Σαμπίνο ντ' Ακούντο
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Σαμπίνο ντ' Ακούντο | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1916 Ισέρνια |
| Θάνατος | 2004 Sessano del Molise |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | ποιητής |
| Υπηκοότητα | Ιταλία και Βασίλειο της Ιταλίας |
| δεδομένα () | |
Ο φιλέλληνας Ιταλός ποιητής Σαμπίνο Ντ’ Ακούντο γεννήθηκε στην Ιζέρνια του Μολίζε το 1916. Οι σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης ήταν δύσκολες, γιατί επιχείρησε να τηρήσει εκεί μια στάση ανοιχτής κριτικής ενάντια στο φασισμό. Κανονικά σπούδασε στην Ακαδημία Δραματικής Τέχνης της Ρώμης, στο τμήμα σκηνοθεσίας. Σε λίγο, άρχισε ο πόλεμος και επιστρατεύτηκε. Στο κλίμα της πολεμικής αναταραχής ετοιμάστηκε να πραγματοποιήσει μιαν οργανωμένη αντίσταση ενάντια στο καθεστώς. Όμως, ο πειστικός λόγος του φίλου και συντρόφου του Άλντο Μόρο, απέτρεψε αυτή την επισφαλή του κίνηση.
Το 1943 πήρε μέρος σε μια σύγκρουση ανάμεσα σε Γερμανούς και Ιταλούς αντιφασίστες. Οι Ναζί τον συλλαμβάνουν, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει και να έλθει αμέσως σ’ επαφή με τις πρώτες αντιστασιακές ομάδες.
Στις 10 Σεπτεμβρίου η Ιζέρνια βομβαρδίζεται από τους συμμάχους. Επιστρέφοντας στη γενέτειρά του βρίσκει το σπίτι του γκρεμισμένο και 4000 νεκρούς συντοπίτες του. Θα ξαναρχίσει τη ζωή του ως δημοσιογράφος. Το 1946 εκλέγεται Δημοτικός Σύμβουλος και το 1953 Δήμαρχος της Ιζέρνια. Ήδη έχουν κυκλοφορήσει οι ποιητικές συλλογές του «Στο πρόχωμα», «Σιωπηλή Παρουσία», «Γράμμα από το Μολίζε» και «Αόριστες μέρες» για τις οποίες θα τιμηθεί με το βραβείο «Παντότζι», το χρυσό μετάλλιο της πόλης, τα βραβεία «Ταρκουίνια Μαρίνα Βέλκα», «Μιλένιο» και το δημοσιογραφικό «Παλλαβιτσίνι». Άλλες του συλλογές: «Μνήμη κι αγάπη», «Ο χρόνος και η Ανάμνηση» κ.ά. Το 1970 ιδρύει το Συνδικάτο Ελεύθερων Συγγραφέων με πρόεδρο τον Ντιέγκο Φάμπρι.
Το 1957 ο Σαμπίνο Ντ’ Ακούντο είχε επισκεφθεί την Ελλάδα από την οποία απεκόμισε υπέροχες εμπνεύσεις. Η βαθιά αγάπη του κι ο θαυμασμός του για τη χώρα του Ομήρου εκφράζονται μ’ έξοχα λυρικά ποιήματα στο «Ταξιδιωτικό Σημειωματάριο» του, που θα κυκλοφορήσει το 1960. Εκεί, η ελληνική ομορφιά, οι αρχαίοι και οι βυζαντινοί χώροι, η Αθήνα, το Δαφνί, η Κόρινθος, η Ιθάκη, η Κέρκυρα, θα γίνουν σχήματα και προσχήματα έκφρασης ενός φανταστικού προϋπάρχοντος δεσμού με το ελληνικό πνεύμα, καθώς κι επιβεβαίωση μιας αναζωογονημένης ελληνολατρείας.
Ο Σαμπίνο Ντ’ Ακούντο πέθανε το 2004.