Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βοεβοδάτο του Αγίου Σάββα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Δουκάτο του Αγίου Σάββα)
Δουκάτο του Αγίου Σάββα
1448–1482
ΠρωτεύουσαΜπλάγκαϊ
ΓλώσσεςΚυριλλικά
ΠολίτευμαΒοεβοδάτο, υπό την μορφή Φεουδαρχίας
Υποτελές κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Το Βοεβοδάτο του Αγίου Σάββα (Κυριλλικά: Војводство Светог Саве, Σερβοκροάτικα: Vojvodstvo Svetog Save)[1] ήταν μια ύστερη μεσαιωνική πολιτεία στη νοτιοανατολική Ευρώπη, που υπήρξε από το 1448 έως το 1482, όταν απορροφήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.[2][3][4][5][6] Κυβερνήθηκε από την ευγενή οικογένεια Κόζατσα, με τον ιδρυτή του, τον Στεφάν Βούκτσιτς Κόζατσα να ονομάζει τον εαυτό Βοεβόδα του Αγίου Σάββα το 1448[7]. Αργότερα, ο Βοεβόδας θα έδινε το νέο όνομα στην περιοχή: Ερζεγοβίνη, και θα χρησιμοποιηθεί επίσης από τους Οθωμανούς, ορίζοντας το Σαντζάκι της Ερζεγοβίνης.[8] Οι τομείς του κράτους περιελάμβαναν νότια τμήματα της σύγχρονης Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, νότια τμήματα της σύγχρονης παράκτιας Κροατίας, το βορειοδυτικό Μαυροβούνιο και νοτιοδυτική Σερβία.

Σε διάφορες πηγές, και ιστοριογραφικές παραδόσεις, το όνομα του δουκάτου καταγράφεται ή χρησιμοποιείται σε διάφορες μορφές, που ποικίλλουν ως επί το πλείστον με τον τρόπο που το όνομα του Αγίου Σάββα γράφεται σε διαφορετικές γλώσσες, όπως λατινικά (Ducatus Sancti Sabbae),[9][10] ιταλικά (Ducato di San Sabba) και γερμανικά (Herzogtum des hl. Sava).[11] Στην αγγλική ιστοριογραφία, ως το «Δουκάτο του Αγίου Σάββα» ή «Δουκάτο του Αγ. Σάββα» χρησιμοποιήθηκαν από τον 19ο αιώνα.[12]

Το 1448 αναγνωρίστηκε το βοεβοδάτο από τον Φρειδερίκο Γ' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας [13][14]. Στις 15 Φεβρουαρίου 1444 ο Βούκτσιτς υπέγραψε συνθήκη με τον Αλφόνσο Ε΄ της Αραγονίας, Βασιλιά της Αραγονίας και της Νάπολης, να γίνει υποτελής του με αντάλλαγμα τη βοήθεια του βασιλιά ενάντια στους εχθρούς του. Στην ίδια συνθήκη ο Βούκτσιτς υποσχέθηκε να πληρώσει φόρο υποτελείας στον Αλφόνσο αντί του Οθωμανού σουλτάνου[15].

Ο Στεφάν Βούκιτς πέθανε το 1466, και τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του Βλάντισλαβ. Μέχρι το 1482 το βοεβοδάτο είχε καταληφθεί από τον Οθωμανικό στρατό επικεφαλής του οποίου ήταν ο μικρότερος γιος του Στεφάν, Χερσεκλί Αχμέτ Πασάς, ο οποίος είχε ασπαστεί τον ισλαμισμό. Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία η Ερζεγοβίνη οργανώθηκε ως επαρχία (σαντζάκι) στο εσωτερικό του πασαλικίου της Βοσνίας[16].

Ο Στεφάν ίδρυσε την Σερβική Ορθόδοξη μονή Ζαγκράντε που βρίσκεται κοντά στο Χερζέκ Νόβι, στο σύγχρονο Μαυροβούνιο, και τη Μονή Σαβίνα, επίσης, κοντά στο Χερζέκ Νόβι.

  1. Encyclopædia Britannica, t. 15 (1953), p. 756.
  2. Vasa Čubrilović, Vojne krajine u jugoslovenskim zemljama u novom veku do Karlovačkog mira 1699: zbornik radova sa naučnog skupa održanog 24. i 25. aprila 1986
  3. Nebojša Damnjanović, Vladimir Merenik, The first Serbian uprising and the restoration of the Serbian state, p. 21
  4. Mavro Orbini, Franjo Šanjek, Kraljevstvo Slavena, p. 441
  5. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2013. 
  6. «Епархија Захумско-Херцеговачка и Приморска». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2020. 
  7. Behmen 2009, σελ. 208.
  8. Šabanović 1959, σελ. 44-46.
  9. Fresne 1746, σελ. 126.
  10. Zirdum 1977, σελ. 196.
  11. Vogel, Walther (1925): Dan neue Europa und seine historisch-geografischen Grudlagen. Paderborn: Salzwasser Verlag, p. 336.
  12. Evans 1876, σελ. LI, 217, 300, 302.
  13. page 756
  14. "Duke+of+Saint+Sava" The Danube-Aegean waterway project: a paper
  15. Momčilo Spremić, Balkanski vazali kralja Alfonsa Aragonskog, Prekinut uspon, Beograd 2005, pp. 355–358
  16. p. 44