Συμφωνία Αμπατσίας

Η λεγόμενη "Συμφωνία Αμπατσίας" ήταν μια διμερής συμφωνία - συνθήκη μεταξύ Ιταλίας και Αυστροουγγαρίας που συνομολογήθηκε στην πόλη Αμπατσία(¹) της Σερβίας, εξ ου και το όνομά της, τον Απρίλιο του 1904, αμέσως μετά τη μυστική Συμφωνία Βελιγραδίου (1904) και που προκάλεσε διπλωματικά ο νέος Βασιλεύς της Σερβίας Πέτρος Α΄ Καραγιώργιεβιτς.

Συγκεκριμένα με τη συμφωνία αυτή τα δύο μέρη συνομολόγησαν, χάρη της διατήρησης της "Αδριατικής ισορροπίας" την αποφυγή οποιασδήποτε δράσης στην Αλβανία ακολουθώντας την εφαρμογή της λεγόμενης "πολιτικής αδράνειας" ή σύμφωνα με τον διπλωματικό όρο "Non Fare".

Ως βάση της συμφωνίας αυτής είχε τεθεί υπόψη των μερών το λεγόμενο "Πρωτόκολλο ανιδιοτέλειας" όπως έτσι χαρακτηριζόταν το Σύμφωνο Βιέννης (1899) που είχε συνομολογηθεί επίσης από τα ίδια μέρη στη Βιέννη, και που αφορούσε τη διατήρηση του Οθωμανικού καθεστώτος στην Αλβανία. Επ΄ αυτού προστέθηκε επιπλέον στη Συμφωνία της Αμπατσίας η προσθήκη ότι σε περίπτωση ανατροπής του Οθωμανικού καθεστώτος η Αυστρία και η Ιταλία θα ζητήσουν την αυτονομία της Αλβανίας. Αυτό σήμαινε πως και οι δύο Δυνάμεις δεν θα επέμβουν τουλάχιστον ενεργά στην Αλβανία αλλά θα την αφήσουν ελεύθερη η ίδια να ρυθμίσει τα εσωτερικά της θέματα.

Σημειώνεται πως όταν ο Ιταλός υπουργός εξωτερικών Τιττόνι ανήγγειλε στην Ιταλική Βουλή τη συνθήκη αυτή επανέλαβε, προς ερμηνεία της, τους ίδιους λόγους που είχε διατυπώσει και ο Αυστριακός Γολουχόφσκι, ο τότε Καγκελάριος της Αυστρίας, κατά τους οποίους: "Εάν η Αυστρία και η Ιταλία επιθυμούν πραγματικά να ζήσουν εν ειρήνη, πρέπει η Αλβανία να παραμείνει δι΄ αμφότερα τα κράτη ένα "Νoli me Tangere" (="Μη μου άπτου") θέμα.

Παρατηρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τη συμφωνία αυτή και των δύο πλευρών στη πραγματικότητα διακηρύσσεται η ανάγκη τήρησης ενός "Status Quo" για την Αλβανία ή όπως συνηθίζονταν να λέγεται στη διπλωματία της τότε περιόδου ή "πολιτική της ανιδιοτέλειας" ("πολιτίκ ντεσιντερσεμάν") και της υπόσχεσης απραξίας ("Promessa di non Fare").

Θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι παρόμοιο αντικείμενο συνεννοήσεων και συζητήσεων επί του Αλβανικού Ζητήματος είχαν και οι συμφωνίες των Μακεδονικών μεταρρυθμίσεων: Πρόγραμμα Βιέννης το 1902, Πρόγραμμα Μυρστέγκ το 1903, καθώς και η Σύσκεψη Ντέσσιο του 1907.

Και η Αυστρία και η Ιταλία χαρακτηρίζονταν τότε Μεγάλες Δυνάμεις.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

(¹) Αμπατσία είναι το ιταλικό όνομα της σημερινής Κροατικής πόλης, πρώην Γιουγκοσλαβικής και πρώην Αυστριακής, Οπατίγια.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χαραλ. Νικολάου "Διεθνείς Συνθήκες" σ.177