Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βελζεβούλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Βεελζεβούλ)
Η λειτουργία τοπικής «short description» δεν λειτουργεί στην Ελληνική Βικιπαίδεια. Αντίθετα υποστηρίζονται οι αντίστοιχες σύντομες περιγραφές μέσω των αντικειμένων Wikidata. Μπορείτε να αφαιρέσετε αυτό το πρότυπο.
Καλλιτεχνική απεικόνιση του Belzebub ως Πρίγκιπα της Κόλασης. τέχνη εμπνευσμένη από τη δαιμονολογική παράδοση.

Η ονομασία Βελζεβούλ, Βάαλ-ζεβούβ είναι ένα σύγχρονο όνομα για το Κακό

Στις Χριστιανικές και Βιβλικές πηγές, το όνομα "Βελζεβούλ" είναι μια εναλλακτική ονομασία του διαβόλου. Στην Χριστιανική δαιμονολογία, ο Βελζεβούλ είναι ένας από τους επτά πρίγκιπες της Κολάσεως, σύμφωνα με τις απόψεις της Καθολικής Εκκλησίας για την Κόλαση. Το "Λεξικόν της Κολάσεως" (Dictionnaire Infernal) περιγράφει τον Βελζεβούλ ως μια δαιμονική μύγα, που είναι γνωστή και ως "Άρχοντας των Μυγών".

Ο Belzebub ή Βελζεβούλ (Beelzebub) είναι δαιμονική μορφή της χριστιανικής δαιμονολογίας, με παρουσία στη λογοτεχνία, φιλοσοφία, εσωτερικές παραδόσεις και τη λαϊκή κουλτούρα. Το όνομά του συνδέεται με τον Βάαλ και μεταφράζεται συχνά ως «Κύριος των Μυγών». Θεωρείται ένας από τους Επτά Πρίγκιπες της Κόλασης, συχνά δεύτερος μετά τον Σατανά.

Ετυμολογία και Βιβλική Προέλευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη αναφορά στον Beelzebub βρίσκεται στη Βίβλο, στο Β' Βασιλέων 1:2–6. Ο βασιλιάς Οχοζίας ζητά χρησμό από τον θεό Βάαλ-Ζεβούβ της Ακκαρών, πράξη που καταδικάζεται από τον προφήτη Ηλία. Το όνομα πιστεύεται ότι αποτελεί παραφθορά του Baal-Zebul («Άρχοντας των Ουρανών»), που χρησιμοποιήθηκε υποτιμητικά.

Ο Beelzebub εμφανίζεται επίσης στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (12:24), ως ο άρχων των δαιμόνων.

Μεσαιωνική και Νεότερη Δαιμονολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Belzebub κατέχει εξέχουσα θέση σε μεσαιωνικά και αποκρυφιστικά έργα:

Κατά τον 17ο–18ο αιώνα, εμφανίζεται σε περιπτώσεις εξορκισμών (π.χ. Louviers, Γαλλία).

Θεολογική και Συμβολική Ανάλυση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Beelzebub συχνά θεωρείται μέλος της λεγόμενης "Infernal Τριάδας" μαζί με τους Lucifer και Astaroth. Αντιπροσωπεύει:

  • Φθορά και αποσύνθεση
  • Κυριαρχία του υλικού πάνω στο πνευματικό
  • Εξουσία μέσω πειρασμού και διαφθοράς

Συμβολισμοί:

Στη Λογοτεχνία και τη Φιλοσοφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Λαϊκή Κουλτούρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τηλεόραση και Κόμικς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Β' Βασιλέων 1:2–6
  2. Κατά Ματθαίον 12:24
  3. Johann Weyer, Pseudo-Monarchia Daemonum (1577)
  4. Collin de Plancy, Dictionnaire Infernal (1863)
  5. Grimorium Verum
  6. Gustave Flaubert, The Temptation of Saint Anthony (1874)
  7. John Milton, Paradise Lost (1667)
  8. William Golding, Lord of the Flies (1954)
  9. G.I. Gurdjieff, Beelzebub’s Tales to His Grandson (1950)
  10. Anton LaVey, The Satanic Bible (1969)
  11. Θάνος Μικρούτσικος – Βεελζεβούλ (1991)
  12. Νίκος Ξυδάκης – Ο Διαβολάκος (1996)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]