Κοδράτος
Ο Κοδράτος ήταν Χριστιανός Αθηναίος απολογητής του 2ου αιώνα μετά Χριστόν.
Δυσχέρειες ταυτοποίησής του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στον πρώιμο χριστιανισμό απαντούν αρκετά πρόσωπα με το όνομα αυτό. Του μαθητή των Αποστόλων, του προφήτη που δρα στη Μικρά Ασία, του επισκόπου της Αθήνας, του απολογητή, του μάρτυρα. Επίσης η απώλεια της Απολογίας του, του κυριότερου συγγράμματός του, επιτείνει τη σύγχυση της έρευνας γύρω από το πρόσωπό του. Ο Ευσέβιος Καισαρείας ταυτίζει τον μαθητή των Αποστόλων, με τον προφήτη και τον απολογητή, όχι και με τον επίσκοπο της Αθήνας. Ο Ιερώνυμος αντίθετα τον ταυτίζει με τον επίσκοπο της Αθήνας.[1] Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην αναφορά που κάνει ο Διονύσιος Κορίνθου στον Κοδράτο, σε επιστολή του, απόσπασμα της οποίας διέσωσε ο Ευσέβιος, με αφορμή την χαλαρότητα που επέδειξαν οι Αθηναίοι κατά τον διωγμό, κατά τον οποίο μαρτύρησε και ο επίσκοπος τους Πούπλιος κι ο Κοδράτος, διάδοχός του, κατόρθωσε να διατηρήσει ενωμένη τη χριστιανική κοινότητα των Αθηνών. Οι απόψεις των Πατρολόγων διίστανται: έτσι ο καθηγητής Στυλιανός Παπαδόπουλος υποστηρίζει, «πιθανότατα να υπήρξε μαθητής των Αποστόλων» καταγόμενος από την Μικρά Ασία και δεν πρέπει να ταυτίζεται με τον επίσκοπο Αθηνών που αναφέρει ο Διονύσιος Κορίνθου, διότι ο τελευταίος ήταν σύγχρονος του Διονυσίου, δηλαδή περί το 170-180 μ.Χ.[2] Ο Παναγιώτης Χρήστου αντίθετα, δέχεται πως είναι ο Αθηναίος επίσκοπος ο ομώνυμος απολογητής.[3] «Αυτός όμως ήκμασε επί του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138), επισκέφθηκε δε την πόλη των Αθηνών κατά τα έτη 125-126. Πάντως προς τον ανωτέρω αυτοκράτορα υπέβαλε την απολογία του ο Κοδράτος κατά την εν λόγω επίσκεψη του».[4] Η ενέργεια αυτή ήταν αποτελεσματική αφού ο Αδριανός έστειλε επιστολή στον ανθύπατο της Ασίας Μινούκιο Φουνδάνο με την εντολή να μη διώκεται κανείς χωρίς συγκεκριμένη κατηγορία.[5]
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κοδράτος έγραψε Απολογία, την οποία επέδωσε στον αυτοκράτορα Αδριανό το 125/126. Ο Ευσέβιος στην Εκκλησιαστική του ιστορία διασώζει ένα μικρό μόνο απόσπασμα. Αυτό αναφέρεται στην εγκυρότητα των θαυμάτων του Ιησού. Ο Φώτιος λέει πως σωζόταν μέχρι τον 6ο αιώνα οπότε και την χρησιμοποίησε ο Ευσέβιος Θεσσαλονίκης σε έργο του κατά των Αφθαρτοδοκητών.[6] Ο P Andriessen θέλησε να την ταυτίσει με την ανώνυμη Επιστολή προς Διόγνητον χωρίς πειστικά επιχειρήματα.[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, τομ. Β΄, εκδ. Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη, 2005, σελ. 531-533
- Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία τομ. Α΄,εκδ. Παρουσία, Αθήνα, 1997, σελ. 183-184