Τάκης Νατσούλης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Τάκης Νατσούλης | |
|---|---|
| Γέννηση | Δεκέμβριος 1919 Αθήνα |
| Θάνατος | Δεκέμβριος 2006 |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | δημοσιογράφος, συγγραφέας και ηθοποιός |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Σχολές φοίτησης | Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου |
| δεδομένα () | |
Ο Νατσούλης Τάκης ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, λογοτέχνης και ηθοποιός.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Αθήνα από πατέρα Ηπειρώτη τον Δεκέμβριο του 1919 και απεβίωσε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2006. Μετά το σχολείο γράφτηκε στην τότε Πάντειο (σημερινό Πάντειο Πανεπιστήμιο) από την οποία αποφοίτησε το 1942. Στη συνέχεια γράφτηκε στο τρίτο έτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν η μόνη χρονιά που οι απόφοιτοι της Παντείου εγγράφονταν χωρίς εξετάσεις στο τρίτο έτος της Νομικής. Τον τράβηξε όμως το θέατρο και παράλληλα γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Αν και αποφοίτησε από τη Νομική, από το 1945 άρχισε να εμφανίζεται επί σκηνής ως νέος ηθοποιός με τους θιάσους του Βασίλη Αργυρόπουλου, της κυρίας Κατερίνας, αλλά και στο μουσικό βαριετέ των Βασίλη Μεσολογγίτη-Κούλας Νικολαϊδου (1945-47).
Ήδη από το 1937, μαζί με τους Στάμο Μαράντο, Δημήτρη Σιατόπουλο, Ανδρέα Σταυρόπουλο και άλλους, εξέδιδε το περιοδικό «Μαθητικά Γράμματα» και μερικά χρόνια μετά, το 1945, άρχισε να εκδίδει το ευθυμογραφικό περιοδικό «Εύθυμος Κόσμος».
Εμφανίστηκε στην κινηματογραφική οθόνη σε δύο ταινίες με σκηνοθέτη τον Νίκο Τσιφόρο, «Το παιδί μου πρέπει να ζήσει» (1951) και «Ο Γυναικάς» (1957).
Το 1948 τοποθετήθηκε υπεύθυνος του θεατρικού τμήματος του Ραδιοφωνικού Σταθμού των Ενόπλων Δυνάμεων και μετά από λίγο άρχισε η σταδιοδρομία του ως εκφωνητή ειδήσεων στους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου του Ε.Ι.Ρ. (Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας). Με την έλευση της τηλεόρασης διετέλεσε διοικητικός διευθυντής της ΕΡΤ όπου και ολοκλήρωσε την επαγγελματική του καριέρα.
Από νωρίς ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και την ποίηση και ποιητικό έργο του έχει μεταφραστεί σε αρκετές ευρωπαϊκές γλώσσες. Επί δεκαετίες συγκέντρωνε λαογραφικό υλικό, το οποίο μετέπειτα εξέδωσε σε βιβλία. Συνεργάσθηκε ως κριτικός βιβλίου με τον ημερήσιο τύπο ("Ελεύθερος") και υπήρξε επί σειρά ετών υπεύθυνος έκδοσης του λογοτεχνικού περιοδικού "Νεώτερα Γράμματα". Διετέλεσε Καθηγητής της Ορθοφωνίας στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Ωδείου Αθηνών, τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, πρόεδρος της Πανελλήνιας Οργάνωσης "Ένωση Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών" (ΕΝΕΛ) και πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Επαρχιακού Τύπου. Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Γραμμάτων και Τεχνών τον τίμησε με δίπλωμα και χρυσό μετάλλιο για το λαογραφικό έργο του στις 17 Δεκεμβρίου 1984.
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το συγγραφικό του έργο υπήρξε πλούσιο. Ανάμεσα στα έργα του είναι και τα εξής:
- «Συμπληγάδες» 1943 (ποίηση)
- «Ο πόλεμος τελείωσε» 1944 (ποίηση)
- «Λέξεις και Φράσεις Παροιμιώδεις» 1972 (λαογραφία)
- «Προλήψεις και Δεισιδαιμονίες» 1975 (λαογραφία)
- «Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα» 1982 (συλλογή αποφθεγμάτων)
- «Σκέψεις» 1984 (ποίηση)
- «Το δημοτικό μας τραγούδι» 1987 (λαογραφία)
- «Εκ βαθέων» 1989 (ποίηση)