Λίστα Λαγκάρντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

«Λίστα Λαγκάρντ» ονομάστηκε από τους Έλληνες δημοσιογράφους η λίστα με τα ονόματα 2.059 Ελλήνων καταθετών στο παράρτημα της Γενεύης της τράπεζας HSBC. Η λίστα πήρε το όνομα της Κριστίν Λαγκάρντ, τότε Υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας, αφού μέσω πρωτοβουλίας της παραδόθηκε ο κατάλογος με τα ονόματα σε μορφή CD, στον Έλληνα συνάδελφό της, τότε Υπουργό Οικονομικών στη κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, στα τέλη του 2010.
Η «λίστα Λαγκάρντ» ονομάζεται επίσης και «λίστα Φαλτσιάνι», από το όνομα του Ερβέ Φαλτσιάνι που πρώτος ιδιοποιήθηκε τη συνολική λίστα των πελατών της τράπεζας (περίπου 130.000 ονόματα) το 2009.[1]. Ο ελληνικός λαός πληροφορήθηκε την ύπαρξη της λίστας, μέσω του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη, που την παρουσίασε στο τότε περιοδικό του Hot Doc, τον Οκτώβριο του 2012.[2]

Από τη διερεύνηση που ακολούθησε τους επόμενους μήνες διαπιστώθηκε ότι οι καταθέσεις εντοπιζόταν κυρίως στα έτη 1997 - 2006, ενώ στα ονόματα περιλαμβάνονταν κυρίως επιχειρηματίες του εξωτερικού και ναυτιλιακές εταιρείες. Παρόλα αυτά, διενεργήθηκε εισαγγελική έρευνα για το γεγονός ότι άργησαν να γίνουν οι σχετικές διερευνήσεις του περιεχομένου της λίστας, αφού και ενώ ήταν στα χέρια του Γ. Παπακωνσταντίνου από τα τέλη του 2010, παραδόθηκε στο ΣΔΟΕ τον Ιούλιο του 2011.[3]

Οι φορολογικοί έλεγχοι που έγιναν σε φυσικά πρόσωπα συνεχίζονται ακόμα. [4]

Παράπλευρη υπόθεση δημιουργήθηκε με την παραπομπή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στο Ειδικό Δικαστήριο, κατόπιν σύστασης Προανακριτικής επιτροπής στη Βουλή, όπου και καταδικάστηκε το 2014 για το πλημμέλημα της νόθευσης εγγράφου.[5]

Η διαδρομή της λίστας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με τα διάφορα δημοσιεύματα η ύπαρξη της λίστας Λαγκάρντ αποκαλύφθηκε το καλοκαίρι του 2010, όταν οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες φέρονταν να ενημέρωσαν την ελληνική ΕΥΠ και τον τότε διοικητή της Κ. Μπίκα ότι στο γαλλικό υπουργείο Οικονομικών υπήρχαν ήδη κατάλογοι, σε ψηφιακή μορφή, Ελλήνων καταθετών στην Ελβετία. Στη συνέχεια ο Δ/της της ΕΥΠ Κ. Μπίκας φέρεται να διαχειρίστηκε την όλη υπόθεση, όπου όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε, υπήρξε συνεννόηση μεταξύ του ελληνικού και του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών, ώστε αυτό το αρχείο να φτάσει στις ελληνικές Αρχές. Έτσι με την εμπλοκή των μυστικών υπηρεσιών το αρχείο παραδόθηκε επίσημα από το γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών στην Έλληνα πρέσβη στο Παρίσι με διαβιβαστικό έγγραφο όπου και έφτασε τελικά τον Οκτώβριο του 2010 σε μορφή CD, εκτός διπλωματικού σάκου, που σημαίνει χωρίς αριθμό πρωτοκόλλου, παρακάμπτοντας έτσι το Υπουργείο Εξωτερικών, όταν και παραδόθηκε στον τότε υπουργό οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. Ο τελευταίος ενημέρωσε σχετικά το Γραφείο Μαξίμου, δηλαδή το γραφείο του Πρωθυπουργού Γ. Α. Παπανδρέου.

Το CD φαίνεται να περιείχε περίπου 2000 αρχεία Excel με αριθμούς τραπεζικών λογαριασμών, ονόματα δικαιούχων και σε κάποιες περιπτώσεις (δηλώσεις αναφέρουν περίπου στους μισούς από αυτούς) χρηματικά ποσά καταθέσεων. Το συνολικό ποσό των καταθέσεων στη λίστα εκτιμάται σε περίπου 1,5 δις ευρώ.

Τον ίδιο μήνα ο Γ. Παπακωνσταντίνου επέλεξε μερικά από αυτά τα ονόματα (οι δηλώσεις μιλούν για περίπου 10-20 ονόματα) με τις μεγαλύτερες καταθέσεις και τα παρέδωσε σε πρόχειρο χαρτί στον τότε Ειδικό Γραμματέα του ΣΔΟΕ Γιάννη Καπελέρη να "διερευνήσει το οικονομικό τους προφίλ". Σύμφωνα με τον κο Καπελέρη, σε αυτή τη λίστα δεν υπήρχαν ονόματα πολιτικών ή γνωστών επιχειρηματιών, χωρίς όμως να δηλωθεί αν έγινε ή δεν έγινε σχετική έρευνα παραβατικότητας στα συγκεκριμένα ονόματα. Τέλος το καλοκαίρι του 2011, λίγο πριν παραιτηθεί από Υπουργός Οικονομικών, ο Γ. Παπακωνσταντίνου παρέδωσε το σύνολο της λίστας στο νέο επικεφαλής του ΣΔΟΕ, Ι. Διώτη σε μορφή USB stick. Παρέλειψε όμως να την παραδώσει και στον διάδοχό του, Ε. Βενιζέλο.

Στη συνέχεια ο μετέπειτα υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος δήλωσε ότι δεν παρέλαβε τέτοιο αρχείο σε CD, αλλά σε μορφή "στικάκι" από τον Ι. Διώτη. Ο κος Βενιζέλος δεν πραγματοποίησε καμία έρευνα σχετικά με τη λίστα, καθώς θεώρησε ότι δεν μπορεί να αξιοποιηθεί νόμιμα, παρότι αυτό είχε επιδοθεί κατά το επισημότερο τρόπο με διαβιβαστικό έγγραφο. Επίσης φέρεται να την διατήρησε (υπεξαίρεσε) στο προσωπικό του γραφείο ακόμη και μετά την παραίτησή του από Υπουργός Οικονομικών. Τέλος, δεν την παρέδωσε στο διάδοχό του Φ. Σαχινίδη ως όφειλε ούτε σε οποιονδήποτε άλλον.

Αποκάλυψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Σεπτέμβριο του 2012 ήρθε για πρώτη φορά στη δημοσιότητα η ύπαρξη της λίστας. Μετά από μια αρχική σύγχυση για τη διαδρομή της λίστας και την εξαφάνισή της, ο Ε. Βενιζέλος αποκάλυψε πως είχε ακόμη στην κατοχή του τη λίστα, την οποία και παρέδωσε στις 2 Οκτωβρίου 2012 στον Πρωθυπουργό Α. Σαμαρά. Παράλληλα, ο Ε. Βενιζέλος άφησε υπόνοιες πως πιθανώς η λίστα που κατείχε να μην ήταν η αυθεντική αλλά να είχε στην πορεία της τροποποιηθεί.

Από το σημείο αυτό και μετά άρχισαν να εγείρονται δικαιολογημένα ερωτηματικά και αμφιβολίες περί της εγκυρότητάς του, αν δηλαδή είχε υποστεί αλλοιώσεις - αφαιρέσεις κ.λπ. αν υπάρχουν αντίγραφα και πόσα, ποιοι τα κατέχουν κ.ά.

Κάτω από αυτές τις εξελίξεις το ελληνικό εβδομαδιαίο περιοδικό "HOTDOC" (= καυτά ντοκουμέντα) που εκδίδει ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης δημοσίευσε σε έκτακτη έκδοση στις 26 Οκτωβρίου 2012[6] ένα κατάλογο φερόμενο ως Λίστα Λαγκάρντ. Ο κατάλογος αυτός περιελάμβανε 2059 ονόματα Ελλήνων καταθετών, χωρίς όμως να περιλαμβάνονται το ύψος καταθέσεων εκάστου, αλλά ούτε και οι αριθμοί λογαριασμού. Στη συνέχεια αντί να ασκηθεί έρευνα από τις αρμόδιες Αρχές περί της νομιμότητας των καταθέσεων, αντίθετα ασκήθηκε δίωξη κατά του εκδότη με συνέπεια να δημιουργηθεί μια ακόμη πιο δυσμενής εικόνα για την Ελλάδα από τον ξένο διεθνή τύπο για την υφιστάμενη ελευθερία τύπου στη χώρα. Μια πρώτη βέβαια συνέπεια όλων αυτών ήταν αφενός η έκτακτη έκδοση του εν λόγω περιοδικού να γίνει ανάρπαστη ο δε δημοσιογράφος - εκδότης να συμπεριληφθεί στον διεθνή κατάλογο δημοσιογράφων που έχουν υποστεί δίωξη.

Τέλος σημειώνεται ότι στον εν λόγω κατάλογο που δημοσιεύτηκε περιλαμβάνονται ονόματα πολιτικών και συγγενών των, καθώς επίσης εφοπλιστών, επιχειρηματιών κλπ. που ενδεχομένως ο κύκλος εργασιών τους να δικαιολογεί καταθέσεις στο εξωτερικό με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς τους γίνεται στο εξωτερικό π.χ. εφοπλιστές, πλοιοκτήτες κλπ. πλην όμως περιλαμβάνονται και ονόματα Ελλήνων που δεν δικαιολογούν καταθέσεις στο εξωτερικό χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι είναι και απόλυτα παράνομο. Στη τελευταία αυτή κατηγορία φέρονται δημοσιογράφοι, ιατροί, καθηγητές, ηθοποιοί κ.ά.

Οικονομικοί εισαγγελείς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λίστα παραδόθηκε στους οικονομικούς εισαγγελείς Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρο Μουζακίτη.

Νέο αντίγραφο της λίστας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνεπώς ο Υπουργός Οικονομικών Ι. Στουρνάρας ζήτησε νέο αντίγραφο της λίστας από τις γαλλικές αρχές, το οποίο και έφτασε στην Ελλάδα το Δεκέμβρη του 2012. Μετά από σύγκριση της νέας λίστας με αυτή που παρέδωσε ο Ε. Βενιζέλος προέκυψε ότι από την "παλιά" λίστα είχαν αφαιρεθεί 3 ονόματα και 2 λογαριασμοί προσώπων συγγενικών στον πρώην Υπουργό (και αρχικό παραλήπτη της λίστας) Γ. Παπακωνσταντίνου: η ξαδέρφη του Ελένη Παπακωνσταντίνου και ο σύζυγός της Συμεών Σικιαρίδης, καθώς και ο Ανδρέας Ρωσσώνης, σύζυγος της άλλης ξαδέρφης του πρώην Υπουργού, Μαρίνας Παπακωνσταντίνου. Συνεπώς η αυθεντική λίστα περιέχει 2062 ονόματα, ενώ η αλλοιωμένη 2059. Στις 28 Δεκεμβρίου 2012 ο Ε. Βενιζέλος διέγραψε τον Γ. Παπακωνσταντίνου από το ΠΑΣΟΚ.

Εξεταστική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τις βραδυνές ώρες της 19ης Δεκεμβρίου 2012 η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής αποφάσισε να παραπέμψει την έρευνα για την "Λίστα Λαγκάρντ" στην "Επιτροπή ελέγχου Πόθεν Έσχες". Στη ψηφοφορία που ακολούθησε, κατά της συνέχισης των ερευνών ψήφισαν οι Αναστάσιος Νεράτζης, Βύρων Πολύδωρας, Προκόπης Παυλόπουλος και Γιώργος Βλάχος από την ΝΔ, ο Απόστολος Κακλαμάνης του ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Τσούκαλης της ΔΗΜΑΡ και ο Μιχαήλ Αρβανίτης της Χρυσής Αυγής. Αντίθετα, υπέρ της συνέχισης ερευνών ψήφισαν οι: Ζωή Κωνσταντοπούλου, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Θεόδωρος Δρίτσας του ΣΥΡΙΖΑ, Λιάνα Κανέλλη του ΚΚΕ και ο Γιάννης Δημαράς των Ανεξάρτητων Ελλήνων, καθώς και ο κ. Μανώλης Κεφαλογιάννης (ΝΔ). Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να συνεχιστεί στην επιτροπή η έρευνα για το τι απέγινε το "καυτό" στικάκι, τελικά απορρίφθηκε. Ο δε εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής δήλωσε ότι είχε ψηφίσει λάθος ζητώντας επανάληψη διαδικασίας, αίτημα που απορρίφθηκε. Έτσι η ψηφοφορία έληξε με ψήφους 7 κατά έναντι 6 υπέρ.[7]

Γνωστά ονόματα στη λίστα Λαγκάρντ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραθέτονται ενδεικτικά μερικά ονόματα από τη λίστα Λαγκάρντ:

Φαλτσιάνι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώνεται ότι δημιουργός αυτής της λίστας - υποκλοπής στοιχείων καταθετών από την Τράπεζα HSBC της Γενεύης είναι ο Ερβέ Φαλτσιάνι που αναστάτωσε την Ευρώπη δημιουργώντας μια πολυπόθητη λίστα για πολλούς υπουργούς Οικονομικών (γνωστή στην Ελλάδα ως λίστα Λαγκάρντ). Αρχικά ο Φαλσιάνι προσπάθησε να πωλήσει ένα τεράστιο κατάλογο καταθετών της εν λόγω τράπεζας σε Λιβανέζικη τράπεζα. Το γεγονός αυτό περιήλθε σε γνώση των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ οι οποίες και κατάφεραν στη συνέχεια να το αποκτήσουν. Ένα τμήμα αυτού που αφορούσε Γάλλους και άλλους Ευρωπαίους δόθηκαν στις μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας, όπου έτσι αναμίχθηκαν και άλλες εθνικές μυστικές υπηρεσίες. Ο δε Φαλσιάνι συνελήφθη τον Ιούλιο 2012 στη Βαρκελώνη πλην όμως αφέθηκε προσωρινά ελεύθερος με απόφαση της ισπανικής Δικαιοσύνης[8].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Εφημερίδα Καθημερινή φ. 9 Δεκ. 2012
  • Εφημερίδα Το Παρασκήνιο φ.16-12-2012, "Σεισμό προκαλεί η Λίστα Λαγκάρντ", σελ.28.