Λάνα Ντελ Ρέι
| Λάνα Ντελ Ρέι | |
|---|---|
_(53765476960)_(cropped).jpg) | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Elizabeth Woolridge Grant (Αγγλικά) |
| Ψευδώνυμο | Lana Del Rey |
| Γέννηση | 21 Ιουνίου 1985 Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, Lake Placid |
| Κατοικία | Βένις Λος Άντζελες |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Σπουδές | Kent School και Πανεπιστήμιο του Φόρνταμ |
| Ιδιότητα | Τραγουδίστρια, συνθέτης, ποιήτρια |
| Εν ενεργεία | 2005–σήμερα |
| Σύζυγος | Jeremy Dufrene (από 2024)[1] |
| Όργανα | κιθάρα και φωνή[2] |
| Είδος τέχνης | Indie Pop, baroque pop, Τριπ χοπ, sadcore, ντριμ ποπ, ίντι ροκ[3], slowcore, Ψυχεδελικό ροκ, psychedelic pop, ροκ και Ριθμ εντ μπλουζ |
| Σημαντικά έργα | Lana Del Ray, Born to Die, Paradise, Ultraviolence, Honeymoon, Lust For Life, Norman Fucking Rockwell!, Chemtrails over the Country Club, Blue Banisters, Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd και Video Games |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ελίζαμπεθ Γούλριτζ Γκραντ (αγγλικά: Elizabeth Woolridge Grant, γενν. 21 Ιουνίου 1985, Νέα Υόρκη), γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομα Λάνα Ντελ Ρέι, είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και ποιήτρια. Θεωρείται ευρέως από τις σημαντικότερες καλλιτέχνιδες της σύγχρονης μουσικής. Γι' αυτό, της έχει δοθεί το προσωνύμιο "Βασίλισσα της Εναλλακτικής Μουσικής". Το δεύτερο studio album της, δηλαδή η πρώτη της μεγάλη επιτυχία, Born To Die, κυκλοφόρησε το 2012. Πήγε νούμερο δύο στην Αμερική και ήταν το τρίτο πιο ευπώλητο άλμπουμ το 2012. Τα σινγκλ του άλμπουμ (Summertime sadness, Video Games, Blue Jeans, Born to Die, National Anthem) έγιναν επιτυχίες και κατέκτησαν τα τσαρτ. Το τρίτο studio album της, Ultraviolence, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2014 και έκανε το ντεμπούτο του στο νούμερο ένα στο Billboard 200.[4] Ακολούθησαν το Honeymoon (2015) και τo Lust For Life (2017). Το 2019 κυκλοφόρησε το Norman Fucking Rockwell!, ένα από τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών, σύμφωνα με το Rolling Stone, το οποίο υπήρξε υποψήφιο για Γκράμι. Το 2020 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο ποίησης, το Violet Bent Backwards Over the Grass. Το 2021 κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ: το Chemtrails Over The Country Club και το Blue Banisters. Το 2023 κυκλοφόρησε το νέο της άλμπουμ, Did You Know That There's A Tunnel Under Ocean Blvd.
Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε στο Λέικ Πλάσιντ.[5] Είναι κόρη του επιχειρηματία Ρομπ Γκραντ.[6] Επέλεξε το ψευδώνυμό της επιθυμώντας κάτι που αντανακλά το στυλ της, που παραπέμπει στην παλαιά λάμψη του Χόλιγουντ. Είναι δημοφιλής για τον ξεχωριστό κινηματογραφικό της ήχο, που έχει επηρεαστεί από τη μουσική των δεκαετιών του '50 και '60, από τη χιπ-χοπ μουσική, και από τραγουδιστές όπως τον Έλβις Πρίσλεϊ, τη Νάνσυ Σινάτρα και τους Νιρβάνα, όπως φαίνεται σε τραγούδια της όπως το National Anthem και το ομότιτλο Born To Die. Θεωρείται από τις πιο επιδραστικές παρουσίες της σύγχρονης μουσικής σκηνής, και καλλιτέχνιδες όπως η Τέιλορ Σουίφτ και η Μπίλι Άιλις έχουν αναγνωρίσει το ταλέντο της. Η Λάνα ντελ Ρέι, όπως έχουν παρατηρήσει μουσικολόγοι, ηγήθηκε με το στιλ της της mainstream μουσικής κατά τη δεκαετία του 2010, απαλλάσσοντάς την από τους χορευτικούς και χαρωπούς ρυθμούς που τη χαρακτήριζαν έως τότε και προσδίδοντάς της μελαγχολικούς στίχους και υποβλητικές μελωδίες.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη, στις 21 Ιουνίου 1985.[7] Γονείς της είναι η Patricia Ann "Pat" (Hill) και ο Robert England Grant, Jr. Έχει δύο αδέλφια, ένα αδελφό και μία αδελφή, η οποία είναι φωτογράφος και εργάζονται μαζί.[8] Μεγάλωσε στο Λέικ Πλάσιντ μέχρι τα 15 της και μετά στάλθηκε σε ένα οικοτροφείο στο Κονέκτικατ για τρία χρόνια, για να αντιμετωπίσει την εξάρτηση της από το αλκοόλ.[9] Μετά την αποφοίτησή της από το γυμνάσιο, έγινε δεκτή στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στο Geneseo, αλλά αποφάσισε να μην φοιτήσει εκεί. Πήγε να ζήσει για ένα χρόνο με τους θείους της, στο Λονγκ Άιλαντ, όπου εργαζόταν ως σερβιτόρα. Το ακόλουθο φθινόπωρο, άρχισε να φοιτά στο Πανεπιστήμιο Fordham, μελετώντας τον κλάδο της φιλοσοφίας, γνωστό ως μεταφυσική, γιατί όπως είπε: «Γεφύρωνε το χάσμα μεταξύ του Θεού και της επιστήμης. Η τεχνολογία θα μπορούσε να μας φέρει πιο κοντά στο να ανακαλύψουμε από πού ήρθαμε και γιατί».[10][11][12][13] Έζησε στο Μπρονξ για τέσσερα χρόνια και στο Μπρούκλιν για άλλα τέσσερα.
Ξεκίνησε να τραγουδάει όταν ήταν μικρή, ως ψάλτης, στην χορωδία της εκκλησίας.[14] Όταν ο θείος της την δίδαξε πώς να παίζει κιθάρα στα 18 της, ομολόγησε: «Συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να γράψω πιθανώς ένα εκατομμύριο τραγούδια με αυτές τις έξι χορδές. Πάντα τραγουδούσα, αλλά δεν είχα σχέδιο να το επιδιώξω σοβαρά. Όταν έφτασα στη Νέα Υόρκη, άρχισα να παίζω σε κλαμπ στο Μπρούκλιν, είχα καλούς φίλους και φανατικούς οπαδούς στην underground σκηνή, αλλά παίζαμε μόνο για μας, επειδή μας άρεσε».[15]
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2005-10: Αρχές καριέρας, Kill Kill και Lana Del Ray
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ντελ Ρέι όταν εξηγεί γιατί μπήκε στη βιομηχανία της μουσικής.
Στις 25 Απριλίου το 2005, η Elizabeth Woolridge Grant έγραψε ένα CD με την United Stets Copyright Office. Ο τίτλος ο οποίος ζητήθηκε ήταν Rock Me Stable με ένα ακόμα τίτλο Young Like Me να έχει ακόμα ζητηθεί. Οι τίτλοι των κομματιών είναι προς το παρόν άγνωστοι. Μεταξύ 2005-2006, ηχογραφήθηκε το άλμπουμ Sirens με όνομα «May Jailer» και κυκλοφόρησε το Μάιο του 2012. Στη πρώτη της παράσταση το 2006 για το Williamsbur Live, ένα διαγωνισμό προσωπικού τραγουδιού η Del Rey γνώρισε τον Van Wilson ο οποίος ήταν σκάουτερ για την 5 Points Records, μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία με διευθυντή τον David Nichtern. Το 2007, η Del Rey υπέγραψε ένα δισκογραφικό συμβόλαιο για 10.000$ με την 5 Points Records όταν φοιτούσε ακόμα στο πανεπιστήμιο του Fordham και τότε πήγε στο Manhattan Mobile Home Park ένα κινούμενο πάρκο στο Βόρειο Μπέργκεν στο New Jersey, και αργότερα ξεκίνησε να δουλεύει με το παραγωγό David Kahne, με τον οποίο κυκλοφόρησε τα τρία πρώτα τραγούδια του Kill Kill τον Οκτώβριο του 2008. Εξήγησε ότι «Ο David μου ζήτησε να δουλέψω μαζί του για μόνο μια μέρα αφού άκουσε το demo μου. Ο κόσμος τον γνωρίζει ως έναν παραγωγό με πολύ ακεραιότητα και ότι φτιάχνει μουσική που δεν είναι απλά ποπ». Το άλμπουμ της, ωστόσο, μπήκε στο αρχείο, και έτσι έχασε την προσοχή της. Έτσι ξεκίνησε να εργάζεται σε κοινωνική εργασία. «Προσέγγιση αστέγων, ναρκωτικά, και απεξάρτηση από το αλκόολ--αυτή είναι η ζωή μου τα τελευταία πέντε χρόνια» είπε στο Vogue UK το 2012.
Το ντεμπούτο ολόκληρου του άλμπουμ της, ονομαζόμενο Lana Del Ray a.k.a Lizzy Grant, κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2010. Ο πατέρας της, Robert Grant, την βοήθησε με τη διαφήμιση του άλμπουμ, το οποίο ήταν διαθέσιμο για αγορά στο iTunes για μια μικρή περίοδο πριν αποσυρθεί. Ο David Kahne που παρήγαγε την επιχορήγηση και ο ιδιοκτήτης της προηγούμενης δισκογραφικής εταιρίας David Nichtern δήλωσαν και δύο ότι ο Grant ήθελε να πάρει τα δικαιώματα της Del Rey από την δισκογραφική εταιρία 5 Points, επειδή εκείνη ήθελε να μην κυκλοφορεί πια για να «...καταπνίξει τις μελλοντικές ευκαιρίες για να το διανείμει-- μια ηχώ από φήμες ακούστηκε ότι όλο αυτό ήταν μια υπολογισμένη στρατηγική.
Η Del Rey γνώρισε τους παροντικούς μάνατζερ της, Ben Mawson και Ed Millett, τρεις μήνες μετά το Lana Del Ray a.k.a Lizzy Grant και την βοήθησαν να βγει από το συμβόλαιο με την 5 Points Records, όπου, κατά τη γνώμη της: «Τίποτα δε συνέβαινε». Σύντομα, μετακόμισε στο Λονδίνο στην Αγγλία και έμεινε με τον Mawson «για μερικά χρόνια». Για την επιλογή του καλλιτεχνικού ονόματος είπε: «Ήθελα ένα όνομα με το οποίο θα ταίριαζα τη μουσική. Πήγαινα στο Μαϊάμι πολύ εκείνο το καιρό, μιλούσα πολλά ισπανικά με τους φίλους μου από την Κούβα. Το Lana Del Rey μας θυμίζει την αίγλη του παραθαλάσσιου, ακούγεται υπέροχο όταν προφέρεται». Είχε ομολογήσει ότι οι δικηγόροι της και οι μάναντζέρ της δημιούργησαν το όνομα Lana Del Rey και την έκαναν να το υιοθετήσει ως καλλιτεχνικό όνομα. Στις 1 Σεπτεμβρίου του 2010, η Del Rey προβλήθηκε από τον Mando Diao στην εκπομπή MTV Unplugged ένα κόνσερτ στα Union Film-Studios στο Βερολίνο.
Δισκογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Στούντιο Άλμπουμ
- Sirens (2006)
- No Kung Fu (2007)
- Lana Del Ray a.k.a Lizzy Grant (2010)
- Born to Die (2012)
- Ultraviolence (2014)
- Honeymoon (2015)
- Lust for Life (2017)
- Norman Fucking Rockwell (2019)
- Chemtrails over the Country Club (2021)[16]
- Blue Banisters (2021)
- Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd (2023)
- Lasso (2024)
- Extended plays
- Kill Kill (2008)
- Lana Del Rey (2012)
- Paradise (2012)
- Tropico (2013)
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Χρονιά | Φιλμ | Ρόλος | Notes |
|---|---|---|---|
| 2010 | Λίσα | Ταινία μικρού μήκους | |
| 2013 | Tropico | Εύα | Ταινία μικρού μήκους, ήταν και η συγγραφέας |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Us Weekly». (Αγγλικά) Us Weekly. Jann Wenner, a360media. Νέα Υόρκη. 27 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2024.
- ↑ Montreux Jazz Festival Database. 3905. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Montreux Jazz Festival Database. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Entertainment, Live Nation. «Lana Del Rey Confirms Initial Dates For Biggest Headlining North American Tour To Date: Endless Summer Tour». www.prnewswire.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ «Lana Del Rey», ιστότοπος μουσικού περιοδικού Pitchfork, 30 Αυγούστου 2011.
- ↑ «The Domain Giant You Didn’t Know: Rob Grant's Rise to the Top», άρθρο στο DN Journal.
- ↑ Sowray, Bibby (10 Φεβρουαρίου 2012). «Lana Del Rey Biography, Quotes and Facts». Vogue. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2012.
- ↑ Zupkus, Lauren (8 Οκτωβρίου 2014). «Meet Chuck Grant, Lana Del Rey's Equally Gorgeous And Talented Sister». The Huffington Post. AOL. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2014.
- ↑ «Lana Del Rey Goes Nude in GQ's Men of the Year Issue». The Blemish. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2014.
- ↑ Hiatt, Brian (31 Αυγούστου 2014). «Dark places: summertime sadness with Lana Del Ray». Sunday Independent. Independent News & Media. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2014.
- ↑ Smart, Gordon. «Lana Del Rey: I've ended up good friends with lots of fans ...we got out to dinner». The Sun (United Kingdom)|The Sun (London). http://www.thesun.co.uk/sol/homepage/showbiz/bizarre/4086858/Lana-Del-Rey-Exclusive-chat-with-American-singer-who-reveals-shes-good-friends-with-lots-of-fans.html. Ανακτήθηκε στις October 17, 2012.
- ↑ Hopper, Jessica. «Deconstructing Lana Del Rey». Spin. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2012.
- ↑ Flint, Hannah (January 31, 2013). «'Live fast and freely': Lana Del Rey shares her views on life and spirituality in Manga-inspired cover shoot». Daily Mail (London). http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-2271388/Live-fast-freely-Lana-Del-Rey-shares-views-life-spirituality-Manga-themed-cover-shoot.html. Ανακτήθηκε στις February 3, 2013.
- ↑ «Lana Del Rey Interview». Clash. Clash Music. 29 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2013.
- ↑ Savage, Mark (January 27, 2012). «Love, the law, and Lana Del Rey». BBC News. BBC. http://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-16729651. Ανακτήθηκε στις June 20, 2012.
- ↑ «Lana Del Rey already prepping new album, White Hot Forever, for 2020 release». Consequence of Sound (στα Αγγλικά). 30 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2019.
