Λεωνίδας Καλλιβρετάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λεωνίδας Καλλιβρετάκης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Λεωνίδας Καλλιβρετάκης (Ελληνικά)
Γέννηση2  Οκτωβρίου 1953
Χανιά
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά, Γαλλικά, Αγγλικά
ΣπουδέςΕθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πανεπιστήμιο του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιστορικός
ΕργοδότηςΕθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Ο Λεωνίδας Φ. Καλλιβρετάκης (2 Οκτωβρίου 1953) είναι Έλληνας ιστορικός, πρώην διευθυντής ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (Ε.Ι.Ε.).

Βιογραφία και σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης στις 2 Οκτωβρίου του 1953. Το 1977 αποφοίτησε από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τµήµα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Αθηνών. Οι µεταπτυχιακές του σπουδές συνεχίστηκαν στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης με αντικείμενο την κοινωνική και οικονοµική ιστορία, την πολιτική ιστορία των Βαλκανίων και την ιστορία των συνειδήσεων. Το 1978 έλαβε την Maitrise, το 1979 το Diplôme d' Etudes Approfondies και το 1983 υποστήριξε επιτυχώς στη Σορβόννη τη διδακτορική του διατριβή µε θέµα Gustave Flourens (1838-1871) et la Grèce. Υπήρξε υπότροφος του Ιδρύµατος Μποδοσάκη (1978-1979) και του Κοινωφελούς Ιδρύµατος Α.Σ.Ωνάσης (1979-1981). Την περίοδο 1979 με 1981 δίδαξε Ελληνική γλώσσα, Ιστορία και Πολιτισμό στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Μελετών των Παρισίων (Institut d'Etudes Néohelléniques de Paris).

Την περίοδο 1983 με 1985 επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στο Πολεμικό Ναυτικό, όπου έφτασε μέχρι το βαθμό του Κελευστή.

Την περίοδο 1985 με 1988 δίδαξε Ιστορία στα Μεταλυκειακά Κέντρα της Κυψέλης και του Υµηττού.

Το 1988 ξεκίνησε να εργάζεται στο Εθνικό Ίδρυµα Ερευνών, όπου το 2001 εξελέγη διευθυντής ερευνών. Διετέλεσε µέλος του Επιστηµονικού Γνωµοδοτικού Συµβουλίου του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών την περίοδο 2003 με 2011 και τελευταίος του Αναπληρωματικός Διευθυντής την περίοδο 2011 με 2012, πριν την συγχώνευσή του στο Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών. Επιπλέον διετέλεσε µέλος του Διοικητικού Συµβουλίου του Εθνικού Ιδρύµατος Ερευνών, ως εκλεγµένος εκπρόσωπος των ερευνητών την περίοδο 2003 με 2016.

Ακαδημαϊκό έργο και δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακαδημαϊκό έργο:

  • Ερευνητικό Έργο «Η δυναµική του αγροτικού εκσυγχρονισµού στην Ελλάδα του 19ου αιώνα» στο πλαίσιο του Μορφωτικού Ινστιτούτου της Αγροτικής Τράπεζας (1985-1988).
  • Σύνταξη δύο προµελετών µε στόχο την δηµιουργία Αγροτικού Μουσείου (για λογαριασµό της Αγροτικής Τράπεζας το 1989 και για λογαριασμό του Γεωπονικού Πανεπιστηµίου το 2003).
  • Επιστηµονικός υπεύθυνος του Ερευνητικού Προγράµµατος «Ιστορική Έρευνα των Οικισµών της Ελλάδας» (ΕΙΕ, 2002-2009).
  • Συντονιστής του κλάδου Σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών και επιστηµονικός υπεύθυνος των Ερευνητικών Προγραµµάτων «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία» και «Ελληνικός Τύπος» (ΕΙΕ, 2006 κ.ε.).
  • Επιστηµονικός υπεύθυνος των συγχρηµατοδοτουµένων Ερευνητικών Έργων «ΑΙΓΑΙΟ: Ιστορική Μελέτη των Οικισµών & Η Αρχιτεκτονική της Κατοικίας»(ΕΠΕΤ ΙΙ), «ΑΘΗΝΑ: Ιστορικό Μητρώο Κτιρίων» (ΠΕΝΕΔ), «ΠΑΝΔΕΚΤΗΣ: Ψηφιακός Θησαυρός Τεκµηρίων Ελληνικής Ιστορίας και Πολιτισµού» (συντονιστής ΙΝΕ/ Κοινωνία της Πληροφορίας), «Αρχαιολογία της Πόλης των Αθηνών» (Κοινωνία της Πληροφορίας) και «Ιστορική Τεκµηρίωση του Περιφερειακού Τύπου» (ΓΓΕ), «Ο ρόλος των πολιτιστικών και κοινωνικών δικτύων σε συνθήκες πολιτικής καταπίεσης» (Κρηπίς/Αναβαθµίς), «Αντιπρόσωποι των Εθνοσυνελεύσεων και Μέλη του Βουλευτικού» (Ίδρυµα ΒτΕ)
  • Υπεύθυνος συγκρότησης και τεκµηρίωσης των ηλεκτρονικών βάσεων δεδοµένων «Ιστορικό Αρχείο Νεοτέρων Μνηµείων της Πόλης των Αθηνών» και «Αρχείο Εραλδικών Μνηµείων του Ελλαδικού χώρου»
  • Μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού The Historical Review/La Revue Historique (2008 κ.ε.).
  • Διδακτικό έργο:
    • Μεταπτυχιακά σεµινάρια Προγράµµατος Κατάρτισης στην Έρευνα της Ιστορίας του Νέου Ελληνισµού (ΕΙΕ):
      • «Θέµατα ιστορικής ΕΘΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΡΕΥΝΩΝ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ γεωγραφίας, χαρτογράφησης, οικιστικών συστηµάτων, δηµογραφίας & εθνοπολιτισµικών πληθυσµικών οµάδων» (τρία δίµηνα, 1990, 1991, 1993)
    • Προπτυχιακό µάθηµα (Δηµοκρίτειο Πανεπιστήµιο Θράκης): «Προβλήµατα Ιστορικής Δηµογραφίας του Ελλαδικού Χώρου» (α΄εξάµηνο 1993-1994).
    • Μεταπτυχιακά σεµινάρια (σε συνεργασία µε τα ΑΣΚΙ, το Πανεπιστήµιο Αθηνών και το Πάντειο Πανεπιστήµιο): «Η Στρατιωτική Δικτατορία 1967-1974: Τεκµήρια και Ερµηνείες» (α΄εξάµηνο 2011-2012, α΄εξάµηνο 2012-2013), «Με το βλέµµα στο αύριο: αντιδικτατορικός αγώνας και πολιτικές διεργασίες, 1967-1974» (α΄εξάµηνο 2013-14), «Από την Μεταπολίτευση στην Αλλαγή: Πολιτικές και Κοινωνικές εξελίξεις 1974 – 1981» (α΄εξάµηνο 2014-15), «Η Δεκαετία του 1980: από την Αλλαγή στην Πτώση του Τείχους» (α΄εξάµηνο 2015-16), «Ο Ελληνικός Μεσοπόλεµος: Πολιτικές και Κοινωνικές όψεις» (α΄εξάµηνο 2016-17), «Η µετεµφυλιακή Ελλάδα: Πολιτικές και Κοινωνικές όψεις, 1949 - 1967» (α΄εξάµηνο 2017-18)

Δημοσιεύσεις:

  • Πώς φτάσαµε στην 21η Απριλίου, Αθήνα 2017, 160 σελ.
  • Δικτατορία και Μεταπολίτευση, Αθήνα 2017, 280 σελ.
  • Η Μάχη της Κρήτης, Αθήνα 2007, 162 σελ.
  • Ο θάνατος ενός ταξίαρχου, 1η έκδοση, Αθήνα 2001, 152 σελ, 2η έκδοση, Αθήνα 2011, 160 σελ.
  • Η ζωή και ο θάνατος του Γουσταύου Φλουράνς, Αθήνα 1998, 496 σελ.
  • Η δυναµική του αγροτικού εκσυγχρονισµού στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, Αθήνα 1990, 468 σελ.
  • "The King, the Junta and the ‘Impartial Broker’: A microscopic approach to the Johnson-Constantine meeting on 11 September 1967", The Historical Review/La Revue Historique, τ. 14 (2017), σ. 211-240.
  • "Το ελληνικό δικτατορικό καθεστώς στη συγκυρία του µεσανατολικού πολέµου του 1973", Μνήµων 33 (2013-2014), σ. 207-231.
  • "Πολυτεχνείο 1973 - Το ζήτηµα των θυµάτων: νεκροί και τραυµατίες", στο συλλογικό έργο Πολυτεχνείο ’73- Ρεπορτάζ µε την Ιστορία, Αθήνα 2004, τ. 2ος, σ. 38-55.
  • "Προβλήµατα ιστορικοποίησης του Rock φαινοµένου", Τα Ιστορικά, τ. 20 (1994), σ. 157-174.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]