Μετάβαση στο περιεχόμενο

Επανδρωμένη αποστολή στον Άρη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Θεωρητική βάση στον Άρη με σπίτι από πάγο, μηχανοκίνητο όχημα τύπου ρόβερ και διαστημικές στολές, σε καλλιτεχνική αναπαράσταση του 2016.

Η ιδέα της αποστολής ανθρώπων στον Άρη αποτέλεσε αντικείμενο αεροδιαστημικής μηχανικής και επιστημονικών μελετών από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 ως μέρος της ευρύτερης εξερεύνησης του Άρη. Μερικοί έχουν, επίσης, σκεφτεί να εξερευνήσουν τα φεγγάρια του Άρη, τον Φόβο και τον Δείμο.[1] Οι μακροπρόθεσμες προτάσεις περιλαμβάνουν τον εποικισμό του πλανήτη και σε ακόμα μεταγενέστερη φάση τη γαιοπλασία του πλανήτη, έτσι ώστε να γίνει κατοικίσιμος από τους Γήινους οργανισμούς χωρίς να απαιτούνται ειδικά προστατευτικά μέσα. Προτάσεις για ανθρώπινες αποστολές στον Άρη έχουν προέλθει κυρίως από τη NASA, την ESA, την Εθνική Υπηρεσία Διαστήματος της Κίνας, την Boeing και τη SpaceX. Μέχρι σήμερα, μόνο ρομποτικά σκάφη έχουν προσεδαφιστεί στον Άρη και το πιο μακρινό ουράνιο σώμα όπου έχουν πατήσει άνθρωποι είναι η Σελήνη.

Καλλιτεχνική αναπαράσταση της εξερεύνησης του Άρη μέσω «κινητών σπιτιών», όπου τα «σπίτια» δεν είναι σταθερά, αλλά μετακινούνται μέσω οχημάτων τύπου ρόβερ.

Οι εννοιολογικές προτάσεις για αποστολές που θα περιλαμβάνουν ανθρώπους ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1950, με τις προγραμματισμένες αποστολές να δηλώνεται συνήθως ότι πραγματοποιούνται μεταξύ 10 και 30 ετών από τη στιγμή που συντάσσονται.[2] Ο κατάλογος των σχεδίων αποστολής με πληρώματα στον Άρη δείχνει τις διάφορες προτάσεις αποστολής που έχουν υποβληθεί από πολλούς οργανισμούς και διαστημικές υπηρεσίες σε αυτόν τον τομέα της εξερεύνησης του διαστήματος. Τα σχέδια για αυτά τα πληρώματα ποικίλουν, από επιστημονικές αποστολές, στις οποίες μια μικρή ομάδα (τα σχέδια που έχουν προταθεί κυμαίνονται στον αριθμό των μελών της ομάδας, μεταξύ δύο και οκτώ αστροναυτών) θα επισκεπτόταν τον Άρη για μια περίοδο μερικών εβδομάδων ή περισσότερο, έως μια συνεχή παρουσία (π.χ. μέσω ερευνητικών σταθμών, μεγάλης κλίμακας αποικισμός, ή άλλη συνεχή κατοίκηση). Μέχρι το 2020, είχαν επίσης προταθεί εικονικές επισκέψεις στον Άρη, χρησιμοποιώντας οπτικές τεχνολογίες.[3]

«Οι πρώτοι άνθρωποι στον Άρη». Καλλιτεχνική αναπαράσταση του 2019.

Εν τω μεταξύ, η μη επανδρωμένη εξερεύνηση του Άρη ήταν στόχος των εθνικών διαστημικών προγραμμάτων για δεκαετίες και επιτεύχθηκε για πρώτη φορά το 1965 με το πρόγραμμα Mariner 4. Οι ανθρώπινες αποστολές στον Άρη αποτελούν μέρος της επιστημονικής φαντασίας ήδη από τη δεκαετία του 1880 και, γενικότερα, στη μυθοπλασία ο Άρης είναι συχνός στόχος εξερεύνησης και εγκατάστασης σε βιβλία και ταινίες. Η έννοια ενός Αρειανού ως κατοίκου του Άρη είναι μέρος της μυθοπλασίας.

Παράγοντες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ελάχιστη απόσταση μεταξύ των τροχιών του Άρη και της Γης από το 2014 έως το 2061, μετρημένη σε αστρονομικές μονάδες.
Αναπαράσταση της τροχιάς μιας διαστημικής πτήσης από τη Γη έως τον Άρη.

Η ενέργεια που απαιτείται για τη μεταφορά μεταξύ των πλανητικών τροχιών, ή δέλτα-ν , είναι χαμηλότερη σε διαστήματα που καθορίζονται από τη συνοδική περίοδο. Για τα ταξίδια μεταξύ Γη – Άρη, η περίοδος είναι κάθε 26 μήνες (2 χρόνια και 2 μήνες), επομένως οι αποστολές συνήθως προγραμματίζονται να συμπίπτουν με μία από αυτές τις περιόδους εκτόξευσης. Λόγω της εκκεντρότητας της τροχιάς του Άρη, η ενέργεια που απαιτείται στις περιόδους χαμηλής ενέργειας ποικίλλει σε έναν κύκλο 15 ετών,[4] με τις πιο εύκολες περιόδους να χρειάζονται μόνο τη μισή ενέργεια από τις κορυφές.[5] Τον 20ό αιώνα, μια ελάχιστη υπήρχε στις περιόδους εκτόξευσης του 1969 και του 1971 και μια άλλη χαμηλή το 1986 και το 1988, και στη συνέχεια ο κύκλος επαναλήφθηκε.[4] Η επόμενη περίοδος εκτόξευσης χαμηλής ενέργειας υπολογίζεται για το 2033.[6]

Ωστόσο ο μεγαλύτερος περιοριστικός παράγοντας για την αποστολή ανθρώπων στον Άρη είναι η χρηματοδότηση. Το 2010, το εκτιμώμενο κόστος ήταν πιθανότατα γύρω στα 500 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, αν και το πραγματικό κόστος είναι πιθανό να είναι ακόμα μεγαλύτερο.[7] Οι επικριτές της αποστολής ανθρώπων στον Άρη υποστηρίζουν ότι τα άμεσα οφέλη από την ανθρώπινη παρουσία στον Άρη αντισταθμίζονται από το τεράστιο κόστος και ότι τα κεφάλαια θα μπορούσαν να ανακατευθυνθούν καλύτερα σε άλλα προγράμματα, όπως η ρομποτική εξερεύνηση. Από την άλλη οι υποστηρικτές της ανθρώπινης εξερεύνησης του διαστήματος υποστηρίζουν ότι ο συμβολισμός της καθιέρωσης μιας ανθρώπινης παρουσίας στο διάστημα μπορεί να συγκεντρώσει το δημόσιο ενδιαφέρον και να πυροδοτήσει την παγκόσμια συνεργασία. Υπάρχουν, επίσης, ισχυρισμοί ότι μια μακροπρόθεσμη επένδυση στα διαστημικά ταξίδια είναι απαραίτητη για την επιβίωση της ανθρωπότητας.[7]

Καλλιτεχνική αναπαράσταση της εξερεύνησης του Άρη, με καταφύγια και οχήματα τύπου ρόβερ, από την NASA.

Ένας άλλος παράγοντας που είναι επίσης καθοριστικός είναι οι πιθανές ανεπιθύμητες επιπτώσεις στην υγεία της παρατεταμένης έλλειψης βαρύτητας, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας οστικής πυκνότητας[8] και της εξασθένησης της όρασης[9][10][11] (Εξαρτάται από την αποστολή και το σχεδιασμό του διαστημικού σκάφους). Τον Νοέμβριο του 2019, οι ερευνητές ανέφεραν ότι οι αστροναύτες αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα ροής αίματος και θρόμβων ενώ βρίσκονταν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, με βάση μια εξάμηνη μελέτη 11 υγιών αστροναυτών. Τα αποτελέσματα μπορεί να επηρεάσουν τη μακροπρόθεσμη διαστημική πτήση, συμπεριλαμβανομένης μιας αποστολής στον πλανήτη Άρη, σύμφωνα με τους ερευνητές.[12][13]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ JAXA (20 Σεπτεμβρίου 2021). «Japan Space Agency: Why We're Exploring the Moons of Mars». SciTechDaily (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2021. 
  2. ↑ Wall, Mike (27 August 2019). «Astronauts Will Face Many Hazards on a Journey to Mars - NASA is trying to bring the various risks down before launching astronauts to Mars in the 2030s.». Space.com. https://www.space.com/crewed-mars-mission-astronaut-dangers.html. Ανακτήθηκε στις 27 August 2019. 
  3. ↑ Von Drehle, David (15 December 2020). «Humans don't have to set foot on Mars to visit it». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/opinions/humans-dont-have-to-set-foot-on-mars-to-visit-it/2020/12/15/b1df2afe-3f05-11eb-9453-fc36ba051781_story.html. Ανακτήθηκε στις 16 December 2020. 
  4. ↑ 4,0 4,1 David S. F. Portree, Humans to Mars: Fifty Years of Mission Planning, 1950–2000, NASA Monographs in Aerospace History Series, Number 21, February 2001. Available as NASA SP-2001-4521.
  5. ↑ Page 18–19 in Chapter 3 of David S. F. Portree's Humans to Mars: Fifty Years of Mission Planning, 1950–2000, NASA Monographs in Aerospace History Series, Number 21, February 2001. Available as NASA SP-2001-4521
  6. ↑ Paul D. Wooster (2007). «Mission design options for human Mars missions». International Journal of Mars Science and Exploration 3: 12. doi:10.1555/mars.2007.0002. Bibcode: 2007IJMSE...3...12W. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Taylor, Fredric (2010). The Scientific Exploration of Mars. Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες 306. ISBN 978-0-521-82956-4. 
  8. ↑ Axpe, Eneko; Chan, Doreen; Abegaz, Metadel F.; Schreurs, Ann-Sofie; Alwood, Joshua S.; Globus, Ruth K.; Appel, Eric A. (2020). «A human mission to Mars: Predicting the bone mineral density loss of astronauts». PLOS ONE 15 (1): e0226434. doi:10.1371/journal.pone.0226434. PMID 31967993. Bibcode: 2020PLoSO..1526434A. 
  9. ↑ Mader, Thomas H.; Gibson, C. Robert; Pass, Anastas F.; Kramer, Larry A.; Lee, Andrew G.; Fogarty, Jennifer; Tarver, William J.; Dervay, Joseph P. και άλλοι. (October 2011). «Optic Disc Edema, Globe Flattening, Choroidal Folds, and Hyperopic Shifts Observed in Astronauts after Long-duration Space Flight». Ophthalmology 118 (10): 2058–2069. doi:10.1016/j.ophtha.2011.06.021. PMID 21849212. http://digitalcommons.unl.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1068&context=nasapub. 
  10. ↑ Puiu, Tibi (9 Νοεμβρίου 2011). «Astronauts' vision severely affected during long space missions». Zmescience.com. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2012. 
  11. ↑ «Breaking News Videos, Story Video and Show Clips – CNN.com». CNN. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2015. 
  12. ↑ Strickland, Ashley (15 November 2019). «Astronauts experienced reverse blood flow and blood clots on the space station, study says». CNN News. https://www.cnn.com/2019/11/15/health/astronaut-blood-flow-clot-scn-trnd/index.html. Ανακτήθηκε στις 22 November 2019. 
  13. ↑ Marshall-Goebel, Karina (13 November 2019). «Assessment of Jugular Venous Blood Flow Stasis and Thrombosis During Spaceflight». JAMA Network Open 2 (11): e1915011. doi:10.1001/jamanetworkopen.2019.15011. PMID 31722025. 

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Επανδρωμένη_αποστολή_στον_Άρη&oldid=10742406"