Μοναστήρι Μορ Μαρκός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 31°46′33.427″N 35°13′49.721″E / 31.77595194°N 35.23047806°E / 31.77595194; 35.23047806

Μοναστήρι Μορ Μαρκός
Χάρτης
Είδοςεκκλησία και μοναστήρι
Γεωγραφικές συντεταγμένες31°46′33″N 35°13′50″E
Διοικητική υπαγωγήΑνατολική Ιερουσαλήμ
ΧώραΚράτος της Παλαιστίνης και Ισραήλ
Commons page Πολυμέσα

Το Μοναστήρι Μορ Μαρκός ή Αγίου Μάρκου (στα συριακά: Dayro d-Mor Marqos) είναι Συριακό Ορθόδοξο μοναστήρι ευρισκόμενο εντός της αρμενικής συνοικίας της Παλαιάς Πόλης των Ιεροσολύμων, επί της βόρειας πλαγιάς του Όρους Σιών. Είναι ρομανικής αρχιτεκτονικής. Αποτελεί έδρα του Συριακού Ορθόδοξου Πατριαρχικού Βικαριάτου Ιεροσολύμων και Αγίων Τόπων.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επιγραφή του 6ου αιώνα στα συριακά σχετικά με την ίδρυση της εκκλησίας.

Το μοναστήρι επισκέφτηκε και περιέγραψε εντός του έργου του ο Προσκυνητής του Μπορντό το 333, ο Κύριλλος Ιεροσολύμων το 348, η προσκυνήτρια Σίλβα Ισπανίας το 385, καθώς και αρκετοί άλλοι[1]. Ευρισκόμενο, σύμφωνα με μια συριακή παράδοση προερχόμενη από τις Πράξεις των Αποστόλων[2], στην τοποθεσία της οικίας του Αγίου Μάρκου του Ευαγγελιστή, αποτελεί σήμερα τον τόπο κατοικίας του Συριακού Ορθόδοξου Μητροπολίτη των Ιεροσολύμων[3], μαζί με το παρεκκλήσιό του αφιερωμένο στον Άγιο Μάρκο του οποίου και η πρόσβαση είναι ανοιχτή στο κοινό.

Το μοναστήρι φαίνεται να ανεγέρθηκε από Σταυροφόρους ιππότες στην διάρκεια του 12ου αιώνα (όπως προκύπτει από την μεσαιωνική αρχιτεκτονική του)[4] στην θέση παλαιότερης εκκλησίας, ενώ υπέστη σειρά ανακατασκευών (το 1009, το 1718, το 1791, το 1833, το 1858 και το 1940), με στόχο, μεταξύ άλλων, την προστασία της βιβλιοθήκης του, πλούσιας σε αρχαία χειρόγραφα. Οι σημαντικότερες εκ των εργασιών διεξήχθησαν υπό την εποπτεία του Αμπντέλ Αχάντ Μπεν Φενάχ από το Μαρντίν, το 1719, ο οποίος προχώρησε, επίσης, σε συντήρηση των χειρογράφων[5].

Μια εικόνα της Παναγίας[6] ιδιαίτερης λατρευτικής αξίας για τους Συριακούς Ορθόδοξους ευρίσκεται επάνω από την κολυμβήθρα. Σύμφωνα με την παράδοση, η τελευταία χρονολογείται από την ευαγγελική περίοδο και φιλοτεχνήθηκε από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Το μοναστήρι ισχυρίζεται, επίσης, πως έχει στην κατοχή του λείψανα Αγίων, καθώς και του Τιμίου Σταυρού[7].

Μια επιγραφή επάνω σε μια λίθινη πλάκα του 6ου αιώνα ανακαλύφθηκε το 1940 εντός του μοναστηριού. Η τελευταία αναφέρει: «Αυτός είναι ο οίκος της Μαρίας, μητέρας του Ιωάννη - αποκαλούμενου Μάρκου. Χάρη στους Αγίους Αποστόλους, η εκκλησία αυτή έλαβε την προστασία της Παρθένου Μαρίας, Θεομήτορος, έπειτα από την Ανάληψη εις ουράνια του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ανεγέρθηκε εκ νέου έπειτα από την καταστροφή των Ιεροσολύμων από τον Αυτοκράτορα Τίτο το έτος 73.»

Σύμφωνα με μια παράδοση προερχόμενη από το Ευαγγέλιο του Αγίου Λουκά[8], ο Απόστολος Πέτρος βρήκε καταφύγιο στην τοποθεσία αυτή, στην οικία της μητέρας του Μάρκου, έπειτα από την απελευθέρωσή του από την φυλακή, όπου και είχε σταλεί από τον Ηρώδη Αγρίππα. Παραδόσεις ύστερων ημερομηνιών καθιστούν την συγκεκριμένη οικία ως τόπο του Μυστικού Δείπνου[9] και της βαπτίσεως της Παρθένου Μαρίας[10].

Σχετικά Λήμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Αγγλικά) Historique du monastère Αρχειοθετήθηκε 2017-04-30 στο Wayback Machine.
  2. Ac 12,12
  3. Ο πρώτος Συριακός επίσκοπος ο οποίος διέμεινε στο συγκεκριμένο μοναστήρι και του οποίου το όνομα είναι γνωστό, με βάση γραπτές πηγές, ήταν ο επίσκοπος Ιγνάτιος το 1471. Τα ονόματα των προηγούμενων επισκόπων παραμένων άγνωστα.
  4. Denys Pringle (1993). The Churches of the Crusader Kingdom of Jerusalem (στα Αγγλικά). Cambridge University Press. σελ. 323. 
  5. Otto Meinardus (1963). «The Syrian Jacobites in the Holy City» (στα αγγλικά). Orientalia Suecana (12): σελ. 60-82. 
  6. Φωτογραφία της εικόνας.
  7. Anthony O'Mahony, Emma Loosley (2009). Eastern Christianity in the Modern Middle East (στα Αγγλικά). Routledge. σελ. 21. 
  8. Lc 12,12-17
  9. Mc 14,12-16
  10. Michael Kohn (2007). Israel & the Palestinian TerritoriesΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή (στα Αγγλικά). Lonely Planet. σελ. 105. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]