Φυσικό αέριο στη Ρωσία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φυσικό αέριο της Ρωσίας (1993–2011)
  παραγωγή
  εξαγωγές

Από το 2013, η Ρωσία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός φυσικού αερίου στον κόσμο, παράγοντας κατ' εκτίμηση περισσότερα από 669 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο, εξαγόντας περίπου 196 δισ. κυβικά μέτρα ετησίως.[1]

Η Ρωσία παρέχει περίπου το 25% του φυσικού αερίου που καταναλώνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου περίπου το 80% αυτών των εξαγωγών μεταφέρεται μέσω αγωγών φυσικού αερίου σε ουκρανικό έδαφος πριν φτάσουν στην ΕΕ.[2] Σύμφωνα με την εκτίμηση του The World Factbook, η χώρα διαθέτει επίσης τα μεγαλύτερα αποδεδειγμένα αποθέματα (48 τρις κυβικά μέτρα).[1] Τα στοιχεία του ΟΠΕΚ τοποθετούν επίσης τη Ρωσία πρώτη, με εκτιμώμενα 49 τρις κυβικά μέτρα, που αντιστοιχούν στο 24% των αποδεδειγμένων παγκόσμιων αποθεμάτων. Ωστόσο, οι εκτιμήσεις της BP τοποθετούν τη Ρωσία δεύτερη πίσω από το Ιράν με 33 τρις κυβικά μέτρα.[3][4] Επιπλέον, η Ρωσία είναι πιθανό να έχει τον μεγαλύτερο όγκο μη ανακαλυφθέντων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, περίπου 6,7 τρις κ.μ, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Αμερικανικού Γεωλογικού Ινστιτούτου.[5] Η ίδια η Ρωσία καταναλώνει περίπου 457 δισ. κυβικά μέτρα ετησίως, δεύτερη μόνο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες..[1]

Διαμάχη με την Ουκρανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Διαφωνίες φυσικού αερίου Ρωσίας-Ουκρανίας

Από το 2005, ο ρωσικός προμηθευτής φυσικού αερίου Gazprom και η ουκρανική εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου Naftogaz έχουν εμπλακεί σε μια σειρά από διαμάχες. Αυτές οι διαφωνίες έχουν εξελιχθεί πέρα ​​από τις απλές επιχειρηματικές διαφορές σε διακρατικά πολιτικά ζητήματα που απειλούν τον εφοδιασμό φυσικού αερίου σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες που εξαρτώνται από εισαγωγές φυσικού αερίου από Ρώσους προμηθευτές, οι οποίες μεταφέρονται μέσω της Ουκρανίας.[2]

Κατά τη διάρκεια του 2005, η Ρωσία ισχυρίστηκε ότι η Ουκρανία δεν πλήρωνε τις ποσότητες του φυσικού αερίου που η ίδια κατανάλωνε, καθώς παρακρατούσε αυτό που προοριζόταν να εξαχθεί στην ΕΕ από τους αγωγούς. Οι Ουκρανοί αξιωματούχοι αρχικά αρνήθηκαν την κατηγορία, αλλά αργότερα η ουκρανική Naftogaz παραδέχτηκε ότι το φυσικό αέριο που προοριζόταν για άλλες ευρωπαϊκές χώρες παρέμεινε και χρησιμοποιήθηκε για εγχώριες ανάγκες. [6][7] Η διαμάχη έφτασε στο αποκορύφωμά της την 1η Ιανουαρίου 2006, όταν η Ρωσία διέκοψε όλες τις προμήθειες φυσικού αερίου που περνούσε από το ουκρανικό έδαφος.[8] Στις 4 Ιανουαρίου 2006, επετεύχθη μια προκαταρκτική συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και η ροή φυσικού αερίου αποκαταστάθηκε. Η κατάσταση ηρεμήσε μέχρι τον Οκτώβριο του 2007, όταν άρχισαν νέες διαφωνίες σχετικά με τα ουκρανικά χρέη φυσικού αερίου. Αυτό οδήγησε σε μείωση των προμηθειών φυσικού αερίου τον Μάρτιο του 2008. Κατά τους τελευταίους μήνες του 2008, οι σχέσεις έγιναν ξανά τεταμένες όταν η Ουκρανία και η Ρωσία δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν για τα χρέη της Ουκρανίας.[εκκρεμεί παραπομπή]

Τον Ιανουάριο του 2009, αυτή η διαφωνία οδήγησε σε διακοπές εφοδιασμού σε πολλά ευρωπαϊκά έθνη, με δεκαοκτώ ευρωπαϊκές χώρες να αναφέρουν σημαντικές μειώσεις ή πλήρη διακοπή των προμηθειών φυσικού αερίου τους που μεταφέρονταν μέσω της Ουκρανίας από τη Ρωσία.[9][10] Τον Σεπτέμβριο του 2009 αξιωματούχοι και από τις δύο χώρες ανέφεραν ότι η κατάσταση ήταν υπό έλεγχο και ότι δεν θα υπήρχαν άλλες συγκρούσεις σχετικά με το θέμα,[11][12] τουλάχιστον μέχρι τις προεδρικές εκλογές της Ουκρανίας το 2010.[13] Ωστόσο, τον Οκτώβριο του 2009, προέκυψε άλλη μια διαφωνία σχετικά με την ποσότητα φυσικού αερίου που θα εισήγαγε η Ουκρανία από τη Ρωσία το 2010. Η Ουκρανία σκόπευε να εισάγει λιγότερο φυσικό αέριο το 2010 ως αποτέλεσμα των μειωμένων αναγκών της βιομηχανίας λόγω της οικονομικής ύφεσης. Ωστόσο, η Gazprom επέμεινε ότι η Ουκρανία θα έπρεπε εκπληρώσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις και να αγοράσει τις προηγουμένως συμφωνημένες ποσότητες φυσικού αερίου.[14]

Στις 8 Ιουνίου 2010, το διαιτητικό δικαστήριο της Στοκχόλμης αποφάσισε ότι η Naftogaz της Ουκρανίας θα έπρεπε να επιστρέψει 12,1 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου στην RosUkrEnergo, μια ελβετική εταιρεία στην οποία η Gazprom ελέγχει το 50% των μετοχών. Η Ρωσία κατηγόρησε την ουκρανική πλευρά ότι διοχέτευε αέριο από αγωγούς που περνούσαν από την Ουκρανία το 2009.[15][16] Αρκετοί υψηλόβαθμοι Ουκρανοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι η επιστροφή "δεν θα ήταν σύντομη".[17]

Συμφωνία με την Κίνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 21 Μαΐου 2014, η Ρωσία και η Κίνα ανακοίνωσαν μια συμφωνία μεταξύ των κρατικών εταιρείων φυσικού αερίου Gazprom και China National Petroleum Corporation μετά από μια δεκαετία διαπραγματεύσεων. Σύμφωνα με τη συμφωνία, η Ρωσία θα προμηθεύει στην Κίνα 38 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου κάθε χρόνο για 30 χρόνια, αρχής γενομένης από το 2018.[18] Και οι δύο χώρες θα είναι υπεύθυνες για την κατασκευή νέων υποδομών για να καταστεί δυνατή η μεταφορά. Η Ρωσία θα δαπανήσει περίπου 55 δισ. δολάρια για την κατασκευή ενός αγωγού από τη Σιβηρία στο Βλαδιβοστόκ, ενώ η Κίνα θα δαπανήσει 20 δισ. δολάρια σε υποδομές εντός των συνόρων της.[19] Τα κοιτάσματα φυσικού αερίου Kovykta και Chayanda που θα παρέχουν το μεγαλύτερο μέρος του φυσικού αερίου είναι επί του παρόντος σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτα.[20]

Πρώιμες συμφωνίες είχαν επιτευχθεί πολλές φορές από το 2005, αλλά κάθε φορά οι τελικές διαπραγματεύσεις κατέρρεαν καθώς δεν τα έβρισκαν στην τιμή.[20] Η συμφωνηθείσα τιμή δεν αποκαλύφθηκε, αλλά όσοι γνωρίζουν την κατάσταση είπαν ότι η επίτευξη χαμηλότερης τιμής από τους ευρωπαίους αγοραστές ήταν βασικό αίτημα της Κίνας στις διαπραγματεύσεις.[18] Ωστόσο, Ρώσοι εκπρόσωποι είπαν ότι η τιμή θα κυμαινόταν με βάση την τιμή αγοράς του πετρελαίου, καθιστώντας τη συμφωνία πιο κοντά σε αυτό που ήθελε η Ρωσία παρά σε αυτό που ζητούσε η Κίνα.[19] Η συνολική αξία της συμφωνίας υπολογίστηκε σε 400 δισ. δολάρια ΗΠΑ,[18] η οποία θα αυξήσει τις ρωσικές εξαγωγές σε χώρες που δεν ανήκουν στην πρώην Σοβιετική Ένωση κατά 25% και θα καταστήσει την Κίνα τον 2ο μεγαλύτερο πελάτη της χώρας, μετά τη Γερμανία.[20]

Η συμφωνία επιτεύχθηκε καθώς οι ηγέτες της Κίνας και της Ρωσίας συναντήθηκαν για να συζητήσουν για μεγαλύτερη συνεργασία στην Ασία χωρίς τη συμμετοχή δυτικών δυνάμεων. Αυτή η συμφωνία θα επιτρέψει στη Ρωσία να διαφοροποιήσει τις φυσικές της δραστηριότητες εκτός Ευρώπης και αποδυναμώνει την ισχύ των οικονομικών κυρώσεων που επιβλήθηκαν από τη Δύση στον απόηχο της κρίσης της Κριμαίας του 2014.[18] Γενικότερα, επιτρέπει στη Ρωσία να μειώσει την απομόνωσή της λόγω της κρίσης στην Ουκρανία.[19] Για την Κίνα, η συμφωνία βοηθά στη μείωση της εξάρτησής της από τον άνθρακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, χρησιμοποιώντας μια καθαρότερη μέθοδο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μέσω φυσικού αερίου. Βοηθά επίσης στην κάλυψη της αυξανόμενης ζήτησης της χώρας για φυσικό αέριο.[19]

Επιδοτήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχει μακρά ιστορία επιδοτήσεων φυσικού αερίου στη Ρωσία. Οι επιδοτήσεις για το φυσικό αέριο ήταν ένας από τους λόγους για την περιορισμένη ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στη χώρα.[21] Ωστόσο, είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η έκταση της επιδότησης, καθώς δεν υπάρχει τιμή αναφοράς.[22] Συχνά έχουν χρησιμοποιηθεί κάποιοι υπολογισμοί,[23] αλλά υπάρχουν επιχειρήματα κατά της εγκυρότητάς τους για τον καθορισμό του μεγέθους των εγχώριων επιδοτήσεων. Ωστόσο, δεν είναι βέβαιο ότι η εγχώρια τιμή θα πρέπει να είναι ίδια με την τιμή που επιτυγχάνεται στις εξαγωγές. Η εναλλακτική λύση θα ήταν να εξεταστεί η αλυσίδα εφοδιασμού για το φυσικό αέριο, να εντοπιστούν τυχόν απώλειες και γίνει ταξινομήση ως έμμεσες επιδοτήσεις. Ωστόσο, λόγω της πολυπλοκότητας της αλυσίδας εφοδιασμού (συμπεριλαμβανομένων, του δικτύου διανομής και των τοπικών επιχειρήσεων κοινής ωφελείας - άλλοτε ανήκουν σε εμπορικές οντότητες, άλλοτε σε δήμους ή άλλες αρχές), είναι δύσκολο να προσδιοριστεί το μέγεθος των οικονομικών ζημιών.

Μεταφορική χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λεωφορείο NefAZ με κινητήρα φυσικού αερίου στο Μπέλγκοροντ.

Η χρήση αυτοκινήτων που κινούνται με φυσικό αέριο στη Ρωσία ενθαρρύνεται από την κυβέρνηση.[24] Τα ανταλακτικά μετατροπής πωλούνται από εταιρείες όπως η Italgas, ενώ ορισμένα οχήματα του Ομίλου GAZ πωλούνται με συστήματα φυσικού αερίου.[24] Από τα τέλη του 2016, η Gazprom έχει ένα δίκτυο 254 πρατηρίων καυσίμων στη χώρα,[25] με σχέδια να φτάσει τα 500 μέχρι το 2020.[26] Η εταιρεία κατασκευής λεωφορείων NEFAZ κατασκευάζει λεωφορεία με αέριο χρησιμοποιώντας κινητήρες Daimler.[27]Το Lada Vesta που χρησιμοποιεί φυσικό αέριο παρουσιάστηκε το 2017.[28]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «The World Factbook: Russia». CIA. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2014. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «EU reaches gas deal with Ukraine». BBC News. 1 August 2009. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/8179461.stm. Ανακτήθηκε στις 1 August 2009. 
  3. ↑ «Table 3.2 Natural gas proven reserves by country». Opec.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2014. 
  4. ↑ BP Statistical Review of World Energy Αρχειοθετήθηκε 2013-12-06 στο Wayback Machine.
  5. ↑ Christopher J. Schenk (2012). «An Estimate of Undiscovered Conventional Oil and Gas Resources of the World». US Geological Survey. 
  6. ↑ «Ukraine gas row hits EU supplies». BBC. 1 January 2006. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/4573572.stm. Ανακτήθηκε στις 16 December 2008. 
  7. ↑ «Ukraine 'stealing Europe's gas'». BBC. 2 January 2006. http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/4574630.stm. Ανακτήθηκε στις 16 December 2008. 
  8. ↑ «Ukraine takes extra Russian gas». BBC. 24 January 2006. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/4642684.stm. Ανακτήθηκε στις 16 December 2008. 
  9. ↑ «18 countries affected by Russia-Ukraine gas row». Reuters. 7 January 2009. https://www.reuters.com/article/topNews/idUKTRE5062Q520090107?sp=true. Ανακτήθηκε στις 7 January 2009. 
  10. ↑ Cendrowicz, Leo (9 January 2009). «Russia-Europe Gas Spat Ends—For Now». Time. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις January 17, 2009. https://web.archive.org/web/20090117132153/http://www.time.com/time/world/article/0,8599,1870597,00.html. Ανακτήθηκε στις 9 January 2009. 
  11. ↑ «Ukraine says has good winter gas stocks for Europe». Reuters. 7 September 2009. http://in.reuters.com/article/oilRpt/idINL762912420090907?sp=true. Ανακτήθηκε στις 7 September 2009. [νεκρός σύνδεσμος]
  12. ↑ «There are no controversies on gas issues between Ukraine and Russia». UNIAN. 8 September 2009. http://www.unian.net/eng/news/news-335038.html. Ανακτήθηκε στις 8 September 2009. 
  13. ↑ «Gazprom sees political risk to Ukraine gas payments». Reuters. 12 September 2009. https://www.reuters.com/article/rbssOilGasExplorationProduction/idUSLC31093620090912?pageNumber=1&virtualBrandChannel=0. Ανακτήθηκε στις 12 September 2009. 
  14. ↑ «Ukraine, Russia's Gazprom disagree on 2010 imports». Kyiv Post. 8 October 2009. http://www.kyivpost.com/nation/50341. Ανακτήθηκε στις 8 October 2009. 
  15. ↑ «Ukraine to remain without gas because of RosUkrEnergo? | Events». Mignews.com.ua. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2014. 
  16. ↑ «Бойко обещает как-то удовлетворить Фирташа». Minprom.ua. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2014. 
  17. ↑ «Бойко объяснил Фирташу, что газ он быстро не получит | Украинская правда». Pravda.com.ua. 13 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2014. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 Jane Perlez (21 May 2014). «China and Russia Reach 30-Year Gas Deal». New York Times. https://www.nytimes.com/2014/05/22/world/asia/china-russia-gas-deal.html. Ανακτήθηκε στις 21 May 2014. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 «China signs 30-year deal for Russian natural gas». Washington Post. AP. 21 May 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 May 2014. https://web.archive.org/web/20140522195501/http://www.washingtonpost.com/business/gazprom-china-russia-sign-30-year-gas-deal/2014/05/21/042442f0-e0cf-11e3-9442-54189bf1a809_story.html. Ανακτήθηκε στις 21 May 2014. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 Brain Speglee; Wayne Ma; Gregory L. White (May 21, 2014). «Russia and China Agree on Long-Sought Natural Gas Supply Contract». https://online.wsj.com/news/articles/SB10001424052702303749904579575820607872000. Ανακτήθηκε στις May 21, 2014. 
  21. ↑ Overland, Indra· Kjaernet, Heidi (2009). Russian Renewable Energy: The Potential for International Cooperation. Ashgate. 
  22. ↑ Overland, Indra; Kutschera, Hilde (2011). «Pricing Pain: Social Discontent and Political Willpower in Russia's Gas Sector». Europe-Asia Studies 63 (2): 311–331. doi:10.1080/09668136.2011.547700. https://www.researchgate.net/publication/254248306. 
  23. ↑ Lunden, Lars Petter; Fjaertoft, Daniel; Overland, Indra; Prachakova, Alesia (2012). «Gazprom vs. other Russian gas producers: The evolution of the Russian gas sector». Energy Policy 61: 663–670. doi:10.1016/j.enpol.2013.06.055. https://www.researchgate.net/publication/263093280. 
  24. ↑ 24,0 24,1 Kramer, Andrew E. (11 April 2013). «Russia Skips Hybrids in Push for Natural Gas Cars». The New York Times. https://www.nytimes.com/2013/04/12/business/energy-environment/russia-skips-hybrids-in-push-for-natural-gas-cars.html. Ανακτήθηκε στις 25 June 2017. 
  25. ↑ «NGV fuel». Gazprom.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2017. 
  26. ↑ «О сети». gazprom-agnks.ru (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2017. 
  27. ↑ «Газовые автобусы НЕФАЗ будут обслуживать Чемпионат мира по футболу в Екатеринбурге». Национальная Газомоторная Ассоциация. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-09-30. https://web.archive.org/web/20180930044522/http://ngvrus.ru/news/news_20170204_1.html. Ανακτήθηκε στις 25 June 2017. 
  28. ↑ «Метановая Лада Веста стала мелкосерийной». autoreview.ru. https://autoreview.ru/news/metanovaya-lada-vesta-stala-melkoseriynoy. Ανακτήθηκε στις 25 June 2017. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φυσικό_αέριο_στη_Ρωσία&oldid=10332230"