Τόλης Δρακόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τόλης Δρακόπουλος
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΑπόστολος Δρακόπουλος
Ημερ. γέννησης11 Δεκεμβρίου 1966 (1966-12-11) (57 ετών)
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1985-1988Παναχαϊκή52(23)
1988-1991Ολυμπιακός Πειραιώς33(3)
1991-1994Παναχαϊκή95(15)
1994-1997Ολυμπιακός Λευκωσίας
1997ΑΕ Λάρισας13(1)
1998Ολυμπιακός Βόλου9(0)
1998-2005Παναιγιάλειος118(15)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Απόστολος (Τόλης) Δρακόπουλος είναι Έλληνας παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός αλλά και ως μέσος. Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1966 και αγωνίστηκε στην Α' Εθνική με τις φανέλες της Παναχαϊκής και του Ολυμπιακού ενώ πέρασε και από το κυπριακό πρωτάθλημα αγωνιζόμενος στον Ολυμπιακό Λευκωσίας. Ήταν μέλος της εθνικής Ελπίδων που έφτασε το 1988 μέχρι τον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε συλλογικό επίπεδο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον Αχιλλέα Καμαρών Αιγίου. Οι εμφανίσεις του με την τοπική ομάδα προκάλεσαν το ενδιαφέρον της Παναχαϊκής, η οποία τον ενέταξε στο δυναμικό της το καλοκαίρι του 1985. Μάλιστα εκείνη την περίοδο αγωνίστηκε 6 φορές στην Α' Εθνική χωρίς να σκοράρει. Στην ομάδα της Πάτρας κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του την επόμενη χρονιά όταν και πέτυχε 18 γκολ σε 36 αγώνες, καταφέρνοντας να αναδειχθεί 3ος σκόρερ στη Β' Εθνική, συμβάλλοντας στην επίτευξη της επιστροφής του συλλόγου στην Α' Εθνική, έπειτα από απουσία ενός έτους. Η επόμενη περίοδος τον βρήκε να σκοράρει στον α' γύρο του πρωταθλήματος 4 φορές σε 10 αγώνες με τη φανέλα της Παναχαϊκής, με αποτέλεσμα να προσελκύσει το ενδιαφέρον μεγάλων συλλόγων.

Τον Δεκέμβριο του 1987 ο Δρακόπουλος μετεγγράφηκε στον Ολυμπιακό έναντι 20 εκατομμυρίων δραχμών ενώ υπήρχαν και τρία έμψυχα ανταλλάγματα (Χαρδαλιάς, Γκενάς και Βαΐτσης).[1] Το πρώτο του γκολ με τη φανέλα των "ερυθρολεύκων" το σημείωσε στο εκτός έδρας 2-2 με τον Πανσερραϊκό. Στην ομάδα του Πειραιά παρέμεινε μέχρι το τέλος της αγωνιστικής περιόδου 1990-91, χωρίς να καταφέρει να καθιερωθεί. Κατά την παρουσία του στους "ερυθρόλευκους" πέτυχε 3 γκολ σε 33 συμμετοχές σε αγώνες πρωταθλήματος ενώ πανηγύρισε την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας το 1990. Μάλιστα αγωνίστηκε στον τελικό με αντίπαλο τον ΟΦΗ, που βρήκε τον Ολυμπιακό νικητή με 4-2, αντικαθιστώντας στις καθυστερήσεις της αναμέτρησης τον Σάββα Κωφίδη.

Την αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό ακολούθησε η επιστροφή του στην Παναχαϊκή όπου αγωνίστηκε για 3 χρονιές μετρώντας 95 συμμετοχές και 15 τέρματα. Η καλύτερή παρουσία στο δεύτερο πέρασμά του από την Πάτρα σημειώθηκε κατά την πρώτη του χρονιά όταν σημείωσε σε 31 συμμετοχές 7 γκολ και αναδείχτηκε δεύτερος σκόρερ της ομάδας (πρώτος ήταν ο Αμαέκι Ότιτζι με 11). Το καλοκαίρι του 1994, ο υποβιβασμός της ομάδας είχε ως επακόλουθο την αποχώρησή του. Επόμενος σταθμός του υπήρξε η Κύπρος και ο Ολυμπιακός Λευκωσίας, όπου αγωνίστηκε για τα επόμενα τρία χρόνια.

Τον Ιούλιο του 1997 επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό της Λάρισας, η οποία τότε συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής, υπογράφοντας συμβόλαιο διάρκειας ενός έτους. Αν και ξεκίνησε αρκετά καλά, σκοράροντας μάλιστα στην εκτός έδρας επικράτηση με 3-2 επί του Λεβαδειακού (η οποία είχε αφιερωθεί στη μνήμη του πρόσφατα τότε εκλιπόντος Γιώργου Μητσιμπόνα), η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη με αποτέλεσμα να αποχωρήσει τον Ιανουάριο του 1998 και ενώ στο μεταξύ είχε έρθει σε ρήξη με τη διοίκηση των βυσσινί. Ακολούθησε ένα επίσης σύντομο πέρασμα από τον Ολυμπιακό Βόλου που τότε αγωνιζόταν στη Γ' Εθνική (9 συμμετοχές/0 τέρματα).

Τον Ιούλιο του 1998 συμφώνησε με τον Παναιγιάλειο, ομάδα τότε της Γ' Εθνικής, όπου παρέμεινε μέχρι το 2005 όταν και κρέμασε τα παπούτσια του σε ηλικία 39 ετών. Στα επαγγελματικά πρωταθλήματα στα οποία συμμετείχε με την ομάδα του Αιγίου (μετά το 2003 ο Παναιγιάλειος βρέθηκε στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα λόγω χρεών) είχε 118 συμμετοχές και 15 τέρματα.

Στις εθνικές ομάδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπήρξε μέλος της εθνικής Ελπίδων, η οποία το 1988 αγωνίστηκε στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Ελπίδων, εναντίον της Γαλλίας.[2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]