Παναγής Ψωμόπουλος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Παναγής Ψωμόπουλος (1926-2017) ήταν αρχιτέκτων – πολεοδόμος που με τη συμβολή του τίμησε τις ανθρωπιστικές επιστήμες παγκοσμίως. Υπήρξε μαθητής του Παναγή Μιχελή και του Δημήτρη Πικιώνη, και αργότερα συνεργάτης του Κωνσταντίνου Δοξιάδη.
Από το 1963 έως το 1973, οργάνωσε τα θρυλικά Συμπόσια της Δήλου. Διέπρεψε ως γενικός γραμματέας της Διεθνούς Εταιρείας Οικιστικής και ως εκδότης του έγκυρου διεθνούς περιοδικού Journal of Ekistics.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όλη του η επαγγελματική ζωή και δραστηριότητά του ήταν συνδεδεμένη με το Γραφείο Δοξιάδη. Από το 1956 που αποφοίτησε από το Πολυτεχνείο, έως τις παραμονές του θανάτου του. Από το ’72 που έγινε Αντιπρόεδρος, είχε την ευθύνη αρχιτεκτονικών, πολεοδομικών χωροταξικών ή διεπιστημονικών μελετών και οργάνωσε ή συμμετείχε σε πολλά διεθνή συνέδρια. Ήδη από το ’63 και για πάνω από δέκα χρόνια, οργάνωνε τα «Συμπόσια της Δήλου», πρωτοποριακή εκδήλωση με συμμετοχή ειδικών παγκόσμιας φήμης [B.M.Fuller,M.Mead,B Ward, R.Lourie, G.Dix, e.a].
Παράλληλα, οργάνωσε και για πολλά χρόνια προήδρευσε και δίδαξε στο Αθηναϊκό Κέντρο Οικιστικής [Α.Κ.Ο.], στο οποίο μαθήτευσαν αλλοδαποί και Έλληνες επιστήμονες, ενώ συγχρόνως είχε την ευθύνη διεπιστημονικών προγραμμάτων και ερευνών όπως «η Πόλη του Μέλλοντος», «η Ανθρώπινη Κατοικία» κ.α.
Μετά το θάνατο του Κ. Δοξιάδη και το κλείσιμο του γραφείου, ανέλαβε την έκδοση του περιοδικού Ekistics που εξέδιδε το Α.Κ.Ο.[αγγλικά]και συνέχισε να είναι Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Οικιστικής [1], φορείς και μέσα μελέτης και προβολής της Οικιστικής σε διεθνή κλίμακα.
Η ευρυμάθειά του, το χιούμορ του και η ευχέρειά του σε ξένες γλώσσες- μιλούσε πέντε-, στήριξαν και πρόβαλαν το έργο του ως επιστήμονα, δάσκαλο, οργανωτή συνεδρίων και εκδότη. Η ξεχωριστή προσωπικότητά του τον έκανε ιδιαίτερα αγαπητό
σε μια ευρύτατη γκάμα ανθρώπων, από καθηγητές πανεπιστημίων, καλλιτέχνες, διανοούμενους ως απλούς ανθρώπους.
Το εύρος των ενδιαφερόντων του φαίνεται και από τα κύρια άρθρα [editorials] που δημοσιεύτηκαν στο Ekistics, αλλά και σε ελληνικό ημερήσιο και περιοδικό τύπο [πάνω από 30]. Μέρος αυτών περιλαμβάνονται στην έκδοση: Θέματα Οικιστικής. Θεωρήσεις και προτάσεις, Ομιλίες 1962-2011.
Ο αναγεννησιακός Παναγής Ψωμόπουλος ήταν επίσης εραστής των τεχνών και των γραμμάτων, και κυρίως του θεάτρου. Η αγάπη του για το θέατρο και η γνωστή φιλοξενία του, τον οδήγησαν ώστε το σπίτι που είχαν με τη γυναίκα του Μαίρη Τσαντίλη στο Γιαλάσι της Επιδαύρου, να γίνει κέντρο συγκεντρώσεων των ηθοποιών των θιάσων που πέρασαν από την Επίδαυρο.
Στο Γιαλάσι ήταν η Μελίνα Μερκούρη με τον Ντασέν, ο Διονύσης Φωτόπουλος, ο Χρήστος Λεοντής, η Μιράντα Ζαφειροπούλου, ο Γιώργος Ζιάκας, ο Μουζενίδης, ο Μάνος Περάκης, ο Θωμόπουλος του Εθνικού, κ.α. και μόνιμη φιλοξενούμενη η Ελένη Χατζηαργύρη. Ήταν επίσης ερασιτέχνης ζωγράφος, γλύπτης και περιηγητής και ταξιδευτής όλου του πλανήτη, γενναιόδωρος και απαράμιλλος οικοδεσπότης, ένας άνθρωπος που φρόντιζε τους άλλους, που υπήρξε νονός με αναρίθμητα βαφτιστήρια και με φίλους και συνεργάτες που τον θυμούνται πάντα.
Περήφανος και ευγνώμων για τους δασκάλους του Γιάννη Σιδέρη και, αργότερα, Παναγιώτη Μιχελή και Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα, με ιδιαίτερη σχέση με τον καθένα. Ο δάσκαλός του Χατζηκυριάκος-Γκίκας επέλεξε ένα collage, μια σπουδαστική εργασία του Π. Ψωμόπουλου και το έστειλε σε μια έκθεση σπουδαστών Καλών Τεχνών από διάφορες χώρες στο Linz της Αυστρίας, όπου και βραβεύτηκε. Το έργο σήμερα βρίσκεται στο μουσείο Χ-Γκίκα, παράρτημα του Μουσείου Μπενάκη.
Μια ματιά στο βιογραφικό του εντυπωσιάζει με τον όγκο, την ευρύτητα, την ποιότητα και την πρωτοτυπία των πεπραγμένων του.
Μετά την πανδημία πραγματοποιήθηκε ημερίδα στο Ε.Μ.Πολυτεχνείο, μία εκδήλωση στον Ιανό και προβλήθηκε στην ΕΡΤ μια ταινία με συνέντευξή του σε σκηνοθεσία Μέμης Σπυράτου και παραγωγή Μαίρης Τσαντίλη.