές εκλογές του 2004 έγιναν μαζί με τις προεδρικές εκλογές (δείτε παραπάνω).

2009[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 20 Οκτωβρίου 2009 έπειτα από τη διάλυση της εθνοσυνέλευσης από τον πρόεδρο Μαμαντού Ταντζά τον Μάιο του 2009 και το δημοψήφισμα για σύνταγμα που έγινε τον Αύγουστο του 2009.[22] Τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης επέλεξαν να μην πάρουν μέρος στις εκλογές, με αποτέλεσμα το κυβερνών κόμμα του Ταντζά (MNSD) να πετύχει σαρωτική νίκη με 76 έδρες από τις συνολικά 113 της εθνοσυνέλευσης.

2011[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από το πραξικόπημα του 2010, που είχε ως αποτέλεσμα να ανατραπεί ο πρόεδρος Ταντζά Μαμαντού, έγιναν βουλευτικές εκλογές στις 31 Ιανουαρίου 2011, ταυτόχρονα με τις προεδρικές (δείτε παραπάνω).

2016[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Νιγηρικές γενικές εκλογές 2016

Δημοψηφίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1945[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο σημοψήφισμα στο Γαλλικό Σουδάν και στον Νίγηρα έγινε στις 21 Οκτωβρίου 1945 ως μέρος ενός ευρύτερου γαλλικού δημοψηφίσματος για σύνταγμα. Το 97% των ψηφισάντων ενέκρινε την πρόταση για τη νέα εθνοσυνέλευση, που θα λειτουργούσε ως συντακτική συνέλευση, ενώ το 86% υπερψήφισε και το προσωρινό σύνταγμα που προτάθηκε στο δεύτερο ερώτημα του δημοψηφίσματος. Αμφότερες οι προτάσεις εγκρίθηκαν και από το σύνολο του εκλογικού σώματος. Η συμμετοχή ήταν 79,3%.[23]

1946[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μάιος 1946[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 5 Μαΐου 1946 διεξήχθη ένα δημοψήφισμα για σύνταγμα στο Γαλλικό Σουδάν και στον Νίγηρα, ως μέρος ενός ευρύτερου δημοψηφίσματος στη Γαλλία. Το προτεινόμενο σύνταγμα καταψηφίστηκε από το 48% των ψηφοφόρων στα δύο εδάφη και από το 53% του συνόλου του εκλογικού σώματος. Η συμμετοχή ήταν 58%.[24]

Οκτώβριος 1946[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την ίδια χρονιά, στις 13 Οκτωβρίου 1946 έγινε και νέο δημοψήφισμα. Το νέο σύνταγμα απορρίφθηκε και πάλι από το εκλογικό σώμα με ποσοστό 45% στα δύο εδάφη. Ωστόσο, συνολικά στη Γαλλία εγκρίθηκε από το 57,4%. Η συμμετοχή ήταν 51%.[24]

1958[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα νέο γαλλικό σύνταγμα εγκρίθηκε και στον Νίγηρα σε δημοψήφισμα που έλαβε χώρα στις 28 Σεπτεμβρίου 1958. Ποσοστό 78,43% των ψηφισάντων τάχθηκε υπέρ του συντάγματος και της ένταξης στη Γαλλική Κοινότητα.[25]

1987[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 16 Ιουνίου 1987 έγινε η πρώτη εθνική ψηφοφορία από το πραξικόπημα του 1974. Εγκρίθηκε ένας νέος καταστατικός χάρτης με τον οποίο θεσμοθετήθηκαν μη αιρετοί και συμβουλευτικοί θεσμοί σε εθνικό και σε τοπικό επίπεδο. Με τη συμμετοχή να φτάνει στο 96,8%, το δημοψήφισμα έλαβε την έγκριση από το 99,5% των πολιτών.[1]

1989[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημοψήφισμα για σύνταγμα έγινε στις 24 Σεπτεμβρίου 1989. Με το νέο σύνταγμα ο Νίγηρας έγινε μονοκομματικό κράτος και μοναδικό νόμιμο κόμμα ήταν το Εθνικό Κίνημα για μια Αναπτυσσόμενη Κοινωνία. Το 99,3% των ψηφισάντων με συμμετοχή 94,9% ενέκριναν το νέο σύνταγμα.[26] Συνακόλουθα, στις 12 Δεκεμβρίου 1989 διενεργήθηκαν οι πρώτες γενικές εκλογές με βάση το νέο σύνταγμα.

1992[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ψηφοφόροι ενέκριναν ένα νέο σύνταγμα με δημοψήφισμα στις 26 Δεκεμβρίου 1992, με ποσοστό 89,79% και με τη συμμετοχή να καταγράφεται στο 56,6%. Για πρώτη φορά από το 1960 η χώρα έγινε πολυκομματική δημοκρατία, ενώ καταργήθηκε το όριο στις πενταετείς προεδρικές θητείες.[1]

1996[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο επόμενο δημοψήφισμα, που έγινε στις 12 Μαΐου 1996 το 92,34% των ψηφισάντων υπερψήφισε το νέο σύνταγμα με ισχνή συμμετοχή (35%).[27]

1999[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 18 Ιουλίου 1999 διεξήχθη δημοψήφισμα για νέο σύνταγμα μετά την ανατροπή και δολοφονία του προέδρου Μαϊνασαρά.

Με το νέο σύνταγμα αποκαταστάθηκε ο πολυκομματισμός. Το 89,6% των πολιτών υπερψήφισαν το σύνταγμα, παρότι μόλις το 31% προσήλθαν στις κάλπες.[28] Ως αποτέλεσμα, τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 1999 διεξήχθησαν γενικές εκλογές.

2009[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 4 Αυγούστου 2009 διεξήχθη δημοψήφισμα για αλλαγή του συντάγματος, ώστε να επιτραπεί στον πρόεδρο Μαμαντού Ταντζά να παραμείνει πρόεδρος για άλλη μια τριετία. Η αντιπολίτευση δεν έλαβε μέρος. Η καταμέτρηση των ψηφοδελτίων ξεκίνησε στις 5 Αυγούστου και η προσέλευση στις κάλπες ήταν της τάξης από 40 ως 90%, με τις αγροτικές περιοχές να παρουσιάζουν μεγαλύτερη συμμετοχή. Η αντιπολίτευση χαρακτήρισε "γελοία" τα παραπάνω ποσοστά και τόνισε ότι στην πραγματικότητα η προσέλευση ήταν 7%. Στην επαρχία Καμπαλέουα, τόπο καταγωγής του Ταντζά, η προσέλευση ήταν 94,72% ενώ στο Αρλίτ ήταν μόνο 30,8%.[29] Στις 7 Αυγούστου ανακοινώθηκε από την εκλογική επιτροπή ότι το 92,5% των ψηφισάντων στο συνταγματικό δημοψήφισμα ενέκρινε την παράταση της προεδρικής θητείας για άλλα τρία χρόνια. Η συμμετοχή ανήλθε στο 68,3%.[30]

2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 31 Οκτωβρίου 2010 οι πολίτες ψήφισαν ξανά σε δημοψήφισμα για Σύνταγμα. Τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν ότι το νέο Σύνταγμα υπερψηφίστηκε σε ποσοστό μεγαλύτερο του 90%.[31] Η συμμετοχή ήταν της τάξης του 52,65%, και ποσοστό 90,18% των ψηφισάντων ενέκριναν το Σύνταγμα έναντι 9,82% που το καταψήφισαν.[32][33] Με βάση το Σύνταγμα οι πρωταίτιοι του πραξικοπήματος προστατεύονται με αμνηστία και υποχρεώνονται να παραδώσουν την εξουσία στους πολίτες ως στις 6 Απριλίου 2011.[34]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Elections in Niger African Elections Database
  2. ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p685 ISBN 0-19-829645-2
  3. ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p690 ISBN 0-19-829645-2
  4. ↑ «Niger: A major step backwards». Διεθνής Αμνηστία. 16 Οκτωβρίου 1996. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2016. 
  5. ↑ "Report of the observation mission for the presidential and legislative elections of 17 October and 24 November 1999" Αρχειοθετήθηκε 2005-10-18 στο Wayback Machine., democratie.francophonie.org (Γαλλικά).
  6. ↑ «World: Africa: Niger delays election». BBC News. 11 Αυγούστου 1999. 
  7. ↑ Niger: Elections held in 1999 International Parliamentary Union
  8. ↑ «Présidentielle au Niger: un quatrième parti, le RDP, soutient la candidature de Mamadou Tandja au second tour». Xinhua. 23 Νοεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2016.  (Γαλλικά).
  9. ↑ «Niger Holds Peaceful Election Designed to Restore Civilian Rule». VOA News. 1 Φεβρουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2015. 
  10. ↑ Abdoulaye Massalatchi (10 Φεβρουαρίου 2011). «Niger opposition presidential rival wins key alliance». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2015. 
  11. ↑ «Niger's Issoufou expands alliance ahead of run-off». Reuters. 11 Φεβρουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2015. 
  12. ↑ «Niger election: Voters choose president in tense polls». BBC News. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2016. 
  13. ↑ «Boycott helps Niger President Issoufou win re-election». Reuters. 22 Μαρτίου 2016. 
  14. ↑ Dolf Sternberger, Bernhard Vogel, Dieter Nohlen & Klaus Landfried (1978) Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Zweiter Halbband, p1461
  15. ↑ Abdourahmane Idrissa & Samuel Decalo (2012) Historical Dictionary of Niger, p138
  16. ↑ Edward Mortimer (1969) France and the Africans 1944–1960: A political history, Faber, p175
  17. ↑ Dolf Sternberger, Bernhard Vogel, Dieter Nohlen & Klaus Landfried (1978) Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Zweiter Halbband, p1484
  18. ↑ Niger - Political Parties Nations Encyclopedia
  19. ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p685 ISBN 0-19-829645-2
  20. ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p685 ISBN 0-19-829645-2
  21. ↑ IPU
  22. ↑ «Niger sets date for disputed poll». BBC News. 20 Αυγούστου 2009. 
  23. ↑ Sternberger, D, Vogel, B, Nohlen, D & Landfried, K (1969) Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Erster Halbband, p1248
  24. ↑ 24,0 24,1 Sternberger, D, Vogel, B, Nohlen, D & Landfried, K (1969) Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Erster Halbband, p1248
  25. ↑ Frankreich, 28. September 1958 : Verfassung Direct Democracy
  26. ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p684 ISBN 0-19-829645-2
  27. ↑ Αποτελέσματα δημοψηφίσματος 1996
  28. ↑ Elections in Niger African Elections Database
  29. ↑ Boureima Hama (5 Αυγούστου 2009). «Niger counts votes in referendum to keep Tandja in power». AFP. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2015. CS1 maint: Unfit url (link)
  30. ↑ «Καθημερινή». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2015. 
  31. ↑ «Early tally shows Niger adopting new constitution». Reuters. 1 Νοεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2015. 
  32. ↑ «Niger set to adopt new charter». News 24. 2 Νοεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2019. 
  33. ↑ «More than 90 pct voters support Niger's new constitution in referendum». People's Daily Online. 3 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2019. 
  34. ↑ «Niger backs new constitution towards civilian rule». Reuters. 3 Νοεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2019. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εκλογές_στον_Νίγηρα&oldid=10483301"