Ναζλί Ετζεβίτ
| Ναζλί Ετζεβίτ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Fatma Nazlı Ecevit (Τουρκικά) |
| Γέννηση | 4 Ιανουαρίου 1900 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 14 Αυγούστου 1985 Άγκυρα |
| Τόπος ταφής | Cebeci Asri Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία Τουρκία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | τουρκικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | τουρκικά |
| Σπουδές | Sanayi-i Nefise Mektebi |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ahmet Fahri Ecevit |
| Τέκνα | Μπουλέντ Ετζεβίτ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Φάτμα Ναζλί Ετζεβίτ (4 Ιανουαρίου 1900 - 14 Αυγούστου 1985) ήταν τουρκάλα δασκάλα και ρεαλιστής-ιμπρεσιονιστής ζωγράφος. Ήταν η μητέρα του πρωθυπουργού Μπουλέντ Ετζεβίτ.
Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Φάτμα Ναζλί γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, τότε πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στις 4 Ιανουαρίου 1900.[1] Ο πατέρας της ήταν ο Εμίν Σαργκούτ, ένας συνταγματάρχης. Ο παππούς της από την πλευρά του πατέρα της ήταν ο Σαλίχ Πασά, ένας υποστράτηγος (οθωμανικά τουρκικά: Ferik) και ο παππούς της από την πλευρά της μητέρας της ήταν ο Κιράτ Πασά, ένας βοηθός του Οθωμανού Σουλτάνου. [2] Αυτή είναι βοσνιακής καταγωγής.[3][4][5]
Μετά την αποφοίτησή της από τη Σχολή καθηγητών του Τσάπα για κορίτσια ( οθωμανικά τουρκικά: Çapa İnas Dar-ül muallimat ) το 1915, η Μιχρί Μουσφίκ, μια από τις πρώτες Τουρκάλες γυναίκες ζωγράφους, την ενθάρρυνε να συνεχίσει τη μελέτη της ζωγραφικής. Πήγε για να σπουδάσει σε Σχολή Θηλέων Καλών Τεχνών (οθωμανικά τουρκικά: İnas Sanayi-i Nefise Mektebi)[6] μεταξύ του 1915 και του 1922, όπου διδάχθηκε από τον Ομέρ Αντίλ και συμμετείχε στο εργαστήριο του Φεϊχάμαν Ντουράν. Καθώς οι εξετάσεις αποφοίτησης της Σχολής Καλών Τεχνών για Κορίτσια ακυρώθηκαν λόγω του Τουρκικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας, απέκτησε πιστοποιητικό διδασκαλίας.[7]
Καριέρα ως δασκάλα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ναζλί εργαζόταν ως δασκάλα ζωγραφικής στο Γυμνάσιο Θηλέων Μπεσίκτας. [2] Στη συνέχεια ακολούθησε τον πατέρα της στην Κασταμονή στην Ανατολία και ανέστειλε τη ζωγραφική της καριέρα για 25 χρόνια.[7] Δίδαξε για πρώτη φορά στην Κασταμονή και αργότερα δίδαξε στο Μπολού και το Ιζμίτ.[2]
Παντρεύτηκε το 1924 και μετακόμισε στην Άγκυρα.[2] Τον επόμενο χρόνο, γέννησε έναν γιο, τον Μπουλέντ, ο οποίος αργότερα έγινε αρχηγός πολιτικού κόμματος και τέσσερις φορές πρωθυπουργός.[6] Εργάστηκε ως καθηγήτρια ζωγραφικής στη Σχολή Καθηγητών Μουσικής της Άγκυρας, που είναι πρόδρομος του Κρατικού Ωδείου του Πανεπιστημίου Χατζεττέπε στην Άγκυρα. Επιπλέον, δίδαξε στο Γυμνάσιο της Κωνσταντινούπολης. Η καριέρα της ως δασκάλα διήρκεσε 19 χρόνια.[7]
Καριέρα ως ζωγράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ετζεβίτ συνέχισε τη ζωγραφική το 1947. Είχε δείξει τα έργα της σε εκθέσεις στη Γαλατασαράι κατά τη διάρκεια των μαθητικών της χρόνων και επανέλαβε το έργο της σε ομαδικές εκθέσεις μετά το 1947. Πραγματοποίησε επίσης ιδιωτικές εκθέσεις. Κατά τα φοιτητικά της χρόνια, ζωγράφισε πορτρέτα και γυμνά. Τα έργα της παρουσιάζουν ένα ρεαλιστικό και ιμπρεσιονιστικό στιλ. Εξελίχθηκε στην «Ένωση Καλών Τεχνών», της οποίας ήταν μέλος και για κάποιο διάστημα και η πρόεδρος της.[2] Το στυλ της μοιάζει με αυτό των Τούρκων ζωγράφων της γενιάς της δεκαετίας του 1930 όπως ο Ιμπραήμ Τσαλί, ο Σερέφ Ακντίκ, ο Αλή Καρσάν και ο Αντίλ Ντογκαντσάι. Η αίσθηση του σχεδίου της ήταν ισχυρή. Μετά το 1947, ζωγράφισε κυρίως τοπία και νεκρή φύση, συνδυάζοντας τη μαλακή και πολύχρωμη ευαισθησία του ιμπρεσιονιστικού στυλ σε έργα ζωγραφικής τοπίων, που συγκεντρώθηκαν από το Σαλατζάκ, το Βόσπορο στην Κωνσταντινούπολη και την Προύσα με μια αντικειμενική ρεαλιστική ματιά στην τοπική ατμόσφαιρα.
Ο ιμπρεσιονισμός της βασίζεται σε μια παράδοση, που μεταδίδεται μέσω στρατιωτικών ζωγράφων στην Τουρκία. Από το 1948 έως το 1975, παρουσίασε τα έργα της σχεδόν κάθε χρόνο στην Έκθεση Κρατικής Τέχνης και Γλυπτικής. Τα έργα της είναι ελαιογραφίες, υδατογραφίες, παστέλ και κάρβουνο.[2]
Προβλήματα υγείας και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέχρι τον Ιούνιο του 1985, η Ετζεβίτ νοσηλεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έζησε, λόγω προβλημάτων διαβήτη και ουρίας.[8] Αργότερα, μεταφέρθηκε στην Άγκυρα, όπου διέμενε ο γιος της Μπουλέντ Ετζεβίτ. Στις 14 Αυγούστου 1985, πέθανε σε ηλικία 85 ετών στο νοσοκομείο του Πανεπιστημίου Χατζεττέπε, όπου υποβλήθηκε σε θεραπεία. Η ταφή της πραγματοποιήθηκε στο νεκροταφείο Τζεμπετζί Ασρί μετά από μια τελετή κηδείας, που πραγματοποιήθηκε στο Τζαμί Χατζί Μπαϊράμ.[8]
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανάμεσα στους αξιόλογους πίνακες ζωγραφικής της συγκαταλέγονται οι εξής:[7]
- Keriman Hanım'ın Portresi ( Πορτρέτο του Κέρμαν Χανίμ), (1922) Μουσείο Κρατικής Τέχνης και Γλυπτικής της Κωνσταντινούπολης
- Çiçekler (Λουλούδια), Μουσείο Κρατικής Τέχνης και Γλυπτικής της Κωνσταντινούπολης
- Çamlıcan'dan Görünüm (Θέα από το Τσαμλιτζά)
- Balkonlu Manzara (Τοπίο με Μπαλκόνι)
- Bebek ( Μωρό), (πωλήθηκε τον Απρίλιο του 2000 για περίπου 19.200 δολάρια Η.Π.Α.)[9]
- Salacakta Kız Kulesi (Πύργος της Παρθένας Κόρης στο Σαλατζάκ), (πωλήθηκε τον Ιούνιο για περίπου 23.200 δολάρια Η.Π.Α.)[10]
- Boğaziçi (Βόσπορος), (1954) (πωλήθηκε τον Ιούνιο του 2000 για περίπου 8.000 δολάρια Η.Π.Α.)[10]
Μία ελαιογραφία με θέμα «Σαλατζάκ» τοποθετήθηκε στο κτήριο του γραφείου του πρωθυπουργού τον Ιούλιο του 2003, με εντολή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αφού ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Μάρτιο του ίδιου έτους.[11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Nazlı Ecevit Doğum Tarihi - Tarihte Bugün». www.tarihtebugun.org. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 «Nazlı ECEVİT - Sanatçı Detayı - Turkish Paintings». www.turkishpaintings.com. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ Yavuz, Ercan (4 August 2004). ""Kürt kökenli olabilirim"". Akşam (in Turkish). Archived from the original on 22 August 2008. Retrieved 8 April2021.
- ↑ Çetin, Mahmut (2006). Çinli Hoca'nın torunu Ecevit (in Turkish). Emre Yayınları. p. 18.
- ↑ «Joe Biden's misguided views on 'the Kurds' are a cause for concern». Joe Biden's misguided views on 'the Kurds' are a cause for concern (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ 6,0 6,1 «Türk Kadınının İlk Sanat Okulu: İnas Sanayi-i Nefise Mektebi - Arsız Sanat». web.archive.org. 9 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 «Nazlı Ecevit Kimdir, Hayatı, Eserleri, Hakkında Bilgi - Filozof.net». web.archive.org. 15 Αυγούστου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ 8,0 8,1 «Nazli Ecevit - MİLLİYET GAZETE ARŞİVİ». gazetearsivi.milliyet.com.tr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ «Nazlı Ecevit'in tablosuna 12 milyar - Son Dakika Haberler». web.archive.org. 16 Αυγούστου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ 10,0 10,1 «Nazlı Ecevit'in iki tablosuna 19.5 milyar». web.archive.org. 14 Αυγούστου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ «Ecevit'in annesi Nazlı Ecevit'in tablosu Başbakanlık makamına asıldı - tgrthaber». web.archive.org. 14 Αυγούστου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
