Μάχη του Πειραιά
Η μάχη του Πειραιά έλαβε χώρα το 403 π.Χ. μεταξύ Αθηναίων εξόριστων που είχαν κερδίσει τους Τριάκοντα Τυράννους (οι οποίοι κατέλαβαν ύστερα τον Πειραιά) και της Σπαρτιατικής δύναμης που είχε σταλεί για να τους αντιμετωπίσει. Στη μάχη, οι Σπαρτιάτες είχαν μια πύρρειο νίκη εναντίον των Αθηναίων με σημαντικές απώλειες και για τις δύο πλευρές. Μετά τη μάχη, ο Παυσανίας κανόνισε ένα διακανονισμό μεταξύ των δύο μαχόμενων μερών, επιτρέποντας την επανένωση της Αθήνας και του Πειραιά, αποκαθιστώντας την δημοκρατική διακυβέρνηση στην Αθήνα.
Πρελούδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα τέλη του 404 π.Χ., μια μικρή δύναμη εξόριστων Αθηναίων υπό την ηγεσία του Θρασύβουλου επιτέθηκαν στην Αττική καταλαμβάνοντας το συνοριοφυλάκιο της Φυλής. Οι εξόριστοι επιδίωκαν να ανατρέψουν την απολυταρχική διακυβέρνηση των Τριάκοντα Τυράννων. Αφού οι εξόριστοι κέρδισαν δύο μάχες, οι Τριάκοντα τύραννοι εκδιώχθηκαν και αντικαταστάθηκαν από δέκα άρχοντες. Αυτοί οι άρχοντες έδωσαν τέλος στη βία που σημάδεψε την βασιλεία των Τριάκοντα, αλλά δεν ήταν έτοιμοι για συμβιβασμό. Ορισμένες συγκρούσεις συνέχισαν και μετά την πτώση των Τριάκοντα. Αθηναϊκά στρατεύματα άρχισαν να επιτίθονται σε Πειραιώτες άνδρες, ενώ στον αντίποδα πειραιώτες άνδρες άρχισαν να κάνουν επιθέσεις στα τείχη της Αθήνας.[1]
Επομένως, οι Τριάκοντα στην Ελευσίνα και οι Δέκα στην Αθήνα έστειλαν απεσταλμένους ζητώντας σπαρτιάτικη βοήθεια για να αντιμετωπίσουν τους Πειραιώτες. Κατά την άφιξη των απεσταλμένων, ο Λύσανδρος, ο οποίος υποστήριξε μια επιθετική εξωτερική πολιτική, και άρχισε να συγκεντρώνει στρατό. Αφού έφυγε για την Αττική, ο βασιλιάς Παυσανίας, ο οποίος επιθυμούσε να ακολουθήσει μια πιο αμυντική εξωτερική πολιτική, κατάφερε να κερδίσει την υποστήριξη των τριών από τους πέντε εφόρων.[2]
Η μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά την άφιξη του Παυσανία στην Αττική, διέταξε τους Πειραιώτες άνδρες να διαλυθούν, αλλά αρνήθηκαν. Ζήτησε από τους άνδρες του να τους επιτεθούν αλλά στην πραγματικότητα δεν συγκρούστηκαν. Την επόμενη μέρα, μερικοί Αθηναίοι στρατιώτες επιτέθηκαν στους Σπαρτιάτες κοντά στον Πειραιά. Ο Παυσανίας απέστειλε το ιππικό και τους νεότερους στρατιώτες του πεζικού να επιτεθούν στους Αθηναίους και ακολούθησε το υπόλοιπο πεζικό για υποστήριξη. Στο κυνηγητό, το Σπαρτιατικό ιππικό και στρατεύματα του πεζικού εισέβαλαν στον Πειραιά, όπου συνάντησαν ένα μεγάλο στρατιωτικό σώμα και επέστρεψαν με απώλειες. Ο Θρασύβουλος έστειλε την οπλιτική του δύναμη για να λύσει το ζήτημα. Συγκρούστηκαν για κάποιο διάστημα με τους Σπαρτιάτες και ηττήθηκαν. Οι άντρες από τον Πειραιά επέστρεψαν στην πόλη και ο Παυσανίας επέστρεψε στο στρατόπεδό του. Ο πόλεμος είχε τελειώσει.[3]
Επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τη νίκη αυτή η νίκη, ο Παυσανίας, αντί να προωθήσει τα σπαρτιατικά συμφέροντα, προσπάθησε να συμφιλιώσει τους Αθηναίους. Κατά συνέπεια, έπεισε τους Πειραιώτες και την κυβέρνηση στην Αθήνα να στείλουν απεσταλμένους στην Σπάρτη. Αυτοί επέστρεψαν με 15 αξιωματούχους οι οποίοι θα συνεργάζονταν με τον Παυσανία για να διαπραγματευτούν μια λύση στο πρόβλημα. Τέλος, η δημοκρατία αποκαταστάθηκε αλλά στους περισσότερους παραβάτες απονεμήθηκε χάρη. Η Ελευσίνα, τόπος καταφυγής των Τριάκοντα, παρέμεινε ανεξάρτητη για κάποιο διάστημα, ωστόσο αργότερα προσαρτήθηκε και πάλι στην Αθήνα μετά από προληπτική επέμβαση επειδή οι Τριάκοντα τύραννοι συγκέντρωναν μισθοφόρους για να ανακαταλάβουν την εξουσία.[4]