Μάγιστρος

Ο Μάγιστρος ήταν το ανώτατο αξίωμα της πολιτείας στην Βυζαντινή αυτοκρατορία. Κατά τις πρώτες εκατονταετηρίδες του κράτους ο μάγιστρος ήταν «ηγεμόνας των τάξεων στην αυλή και αρχηγός των στρατευμάτων που φρουρούσαν τον βασιλιά». Ήταν δηλαδή ο ανώτερος άρχοντας των αυλικών και ανώτατος άρχοντας της βασιλικής φρουράς. Με την πάροδο του χρόνου όμως έχασε αυτές τις εξουσίες, αφού προϊστάμενος της αυλής έγινε ο κουροπαλάτης, ενώ τις διάφορες αυτοκρατορικές φρουρές τις διοικούσαν στρατηγοί υπό την άμεση ηγεμονία του βασιλιά, ή των δύο μετά του βασιλιά υπέρτατων στρατηγών, του δομέστικου των σχολείων της ανατολής και του δομέσικου των σχολείων της δύσης.

Ο τίτλος του μάγιστρου συναντάται συνήθως μαζί με άλλα αξιώματα. Ο επί Θεοφίλου Μανουήλ υπήρξε μάγιστρος και δομέστικος των σχολών. Επί Μιχαήλ Γ΄ ο θείος αυτού διετέλεσε μάγιστρος και δομέστικος των σχολών. Επί Λέοντος του υιού Βασιλείου, ο Στυλιανός Ζαούτσας ήταν μάγιστρος και λογοθέτης των δρόμων πριν γίνει βασιλοπάτωρ. Επίσης ο Ρωμανός Λεκαπηνός ήταν μάγιστρος και μέγας εταιρειάρχης πριν γίνει βασιλοπάτωρ.

Πηγές

• Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος (1871). Ιστορία του Ελληνικού Εθνους, από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των νεωτέρων. Τόμος Τέταρτος. Εκ του Τυπογραφείου Ν.Γ. Πάσσαρη. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2011.