Περικλής Ιωαννίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 8: Γραμμή 8:
Την περίοδο [[1922]] - [[1940]] διέμενε στην [[Αγγλία]] και την [[Ιταλία]].
Την περίοδο [[1922]] - [[1940]] διέμενε στην [[Αγγλία]] και την [[Ιταλία]].


Απεβίωσε στην [[Αθήνα]] στις [[7 Φεβρουαρίου]] [[1965]] και ετάφη στο βασιλικό κοιμητήριο στο [[Τατόι]].
Απεβίωσε στην [[Αθήνα]] στις [[7 Φεβρουαρίου]] [[1965]] και ετάφη μαζί με τη σύζυγό του στο βασιλικό κοιμητήριο στο [[Τατόι]].


==Πηγές==
==Πηγές==

Έκδοση από την 07:28, 10 Ιουνίου 2015

Ο τάφος του Περικλή Ιωαννίδη και της συζύγου του, πριγκίπισσας Μαρίας, στο Τατόι

Ο Περικλής Ιωαννίδης (1 Νοεμβρίου 18817 Φεβρουαρίου 1965) ήταν αντιναύαρχος του Ελληνικού πολεμικού ναυτικού.

Γεννήθηκε στην Κόρινθο και εισήλθε στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, απ'όπου και αποφοίτησε. Υπήρετησε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού τάχθηκε με το πλευρό του Βασιλιά. Το 1917 καταδικάστηκε λόγω των πολιτικών του φρονημάτων και φυλακίστηκε μέχρι το 1920. Μετά την πτώση του Βενιζέλου, συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία και προβιβάστηκε σε πλοίαρχο. Το 1922 αποστρατεύθηκε και το 1935 αποκαταστάθηκε. Τον ίδιο χρόνο αποχώρησε οριστικά από το Πολεμικό Ναυτικό λαμβάνοντας παράλληλα τον τίτλο του αντιναυάρχου. Στις 31 Μαρτίου του 1947 παρέλαβε τα Δωδεκάνησα ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας από τους συμμάχους και διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής των Δωδεκανήσων,.[1] Το 1958 ανακηρύχθηκε από τον Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος επίτιμο μέλος του ενώ υπήρξε ευεργέτης της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.

Το 1920 ο Ιωαννίδης γνώρισε την πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας και Δανίας, χήρα του Μεγάλου Δούκα της Ρωσίας Γεωργίου Μιχαήλιβιτς ο οποίος είχε πεθάνει το 1919, καθώς επέστρεφε με πολεμικό πλοίο στην Ελλάδα, του οποίου ήταν κυβερνήτης ο ίδιος. [1] Τον Δεκέμβριο του 1922 ενώ βρισκόντουσαν σε εξορία παντρεύτηκαν στη Γερμανία.[1] Την περίοδο 1922 - 1940 διέμενε στην Αγγλία και την Ιταλία.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 7 Φεβρουαρίου 1965 και ετάφη μαζί με τη σύζυγό του στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι.

Πηγές

  1. 1,0 1,1 1,2 Ε΄ Ιστορικά, Η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, Αθήνα, τεύχος 73, σελ. 23