Δωμάτιο Πανικού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δωμάτιο Πανικού
ΣκηνοθεσίαΝτέιβιντ Φίντσερ
ΠαραγωγήΓκάβιν Πολόν
Τζούντι Χόφλαντ
Ντέιβιντ Κεπ
Σιάν Σάφιν
ΣενάριοΝτέιβιντ Κεπ
ΠρωταγωνιστέςΤζόντι Φόστερ
Κρίστεν Στιούαρτ
Φόρεστ Γουίτακερ
Τζάρεντ Λίτο
Ντουάιτ Γιόακαμ
ΜουσικήΧάουαρντ Σορ
ΦωτογραφίαΚόνραντ. Γ. Χολ
Ντάριους Κόντζι
ΜοντάζΤζέιμς Χέιγκουντ
Άνγκους Γουόλ
Εταιρεία παραγωγήςColumbia Pictures
Hofflund/Polone
Indelible Pictures
ΔιανομήInterCom και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 29 Μαρτίου 2002
Country flag 28 Ιουνίου 2002
Διάρκεια112 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
Γλώσσααγγλικά
Προϋπολογισμός48 εκατομμύρια δολάρια
Ακαθάριστα έσοδα197 εκατομμύρια δολάρια
δεδομένα (π • σ • ε )

Δωμάτιο Πανικού (αγγλικά: Panic Room) είναι αμερικανικό θρίλερ παραγωγής 2002 σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Φίντσερ. Στην ταινία πρωταγωνιστούν η Τζόντι Φόστερ και η Κρίστεν Στιούαρτ ως μητέρα και κόρη των οποίων στο νέο σπίτι εισβάλλουν διαρρήκτες, τους οποίους υποδύονται οι Φόρεστ Γουίτακερ, Τζάρεντ Λέτο και Ντουάιτ Γιόακαμ. Το σενάριο γράφτηκε από τον Ντέιβιντ Κεπ και εμπνεύστηκε την ιστορία όταν παρακολούθησε δελτία ειδήσεων σχετικά με τα δωμάτια πανικού το 2000.

Η ταινία αποτελεί την πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του Φίντσερ μετά το Fight Club (1999). Ο Φίντσερ και ο Κεπ επέλεξαν συνεργάτες με τους οποίους ο καθένας είχε συνεργαστεί στο παρελθόν. Το σπίτι και το δωμάτιο πανικού χτίστηκαν εξ ολοκλήρου σε ένα οικόπεδο στα Raleigh Studios. Η Νικόλ Κίντμαν είχε αρχικά επιλεγεί για τον πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά αναγκάστηκε να αποχωρήσει μετά από επιδείνωση ενός προηγούμενου τραυματισμού. Η αποχώρησή της κόντεψε να σταματήσει εντελώς την παραγωγή της ταινίας, αλλά η Φόστερ αντικατέστησε γρήγορα την Κίντμαν. O σκηνοθέτης και οι παραγωγοί χρησιμοποίησαν εικόνες που δημιουργήθηκαν από υπολογιστή για να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση της κινηματογραφικής κάμερας που κινείται στα δωμάτια του σπιτιού. Η Φόστερ έμεινε έγκυος κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, έτσι τα γυρίσματα διακόπηκαν μέχρι να γεννήσει. Η παραγωγή της ταινίας κόστισε 48 εκατομμύρια δολάρια.

Η ταινία κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες των Ηνωμένων Πολιτειών στις 29 Μαρτίου 2002. Η ταινία απέφερε 30 εκατομμύρια δολάρια το πρώτο Σαββατοκύριακο, κατακτώντας την 1η θέση. Οι συνολικές εισπράξεις στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 96,3 εκατομμύρια δολάρια και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 100,6 εκατομμύρια δολάρια. Παγκοσμίως απέφερε 197 εκατομμύρια δολάρια. Η ταινία έτυχε θετικής υποδοχής από τους κριτικούς, οι οποίοι επαίνεσαν την ερμηνεία της Φόστερ και το σασπένς. Το Δωμάτιο Πανικού έχει αξιολογηθεί για την απεικόνιση της παιδικής ηλικίας και του φεμινισμού, τα στοιχεία της βιντεοπαρακολούθησης και του διαβήτη και τη θεματική του προσέγγιση στη θνησιμότητα.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μεγκ Άλτμαν είναι πρόσφατα διαζευγμένη και μαζί με την κόρη της, Σάρα, η οποία έχει διαβήτη, μόλις αγόρασαν ένα σπίτι τεσσάρων ορόφων. Το σπίτι περιλαμβάνει ένα δωμάτιο πανικού, ένα απομονωμένο δηλαδή δωμάτιο που προστατεύει τους κατοίκους από εισβολείς. Το δωμάτιο έχει μια χοντρή μεταλλική πόρτα και ένα σύγχρονο σύστημα ασφαλείας. Το πρώτο τους κιόλας βράδυ, τρεις άνδρες εισβάλλουν στο σπίτι, ο Τζούνιορ -εγγονός του πρώην ιδιοκτήτη, ο Μπέρναμ -υπάλληλος της ασφαλιστικής εταιρίας που χρησιμοποιεί το σπίτι και ο Ραούλ -που τον προσέλαβε ο Τζούνιορ να τους βοηθήσει.

Αφού ανακαλύπτουν ότι στο σπίτι μετακόμισαν οι Άλτμαν, ο Τζούνιορ πείθει τον διστακτικό Μπέρναμ να συνεχίσουν σύμφωνα με το σχέδιό τους. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, όμως, η Μεγκ ξυπνάει και βλέπει τους διαρρήκτες από τα μόνιτορ στο δωμάτιο πανικού. Πριν οι κλέφτες, προλάβουν να τη σταματήσουν, η Μεγκ τρέχει στη Σάρα, την ξυπνάει και κλειδώνονται μέσα στο δωμάτιο πανικού. Το πρόβλημα τώρα είναι ότι οι εισβολείς ψάχνουν 3 εκατομμύρια δολάρια που άφησε ο πρώην ιδιοκτήτης και τα χρήματα αυτά βρίσκονται μέσα στο δωμάτιο πανικού. Τότε ο Μπέρναμ ρίχνει την ιδέα να βάλουν γκάζι στο σύστημα εξαερισμού του δωματίου. Το σχέδιό του, ενώ στην αρχή επιτυγχάνει, ο Ραούλ παίρνει την πρωτοβουλία και γεμίζει το δωμάτιο με γκάζι. Η Σάρα βρίσκει μια χαραμάδα από την οποία αυτή και η Μεγκ αναπνέουν. Τότε η Μεγκ αποφασίζει να βάλει φωτιά στο δωμάτιο. Καθώς ο Τζούνιορ έχει βάλει το αυτί του στον τοίχο για να ακούσει τι κάνουν οι δυο γυναίκες, η Μεγκ αφού έχει σκεπάσει τον εαυτό της και την κόρη της με κουβέρτες που αντέχουν στη φωτιά, ανεβαίνει στον αεραγωγό και ανάβει έναν αναπτήρα. Η οροφή του δωματίου παίρνει φωτιά και το πρόσωπο του Τζούνιορ καίγεται.

Στην πορεία, οι Άλτμαν, κάνουν αρκετές προσπάθειες να φωνάξουν κάποιον, συμπεριλαμβανομένου του γείτονά τους, που προσπαθούν ανεπιτυχώς να τον ξυπνήσουν με ένα φακό. Αργότερα η Μεγκ και ενώ δεν έχει συνδέσει την ξεχωριστή τηλεφωνική γραμμή του δωματίου, βρίσκει τα καλώδια της κεντρικής τηλεφωνικής γραμμής και καλεί τον πρώην άντρα της, Στίβεν, λίγο πριν οι διαρρήκτες κόψουν το καλώδιο. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν η Σάρα παθαίνει κρίση λόγω υπογλυκεμίας που προκαλεί ο διαβήτης και δυστυχώς τα φάρμακά της είναι μέσα στο ψυγείο του δωματίου της.

Όταν όλες τους οι απόπειρες να μπουν μέσα στο δωμάτιο αποτυγχάνουν, ξεφεύγει του Τζούνιορ ότι τα λεφτά μέσα στο δωμάτιο είναι πολύ περισσότερα και τα παρατάει. Όταν πάει να φύγει από το σπίτι, πυροβολείται από τον Ραούλ και πεθαίνει. Τότε υπό την απειλή του όπλου, ο Μπέρναμ αναγκάζεται να συνεχίσει. Αργότερα, φτάνει στο σπίτι ο Στίβεν και πιάνεται όμηρος. Ο Ραούλ τον χτυπάει άσχημα και τον χρησιμοποιούν για να ξεγελάσουν τη Μεγκ. Η Μεγκ βγαίνει από το δωμάτιο, προσπαθώντας να πάρει το φάρμακο της Σάρα και της επιτίθεται ο Ραούλ. Λίγο πριν κλείσει η πόρτα του δωματίου με τον Ραούλ και τον Μπέρναμ μέσα, η Μεγκ σπρώχνει το φάρμακο και ο Μπέρναμ της το δίνει.

Αργότερα, χτυπούν την πόρτα δύο αστυνομικοί, που τους τηλεφώνησε ο Στίβεν νωρίτερα. Με τον Ραούλ να απειλεί ότι θα σκοτώσει τη Σάρα, η Μεγκ λέει ψέματα στους αστυνομικούς. Εν τω μεταξύ ο Μπέρναμ, προσπαθεί να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο που βρίσκεται κρυμμένο μέσα στο δωμάτιο πανικού. Όταν τα καταφέρνει θα βρει γραμμάτια που αξίζουν 22 εκατομμύρια δολάρια. Με τους δύο να βγαίνουν από το δωμάτιο κρατώντας τη Σάρα όμηρο, δέχονται επίθεση από τους Μεγκ και Στίβεν. Μετά από μια μάχη, ο Μπέρναμ καταφέρνει να φύγει και ο Ραούλ είναι έτοιμος να σκοτώσει τη Μεγκ με βαριοπούλα. Τότε επιστρέφει ο Μπέρναμ και σκοτώνει τον Ραούλ. Η απόφασή του αυτή να επιστρέψει τον καθυστερεί και έτσι συλλαμβάνεται από την αστυνομία που έχει καταφτάσει καθώς ο αστυνομικός που μίλησε με τη Μεγκ βρήκε μυστήρια τη συμπεριφορά της.

Λίγες μέρες αργότερα, η Μεγκ και η Σάρα ψάχνουν στην εφημερίδα για ένα νέο, μικρότερο σπίτι, έχοντας αναρρώσει από την οδυνηρή δοκιμασία τους.

Ηθοποιοί και Χαρακτήρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τζόντι Φόστερ στο ρόλο της Μεγκ Άλτμαν
    • Η Φόστερ υποδύεται μια πρόσφατα διαζευγμένη γυναίκα που, με την κόρη της Σάρα, αναζητά ένα νέο σπίτι στη Νέα Υόρκη. Η Νικόλ Κίντμαν είχε αρχικά επιλεγεί για το ρόλο της Μεγκ[1], αλλά αποχώρησε από την ταινία λόγω τραυματισμού στο γόνατο.[2] Η Φόστερ, η οποία ήταν να συνεργαστεί και στο παρελθόν με τον Ντέιβιντ Φίντσερ στην ταινία Το Παιχνίδι (The Game, 1997), αντικατέστησε την Κίντμαν. Ο Φίντσερ είπε ότι η ερμηνεία που έδωσε η Κίντμαν είχε «αίγλη και σωματικότητα», ενώ η ερμηνεία της Φόστερ ήταν «πιο πολιτική». Η Μεγκ γράφτηκε αρχικά ως αβοήθητη, αλλά με τη συμμετοχή της Φόστερ, ο χαρακτήρας γράφτηκε ξανά ώστε να είναι πιο δυναμική.[3] Η αλλαγή αυτή του κάστινγκ οδήγησε επίσης στο να ξαναγραφτεί η Μεγκ για να είναι παρόμοια με την κόρη της, ενώ η Μεγκ ήταν διαφορετική από αυτήν στο αρχικό σενάριο.[3] Η Φόστερ έμεινε έγκυος αμέσως μετά την έναρξη των γυρισμάτων. Το είπε στους παραγωγούς και αποφάσισαν να συνεχίσουν να γυρίζουν τις σκηνές της με μια γκαρνταρόμπα που θα έκρυβε την εγκυμοσύνη της.[4] Στα στελέχη του στούντιο δεν άρεσε αυτή η επιλογή και ανέστειλαν την παραγωγή μέχρι η Φόστερ να γεννήσει και να επιστρέψει ώστε να πραγματοποιήσει εκ νέου γυρίσματα.[5] Η Φόστερ πληρώθηκε 12 εκατομμύρια δολάρια για τον ρόλο της.[3] Η Κίντμαν μπορεί να μην έπαιξε τελικά στην ταινία, αλλά ακούστηκε. Η φωνή που ακούγεται στο τηλέφωνο όταν η Μεγκ κάλεσε τον Στίβεν, είναι δική της.[4]
  • Κρίστεν Στιούαρτ στο ρόλο της Σάρα Άλτμαν
    • Η Στιούαρτ υποδύεται τη διαβητική κόρη της Μεγκ. Η Χέιντεν Πανετιέρ είχε αρχικά επιλεγεί για το ρόλο[1] αλλά αποχώρησε από το πρότζεκτ προς τα τέλη του 2000 και έτσι ο ρόλος κατέληξε στη Στιούαρτ.[6] Το Δωμάτιο Πανικού ήταν η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Στιούαρτ μετά το The Safety of Objects (2001).[7] Όταν η Κίντμαν επιλέχτηκε ως Μεγκ, ο Φίντσερ είπε ότι η Στιούαρτ θα χρησιμοποιούταν "για να συμπληρώσει την ερμηνεία της Κίντμαν, να είναι η αντίθεσή της, ένα αγοροκόριτσο, μια ανδρόγυνη απαξιωτική έφηβη δέκα ετών. Η κόρη θα ήταν ο γονιός της μητέρας της."[6] Όταν η Φόστερ αντικατέστησε την Κίντμαν, ο χαρακτήρας της ξαναγράφτηκε έτσι ώστε αυτή και η Σάρα να μοιάζουν περισσότερο.[3]
  • Φόρεστ Γουίτακερ στο ρόλο του Μπέρναμ
  • Τζάρεντ Λέτο στο ρόλο του Τζούνιορ
  • Ντουάιτ Γιόακαμ στο ρόλο του Ραούλ
    • Οι Γουίτακερ, Λέτο και Γιόακαμ υποδύονται τους τρεις διαρρήκτες της ταινίας, Μπέρναμ, Τζούνιορ και Ραούλ αντίστοιχα. Ο χαρακτήρας του Γουίτακερ, ο Μπέρνχαμ, είχε γραφτεί αρχικά ως «ένας επιδέξιος, τεχνικός τύπος» και ο σχεδιαστής του δωματίου πανικού στο σπίτι της Μεγκ και της Σάρα. Ο Φίντσερ δεν πίστευε ότι ένας σχεδιαστής θα μπορούσε να πειστεί να διαρρήξει ένα σπίτι, γι' αυτό ξαναέγραψε τον χαρακτήρα ως έναν εργάτη που χτίζει δωμάτια πανικού για να ζήσει. Ο σκηνοθέτης είπε στον Γουίτακερ να παρακολουθήσει την ταινία Στη Βοή της Καταιγίδος (Key Largo, 1948) και να μιμηθεί τον χαρακτήρα του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ. Ο Γουίτακερ είπε ότι του άρεσε η «συγκρουσιακή» φύση του Μπέρναμ και την προτίμησε από την κακία του Ραούλ.[8] Ο Ραούλ είχε γραφτεί αρχικά ως «ένας γιγάντιος τρομακτικός τύπος», αλλά ο Φίντσερ τον ξαναέγραψε ως «αυτός ο τραχύς, άξεστος πρώην κατάδικος».[1] Στο αρχικό σενάριο ο Ραούλ χτυπάει τη Μεγκ αντί να τη χαστουκίσει για να ενισχυθεί ως "ένας αποκρουστικός χαρακτήρας".[9] Ο ρόλος του Ραούλ προσφέρθηκε αρχικά στον Μέιναρντ Τζέιμς Κίναν, τον οποίο ο Φίντσερ είχε σκηνοθετήσει σε ένα μουσικό βίντεο για το "Judith" των A Perfect Circle. Ο Κίναν ήταν πολύ απασχολημένος ως τραγουδιστής του συγκροτήματος Tool[1] κι έτσι ο Φίντσερ έδωσε το ρόλο στον Γιόακαμ, καθώς τον είχε ξεχωρίσει για την ερμηνεία του στην ταινία Κοφτερό Λεπίδι (Sling Blade, 1996). Για τον ρόλο του Τζούνιορ, ο Φίντσερ επέλεξε τον Λέτο, ο οποίος συμμετείχε στην προηγούμενη ταινία του Φίντσερ Fight Club (1999).[8] Ως μέρος της άτυπης διαίρεσης τάξης, ο Τζούνιορ είναι "το πλούσιο παιδί της πόλης", ο Μπέρναμ ο φτωχός εργάτης και ο Ραούλ είναι απροσδιόριστος.[10]
  • Πάτρικ Μποκό στο ρόλο του Στίβεν Άλτμαν

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντέιβιντ Φίντσερ σκηνοθέτησε το Δωμάτιο Πανικού βασισμένος σε σενάριο που έγραψε ο Ντέιβιντ Κεπ. Η ταινία, παραγωγής της Columbia Pictures, ήταν η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του Φίντσερ, μετά το Fight Club (1999).[11] Ο Κεπ ήταν επίσης παραγωγός για το Δωμάτιο Πανικού μαζί με τους Τζούντι Χόφλαντ και Γκάβιν Πολόν, με τους οποίους συνεργάστηκε στην ταινία Οι Ψίθυροι των Πνευμάτων (Stir of Echoes, 1999). Ο Φίντσερ συμπεριέλαβε ως παραγωγό τον Σιάν Σάφιν, με τον οποίο είχε συνεργαστεί σε διαφημίσεις και μουσικά βίντεο. Ο Φίντσερ επέλεξε το συνεργείο της ταινίας να απαρτίζεται από ανθρώπους με τους οποίους είχε συνεργαστεί στο παρελθόν: τον διευθυντή φωτογραφίας Ντάριους Κόντζι, τον σχεδιαστή παραγωγής Άρθουρ Μαξ, τον ενδυματολόγο Μάικλ Κάπλαν και τους μοντέρ Τζέιμς Χέιγκουντ και Άνγκους Γουόλ.[12] Ο Φίντσερ οραματίστηκε το Δωμάτιο Πανικού ως μια ταινία ποπ κορν για την επιβίωση. Η προηγούμενη ταινία του, Fight Club, είχε 400 σκηνές και 100 τοποθεσίες, έτσι ήθελε να απλοποιήσει την παραγωγή στη νέα του ταινία.[13][14] Για το σκοπό αυτό, ήθελε να εστιάσει την παραγωγή σε ένα μόνο σετ και να σχεδιάσει τις σκηνές και τα πλάνα διεξοδικά πριν από την έναρξη των γυρισμάτων. Παρά την προετοιμασία, αντιμετώπισε δυσκολίες στην παραγωγή με αλλαγές στο καστ και στο συνεργείο καθώς και με την αυστηρότητα του αρχικού του σχεδιασμού.[11]

Ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο σεναριογράφος Ντέιβιντ Κεπ εμπνεύστηκε το σενάριο από ρεπορτάζ δελτίων ειδήσεων το 2000 σχετικά με το πώς τα δωμάτια πανικού γίνονταν όλο και περισσότερο δημοφιλή μεταξύ των πλουσίων που ζούσαν σε αστικές περιοχές. Πούλησε το σενάριο στη Sony Pictures για 4 εκατομμύρια δολάρια.[15][16] Πριν αναλάβει ο Φίντσερ τη σκηνοθεσία, ο Ρίντλεϊ Σκοτ είχε ασχοληθεί για λίγο με το πρότζεκτ[12] και ο ηθοποιός-σκηνοθέτης Φόρεστ Γουίτακερ μελέτησε το σενάριο πριν αρνηθεί την πρόταση να σκηνοθετήσει.[1] Ο Φίντσερ είπε ότι αυτό που του κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν η παντογνωσία του σεναρίου και ότι του υπενθύμισε "τη συγκεκριμένη υποκειμενικότητα" της ταινίας Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window, 1954).[12] Είδε επίσης το Δωμάτιο Πανικού ως μια διασταύρωση των ταινιών Σιωπηλός Μάρτυς και Αδέσποτα Σκυλιά (Straw Dogs, 1971), αν και ανησυχούσε ότι «ένα σύγχρονο κοινό» θα συνέκρινε το Δωμάτιο Πανικού περισσότερο με την ταινία Μόνος στο Σπίτι (Home Alone, 1990).[17] Ο Φίντσερ αντιμετώπισε επίσης το Δωμάτιο Πανικού ως ένα αστυνομικό θρίλερ παρόμοιο με την ταινία Ο Θησαυρός της Σιέρα Μάντρε (Τhe Treasure of the Sierra Madre, 1948), όπου τα χρήματα είναι "ένα αντικείμενο που όλοι αναζητούν για λάθος λόγους".[1] Ο σκηνοθέτης ενδιαφέρθηκε επίσης για τη συνοπτική εξέλιξη της ιστορίας σε ένα μέρος και κατά τη διάρκειας μιας νύχτας[1] και πώς το σενάριο ήταν καλά σχεδιασμένο για να αφήσει τον σκηνοθέτη να αποφασίσει μια ποικιλία πλάνων και τη χρήση σκηνικών.[18]

Το σενάριο του Κεπ έδωσε έμφαση στον ρυθμό πάνω από την πλοκή. Ο Κεπ και ο Φίντσερ συμφώνησαν να βελτιστοποιήσουν την ταινία, ώστε η εναρκτήρια σκηνή να παρουσιάσει τους χαρακτήρες το συντομότερο δυνατό. Ο Φίντσερ προσπάθησε επίσης να σχεδιάσει την ταινία έτσι ώστε το κοινό να μπορεί να δει τους χαρακτήρες να κάνουν σχέδια και έτσι να είναι πιο μπροστά από αυτούς, αποκαλώντας την τεταμένη προνοητικότητα "μια πολύ κινηματογραφική ιδέα".[19] Ήθελε να παρακολουθεί τους κρυφούς σκοπούς των διαφορετικών χαρακτήρων και να κρατά επίσης τις σκηνές χρονολογικά, γι' αυτό έστησε πλάνα ελέγχου κίνησης που δημιουργήθηκαν από υπολογιστή για να μετακινεί την κάμερα γύρω από το σετ. Σχεδίασε σκηνές στις οποίες παράλληλες σκηνές μπορούσαν να φανούν μέσω των μόνιτορ του δωματίου πανικού και επίσης οι διαφορετικοί χαρακτήρες να αλληλοεπιδρούν.[20] Το τελικό σενάριο ήταν παρόμοιο με το αρχικό. Υπήρξαν μικρές αλλαγές στο διάλογο και συγκεκριμένες στιγμές, ειδικά στην αλληλεπίδραση μεταξύ της Μεγκ και της Σάρα λόγω της αντικατάστασης της Κίντμαν από τη Φόστερ.[21] Η ρητή αναφορά του διαβήτη της Σάρα, όπως η σύριγγα έκτακτης ανάγκης που περιέχει γλυκαγόνη, αφαιρέθηκε από τον διάλογο. Η προσεκτική λήψη ροφημάτων, τα μπουκάλια φαρμάκων στο ψυγείο και το ρολόι γλυκόμετρου της Σάρα χρησιμοποιήθηκαν ως απόδειξη του διαβήτη της.[22]

Προπαραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σπίτι χτίστηκε σε ένα οικόπεδο στα Raleigh Studios. Το σκηνικό σχεδιάστηκε από τον σχεδιαστή παραγωγής Άρθουρ Μαξ[23] και η κατασκευή του κόστισε 6 εκατομμύρια δολάρια.[5] Το δωμάτιο πανικού ήταν 1,8 μέτρα επί 4,3 μέτρα. Κατασκευάστηκαν τρία διαφορετικά δωμάτια έτσι ώστε ο Φίντσερ να μπορεί να κινηματογραφήσει σκηνές από πολλές γωνίες.[18] Επίσης σχεδιάστηκε ένα τρισδιάστατο μοντέλο υπολογιστή του σκηνικού. Ο Φίντσερ, ο οποίος είχε κάνει προ-οπτικοποίηση για το Fight Club, χρησιμοποίησε το μοντέλο αυτό για να σχεδιάσει λήψεις και να αποφασίσει τη σειρά τους.[6] Το μοντέλο υπολογιστή επέτρεψε επίσης στην κάμερα να έχει πλήρη ελευθερία να ταξιδεύει μέσα στο σπίτι. Ο Φίντσερ είπε, "Αυτό που προσπαθούσαμε να κάνουμε με το CG ήταν να πούμε, δεν υπάρχει χειριστής κάμερας, δεν υπάρχει συνεργείο, δεν υπάρχει μονοπάτι και η κάμερα μπορεί να πάει παντού."[23] Το συνεργείο εφάρμοσε φωτογραμμετρία — χαρτογράφηση στατικών εικόνων πάνω από την επιφάνεια σκηνικών που δημιουργήθηκαν από υπολογιστή.[24] Το πρόγραμμα γυρισμάτων συντομεύτηκε επίσης, καθώς οι ρυθμίσεις της κάμερας μπορούσαν να αξιολογηθούν και να απορριφθούν εικονικά. Ο Φίντσερ είχε προγραμματίσει τα δύο τρίτα των πλάνων της ταινίας πριν από την έναρξη των γυρισμάτων. Ο σκηνοθέτης Στίβεν Σόντερμπεργκ εξέτασε το υλικό του Φίντσερ και τον προειδοποίησε ότι ο υπερβολικός σχεδιασμός θα δυσκόλευε την πραγματική παραγωγή γι' αυτόν και το συνεργείο του.[6]

Ο Φίντσερ επιδίωξε να φωτίσει την ταινία του λιγότερο από τις περισσότερες άλλες ταινίες. Πίστευε ότι το σκοτάδι συνέβαλε στον παράγοντα φόβου. Έχοντας ξεκινήσει την παραγωγή, αρχικά σχεδίαζε να γυρίσει το πρώτο μισό της ταινίας σε σχεδόν απόλυτο σκοτάδι, αλλά αποφάσισε ότι χρειαζόταν υπερβολική υπομονή από το κοινό. Αντίθετα, επέλεξε μια «σκιώδη ατμόσφαιρα» ως φόντο για τη Μεγκ και τη Σάρα.[24]

Γυρίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τζόντι Φόστερ πήρε τον πρωταγωνιστικό ρόλο αφού η Νικόλ Κίντμαν αποχώρησε από το πρότζεκτ

Το κάστινγκ ξκίνησε το 2000, με τη Νικόλ Κίντμαν και την Χέιντεν Πανετιέρ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους των Μεγκ και Σάρα αντίστοιχα. Οι Φόρεστ Γουίτακερ, Τζάρεντ Λίτο και Ντουάιτ Γιόακαμ επιλέχθηκαν να υποδυθούν τους διαρρήκτες της ταινίας.[1] Το Δεκέμβριο του 2000, πριν από την έναρξη των γυρισμάτων, η Πανετιέρ αποχώρησε από το πρότζεκτ και αντικαταστάθηκε από την Κρίστεν Στιούαρτ.[25][6] Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2001.[2] Λίγο μετά την έναρξη των γυρισμάτων, ο διευθυντής φωτογραφίας Ντάριους Κόντζι απολύθηκε από την ταινία. Ο Κόντζι είπε ότι απολύθηκε μετά από μια σύγκρουση με ένα μέλος του συνεργείου που δεν ήθελε να κατονομάσει, αλλά ο Ντέιβιντ Φίντσερ είπε ότι αυτός και ο Κόντζι δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν "σε πτυχές της παραγωγής".[5] Μεγάλο μέρος της ταινίας είχε ήδη προγραμματιστεί στο στάδιο της προπαραγωγής και στον Κόντζι δεν μπορούσε να δοθεί ευελιξία. Ο Φίντσερ αντικατέστησε τον Κόντζι με τον Κόνραντ Γ. Χολ, με τον οποίο βρήκε «ισορροπία».[26] Ο Κόντζι είπε ότι συμφώνησε με την αντικατάστασή του από τον Χολ.[5]

Μετά από δύο εβδομάδες γυρισμάτων, στα τέλη Ιανουαρίου 2001, η Κίντμαν τραυματίστηκε. Μια ακτινογραφία αποκάλυψε ένα κάταγμα κάτω από μια από τις αρθρώσεις του γόνατός της. Το κάταγμα ήταν τραυματισμός από τα γυρίσματα του Moulin Rouge! (2001) της Κίντμαν και το κάταγμα δεν είχε ποτέ επουλωθεί πλήρως.[25] Όταν η Κίντμαν αποχώρησε από την ταινία, ο Φίντσερ συνέχισε να γυρίζει σκηνές που δεν περιλάμβαναν το χαρακτήρα της. Την ίδια περίοδο με την αποχώρηση της Κίντμαν, τα σωματεία σεναριογράφων και ηθοποιών απειλούσαν με απεργία λόγω συμβατικών διαφορών, έτσι ο Φίντσερ πιέστηκε να δώσει το ρόλο σε άλλη ηθοποιό πριν πραγματοποιηθεί η απεργία. Δεδομένου ότι η ταινία βρισκόταν νωρίς στο στάδιο της παραγωγής, ο Φίντσερ ήταν έτοιμος να σταματήσει την ταινία, αλλά το στούντιο ήθελε να συνεχίσει την παραγωγή και να βρει έναν αντικαταστάτη. Αν το στούντιο είχε κλείσει οριστικά την παραγωγή, θα είχε εισπράξει 3 εκατομμύρια δολάρια από την ασφάλιση. Εάν η παραγωγή σταμάταγε και μετά ξανάρχιζε, θα κόστιζε στο στούντιο 10 εκατομμύρια δολάρια, κάτι που θα απαιτούσε μια γρήγορη αντικατάσταση της Κίντμαν.[2] Η Σάντρα Μπούλοκ, η Αντζελίνα Τζολί και η Ρόμπιν Ράιτ θεωρήθηκαν πιθανές για το ρόλο. Η Τζόντι Φόστερ ήταν αρχικά απασχολημένη με τη σκηνοθεσία της ταινίας Flora Plum πριν τραυματιστεί ο πρωταγωνιστής της Ράσελ Κρόου και εγκαταλείψει το πρότζεκτ, οδηγώντας στο κλείσιμο αυτής της παραγωγής.[2] Για τη συμμετοχή της στο Δωμάτιο Πανικού, η Φόστερ παραιτήθηκε επίσης ως επικεφαλής της κριτικής επιτροπής βραβείων στο Φεστιβάλ Καννών το 2001.[27] Η Φόστερ είχε μια εβδομάδα για να προετοιμαστεί για τον ρόλο της πριν ξεκινήσουν εκ νέου τα γυρίσματα.[3] Πέντε εβδομάδες αφότου η Φόστερ ξεκίνησε τα γυρίσματα, έμαθε ότι ήταν έγκυος. Ενημέρωσε τον Φίντσερ και τους παραγωγούς για την εγκυμοσύνη της και αποφάσισαν να συνεχίσουν τα γυρίσματα. Ο Φίντσερ δεν ήθελε να βιαστεί με τα γυρίσματα, οπότε η Φόστερ άλλαξε την γκαρνταρόμπα της από φανελάκι σε βαρύ πουλόβερ για να κρύψει την εγκυμοσύνης της. Για τις σκηνές δράσης, η κασκαντέρ Τζιλ Στοκσμπέρι αντικατέστησε τη Φόστερ.[4]

Στην εξέλιξη της ταινίας, το σπίτι καταστρέφεται, έτσι ο Φίντσερ γύρισε σκηνές με χρονική και χωρική συνοχή καθώς το σκηνικό άλλαζε.[4] Γύρισε επίσης πολλές σκηνές από δύο φορές λόγω της σχεδόν παράλληλης εμφάνισής τους στα μόνιτορ του δωματίου πανικού.[28] Μια επαναλαμβανόμενη λήψη ήταν όταν ο Ραούλ επιχειρεί να διαρρήξει το δωμάτιο πανικού μέσα από τη γύψινη οροφή κάτω από αυτό. Ο γύψος χρειάστηκε 45 λεπτά για να αντικατασταθεί, οπότε σε συνδυασμό με επαναλαμβανόμενες λήψεις, μια σκηνή που ήταν το ένα όγδοο της σελίδας στο σενάριο χρειάστηκε δύο ημέρες για να γυριστεί.[18] Μια άλλη επαναλαμβανόμενη λήψη ήταν ένα πλάνο πέντε δευτερολέπτων που γυρίστηκε πάνω από εκατό φορές: όταν η Μεγκ δέχτηκε επίθεση από τον Ραούλ και πέταξε το ιατρικό κιτ της Σάρα. Το πλάνο επαναλήφθηκε έτσι ώστε να φαινόταν ότι η Μεγκ δεν πέταξε το κιτ αλλά το έχασε. Ταυτόχρονα, το κιτ έπρεπε να προσγειωθεί στο σωστό κάδρο και στο επίκεντρο για το κοινό. Ο Φίντσερ επιθυμούσε επαναλαμβανόμενες λήψεις, ώστε να μπορεί να συνδυάσει τις ερμηνείες των ηθοποιών για «ρευστές» σκηνές. Γύρισε επαναλαμβανόμενες λήψεις με τη Στιούαρτ για να διασφαλίσει ότι η ερμηνεία της θα ήταν συγκρίσιμη με την ερμηνεία της έμπειρης Φόστερ.[28]

Το στούντιο σχεδίαζε να κυκλοφορήσει το Δωμάτιο Πανικού το Φεβρουάριο του 2002, αλλά αποφάσισε ότι η παραγωγή δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί μέχρι τότε.[28] Τα στελέχη εξέτασαν την εναρκτήρια σκηνή της ταινίας και δεν τους άρεσε που η Φόστερ έκρυβε το στομάχι της κάτω από ένα παλτό και μια μεγάλη τσάντα.[5] Το στούντιο ανέστειλε την παραγωγή μέχρι να γεννήσει η Φόστερ και προγραμμάτισε την κυκλοφορία της ταινίας για το Μάρτιο του 2002. Η Φόστερ γέννησε τον Σεπτέμβριο του 2001 και επέστρεψε για να κάνει επαναληπτικά γυρίσματα, συμπεριλαμβανομένης της εναρκτήριας σκηνής. Επέστρεψε επίσης δύο μήνες αργότερα για επιπλέον γυρίσματα[5] που ολοκληρώθηκαν τον Νοέμβριο.[29] Η Columbia Pictures προχώρησε σε δοκιμαστικές προβολές και το κοινό βαθμολόγησε άσχημα το τέλος με την επιδρομή SWAT και τη σύλληψη του Μπέρναμ. Τα σκηνικά όμως είχαν ήδη αποδομηθεί λόγω του κόστους αποθήκευσης και ο Φίντσερ υπολόγισε ότι θα κόστιζε 3 εκατομμύρια δολάρια για να ξαναφτιάξει μεγάλο μέρος του σκηνικού για να γυρίσει ξανά το τέλος. Έτσι, οι μοντέρ της ταινίας επανεξέτασαν τις σκηνές του Μπέρναμ και επέλεξαν λήψεις στις οποίες ο χαρακτήρας θα φαινόταν λιγότερο συμπαθητικός. Ο τελικός προϋπολογισμός παραγωγής για το Δωμάτιο Πανικού ήταν 48 εκατομμύρια δολάρια.[5]

Οπτικά και πρακτικά εφέ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια απλή λήψη στην αρχή της ταινίας χρειάστηκε εννέα ημέρες για να γυριστεί, αλλά χρειάστηκε αρκετούς μήνες για να ολοκληρωθεί στο post-production. Το πλάνο ήταν ένας συνδυασμός από πλάνα κάμερας και εφέ που δημιουργήθηκαν από υπολογιστή. Ο Κεπ έγραψε αρχικά την εναρκτήρια σκηνή ως μια σειρά πλάνων που θα έρχονταν σε επαφή με το σπίτι, αλλά ο Φίντσερ επέλεξε μια σειρά από κτίρια-ορόσημα στην πόλη της Νέας Υόρκης με τους τίτλους να αιωρούνται μπροστά τους πριν η σεκάνς περάσει απρόσκοπτα για να εισαγάγει τους βασικούς χαρακτήρες της ταινίας.[30] Οι τίτλοι έναρξης ήταν εμπνευσμένοι από αυτούς στις ταινίες Ποιος σκότωσε το Χάρι; (The Trouble with Harry, 1955) και Στη Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων (North by Northwest, 1959).[17] Για τη σκηνή της σύλληψης του Μπέρναμ χρησιμοποιήθηκαν επίσης εφέ που δημιουργήθηκαν από υπολογιστή. Αρκετές σκηνές περιελάμβαναν επίσης πρακτικά εφέ: οι τραυματισμοί του Τζούνιορ από ένα φλεγόμενο αέριο και ο ματωμένος, χτυπημένος Στίβεν Άλτμαν. Μια ομάδα κουκλοπαιχτών χρησιμοποιήθηκε για να μετακινήσει την κλείδα του Στίβεν. Ο Φίντσερ έστειλε επίσης την ταινία για ψηφιακή χρωματική διόρθωση όπως είχε κάνει για το Fight Club και το Seven.[31]

Ανάλυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θρίλερ συνωμοσίας και φεμινισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ακαδημαϊκός Τζιότσνα Καπούρ προσδιορίζει το Δωμάτιο Πανικού ως ένα από τα πολλά αμερικανικά θρίλερ συνωμοσίας της δεκαετίας του 2000 που επαναδιατύπωσαν το θέμα της παιδικής ηλικίας ως "ένα του τρόμου και του κινδύνου", όπου προηγουμένως ήταν θέμα εορτασμού σε οικογενειακές ταινίες που χρονολογούνται πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1980.[32] Η Καπούρ λέει επίσης ότι η απεικόνιση της παράνοιας στα θρίλερ συνωμοσίας της δεκαετίας χωρίζεται κατά φύλο, περιγράφοντας τον άνδρα πρωταγωνιστή ως "ένα εξιδανικευμένο υποκείμενο που σκέφτεται γρήγορα και ξεπερνάει τον φόβο για να βρει τους συνωμότες." Αντίθετα, η γυναικεία πρωταγωνίστρια "ενδίδει στον φόβο της, γίνεται παραληρηματική και ευάλωτη." Η Καπούρ αναφέρει τη Μεγκ Άλτμαν στο Δωμάτιο Πανικού ως μια τέτοια απεικόνιση με το καθεστώς της διαζευγμένης και τη διαμονή της σε ένα σπίτι πολύ μεγάλο για εκείνη και την κόρη της Σάρα. Η ακαδημαϊκός λέει ότι το να αποκαλούμε αυτή την απεικόνιση απλώς ένα σεξιστικό στερεότυπο είναι υπερβολικά απορριπτικό: "Είναι λογικό ότι οι ανησυχίες γύρω από το σπίτι και η απώλεια παιδιών θα ευνοούσε τις γυναίκες επειδή η οικιακή σφαίρα παρέμεινε ένας χώρος που αφορά το φύλο." Η Καπούρ θυμάται ταινίες της δεκαετίας του 1940 όπου μια γυναίκα μπαίνει στο σπίτι του συζύγου ως άγνωστη, με το σπίτι και τον σύζυγο ως πηγές εξάρτησης και τρόμου. Τα αντιπαραβάλλει με ταινίες όπως το Δωμάτιο Πανικού, στις οποίες οι γυναίκες πρωταγωνίστριες αμύνονται ενάντια σε επικίνδυνους εισβολείς.[33] Γράφει, "Δεν εξαρτώνται οικονομικά από τον γάμο. Ωστόσο, στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας απεικονίζουν μια εικόνα θηλυκοποιημένης ευαλωτότητας, επαναλαμβάνοντας το ρατσιστικό τροπάριο των υποτιμητικών λευκών γυναικών που χρειάζονται προστασία από εξωτερικές απειλές."[33]

Ιατρική και τεχνολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Δωμάτιο Πανικού είναι μία από τις πολλές ταινίες στις αρχές του 21ου αιώνα που χρησιμοποιούν την παρακολούθηση βίντεο ως βασικό στοιχείο.[34] Συγκεκριμένα, η βιντεοπαρακολούθηση παρουσιάζεται για να απεικονίσει πτυχές μιας «κοινωνίας επιτήρησης».[34] Το σπίτι είναι καλωδιωμένο με σύστημα τηλεόρασης κλειστού κυκλώματος και οι εικόνες εμφανίζονται στο δωμάτιο πανικού του σπιτιού. Δεδομένου ότι οι διαρρήκτες θέλουν να έχουν πρόσβαση στο χρηματοκιβώτιο στο δωμάτιο πανικού όπου κρύβονται η Μεγκ και η κόρη της Σάρα, υπάρχει μια ασυμβίβαστη αντίφαση ελευθερίας και ασφάλειας. Ο Ντίτμαρ Κάμερερ λέει ότι δεν υπάρχει κλειστό σύστημα μέσα στο σπίτι για τους χαρακτήρες: "Υπάρχει πάντα επικοινωνία· κάθε δράση προκαλεί μια αντίδραση."[35] Αντίθετα, το "μάτι" της κάμερας της ταινίας μπορεί να ταξιδέψει ανεμπόδιστα σε όλο το σπίτι, περνώντας μέσα από τοίχους. Τα πλάνα παρακολούθησης στην ταινία δεν είναι ποτέ το μάτι της κάμερας. Το ίδιο το μάτι της κάμερας παρακολουθεί το βίντεο στις οθόνες. Οι κάμερες, λέει ο Κάμερερ, είναι "Εξαιρετικά δραστήριες, αλλά ασταθείς: η τεχνολογία επιτήρησης στο 'Δωμάτιο Πανικού' είναι χρήσιμη και επιβλαβής, καλή και κακή ταυτόχρονα." Όταν οι κάμερες καταστρέφονται, η Μεγκ και η Σάρα καταφέρνουν να νικήσουν τους διαρρήκτες. Ο Κάμερερ λέει ότι οι κάμερες αντικατοπτρίζουν την αμφιθυμία στην ταινία, μεταξύ «ελευθερίας και ασφάλειας, ανοιχτότητας και κλειστότητας».[36]

Στην ταινία, η Σάρα είναι διαβητική. Ο Κέβιν Λ. Φέργκιουσον λέει, "Με τον διαβήτη, αυτή η επίγνωση στην ηθική του σώματος αποτυπώνεται έντονα από ταινίες που επίσης αυξάνουν την παλαιότερη μορφή άμεσης, τιμωρητικής δύναμης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι διαβητικοί εμφανίζονται συχνά σε ταινίες που περιλαμβάνουν εγκληματικότητα και νόμο."[37] Σε μια ανασκόπηση σχεδόν σαράντα ταινιών με βασικό στοιχείο το διαβήτη, το Δωμάτιο Πανικού είναι ένα από τα μοναδικά τρία φιλμ που εμφανίζουν ένα γλυκόμετρο (μια συσκευή που χρησιμοποιούν οι διαβητικοί για να μετρήσουν τη γλυκόζη τους. Η Σάρα φοράει ένα γλυκόμετρο ως ρολόι.) Ο διαβήτης της Σάρα στην ταινία δεν περιγράφεται ποτέ ρητά για το κοινό, αλλά ακούνε διαλόγους για τον περιορισμό της πρόσληψης ροφημάτων και βλέπουν το γλυκόμετρο να μετράει αντίστροφα. Ο Φέργκιουσον λέει, "Το γλυκόμετρο λειτουργεί για την αναγνώριση από τον θεατή της διαβητικής αυτοφροντίδας, εμπλέκοντας έτσι το θεατή στη διαδικασία ελέγχου. Η καθαρή εγρήγορση των θεατών του κινηματογράφου μιμείται τη σχέση ελέγχου που πρέπει να αντέξουν οι διαβητικοί χαρακτήρες."[38] Αν και μητέρα και κόρη συνδέονται στην ταινία, η μητέρα παρακολουθεί ενεργά την υγεία της κόρης της. Ο Φέργκιουσον λέει: "Η έμφαση που δίνει το 'Δωμάτιο Πανικού' στο όραμα και την τεχνολογία απαιτεί μια πατερναλιστική στάση παρακολούθησης απέναντι στο διαβητικό χαρακτήρα."[39] Σημειώνει επίσης ότι το γλυκόμετρο είναι παράλληλο με το κυρίαρχο σύστημα επιτήρησης στην ταινία καθώς διαβάζεται «υπερβολικά».[40]

Προσέγγιση της θνησιμότητας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ακαδημαϊκός Τζον Κίτερμαν λέει ότι το κοινό βλέπει το Δωμάτιο Πανικού ως έναν τρόπο να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους και να επιτύχουν την κάθαρση, αλλά υποστηρίζει ότι η ταινία δεν μπορεί να προσφέρει αυτή την εμπειρία αυθεντικά.[41] Σημειώνει ότι η πρωταγωνίστρια της ταινίας Μεγκ Άλτμαν θυμάται από το δωμάτιο πανικού το συγγραφέα Έντγκαρ Άλαν Πόε, ο οποίος έγραψε αρκετές διηγήσεις που σχετίζονται με την πρόωρη ταφή. Ο Κίτερμαν υπογραμμίζει μια ιστορία, την Πρόωρη Ταφή, ως συνώνυμη με το δωμάτιο πανικού.[42] Λέει, και στα δύο έργα, "Ο πρωταγωνιστής ζητά πραγματικά να συμβεί αυτό το τραύμα όταν αναπαριστά ή παίζει με τέτοιους φόβους ότι θα θαφτεί ζωντανός ή θα γίνει θύμα μιας εισβολής στο σπίτι. Η νευρική αντίδραση της Μεγκ μέσα στο δωμάτιο πανικού εγγυάται ότι ο φόβος της θα πραγματοποιηθεί."[43] Αν και το σπίτι "μοιάζει με μαυσωλείο", ο συνδυασμός της δυνατότητας του δωματίου πανικού να παρακολουθεί όλα τα δωμάτια και η απεριόριστη κίνηση της κάμερας της ταινίας οδηγεί το κοινό να πιστεύει ότι έχει κάποιο έλεγχο στην αντιμετώπιση των φόβων τους.[44] Ο Κίτερμαν λέει ότι η αντιπαράθεση δεν είναι αυθεντική λόγω της λειτουργίας της συμβολικής τάξης του Ζακ Λακάν, "Δεν μπορούμε ποτέ να βρούμε αυτό που ψάχνουμε γιατί η αλήθεια και η πραγματικότητα υπάρχουν σε διαφορετικό επίπεδο ανακάλυψης... Η αλήθεια είναι κρυμμένη στη συμβολική τάξη και κανένα πανοπτικό όραμα δεν πρόκειται να μας το αποκαλύψει."[45] Ο Κίτερμαν λέει ότι η ταινία κρύβει την αλήθεια της θνητότητας, ειδικά κάνοντας ορατά τα πάντα στο κοινό. Καταλήγει, "Ο Φίντσερ κρύβει την αλήθεια πίσω από ένα πέπλο ορατότητας, χρησιμοποιώντας την κάμερα για να δημιουργήσει μια ηγεμονία της όρασης που κάνει πλύση εγκεφάλου σε όλους να πιστεύουμε ότι αυτό που βλέπουμε είναι πραγματικό. Αλλά το πραγματικό του θανάτου δεν μπορεί να συμβολιστεί."[46]

Αποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Box office[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Columbia Pictures διαφήμισε το Δωμάτιο Πανικού ως παραγωγή του ίδιου σκηνοθέτη που σκηνοθέτησε το Seven και το Fight Club. Ο Φίντσερ διαφώνησε με την προσέγγιση αυτή επειδή πίστευε ότι το Δωμάτιο Πανικού δεν ταίριαζε με τον τόνο των δύο προηγούμενων ταινιών του και ότι δεν θα απευθυνόταν στο ίδιο κοινό. Πίστευε ότι το Δωμάτιο Πανικού θα άρεσε περισσότερο στο κοινό που είδαν τις ταινίες Φιλιά που Σκοτώνουν (Kiss the Girls, 1997) και Συλλέκτης Οστών (The Bone Collector, 1999). Διαφώνησε επίσης με το μάρκετινγκ του στούντιο, το οποίο διαφήμισε την ταινία ως «την πιο τρομακτική ταινία που έγινε ποτέ». Ο Φίντσερ διαφώνησε επίσης με το στούντιο σχετικά με την αφίσα, η οποία πίστευε ότι αντικατόπτριζε τα θέματα της ταινίας και το στούντιο υποχώρησε στην επιλογή της αφίσας του Φίντσερ.[47]

Το Δωμάτιο Πανικού έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στις 18 Μαρτίου 2002 στο Λος Άντζελες.[48] Ο Φίντσερ αρνήθηκε να μοντάρει την ταινία για να λάβει τη βαθμολογία PG-13 (γονική καθοδήγηση για παιδιά κάτω των 13 ετών) από την Κινηματογραφική Ένωση Αμερικής (MPAA)[29], έτσι η Ένωση έδωσε στην ταινία τη βαθμολογία R (περιορίζεται τουλάχιστον στους θεατές ταινιών 17 ετών) για βία και γλώσσα.[49] Κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών στις 29 Μαρτίου 2002. Προβλήθηκε σε 3.053 κινηματογραφικές αίθουσες και απέφερε 30 εκατομμύρια δολάρια το πρώτο τριήμερο.[50] Κατέλαβε την πρώτη θέση στο box office και τόσο για την ηθοποιό Τζόντι Φόστερ όσο και για τον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Φίντσερ, τα έσοδα του πρώτου τριημέρου ήταν το καλύτερο άνοιγμα της καριέρας τους μέχρι τότε.[51] Ξεπέρασε το The Matrix (1999) έχοντας το μεγαλύτερο άνοιγμα των εορτών του Πάσχα το Σαββατοκύριακο και είχε επίσης το τρίτο μεγαλύτερο άνοιγμα μέχρι σήμερα για μια μη υπερφυσική ταινία θρίλερ μετά τις ταινίες Χάνιμπαλ (Hannibal, 2001) και Η Απαγωγή (Ransom, 1996).[52] Στο δεύτερο Σαββατοκύριακο της ταινίας (5–7 Απριλίου) στις Ηνωμένες Πολιτείες κατέλαβε ξανά την πρώτη θέση με 18,2 εκατομμύρια δολάρια, ανταγωνιζόμενη κυρίως τη νέα κυκλοφορία Υψηλά Εγκλήματα (High Crimes, 2002).[53] Οι συνολικές εισπράξεις στο αμερικανικό box office έφτασαν τα 96,4 εκατομμύρια δολάρια και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 100,6 εκατομμύρια δολάρια.[50] Παγκοσμίως απέφερε 197 εκατομμύρια δολάρια.[50]

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι κριτικοί χαρακτήρισαν το Δωμάτιο Πανικού "μια αφήγηση υψηλής έντασης". Συνέκριναν την ταινία με τα έργα του Άλφρεντ Χίτσκοκ, τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Αρκετοί κριτικοί θεώρησαν ότι η ταινία ήταν πολύ mainstream μετά το Fight Club.[54] Στην ιστοσελίδα Rotten Tomatoes ανέφεραν ότι το 76% των 188 κριτικών έδωσαν στην ταινία θετικές κριτικές, με μέση βαθμολογία 6,9/10. Η συναίνεση δηλώνει: "Ανυψωμένο από το σκηνοθετικό ταλέντο του Ντέιβιντ Φίντσερ και την ερμηνεία της Τζόντι Φόστερ, το 'Δωμάτιο Πανικού' είναι ένα καλοφτιαγμένο, πάνω από το μέσο όρο θρίλερ."[55] Το Metacritic έδωσε στην ταινία βαθμολογία 65 στα 100 με βάση 36 κριτικούς, υποδεικνύοντας "γενικά ευνοϊκές κριτικές".[56]

Ο Τζο Μόργκενστερν της εφημερίδας της The Wall Street Journal είπε: "Το 'Seven' ήταν κομψά ζοφερό και το 'Fight Club' ήταν απίστευτα προσβλητικό, ενώ το 'Δωμάτιο Πανικού' έχει απογυμνωθεί αξιοθαύμαστα στην ατμόσφαιρα ως συνάρτηση της αρχιτεκτονικής και στη δράση ως συνέπεια του χαρακτήρα." Ο Μόργκενστερν επαίνεσε τους χαρακτήρες της Μεγκ και της Σάρα ως φεμινίστριες ηρωίδες και επίσης αποκάλεσε τους εισβολείς στο σπίτι "ενδιαφέροντες". Επαίνεσε επίσης την ερμηνεία της Φόστερ και την κινηματογράφηση της ταινίας και είπε ότι στο σενάριο του Κεπ "όλα λειτούργησαν σωστά".[57] Ο κριτικός κινηματογράφου Ρότζερ Ίμπερτ έδωσε στην ταινία τρία αστέρια στα τέσσερα, περιγράφοντας το Δωμάτιο Πανικού ως "το ιδανικό θρίλερ που υπάρχει εξ ολοκλήρου σε έναν κόσμο σωματικής και ψυχολογικής αληθοφάνειας." Ο Ίμπερτ έγραψε: "Υπάρχουν στιγμές που θέλω να φωνάξω συμβουλές στην οθόνη, αλλά εξίσου συχνά οι χαρακτήρες είναι ήδη πολύ πιο μπροστά." Ο κριτικός αποκάλεσε επίσης τον Φίντσερ "οπτικό βιρτουόζο" και χαρακτήρισε την ερμηνεία της Φόστερ ως "μαγική".[58]

Home media[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Δωμάτιο Πανικού κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε VHS και DVD στις 17 Σεπτεμβρίου 2002.[59][60] Το στούντιο παρήγαγε αντίγραφα VHS μόνο για ενοικίαση και όχι για πώληση, πιστεύοντας ότι οι κάτοχοι συσκευών αναπαραγωγής DVD ήταν πιο πιθανό να αγοράσουν την ταινία.[61] Το στούντιο χρησιμοποίησε την αφίσα της θεατρικής κυκλοφορίας για το εξώφυλλο του βίντεο, όπου ο Φίντσερ ήθελε ένα μαύρο εξώφυλλο που θα διέφερε από την αφίσα. Αν και ο υπεύθυνος προοπτικοποίησης Ρον Φράνκελ ήθελε να συμπεριλάβει πρόσθετο υλικό (extras), το DVD κυκλοφόρησε ως έκδοση ενός δίσκου χωρίς ηχητικό σχολιασμό ή άλλα χαρακτηριστικά. Ο Φίντσερ επέλεξε επίσης να μην συμπεριλάβει στο DVD σκηνές που γυρίστηκαν με τη Νικόλ Κίντμαν προτού αντικατασταθεί από την Τζόντι Φόστερ.[54] Την πρώτη εβδομάδα, η ταινία κατέλαβε τη δεύτερη θέση σε πωλήσεις DVD μετά την ταινία Μπαμπούλας Α.Ε. (Monsters , Inc., 2001[62] ) αν και κατέλαβε την πρώτη θέση στις ενοικιάσεις DVD.[63] Τον Μάρτιο του 2004, το στούντιο κυκλοφόρησε μια ειδική έκδοση DVD, η οποία αποτελούνταν από τρεις δίσκους, δύο οι οποίοι παρείχαν χαρακτηριστικά της προπαραγωγής, της παραγωγής και των διαδικασιών μετά την παραγωγή για την ταινία.[64] Το DVD είχε επίσης ηχητικούς σχολιασμούς, συμπεριλαμβανομένου ενός από τον σκηνοθέτη.[65] Ο συγγραφέας Τζον Τ. Κάλντγουελ αναφέρει το DVD ειδικής έκδοσης ως παράδειγμα επίδειξης σκηνοθετικού ελέγχου για την «αισθητική ανύψωση» της ταινίας.[66]

Η Columbia Pictures πούλησε τα τηλεοπτικά δικαιώματα της ταινίας στη Turner Broadcasting και στο CBS, που μοιράστηκαν τα δικαιώματα για πέντε χρόνια. Τον Σεπτέμβριο του 2004, η Turner μετέδωσε την ταινία στα κανάλια TBS και TNT για 12 μήνες, και στη συνέχεια, το CBS μετέδωσε την ταινία τρεις φορές σε διάστημα 18 μηνών. Η Turner συνέχισε να προβάλλει το Δωμάτιο Πανικού για 30 μήνες μετά το CBS.[67]

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χάουαρντ Σορ κέρδισε από την Αμερικανική Εταιρεία Συνθετών, Συγγραφέων και Εκδοτών ένα βραβείο ASCAP στην κατηγορία μουσικής Top Box Office Film για τη μουσική του στις ταινίες Δωμάτιο Πανικού και Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Οι Δύο Πύργοι (The Lord of the Rings: The Two Towers, 20202).[68] Το Σωματείο Καλλιτεχνικών Διευθυντών (Art Directors Guild) πρότεινε το Δωμάτιο Πανικού για την Αριστεία στο Σχεδιασμό Παραγωγής και για το Βραβείο Σύγχρονης Ταινίας.[69] Το Σωματείο Online Κριτικών Κινηματογράφου (Online Film Critics Society) έδωσε υποψηφιότητα για το καλύτερο μοντάζ.[70] Το Δωμάτιο Πανικού κέρδισε ένα βραβείο στην 3η Απονομή των Golden Trailer Awards για το καλύτερο τρέιλερ ταινίας τρόμου/θρίλερ.[71] Για την ερμηνεία της στην ταινία, η Τζόντι Φόστερ ήταν υποψήφια για το Saturn Award Καλύτερης Ηθοποιού.[72]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Swallow 2007, σελ. 150
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Swallow 2007, σελ. 152
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Swallow 2007, σελ. 153
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Swallow 2007, σελ. 154
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Swallow 2007, σελ. 156
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Swallow 2007, σελ. 151
  7. ↑ Swallow 2007, σελ. 161
  8. ↑ 8,0 8,1 Swallow 2007, σελ. 162
  9. ↑ Swallow 2007, σελ. 168
  10. ↑ Swallow 2007, σελ. 167
  11. ↑ 11,0 11,1 Swallow 2007, σελ. 145
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Swallow 2007, σελ. 149
  13. ↑ Swallow 2007, σελ. 148
  14. ↑ Xan Brooks (24 Απριλίου 2002). «Directing is masochism». The Guardian. guardian.co.uk. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2011. 
  15. ↑ Swallow 2007, σελίδες 149–150
  16. ↑ Angulo, Sandra P.; Elias, Justine (26 Ιανουαρίου 2001). «'Panic' Attack». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-02-22. https://web.archive.org/web/20140222105311/http://www.ew.com/ew/article/0,,96904,00.html. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2011. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Swallow 2007, σελίδες 168–169
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 Swallow 2007, σελ. 159
  19. ↑ Swallow 2007, σελ. 166
  20. ↑ Swallow 2007, σελίδες 166–167
  21. ↑ Swallow 2007, σελ. 169
  22. ↑ Swallow 2007, σελίδες 169–170
  23. ↑ 23,0 23,1 Swallow 2007, σελ. 158
  24. ↑ 24,0 24,1 Swallow 2007, σελ. 163
  25. ↑ 25,0 25,1 «Kidman Injury Jars Panic Shoot». ABC News. 6 Ιανουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  26. ↑ Swallow 2007, σελ. 157
  27. ↑ Swallow 2007, σελίδες 152–153
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 Swallow 2007, σελ. 155
  29. ↑ 29,0 29,1 Swallow 2007, σελ. 170
  30. ↑ Swallow 2007, σελ. 164
  31. ↑ Swallow 2007, σελ. 165
  32. ↑ Kapur 2008, σελ. 44
  33. ↑ 33,0 33,1 Kapur 2008, σελίδες 47–49
  34. ↑ 34,0 34,1 Kammerer 2003, σελ. 468
  35. ↑ Kammerer 2003, σελ. 471
  36. ↑ Kammerer 2003, σελ. 472
  37. ↑ Ferguson 2010, σελίδες 192–193
  38. ↑ Ferguson 2010, σελίδες 194–195
  39. ↑ Ferguson 2010, σελ. 196
  40. ↑ Ferguson 2010, σελίδες 200–201
  41. ↑ Kitterman 2003, σελ. 239
  42. ↑ Kitterman 2003, σελ. 237
  43. ↑ Kitterman 2003, σελίδες 238–239
  44. ↑ Kitterman 2003, σελ. 240
  45. ↑ Kitterman 2003, σελίδες 240–241
  46. ↑ Kitterman 2003, σελ. 241
  47. ↑ Swallow 2007, σελ. 171
  48. ↑ «2002 – Kristen Stewart (Panic Room Premiere)». CBS News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  49. ↑ «Panic Room». filmratings.com. Motion Picture Association of America. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 «Δωμάτιο Πανικού στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2010. 
  51. ↑ Fuson, Brian (2 Απριλίου 2002). «Holiday weekend red-hot, pushes '02 past $2 bil mark». The Hollywood Reporter 372 (42). 
  52. ↑ Gray, Brandon (2 Απριλίου 2002). «'Panic Room' Breaks Into the Top Spot, 'Rookie' Hits a Triple». Box Office Mojo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2024. https://web.archive.org/web/20181215222338/https://www.boxofficemojo.com/news/?id=1147&p=.htm. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  53. ↑ Fuson, Brian (9 Απριλίου 2002). «'Panic' leads weekend b.o. as figures keep record pace». The Hollywood Reporter 372 (47). 
  54. ↑ 54,0 54,1 Swallow 2007, σελ. 172
  55. ↑ «PANIC ROOM». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  56. ↑ «Panic Room». Metacritic. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  57. ↑ Morgenstern, Joe (29 Μαρτίου 2002). «A Strong Jodie Foster Gives 'Panic Room' Its Scary Force». The Wall Street Journal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2016. https://web.archive.org/web/20160607230143/https://www.wsj.com/articles/SB1017351314489516400. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  58. ↑ Ebert, Roger (29 Μαρτίου 2002). «Panic Room». RogerEbert.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2020. https://web.archive.org/web/20200429200241/https://www.rogerebert.com/reviews/panic-room-2002. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  59. ↑ Hettrick, Scott (25 Αυγούστου 2002). «Col TriStar adds trio of fall vid releases». Variety. https://variety.com/2002/digital/features/col-tristar-adds-trio-of-fall-vid-releases-1117871844/. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  60. ↑ Villa, Joan (3 Ιουλίου 2002). «It's Time to Panic». hive4media.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2002. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  61. ↑ Ahrens, Frank (7 Οκτωβρίου 2002). «Hollywood Sees the Big Picture With DVDs». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2021. https://web.archive.org/web/20210119021625/https://www.washingtonpost.com/archive/politics/2002/10/07/hollywood-sees-the-big-picture-with-dvds/65f7caf3-4c95-4468-853b-f82dbe4e9874/. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  62. ↑ Staff (22 Σεπτεμβρίου 2002). «Top 10 DVD Sales; For The Week Ending September 22, 2002». DVD News 6 (33): 1. ISSN 1098-2523. 
  63. ↑ Staff (22 Σεπτεμβρίου 2002). «Top 10 DVD Rentals; For the Week Ending September 22, 2002». DVD News 6 (33): 1. ISSN 1098-2523. 
  64. ↑ Bovberg, Jason (19 Μαρτίου 2004). «Panic Room: 3-Disc Special Edition». DVD Talk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2020. https://web.archive.org/web/20200608143547/https://www.dvdtalk.com/reviews/9971/panic-room-3-disc-special-edition/. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  65. ↑ Vasquez, Josh (14 Απριλίου 2004). «Panic Room: Special Edition». Slant Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2011. https://web.archive.org/web/20111107220804/http://slantmagazine.com/dvd/review/panic-room-special-edition/335. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  66. ↑ Caldwell, John T (2008). «Prefiguring DVD Bonus Tracks». Στο: Bennett, James· Brown, Tom. Film and Television After DVD. Routledge. σελ. 164. ISBN 978-0-415-87834-0. 
  67. ↑ Andreeva, Nellie (16 Απριλίου 2002). «'Panic' ensues at Turner, CBS». The Hollywood Reporter 373 (2). 
  68. ↑ Staff (30 Απριλίου 2003). «ASCAP Honors Top Film and Television Composers and Songwriters at 18th Annual Gala». ascap.com (American Society of Composers, Authors and Publishers). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2013. https://web.archive.org/web/20131103134301/http://www.ascap.com/playback/2003/fall/filmtvaward.aspx. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  69. ↑ «7th Annual Excellence in Production Design Awards». adg.org. Art Directors Guild. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  70. ↑ «2002 Awards (6th Annual)». ofcs.org. Online Film Critics Society. 3 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  71. ↑ «Winners and Nominees for the 3rd Annual Golden Trailer Awards». goldentrailer.com. Golden Trailers Award. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  72. ↑ Dhruv Bose, Swapnil (19 Νοεμβρίου 2020). «From Martin Scorsese to Robert Zemeckis: Jodie Foster's 10 best film performances». Far Out. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δωμάτιο_Πανικού&oldid=10476771"