Μαριάννα Ντολίνσκα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαριάννα Ντολίνσκα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Marianna Dolińska (Πολωνικά)
Γέννηση1891
Θάνατος1928
Χώρα πολιτογράφησηςΠολωνία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδολοφόνος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Μαριάννα Ντολίνσκα (πολωνικά: Marianna Dolińska) (1891–1928) ήταν Πολωνή Ρομά από το χωριό Αντονιούφκα της Πολωνίας. Το 1923, αφού ο σύζυγός της συνελήφθη για διάρρηξη και το κάρο της διαλύθηκε, περιπλανήθηκε στην ερημιά με τα τέσσερα παιδιά της, ηλικίας 6 μηνών έως 7 ετών. Φοβούμενη για την πείνα τους, το βράδυ της 11ης Δεκεμβρίου, τα δολοφόνησε, κρεμώντας τα από ένα δέντρο. Την επόμενη μέρα ομολόγησε σε αστυνομικό τμήμα. Η Ντολίνσκα στάλθηκε σε ψυχιατρείο και πέθανε εκεί το 1928.

Οι φωτογραφίες από τη σκηνή του εγκλήματος των σορών των παιδιών της Ντολίνσκα έγιναν γνωστές ως το «στεφάνι των παιδιών» και έχουν ψευδώς ισχυριστεί ότι αντιπροσωπεύουν θύματα των σφαγών των Πολωνών στη Βολυνία και την Ανατολική Γαλικία από τον Ουκρανικό Επαναστατικό Στρατό το 1943.[1]

Δολοφονία των παιδιών της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια φωτογραφία των δολοφονημένων παιδιών συνόδευε ένα άρθρο του 1928 του Πολωνού ψυχιάτρου Βίτολντ Γουνιέφσκι. Αργότερα έγινε ανεπίσημα γνωστό ως το «στεφάνι των παιδιών».[1]
Μια δεύτερη φωτογραφία των παιδιών δημοσιεύτηκε το 1948 στο Εγχειρίδιο Ιατροδικαστικής για Φοιτητές και Ιατρούς του Βίκτορ Γκζίβο-Ντομπρόφσκι.
Σε μια άλλη φωτογραφία, οι γραμμές που διασχίζουν την εικόνα, που πιθανώς προκλήθηκαν από το δίπλωμα της ανεπτυγμένης εκτύπωσης ή τις γρατσουνιές στο αρνητικό, ερμηνεύτηκαν λανθασμένα ως σύρμα που συγκρατεί τα παιδιά στο δέντρο.[1]

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1923, οι κάτοικοι του Πόβιατ Ράντομ στην Πολωνία υπέφεραν από φτώχεια και πείνα. Η Πολωνική Κρατική Αστυνομία είχε αρχίσει να διαλύει τον πληθυσμό των Ρομά, οι οποίοι κατηγορούνταν ότι έκλεβαν τρόφιμα και ζώα από αγροτικές φάρμες. Στις αρχές Δεκεμβρίου, ο σύζυγος της Ντολίνσκα συνελήφθη για πολλές διαρρήξεις και εκείνη έμεινε μόνη με τα τέσσερα πεινασμένα παιδιά τους.[2] Το κάρο της καταστράφηκε και δεν είχε καμία πηγή εισοδήματος.[1]

Μη μπορώντας να λάβει βοήθεια από τις τοπικές κοινότητες των Ρομά ή των Πολωνών, η 32χρονη γυναίκα περιπλανήθηκε με τα παιδιά της στους παγωμένους βάλτους μεταξύ των χωριών Αντονιούφκα, Ντομπρόβα Κοζουόφσκα και Σίτσκι.[2] Η Ντολίνσκα, η οποία ήταν ψυχικά άρρωστη, αποφάσισε ότι ο μόνος τρόπος για να προστατεύσει τα παιδιά της από την πείνα ήταν να βάλει τέλος στη ζωή τους. Στις 11 Δεκεμβρίου 1923 γύρω στις 8 μ.μ. σκότωσε τη Ζόφια (6 μηνών), τον Αντόνι (3 ετών), την Μπρονισουάβα (5 ετών) και τον Στέφαν (7 ετών) και τους έδεσε σε ένα δέντρο.[2] Την επόμενη μέρα πήγε στο αστυνομικό τμήμα στο Ράντομ και ομολόγησε το έγκλημα. Η Ντολίνσκα τέθηκε υπό κράτηση μετά από επιτόπια έρευνα. Ένας φωτογράφος της αστυνομίας τράβηξε πολλές φωτογραφίες των κρεμασμένων παιδιών.[2]

Νοσηλεία και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της εξάμηνης έρευνας για τη δολοφονία, η Ντολίνσκα παρατηρήθηκε να παρουσιάζει συχνές και βίαιες ψυχικές αλλαγές. Είχε κρίσεις οργής και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά ή έπεφτε σε λήθαργο για μέρες κάθε φορά. Οι ψυχίατροι που την εξέτασαν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ήταν «ουδέτερος δράστης του εγκλήματος, άτομο χωρίς επίγνωση των συνεπειών τη στιγμή της πράξης».[2]

Η Ντολίνσκα στάλθηκε σε ψυχιατρικό νοσοκομείο στο Τβόρκι για παρακολούθηση και θεραπεία. Το προσωπικό του ιδρύματος έκρινε την Ντολίνσκα διανοητικά ανίκανη, διαγνώσκοντάς της με κατάθλιψη, απάθεια, αυταπάτες και παραισθήσεις.[1] Μέχρι το 1926, έπασχε από μια μανιοκαταθλιπτική διαταραχή μετά από αυτό που ονομάστηκε «τυπικό επεισόδιο μανιοψύχωσης». Το προσωπικό του ινστιτούτου του Τβόρκι είπε ότι είχε αρχικά σχεδιάσει να αυτοκτονήσει αφού σκότωσε τα παιδιά της, αλλά δεν το έπραξε.[1] Ο Βίτολντ Γουνιέφσκι, διευθυντής της εγκατάστασης, της διέγνωσε με «φρενίτιδα-νοσηρική ψύχωση», γνωστή πλέον ως διπολική διαταραχή. Ο ίδιος χαρακτήρισε την περίπτωσή της «ψυχοπαθολογική απόπειρα παρατεταμένης αυτοκτονίας, την οποία η ασθενής δεν ολοκλήρωσε».[3] Ο Γουνιέφσκι έγραψε ένα άρθρο για το τεύχος του 1928 του περιοδικού Rocznik Psychiatryczny της Πολωνικής Ψυχιατρικής Ένωσης. Στο άρθρο του περιέγραψε την περίπτωση της Ντολίνσκα και συμπεριέλαβε μια φωτογραφία των παιδιών, γράφοντας ότι «το φρικιαστικό θέαμα έχει φωτογραφηθεί από τους ερευνητές εγκλημάτων μας και η φωτογραφία είναι αυτή τη στιγμή στην κατοχή μας».[1]

Η Ντολίνσκα πέθανε το 1928, πέντε χρόνια μετά το περιστατικό, και θάφτηκε στο νεκροταφείο του νοσοκομείου.[2] Το δέντρο όπου κρεμάστηκαν τα παιδιά της κόπηκε.[4]

Δημοσίευση των φωτογραφιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι γνωστό ότι υπάρχουν τρεις φωτογραφίες των νεκρών παιδιών, τραβηγμένες από ελαφρώς διαφορετικές οπτικές γωνίες. Οι φωτογραφίες του τόπου του εγκλήματος έγιναν γνωστές ως το «στεφάνι των παιδιών».[1] Η πρώτη δημοσίευση μιας από τις φωτογραφίες συνόδευε το άρθρο του Βίτολντ Γουνιέφσκι το 1928 στο περιοδικό Rocznik Psychiatryczny. Το 1948, μια άλλη από τις φωτογραφίες χρησιμοποιήθηκε στο Εγχειρίδιο Ιατροδικαστικής για Φοιτητές και Ιατρούς του Βίκτορ Γκζίβο-Ντομπρόφσκι, για να απεικονίσει την ανθρωποκτονία με απαγχονισμό.[1]

Ενώ οι φωτογραφίες των παιδιών έχουν χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα για την ψευδή απεικόνιση εγκλημάτων που διέπραξε ο Ουκρανικός Επαναστατικός Στρατός το 1943,[5] η παλαιότερη γνωστή δημοσίευση μιας από τις φωτογραφίες με ψευδή ισχυρισμό προέλευσης ήταν στην πρώτη σελίδα της ναζιστικής προπαγανδιστικής εφημερίδας Nowy Kurier Warszawski στις 2 Ιουλίου 1941, όπου συνοδευόταν από τον τίτλο «Έτσι πολεμούν οι Μπολσεβίκοι!». Το φυλλάδιο ισχυριζόταν ότι τα νεκρά παιδιά δολοφονήθηκαν από τους Σοβιετικούς σε ένα χωριό κοντά στο Βαουκαβίσκ το 1919.[1]

Μια άλλη από τις φωτογραφίες εμφανίστηκε στη συνέχεια σε ένα τεύχος του 1993 του περιοδικού Na Rubieży, που δημοσιεύτηκε από την Εταιρεία για την Εορτή των Θυμάτων των Ουκρανών Εθνικιστών,[1] φέροντας τη λεζάντα «Παιδιά Πολωνών βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν από ένα κλάδο του Ουκρανικού Επαναστατικού Στρατού κοντά το χωριό Κόζουφ, στην επαρχία Τερνόπιλ, το φθινόπωρο του 1943».[5] Μετά από αυτό το παράδειγμα, η φωτογραφία χρησιμοποιήθηκε σε παρόμοια πλαίσια σε πολλά ερευνητικά περιοδικά.[1] Δύο χρόνια αργότερα η εικόνα εμφανίστηκε στο έργο του Γ. Βενγκιέρσκι «Εσωτερικός Στρατός στις περιοχές Στανισλάβιβ και Τερνόπιλ», φέροντας τη λεζάντα «δολοφονήθηκαν από τα SS-Γαλικίας, παιδιά Πολωνών στην περιοχή Κόζουφ».[5]

Μία από τις φωτογραφίες περιλαμβάνει γραμμές που διασχίζουν την εικόνα, πιθανώς από το δίπλωμα της ανεπτυγμένης εκτύπωσης ή γρατσουνιές στο αρνητικό. Στο πλαίσιο της αφήγησης της σφαγής των Βολυνίων, αυτές οι γραμμές ερμηνεύτηκαν λανθασμένα ως σύρμα που συγκρατεί τα παιδιά στο δέντρο.[1] Σε ένα άρθρο του 2019 στο πολωνικό ακαδημαϊκό περιοδικό Widok, η Σάρα Χερτσίνσκα γράφει ότι η φωτογραφία «αποδείχτηκε ότι ταιριάζει απόλυτα στον διάλογο με γνώμονα τους δράστες για τη γενοκτονία των Βολυνίων» και ότι η πανταχού παρουσία της θα μπορούσε να εξηγηθεί ως καθοδηγούμενη από την ανάγκη του κοινού να έχει μια οπτική αναπαράσταση της αγριότητας των σφαγών.[1]

Μνημεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα μνημείο στο Πσέμισλ αφιερωμένο στα θύματα του Ουκρανικού Επαναστατικού Στρατού, απεικόνιζε το «στεφάνι των παιδιών». Αφαιρέθηκε το 2008.

Τον Ιούλιο του 2003, ένα μνημείο για τα θύματα των σφαγών των Πολωνών στη Βολυνία και την Ανατολική Γαλικία αποκαλύφθηκε στο Πσέμισλ , το οποίο απεικόνιζε τα παιδιά της Ντολίνσκα. Στις αρχές Οκτωβρίου 2008, το γλυπτό αφαιρέθηκε.[6]

Η Εθνική Επιτροπή για την Ανέγερση Μνημείου στα Θύματα της Γενοκτονίας του ΟΕΣ ιδρύθηκε το 2006. Η αποστολή της επιτροπής ήταν να χτίσει ένα μνημείο στο κέντρο της Βαρσοβίας. Ένα σχέδιο με πρότυπο τη φωτογραφία «στεφάνι των παιδιών» υποβλήθηκε από τον γλύπτη Μάριαν Κονιέτσνι και επιλέχθηκε από την επιτροπή. Το προτεινόμενο γλυπτό, που απεικονίζει παιδιά καρφωμένα στον κορμό ενός φτερωτού δέντρου ύψους 5 μέτρων, έφερε διαμάχη στα μέσα ενημέρωσης και προκάλεσε μια έκθεση της ιστορίας των φωτογραφιών των Άντα Ρουτκόφσκα και Ντάριους Στόλα.[1][3]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 Herczyńska, Sara (2019). «Wreaths and Creases. The Case of Marianna Dolińska» (στα αγγλικά). Widok. Teorie I Praktyki Kultury Wizualnej (24): 154–172. doi:10.36854/widok/2019.24.1912. https://www.pismowidok.org/en/archive/2019/24-de-formations/wreaths-and-creases-the-case-of-marianna-dolinska. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Głuchowski, Piotr; Kowalski, Marcin (17 July 2007). «Podobno była piękna» (στα πολωνικά). Duży Format (Gazeta Wyborcza). https://wyborcza.pl/duzyformat/7,127290,4314383.html. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Rutkowska, Ada; Stola, Dariusz (19 May 2007). «Fałszywy opis, prawdziwe zbrodnie» (στα πολωνικά). Plus Minus. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-11-30. https://web.archive.org/web/20101130222517/http://www.rzeczpospolita.pl:80/dodatki/plus_minus_070519/plus_minus_a_8.html. 
  4. ↑ Wróblewski, Artur (11 Δεκεμβρίου 2014). «Ta zbrodnia wstrząsnęła przedwojenną Polską» (στα πολωνικά). wydarzenia.interia.pl. https://wydarzenia.interia.pl/autor/artur-wroblewski/news-ta-zbrodnia-wstrzasnela-przedwojenna-polska,nId,1573007. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Fałszywy opis, prawdziwe zbrodnie» (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2015. 
  6. ↑ «Ogołocony pomnik ofiar UPA». Nowiny24.pl (στα Πολωνικά). 7 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2015. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαριάννα_Ντολίνσκα&oldid=10035236"