Λεωνίδας Δεληγεώργης
| Λεωνίδας Δεληγεώργης | |
|---|---|
 Ο Λεωνίδας Δεληγεώργης στο λεύκωμα Η Ελλάς κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνας του 1896 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Λεωνίδας Δεληγεώργης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1839 Μεσολόγγι |
| Θάνατος | 1928 Παρίσι |
| Κατοικία | Μεσολόγγι (1839–1850) Αθήνα (1850–1902) Παρίσι (1902–1928) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικό Κομιτάτο |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Θεανώ Ζωγράφου |
| Τέκνα | Επαμεινώνδας Λ. Δεληγεώργης Αλέξανδρος Δεληγεώργης Δώρα Δεληγεώργη |
| Γονείς | Δημήτριος Δεληγεώργης |
| Αδέλφια | Επαμεινώνδας Δεληγεώργης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αιτωλοακαρνανίας) |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λεωνίδας Δεληγεώργης (1839-1928) ήταν Έλληνας πολιτικός.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος του βουλευτή Μήτρου Δεληγεώργη και της Χρυσάιδως Μπενεδέτου. Μεγάλωσε στο Μεσολόγγι και στα τέλη του 1850 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σε νεαρή ηλικία φανέρωσε την αντιπάθειά του προς το πρόσωπο του Όθωνα αρθρογραφώντας σε αντιδυναστικές εφημερίδες. Για την αντιοθωνική του δράση αλλά και για την υποψία της αυλής ότι κρυβόταν πίσω από την απόπειρα δολοφονίας της βασίλισσας Αμαλίας φυλακίστηκε για ένα μικρό διάστημα στην Κύθνο.
Ήταν μέτοχος στα μεταλλεία του Λαυρίου ενώ από τις αρχές του 1870 άρχισε να ασχολείται ενεργότερα με την πολιτική, αφού ο αδελφός του, πρωθυπουργός Επαμεινώνδας Δεληγεώργης τον προόριζε για διάδοχό του. Όμως ο αιφνίδιος θάνατος του δεύτερου ανάγκασε τον Λεωνίδα να επισπεύσει τις διαδικασίες περί συμμετοχής του στην πολιτική. Εκλέχτηκε βουλευτής και ανέλαβε τα ηνία του κόμματους του αδελφού του, Εθνικού Κομιτάτου, το οποίο όμως περιήλθε από τότε σε φάση παρακμής διαδραματίζοντας δευτερεύοντα ρόλο. Στις 24 Οκτωβρίου του 1890 ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου εξωτερικών στην κυβέρνηση του Θεόδωρου Δεληγιάννη. Στις εκλογές του Απριλίου του 1895 πέτυχε συντριπτική νίκη εναντίον του αντιπάλου του Χαρίλαου Τρικούπη στην εκλογική περιφέρεια του Μεσολογγίου.[1] Τον ίδιο χρόνο ξανακυκλοφόρησε την «εφημερίδα των συζητήσεων». Το 1902 αποσύρθηκε οριστικά από την πολιτική και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Παρίσι.
Ο Λεωνίδας Δεληγεώργης ήταν πρωταγωνιστής ενός σκανδάλου που απασχόλησε τα κοσμικά σαλόνια των Αθηνών αλλά και την δικαιοσύνη. Τον Ιούλιο του 1867 η Αθηνά Χριστοφόρου, αδελφή της τρίτης συζύγου του εκδότη και αντιπάλου του Επαμεινώνδα Δεληγεώργη, Κωνσταντίνου Λεβίδη, ανακοίνωσε στον Λεωνίδα, με τον οποία διατηρούσε σχέση, ότι ήταν έγκυος. Ο Λεωνίδας συμφώνησε ύστερα από πιέσεις να πραγματοποιήσουν έναν εικονικό γάμο. Οι συγγενείς όμως της νύφης εν αγνοία του πέτυχαν να πάρουν άδεια από το μητροπολίτη για την τέλεση γάμου. Ο Λεωνίδας όταν το έμαθε ακύρωσε την άδεια, ενώ προηγουμένως είχε πληροφορηθεί ότι η Αθηνά δεν ήταν ήταν έγκυος. Αυτή διεκδίκησε διατροφή 400 δραχμών το μήνα, μεγάλο ποσό για την εποχή, χωρίς ωστόσο να το πετύχει. Η δικαστική διαμάχη κράτησε για πάνω από μια δεκαετία και είχε ως αποτέλεσμα την δικαίωση του Λεωνίδα.[1]
Στην ιδιοκτησία του είχε τεράστια κτηματική περιουσία, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το αγρόκτημα των 45.670 στρεμμάτων στη Θεσσαλία, και συγκεκριμένα στο Νεοχώρι Τρικάλων. Τελικά το αγρόκτημα απαλλοτριώθηκε το 1920 από το ελληνικό κράτος δίνοντάς του ελάχιστη αποζημίωση. Ιδιοκτησία του ήταν επίσης και κτήριο στο κέντρο της Αθήνας γνωστό σαν μέγαρο Δεληγεώργη.[1]
Το 1880 παντρεύτηκε στον ρωσικό ορθόδοξο ναό του Παρισιού την Θεανώ Ζωγράφου (1858-1922), κόρη του μεγαλοκτηματία και τραπεζίτη Χρηστάκη Ζωγράφου. Μαζί απέκτησαν πέντε παιδιά, την Σοφία (1880-1938), τον Επαμεινώνδα (1883-1908), την Αλεξάνδρα-Ελένη (1885), τον Αλέξανδρο (1890-1940) και την Δώρα (1888-1966). Ο Επαμεινώνδας σπούδασε στη Γερμανία και έγινε ακόλουθος στο υπουργείο εξωτερικών της Ελλάδας. Το διπλωματικό σώμα επέλεξε και ο έτερος αδελφός του Αλέξανδρος. Από όλα τα παιδιά μόνο η Δώρα παντρεύτηκε, συγκεκριμένα τον Κωνσταντίνο Τιμολέοντα Βάσο (1886-1963), γόνο της σπουδαίας οικογένειας των στρατιωτικών, αποκτώντας μαζί δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο (1917-1948), άτεκνο, και την Άλμα (1919-2001), μετέπειτα σύζυγο του Ιωάννη Τσερέζολε, με τον οποίο απέκτησε τον Γεώργιο και την Δωριλένα.
Απεβίωσε το 1928 στο Παρίσι. Η κληρονομιά του ήταν λίγο μεγαλύτερη των 400.000 δραχμών.[1]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ. 64-65
|