Σοφία του Βίντσενμπουργκ
| Σοφία του Βίντσενμπουργκ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1105 Βίντσενμπουργκ |
| Θάνατος | 6 Ιουλίου 1160 Μπράντενμπουργκ αν ντερ Χάβελ |
| Τόπος ταφής | Μπάλενστετ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αλβέρτος η Άρκτος |
| Τέκνα | Όθων Α΄ του Βρανδεμβούργου Ζίγκφριντ της Βρέμης Βερνάρδος του Άνχαλτ Χέντβιχ του Βρανδεμβούργου Χέρμαν Α΄ κόμης του Ορλαμύντε Γερτρούδη του Βρανδεμβούργου[1] Adalbert III von Ballenstedt[2] Dietrich von Brandenburg Heinrich von Brandenburg Adelheid von Brandenburg |
| Γονείς | Herman I, Count of Winzenburg και Hedwig von Krain und Istrien[2] |
| Αδέλφια | Χέρμαν Β΄ του Βίντσενμπουργκ Beatrix II of Winzenburg |
Η Σοφία, γερμ.: Sophie of Winzenburg (1105 στο Βίντσενμπουργκ, κοντά στο Αννόβερο - 6 ή 7 Ιουλίου 1160 στο Bρανδεμβούργο αν ντερ Χάβελ ) [3] [4] από τον Οίκο του Φόρμπαχ ήταν κόρη του κόμη του Βίντσενμπουργκ και με τον γάμο της έγινε (η πρώτη) μαργραβίνα του Βρανδεμβούργου.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν κόρη του Χέρμαν Α΄ κόμη του Βίντσενμπουργκ και της πρώτης συζύγου του, που ήταν κόμισσα του Έβερσταϊν. Αυτή δώρισε ένα oxgang (20 έικρ = 80 στρέμματα) γεωργικής γης κοντά Βέλλεν στο μοναστήρι στο Λάιτσκαου και αργότερα ένα άλλο oxgang κοντά Βόλμιρσλεμπεν. Το 1158 συνόδευσε τον σύζυγό της σε προσκύνημα στους Αγίους Τόπους.
Το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αδελφή της Bεατρίκη ήταν ηγουμένη του αβαείου Κβέντλινμπουργκ. Η Σοφία και η Βεατρίκη απεβίωσαν και οι δύο το 1160. Ορισμένες πηγές δείχνουν ότι η Σοφία απεβίωσε στις 25 Μαρτίου, άλλες αναφέρουν στις 6 ή 7 Ιουλίου. Τάφηκε στην εκκλησία του μοναστηριού στο Μπάλενστετ. [4]
Κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η παρούσα κατάσταση της έρευνας είναι ότι η ταυτότητα του πατέρα της δεν έχει αποδειχθεί οριστικά. Μπορεί να ανήκε σε άλλον ευγενή Οίκο, στον οποίο χρησιμοποιείτο το όνομα Σοφία.
Η μορφή της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επτακόσια χρόνια μετά το τέλος της βρέθηκε στο Άσερσλεμπεν ένας βρακτεάτης (αναμνηστική κοπή), που απεικονίζει τη Σοφία και τον σύζυγό της. [5] Το πορτρέτο της είναι στυλιζαρισμένο, όπως ήταν συνηθισμένο εκείνη την εποχή. Το γεγονός ότι ο Αλβέρτος απεικόνιζε τη σύζυγο δίπλα του σε νομίσματα, είναι ένα σημάδι της εξαιρετικής αγάπης του για τη Σοφία.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1125 παντρεύτηκε τον Αλβέρτο των Ασκάνια την Άρκτο, μάργραβο του Βρανδεμβούργου, δούκα της Σαξονίας, κόμη του Άνχαλτ. [4] [6] Έκανε δώδεκα παιδιά και από αυτά, ο Bερνάρδος έζησε περισσότερο (72 έτη).
- Όθων Α΄ (1126/28 - 7 Μαρτίου 1184), μάργραβος του Βρανδεμβούργου.
- Χέρμαν Α΄ (απεβ. 1176), κόμης του Όρλαμυντε.
- Ζήγκφρηντ (απεβ. 24 Οκτωβρίου 1184), επίσκοπος του Βρανδεμβούργου από το 1173 έως το 1180, πρίγκιπας-αρχιεπίσκοπος της Βρέμης (ο πρώτος που έγινε πρίγκιπας) από το 1180 έως το 1184.
- Ερρίκος (απεβ. 1185), μέλος του Συλλόγου του καθεδρικού στο Μαγδεβούργο.
- Αδαλβέρτος (απεβ. μετά τις 6 Δεκεμβρίου 1172).
- Ντήτριχ (απεβ. μετά τις 5 Σεπτεμβρίου 1183).
- Bερνάρδος (1140 - 9 Φεβρουαρίου 1212), κόμης του Άνχαλτ, και επίσης από το 1180, ως Βερνάρδος Γ΄, δούκας της Σαξονίας.
- Χέντβιχ (απεβ. 1203), παντρεύτηκε τον Όθωνα Β΄ μάργραβο του Μάισσεν.
- μία κόρη, παντρεύτηκε π. 1152 τον Βλάντισλαβ των Πρεμυσλιδών, δούκα του Όλομοουτς, μεγαλύτερο γιο του Σομπιέσλαφ Α΄ δούκα της Βοημίας.
- Αδελαΐδα (απεβ. 1162), μοναχή στο Λάμσπρινγκε.
- Γερτρούδη, παντρεύτηκε το 1155 με τον Ντήπολντ δούκα του Γιάμνιτς.
- Σύβιλλα (απεβ. π. 1170), ηγουμένη στο αβαείο του Κβέντλινμπουργκ.
- Αϊλίκα.
Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ «Internet portal for the state of Brandenburg». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 genealogie-mittelalter.de. «Sophie von Winzenburg Gräfin von Ballenstedt». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2010.
- ↑ German Wikipedia article on the find at Aschersleben
- ↑ Karlheinz Deschner: Kriminalgeschichte des Christentums, vol. 8, Rowohlt, 2006, (ISBN 978-3499616709), p. 417
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Otto Dungern: Thronfolgerecht und Blutsverwandtschaft der deutschen Kaiser seit Karl dem Großen, Papiermühle, Vogt, 1910, σ. 159
- Bettina Elpers: Regieren, Erziehen, Bewahren: mütterliche Regentschaften im Hochmittelalter, Klostermann, Frankfurt am Main, 2003,(ISBN 978-3465032748), σελ. 152