Συζήτηση:Βάρβαροι

Αυτό το άρθρο δεν είναι λίγο άσχημο; Κι επίσης, εσείς που γνωρίζετε περισσότερα για την αρχαία Ελλάδα (Kalogeropoule σε εσένα απευθύνομαι :) ), μπορείτε να πιστοποιήσετε ότι η φράση "πας μη Έλλην βάρβαρος" έχει μειωτικό χαρακτήρα; --Δνόφος 15:03, 15 Δεκεμβρίου 2005 (UTC)

Χάλια είναι, αλλά από το ολότελα καλή και η παναγιώταινα. Όχι το βάρβαρος το αντιλαμβανόμαστε εμείς σήμερα ως μειωτικό στα πλαίσια της πολυπολιτισμικότητας. Οι βάρβαροι ήταν υπερήφανοι που ήταν και αποκαλούνταν βάρβαροι. Υπάρχει ένα κυριλέ βιβλιαράκι για την περίσταση, Inventing the barbarian. Θα του ρίξω βλέφαρο και θα επανέλθω--ΗΠΣΤΓ 15:11, 15 Δεκεμβρίου 2005 (UTC)

Τέλεια. Συγγνώμη για τη δουλειά, αλλά δε θα μπορούσα να γράψω κάτι μόνος μου. --Δνόφος 15:30, 15 Δεκεμβρίου 2005 (UTC)

Στο βιβλίο "Αρχαία Ελληνική Κοινωνία", εκδ. ΜΙΕΤ, σελ. 363 γράφει:

"οι "Ελληνες χαρακτήριζαν τον πέρα από τα σύνορα τους κόσμο "βάρβαρο", λέξη που καταρχήν δήλωνε μόνο το ακατανόητο της ομιλίας του". Κατά τόν 5ο όμως αιώνα η λέξη προσέλαβε την αρνητική σημασία που έχει και σήμερα, δηλαδή, εκτός από "αλλοδαπός", σήμαινε επίσης "καθυστερημένος" και "κτηνώδης". Αν ρωτούσαν έναν Έλληνα τι ξεχωρίζει το δικό του έθνος από τα υπόλοιπα, πιθανή απάντηση θα ήταν ότι οι Έλληνες είναι ελεύθεροι, ενώ οι βάρβαροι είναι δούλοι. Η απάντηση δεν είναι κακή, αν και αυτή η αίσθηση υπεροχής ήταν πιθανό να εξογκωθεί σε σοβινισμό και να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για την υποδούλωση φυλών που τις θεωρούσαν κατώτερες. οι Έλληνες του 4ου αιώνα είχαν σαφέστερα τη συνείδηση ότι ανήκουν σ' έναν πολιτισμό με ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Ισοκράτης, επαινώντας σε λόγο του τα διανοητικά επιτεύγματα της Αθήνας, να διακηρύσσει ότι ο ορός "Έλληνες" δεν αναφέρεται πια στη φυλή, αλλά στην οποιαδήποτε εξοικείωση με την αθηναϊκή παιδεία."

Το ότι στην αρχαϊκή Ελλάδα το βάρβαρος δεν ήταν υποτιμιτικό φαίνεται και στο παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο "Αρχαία Ελληνική Ιστορία", εκδ. ΜΙΕΤ, σελ. 112 γράφει:

"Η κοινή γλώσσα, παρόλο που υπήρχαν διάλεκτοι, και το κοινό αλφάβητο, που παρουσίαζε κι αυτό τοπικές ιδιορρυθμίες, τους ξεχώριζαν από τους άλλους λαούς που αυτοί τους αποκαλούσαν «βαρβάρους», εννοώντας μ' αύτη τη λέξη ότι οι άλλοι λαοί δεν ήταν Έλληνες".

Στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους Τόμος Δ' (εκδοτική ΑΘηνών) σελ. 137

"Ο Αλέξανδρος [...] θαύμασε, όπως σημειώθηκε, στη διάρκεια της εκπληκτικής πορείας του, πολλούς βαρβάρους και για τη στρατηγική τους ικανότητα και για τη γενναιότητα τους. Οι πολιτισμοί που αντίκρισε στην Αίγυπτο, στη Βαβυλωνία και στην Περσία του είχαν κάμει μεγάλη εντύπωση. Είχε σβήσει μέσα του η υποτιμητική έννοια που οι Έλληνες έδιναν στη λέξη «βάρβαρος». Πολλοί βάρβαροι άξιζαν και έπρεπε να πάρουν μια θέση μέσα στην αχανή αυτοκρατορία που είχε ιδρύσει."

Όπως επίσης και στο "Ο Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος των Αρχαίων Ελλήνων", Παπαδήμας, σελ. 59:

"[...] η λέξη «βάρβαροι» που εσήμαινε αυτούς που δεν ήταν Έλληνες, είχε για αιώνες σημασία περιφρονητική και εξηγεί αρκετά καλά την εθνική υπερηφάνεια κάθε πόλης."

Και άλλα πολλά.

Για την ετοιμολογία, βρίσκω το εξής:

"Ονοματοποιημένη λέξη που χαρακτηρίζεται από αναδιπλασιασμό της συλλαβής βαρ-. Ταυτίζεται με το αρχ. ινδ. barbara = ψελλίζω, τραυλίζω και συνδέεται με σουμερ. barbar «ξένος», σημιτ.-βαβυλ. barbaru «ξένος». Το λατ. barbarus, από το οποίο προήλθαν οι αντίστοιχοι ευρωπαϊκοι τύποι (πρβλ. αγγλ. barbarian, γαλλ. barbare, γερμ. Barbar), είναι δάνειο από την Ελληνική."

--Papyrus 19:42, 15 Δεκεμβρίου 2005 (UTC)

Οπως λεγω-ερέω-είπον-είρηκα-είρημαι προέρχεται απο την εξέλιξη Fερω-Fερέσω-έFειπον-FεFρεκα-FεFρεμαι,

κάνοντας την ίδια υποκατάσταση στο Ελληνικό Πελασγικό φύλο Λέλεγες/Λέλεγοι μας δίνει FερFεροι που έδωσε το Βέρβεροι καθως το δίγαμμα καταργήθηκε, 2A02:2149:88E7:7C00:F4E0:8A66:C297:84E1 00:32, 22 Ιανουαρίου 2022 (UTC)

Ένα ακόμα απόσπασμα από το βιβλίο "Μέσα Επικοινωνίας στην Αρχαία Ελλάδα", Παπαδήμας, σελ. 228" λέει:

"Ενδεικτικές γι' αυτό είναι οι χρήσεις της λέξης βάρβαρος. Ο όρος αυτός πριν τον Ηρόδοτο, αλλά και στις περισσότερες περιπτώσεις που παρουσιάζεται στο έργο του, δεν έχει υποτιμητική σημασία: πάρα πολύ συχνά δεν είναι παρά μια απλή εθνογραφική ή γεωγραφική ένδειξη. Ετυμολογικά δηλώνει αυτόν που λέει «βαρ-βαρ», με άλλα λόγια αυτόν που οι Έλληνες δεν τον καταλαβαίνουν. Ωστόσο μετά τους Μηδικούς πολέμους η λέξη αρχίζει να αποκτά μειωτική απόχρωση: η διαφορά ως προς τη γλώσσα (λόγος) μετατρέπεται σε μια διαφορά ως προς τη λογική ικανότητα (η άλλη σημασία της λέξης λόγος). Έτσι ο βάρβαρος γίνεται διανοητικά κατώτερος από τους Έλληνες. Επιπλέον ζει σε ένα αυταρχικό καθεστώς. Απ' αυτό μέχρι να σκεφτεί κανείς πως ο βάρβαρος έχει μια φυσική ροπή προς την υποταγή, δεν είναι μεγάλη η απόσταση. Αν ο «βάρβαρος» διαφέρει από τον Έλληνα, αυτό δεν αποκλείει σε ορισμένους συγγραφείς - κυρίως στο δεύτερο μισό του 5ου αιώνα - την ιδέα μιας ενότητας της ανθρωπότητας. Αυτό είναι πολύ ξεκάθαρο στον Ηρόδοτο. Κατά τον Αντιφώντα επίσης «είμαστε όλοι όμοιοι από τη φύση, και οι Έλληνες και οι βάρβαροι»· «πράγματι, όλοι αναπνέουμε με το στόμα και με τα αυτιά»"

--Papyrus 19:48, 15 Δεκεμβρίου 2005 (UTC)

"Πας μη Έλλην, βάρβαρος"

Για το πιθανό νόημα της φράσης βλ. ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου, όπου και αναφέρεται (στη σχετική συζήτηση, πιο κάτω) η, κατά πάσα πιθανότητα, πρώτη σωζόμενη αναφορά του όρου στην αρχαία γραμματεία. Συγκεκριμένα, το αρχαιότερο κείμενο όπου βρέθηκε αυτή η φράση φαίνεται να είναι τα Σχόλια στην Αινειάδα (του Βιργιλίου), γραμμένα από το λατίνο γραμματικό Maurus Servius Honoratus, τον 4ο αι. μ.Χ.! Το πρωτότυπο κείμενο του Honoratus (όπου και η φράση, με ελληνικούς χαρακτήρες) βρίσκεται εδώ. Μια από τις πρώτες αναφορές της φράσης στη νεοελληνική βιβλιογραφία είναι από τον Κωνσταντίνο Ασώπιο, στο Περί ελληνικής συντάξεως, 1858, σ. 831. --Dipa1965 19:54, 11 Σεπτεμβρίου 2009 (UTC)