Φάρος του Κορντουάν

Φάρος του Κορντουάν
Είδος	φάρος
Γεωγραφικές συντεταγμένες	45°35′11″N 1°10′24″W
Διοικητική υπαγωγή	Λε Βερντόν-συρ-Μερ
Χώρα	Γαλλία
Έναρξη κατασκευής	1615
Ύψος	67,5 μέτρα
Υλικά	πέτρα
Προστασία	κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1862), ενδεικτικός κατάλογος Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς (2002–2021) και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς (από 2021)
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 45°35′10.75″N 1°10′23.97″W / 45.5863194°N 1.1733250°W / 45.5863194; -1.1733250

Ο Φάρος του Κορντουάν (γαλλικά: Le phare de Cordouan) είναι ένας ενεργός φάρος που βρίσκεται 7 χιλιόμετρα ανοιχτά στη θάλασσα, στο Πλατώ ντε Κορντουάν κοντά στις εκβολές της Ζιρόντ στο νομό Ζιρόντ, στη νοτιοδυτική Γαλλία. ^[4]Έχει ύψος 68 μέτρα και είναι ο δέκατος ψηλότερος παραδοσιακός φάρος στον κόσμο.^[5]

Ο φάρος του Κορντουάν, η «Ναυαρχίδα των Φάρων», είναι μακράν ο παλαιότερος φάρος στη Γαλλία. Σχεδιάστηκε από τον κορυφαίο αρχιτέκτονα Λουί ντε Φουά και αρχιτεκτονικά είναι ένα αριστούργημα της Αναγέννησης, μια σύνθεση βασιλικού παλατιού, καθεδρικού ναού και οχυρού. Κατασκευάστηκε από το 1584 έως το 1611 για να αντικαταστήσει τον παλαιότερο Πύργο του Μαύρου Πρίγκιπα και παραμένει μέχρι σήμερα σε λειτουργία.

Είναι ο πρώτος φάρος που έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό μνημείο ήδη από το 1862. ^[6]

Ιστορική περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον 15ο αιώνα, μόνο δύο φάροι υπήρχαν από τον Λίγηρα έως τις εκβολές της Ζιρόντ: ο φάρος του Κορντουάν και ο φάρος της Λα Ροσέλ. Ο φάρος του Κορντουάν ήταν ο παλαιότερος. Η παράδοση αναφέρει ότι ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο Ευσεβής (778-840) ανήγειρε έναν πύργο σε αυτόν τον βράχο που βρίσκεται στην βραχώδη περιοχή Πλατώ ντε Κορντουάν. Το 1092, είναι γνωστό ότι μοναχοί άναβαν στην κορυφή του μια φωτιά.

Κατά την Αγγλική κυριαρχία, κατασκευάστηκε στον βράχο ο Πύργος του Μαύρου Πρίγκιπα από τον Μαύρο Πρίγκιπα Εδουάρδο του Γούντστοκ που κυβέρνησε τη Γκιγιέν από το 1362 έως το 1371. Ο πύργος αυτός χρονολογούνταν από εκείνη την εποχή. Είχε οκταγωνικό σχήμα και ύψος 16 μέτρα και στην κορυφή του επίσης έκαιγε μια φωτιά για να διευκολυνθεί η ναυσιπλοΐα στην είσοδο των Εκβολών της Ζιρόντ.

Στα τέλη του 16ου αιώνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ερρίκου Γ΄ της Γαλλίας, και καθώς ο πύργος είχε ερειπωθεί, αποφασίστηκε η ανοικοδόμηση νέου οικοδομήματος υπό την εποπτεία του αρχιτέκτονα Λουί ντε Φουά. Οι εργασίες άρχισαν το 1584 και ολοκληρώθηκαν το 1611. Κατασκευάστηκε μια βάση διαμέτρου 16 μέτρων από το 1606 έως το 1611, στην οποία εγκαταστάθηκαν τα καταλύματα και τα κτίσματα των φαροφυλάκων. Μια στοά με δωρικές στήλες, που περιβάλλεται από φιγούρες της Νίκης και του Άρη δίνει πρόσβαση σε έναν προθάλαμο, το σημείο εκκίνησης μιας σπειροειδούς σκάλας που οδηγεί σε έναν στρογγυλό πυργίσκο. Ο πρώτος όροφος καταλαμβάνεται από έναν τετράγωνο χώρο που ονομάζεται «Το διαμέρισμα του βασιλιά», αποτελούμενο από σαλόνι, προθάλαμο και μια σειρά από αποθηκευτικούς χώρους. Ο δεύτερος όροφος περιέχει ένα παρεκκλήσι κυκλικής κάτοψης, διακοσμημένο με τρούλο. Τρεις όροφοι προστέθηκαν τον 18ο αιώνα. ^[7]

Το 1727, έγινε εγκατάσταση σιδερένιου φαναριού που έκαιγε με ξυλάνθρακα. Το 1782, εγκαινιάστηκε η πρώτη φωτιά με παραβολικούς λαμπτήρες. Το 1823, εγκαταστάθηκε η πρώτη συσκευή του Ωγκυστέν Φρενέλ με περιστρεφόμενο σύστημα φωτισμού. Το 1948, ο φάρος ηλεκτροδοτήθηκε.^[6]

Πρόσβαση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο φάρος είναι επισκέψιμος από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο, στα διαστήματα της άμπωτης, από τα λιμάνια του Ρουαγιάν και του Μεσέρ-συρ-Ζιρόντ. Η κορυφή είναι προσβάσιμη με σκάλα 301 σκαλοπατιών.^[8]