Κορράδος Α΄ του Σάνεκ
| Κορράδος Α΄ του Σάνεκ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1255 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ούλριχ του Σάνεκ |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κορράδος Α΄, γερμανικά: Conrad von Sanneck, σλοβενικά: Konrad Žovneški (απεβ. πριν από το 1255) από τον Οίκο των κομήτων του Τσέλιε, κύριος του Ζόβνεκ (Σάνεκ, στα γερμανικά), ήταν ελεύθερος ευγενής στη μαρκιωνία της Σαβινίγια στη Γερμανία (Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία), στη σημερινή Σλοβενία. Ήταν αρχηγέτης του Οίκου του Τσέλιε, που ιδρύθηκε από τον εγγονό του Φρειδερίκο Α΄.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε από τον ελεύθερο ευγενή (περίπου ισοδύναμο με βαρόνο) Γκέμπχαρντ Β΄ του Σάνεκ. Λίγα είναι γνωστά για τη νεανική του ηλικία. Άκμασε μεταξύ 1220 και 1241, όταν το όνομά του υπάρχει σε διάφορες πηγές, [1] δείχνοντας ότι ήταν ιδιοκτήτης μεγάλων γαιών απ'ευθείας υπαγομένων στον αυτοκράτορα (allodium) στην κοιλάδα Σαβινίγια, τότε μέρος της μαρκιωνίας της Καρνιόλης. Το 1237 ο πατριάρχης της Aκυληίας Μπέρτολντ του Άντεχς-Μερανίας τον περιέβαλε με πολλά φέουδα στην Καρνιόλη και τη μαρκιωνία των Βενδών. [2] Οι πηγές δείχνουν ότι ο Κορράδος είχε έναν σχετικά μεγάλο αριθμό υποτελών, μεταξύ των οποίων και η οικογένεια Άουερσπεργκ. [3]
Ήταν ο Κορράδος που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το παραδοσιακό οικόσημο του Οίκου του Σάνεκ, δύο κόκκινες ρίγες σε έναν αργυρό θυρεό. [4]
Ο Κορράδος αναφέρθηκε από τον minnesanger Ούλριχ του Λήχτενσταϊν στο Frauendienst του ως συμμετέχων στην κονταρομαχία στο Φρήσαχ στην Καρινθία. [5] Ο Κορράδος πιθανότατα έγραψε ποίηση ο ίδιος, θεωρούμενος το ίδιο πρόσωπο με τον «Ιππότη από το Σάνεκ» που αναφέρεται στο περίφημο Liederhandschrift (βιβλίο ποίησης), γνωστό ως Codex Manesse. [6] [7]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε την ευγενή Σοφία του Πφάνμπεργκ-Πέγκαου. Είχαν έξι παιδιά: [8] [9]
- Κορράδος Β΄ του Σάνεκ.
- Λιούιτπολντ Γ΄ του Σάνεκ.
- Γκέμπχαρντ Γ΄ του Σάνεκ.
- Ούλριχ του Σάνεκ, ο οποίος τελικά έγινε ο μοναδικός κληρονόμος του πατέρα του.
- Σοφία.
- Γκέρτρουντ.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Fugger Germadnik Romanda et al. (2001): Razstava Grofje Celjski (1999; Celje). Celje, Pokrajinski muzej Celje, p. 13.
- ↑ Habjan Vlado (1997). Mejniki slovenske zgodovine. Ljubljana, Založba 2000, p. 53.
- ↑ Komac Andrej (2006): Od mejne grofije do dežele: Ulrik III. Spanheim in Kranjska v 13. Stoletju. Miha Kosi, ed. Ljubljana, Zgodovinski inštitut Milka Kosa ZRC SAZU.
- ↑ Fugger Germadnik Romanda et al. (2001): Razstava Grofje Celjski (1999; Celje). Celje, Pokrajinski muzej Celje, pp. 12, 17, 35.
- ↑ Grdina Ivan (1994). Celjski knezi v Evropi. Celje, Fit-Media. Str. IV.
- ↑ Fugger Germadnik Romanda et al. (2001): Razstava Grofje Celjski (1999; Celje). Celje, Pokrajinski muzej Celje, p. 11.
- ↑ Orožen Janko (1971): Zgodovina Celja in okolice, 1. Del. Iz: Celjski zbornik. Celje, Kulturna skupnost v Celju, p. 224.
- ↑ Habijan Vlado (1997). Mejniki slovenske zgodovine. Ljubljana, Društvo 2000, p. 66.
- ↑ Grdina Ivan (1994). Celjski knezi v Evropi.