Η Μονή Ρεντίνας ή Ιερὰ Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ρεντίνας[1] είναι μοναστήρι στη Θεσσαλία και την Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας σε απόσταση περίπου 7 χλμ. ΝΑ. από την Ρεντίνα, 55 Ν.-ΝΔ. από τους Σοφάδες και 60 χλμ. Ν.-ΝΑ. από την Καρδίτσα.[1] Βρίσκεται κοντά στα όρια με τις Περιφερειακές Ενότητες Φθιώτιδας και Ευρυτανίας, κτισμένο σε περιοχή κατάφυτη από δρύς. Αποτελεί σπουδαίο ιστορικό και θρησκευτικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής[2] ενώ από το 1967 έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος.[3]
Η Μονή Ρεντίνας, σύμφωνα με την παράδοση, ιδρύθηκε τον 9ο μὲ 10ο αιώνα, χωρίς όμως να διασώζονται κατάλοιπα των τότε εγκαταστάσεών της. Ανακαινίσθηκε σύμφωνα με σωζόμενη επιγραφή το 1579, ενώ το σημερινό καθολικό κτίσθηκε το 1640 με δαπάνες της αρχοντικής οικογένειας Σταβογγίνη ή Στραβοένογλου από το Σμόκοβο.[4] Πρόκειται για ναό αγιορείτικου τύπου, διακοσμημένο με τοιχογραφίες του 1662 ενώ αυτές του νάρθηκα χρονολογούνται στα 1676. Οι τοιχογραφίες του βορείου παρεκκλησίου χρονολογούνται στα 1743.[3] Την περίοδο της Τουρκοκρατίας η Μονή γνώρισε ιδιαίτερα μεγάλη άνθιση, είχε πολλούς μοναχούς και μετόχια, ἀκόμη και στη Ρωσία, γι' αυτὸ οι ντόπιοι το αποκαλούσαν "τὸ Ρωσικόν". Διέθετε σημαντικὰ κειμήλια, ιερὰ σκεύη καὶ εικόνες πολλά από τα οποία χάθηκαν ενώ τα εναπομείναντα εκτίθενται στο εκκλησιαστικὸ μουσεῖο της Ρεντίνας. Ήταν γνωστή για την πλούσια βιβλιοθήκη και τα εἰκονογραφημένα χειρόγραφα που διατηρούσε.[1] Απο τον 18ο αιώνα φιλοξενούσε ανωτέρα σχολὴ γραμμάτων (εξέλιξη του Κρυφού Σχολειού) ποὺ κατὰ την τοπικὴ παράδοση, λειτούργησε σε υπόγεια κρύπτη ενὸς παρεκκλησίου.