Μετάβαση στο περιεχόμενο

Buddy Guy

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Μπάντυ Γκάυ)
Buddy Guy
Ο Buddy Guy σε συναυλία το 2008
Πληροφορίες
Όνομα γέννησηςΤζορτζ Γκάι
Γέννηση30  Ιουλίου 1936[1][2][3]
Lettsworth[4]
ΚαταγωγήΛέτσγουορθ, Λουιζιάνα, ΗΠΑ
EίδοςBlues, Blues Rock
ΙδιότητεςΜουσικός, Συνθέτης
Μουσικά όργαναΦωνητικά, Κιθάρα
Παρουσία1953 - σήμερα
Δισκογραφική εταιρείαRCA, Cobra, Chess, Delmark, Silvertone, MCA, Atlantic, MPS, Charly, Zomba Group, Jive, Vanguard, JSP, Rhino Records, Purple Pyramid, Flyright, AIM Recording Co., Alligator Records, Blues Ball Records
Ιστότοπος
buddyguy.net

Ο Τζορτζ "Μπάντι" Γκάι (George "Buddy" Guy, 30 Ιουλίου 1936 - ...) είναι μπλουζ μουσικός και γεννήθηκε το 1936 στο Λέτσγουορθ (Lettsworth) της Λουϊζιάνα. Θεωρείται σημαντικός εκπρόσωπος των μπλουζ του Σικάγου.

Είναι πατέρας της ράπερ Σόουνα (Shawnna) και έχει και ένα γιο, τον Μάικλ.

Ο Γκάι μεγάλωσε στη Λουιζιάνα και έμαθε να παίζει σε μια αυτοσχέδια δίχορδη κιθάρα (diddley bow). Αργότερα του έκαναν δώρο μια ακουστική κιθάρα Harmony την οποία και δώρισε μεταγενέστερα στο Rock and Roll Hall of Fame.

Στις πρώιμες επιρροές του περιλαμβάνονται οι Τ-Μπόουν Γουόκερ (T-Bone Walker), Λάιτνιν' Σλιμ (Lightnin’ Slim) και Λάιτνιν' Χόπκινς (Lightnin’ Hopkins), μπλουζ μουσικοί και μοναδικοί στυλίστες στο είδος τους. Στην πορεία του χρόνου ανέπτυξε το δικό του staccato, καθαρό και επιθετικό ύφος στην εκτέλεση των solo.

Έπαιξε το 1958 με την μπάντα του Τζον «Μπιγκ Πόπα» Τίλυ (John «Big Poppa» Tilley) στο Μπατόν Ρουζ (Baton Rouge) και την ίδια χρονιά έστειλε την πρώτη του μαγνητοφώνηση στην Chess Records. Κατόπιν έφυγε για το Σικάγο όπου έγινε γρήγορα γνωστός στο κύκλωμα των μπλουζ κλαμπ για το παίξιμο και τη σκηνική παρουσία του. Υπέγραψε στην Cobra Records με την οποία ηχογράφησε λίγα single –με γνωστότερο το «Stone Crazy». Την επόμενη χρονιά η Cobra Records αναδιπλώθηκε ως προς την παραγωγή της και ο Γκάυ μαζί με τους Γουίλι Ντίξον (Willie Dixon) και Ότις Ρας (Otis Rush) στράφηκε στην Chess, όπου ηχογράφησε από το 1960 ως το 1967.

Ο Buddy Guy το 1983

Διαβλέποντας ότι το μπλουζ σε εκείνη την περίοδο κέρδιζε έδαφος στην αγγλική σκηνή ο Γκάι εγκατέλειψε την Chess το 1968 και υπέγραψε στην Vanguard Records, όπου ηχογράφησε τα κλασικά πλέον A Man and His Blues και Hold That Plane. Το 1970, κυκλοφόρησε από την Blue Thumb το Buddy and the Juniors – (Guy, Junior Wells και ο πιανίστας Junior Mance). Συνεχίζοντας τη συνεργασία του με τον Τζούνιορ Γουέλς (Junior Wells) το 1972 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Buddy Guy and Junior Wells Play the Blues. Το 1974, ο μπασίστας των Rolling Stones Μπιλ Γουάιμαν (Bill Wyman), έκανε την παραγωγή, παίζοντας παράλληλα ηλεκτρικό μπάσο στο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ των Γκάι και Γουέλς, Drinkin' TNT 'n' Smokin' Dynamite.

Αν και ο Γκάι συνέχισε να παίζει μουσική τα επόμενα χρόνια, οι ηχογραφήσεις μειώθηκαν στη δεκαετία του '80. Το γεγονός τον ώθησε να ανοίξει το 1989 το κλαμπ "Legends" στο Σικάγο, αγαπημένο προορισμό για πολλούς μπλουζ μουσικούς. Η επάνοδός του στις ηχογραφήσεις και τα συμβόλαια έγινε με την παρουσία του στο Royal Albert Hall του Λονδίνου, όπου συνάντησε επί σκηνής τον Έρικ Κλάπτον στις περιοδείες της περιόδου 1990-91.

Πλησιάζοντας τα εβδομήντα, ο Γκάι συνεχίζει τη σκηνική του παρουσία και τις ηχογραφήσεις. Στις νέες κυκλοφορίες του περιλαμβάνονται το Sweet Tea, ένα άλμπουμ ηλεκτρικού μπλουζ που ηχογραφήθηκε στο Μισισιπή και το ακουστικό Blues Singer, το 2004, επιστροφή σε πρωτοπόρους όπως ο Σκιπ Τζέιμς (Skip James), ο Σον Χάουζ (Son House) και ο Τζον Λι Χούκερ (John Lee Hooker).

  • I Left My Blues in San Francisco (1967)
  • A Man and the Blues (1968)
  • Hold That Plane! (1972)
  • Stone Crazy! (1979)
  • Breaking Out (1980)
  • DJ Play My Blues (1982)
  • Damn Right, I've Got the Blues (1991)
  • Feels Like Rain (1993)
  • Slippin' In (1994)
  • Heavy Love (1998)
  • Sweet Tea (2001)
  • Blues Singer (2003)
  • Bring 'Em In (2005)
  • Skin Deep (2008)
  • Living Proof (2010)
  • Rhythm & Blues (2013)
  • Born to Play Guitar (2015)

Ζωντανές ηχογραφήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • This Is Buddy Guy (1968)
  • Live at the Checkerboard Lounge (1979)
  • The Dollar Done Fell (1980)
  • Chicago Blues Festival 1964 (2003)
  • Jammin’ Blues Electric & Acoustic (2003)
  • Live at the Mystery Club (2003)
  • Live at Legends (2012)
  • I'll Play the Blues for You (2016)
  1. (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0349796. Ανακτήθηκε στις 17  Οκτωβρίου 2015.
  2. (Αγγλικά) SNAC. w68p6mbd. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Buddy-Guy. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Eileen Southern: «Biographical Dictionary of Afro-American and African Musicians» (Αγγλικά) Greenwood Publishing Group. 1982.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]