Μιχάλης Αργυράκης
| Μιχάλης Αργυράκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1939 Ελιά Ηρακλείου |
| Θάνατος | 24 Απριλίου 2011 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Ο Μιχάλης Αργυράκης γεννήθηκε το 1939 στη Ελιά Πεδιάδος Ηρακλείου Κρήτης και ήταν ιδρυτής του Αργυράκειου Εθνολογικού Πολεμικού Μουσείου. Ήταν γιος του Ιωάννη Αργυράκη και της Καλλιόπης Αργυράκη. Πέθανε στις 24 Απριλίου του 2011[1]. Ο ίδιος έζησε τη φρίκη της Γερμανικής κατοχής κατά το Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο όπου έχασε τους γονείς του. Ο πατέρας του εκτελέστηκε το Φεβρουάριο του 1942 στις φυλακές Αγιάς Χανίων από τους Γερμανούς και η μητέρα βασανίστηκε και πέθανε αφού την έκαψαν στους φούρνους του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς όπου την είχαν μεταφέρει. Ο ίδιος ο Μιχάλης Αργυράκης είχε ένα γυάλινο μάτι.Όταν οι Γερμανοί βασάνιζαν την μητέρα του και εκείνος ήταν παιδί ένας Γερμανός στρατιώτης βασανιστής της μητέρας του, του έβγαλε το ένα μάτι μπροστά στη μητέρα του, για να τρομοκρατήσει και να βασανίσει ακόμα περισσότερο ψυχολογικά την μητέρα του και να αποκαλύψει όσα της ζητούσαν οι βασανιστές της. Εκείνη όμως δεν αποκάλυψε τίποτα. [2][3][4] ===
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ίδρυσε το Αργυράκειο Εθνολογικό Πολεμικό Μουσείο το 1994 στην Επισκοπή Ηρακλείου Κρήτης[5], θέλοντας να τιμήσει τόσο τη μνήμη των εθνομαρτύρων γονιών του όσο και όσων έπεσαν στο όνομα της ελευθερίας. Το ίδρυμα αυτό είναι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που αφορά κυρίως την περίοδο της Μάχης της Κρήτης 1940-1945 και της Εθνικής Αντίστασης. Αφιέρωσε όλη τη ζωή του σε αυτό το έργο, συγκεντρώνοντας υλικό ανυπολόγιστης ιστορικής αξίας όπως συλλογές, τεκμήρια και μαρτυρίες αλλά και πολεμικό υλικό όπως όπλα, στρατιωτικά οχήματα, κανόνια, βόμβες κ.λ.π. Επίσης στο μουσείο υπάρχει εθνολογικό και λαογραφικό υλικό όπως αντικείμενα καθημερινής χρήσης εκείνης αλλά και προγενέστερης περιόδου του Κρητικού πολιτισμό, καθώς και προσωπικά αντικείμενα ηρώων. Κάποια από τα αντικείμενα που ξεχώριζε ο ίδιος ήταν ο πομπός της μητέρας του και το αυτοκίνητο του Παναγούλη.[5] Τα παιδιά του Ιωάννης και Καλλιόπη Αργυράκη είναι συνεχιστές του έργου του.[2][3][4]
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τιμήθηκε με εκατοντάδες διακρίσεις και μετάλλια για τις δραστηριότητες και το έργο του από την Ακαδημία Αθηνών, το Πολυτεχνείο Χανίων Κρήτης, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τους Αρχηγούς ΓΕΝ, ΓΕΣ, ΓΕΑ, ΓΕΕΘΑ, από εκατοντάδες στρατιωτικές μονάδες, το Σέρβο Πρόεδρο Μιλόσεβιτς, τη Μονή Αρκαδίου όπου του απονεμήθει το χρυσό μετάλλιο, τους Βετεράνους της Μάχης της Κρήτης, τους Νομάρχες, Δημάρχους Θεσσαλονίκης, Κομοτηνής, Ξάνθης, Κιλκίς, Μεσολογγίου, Ιλίου, Επισκοπής, Ελιάς, Στρατηγούς, τις Ειδικές δυνάμεις καταδρομών που τον έκαναν επίτιμο μέλος τους κ.α. Επίσης είχε ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης Τήλου.[2][3][4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Στερνό αντίο στο Μιχάλη Αργυράκη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Αργυράκειο Εθνολογικό Πολεμικό Μουσείο - Ιδρυτής». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 ««Έφυγε» ο Μιχάλης Αργυράκης». 25 Απριλίου 2011.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Κατερίνα Μυλωνά. «Το Αργυράκειο Πολεμικό Mουσείο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2011.
- ↑ 5,0 5,1 «Μιχάλης Αργυράκης - Ενας χρόνος χωρίς το μαχητή της τοπικής Ιστορίας». Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2015.[νεκρός σύνδεσμος]