Νεκροί του Πολυτεχνείου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η πρώτη λίστα με τους καταγεγραμμένους νεκρούς της εξέγερσης όπως δόθηκε από τον προϊστάμενο της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών Δημήτρη Καψάσκη. Αναφέρονται τα ονόματα των νεκρών που είχαν νεκροτομηθεί ως το απόγευμα της Κυριακής 18 Νοεμβρίου 1973.

Με τον όρο νεκροί του Πολυτεχνείου, αναφέρονται τα θύματα από τα σώματα ασφαλείας, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Οι αρχικές καταγραφές ανέφεραν από 11 έως 59 νεκρούς ενώ έγιναν και ατεκμηρίωτες αναφορές για εκατοντάδες νεκρούς. Σύγχρονες μελέτες από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών αναφέρουν 40 νεκρούς, εκ των οποίων 24 επώνυμοι και 16 ανώνυμοι, και τουλάχιστον 2.000 τραυματίες.

Χρονικό της καταγραφής των θυμάτων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικές εκτιμήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την επόμενη της εξέγερσης, η δικτατορική κυβέρνηση ανέφερε πως υπήρξαν 4 νεκροί.[1] Ύστερα, ο κατάλογος των νεκρών συμπληρώθηκε με άλλα 11 άτομα, με τις δικτατορικές αρχές να αναγνωρίζουν συνολικά 15 νεκρούς κατά τη διάρκεια των επεισοδίων.[1] Ένα χρόνο μετά την εξέγερση του πολυτεχνείου, ο δημοσιογράφος Γρηγόριος Παπαδάτος υπέβαλε στον εισαγγελέα, Δημήτρη Τσεβά, ένα κατάλογο 59 ονομάτων, ο οποίος είχε λάθη καθώς δεν ανέφερε επιβεβαιωμένους νεκρούς αλλά παρουσίαζε τραυματίες ως νεκρούς.[1] Στις 9 Οκτωβρίου του 1974, το πρώην μέλος της ΚΥΠ, Δημήτρης Πίμπας, ανέφερε πως υπήρχαν ομαδικοί τάφοι με τουλάχιστον 450 νεκρούς.[2] Με εντολή του τότε Δήμαρχου Ζωγράφου, Δημήτρη Μπέη, έγιναν ανασκαφές στο βορειοανατολικό τμήμα του κοιμητηρίου ζωγράφου, των οποίων τα αποτελέσματα δεν έγιναν ποτέ γνωστά.[3][4]

Η πρώτη επίσημη καταγραφή τον Οκτώβριο του 1974, από τον Τσεβά, εντόπισε 18 επίσημους ή πλήρως βεβαιωθέντες νεκρούς και 16 άγνωστους «βασίμως προκύπτοντες».[3] Το Μάιο του 1975, ο αντιεισαγγελέας εφετών Ιωάννης Ζαγκίνης έκανε λόγο για 23 νεκρούς, ενώ κατά τη διάρκεια της δίκης που ακολούθησε προστέθηκε ακόμη ένας.[5]

Πόρισμα Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με έρευνα του διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, το 2004, ο αριθμός των επωνύμων νεκρών ανέρχεται σε 24 ενώ αυτός των ανώνυμων νεκρών σε 16.[5]

Κατάλογος επώνυμων νεκρών κατά Καλλιβρετάκη[6]
Δημήτρης Θεοδώρας (5,5 ετών)
Αλέξανδρος Σπαρτίδης (16 ετών)
Βασιλική Μπεκιάρη (17 ετών)
Διομήδης Κομνηνός (17 ετών)
Στυλιανός Καραγεώργης (19 ετών)
Μιχαήλ Μυρογιάννης (20 ετών)
Τόριλ Μαργκρέτα Ένγκελαντ (22 ετών)
Ιωάννης Μικρώνης (22 ετών)
Γεώργιος Σαμούρης (22 ετών)
Μάρκος Καραμανής (23 ετών)
Νικόλαος Μαρκούλης (24 ετών)
Βασίλειος Φάμελλος (26 ετών)
Σπύρος Μαρίνος (31 ετών)
Δημήτριος Κυριακόπουλος (35 ετών)
Αλέξανδρος Βασίλειος Καράκας (43 ετών)
Κυριάκος Παντελεάκης (44 ετών)
Γεώργιος Γεριτσίδης (47 ετών)
Ευστάθιος Κολινιάτης (47 ετών)
Σπυρίδων Κοντομάρης (57 ετών)
Μιχαήλ Σωκράτης (57 ετών)
Αλέξανδρος Παπαθανασίου (59 ετών)
Δημήτριος Παπαϊωάννου (60 ετών)
Ανδρέας Κούμπος (63 ετών)
Αικατερίνη Αργυροπούλου (76 ετών)

Τραυματίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου που νοσηλεύτηκαν επίσημα σε νοσοκομείο ή κλινική σύμφωνα με τις λίστες που απεστάλησαν από τα νοσοκομεία για την προκαταρκτική έρευνα του Τσεβά και έχουν πιστοποιηθεί ανέρχονται σε 1.103, ενώ ο Λεωνίδας Καλλιβρετάκης αναφέρει τουλάχιστον 2.000 τραυματίες, νοσηλευμένους ή μη.[7]

Υστεροφημία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Καλλιβρετάκης 2004, σελ. 39.
  2. Καλλιβρετάκης 2004, σελ. 40-41.
  3. 3,0 3,1 Καλλιβρετάκης 2004, σελ. 41.
  4. Οι ισχυρισμοί του Πίμπα είναι αμφίβολης αξιοπιστίας, καθώς όχι μόνο βρέθηκε κατηγορούμενος για τη δράση του την περίοδο της εξέγερσης, αλλά το 2003 συνελήφθη με την κατηγορία της απάτης.Καλλιβρετάκης 2004, σελ. 41
  5. 5,0 5,1 Καλλιβρετάκης 2004, σελ. 42.
  6. Καλλιβρετάκης 2004, σελ. 48-52.
  7. Καλλιβρετάκης 2004, σελ. 45.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]