Κίκι Κόγκελνικ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κίκι Κόγκελνικ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Kiki Kogelnik (Γερμανικά)
Γέννηση22  Ιανουαρίου 1935[1][2][3]
Γκρατς[4]
Θάνατος1  Φεβρουαρίου 1997[1][2][3]
Βιέννη[5]
Αιτία θανάτουκαρκίνος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστρία
ΣπουδέςΑκαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης
Ιδιότηταζωγράφος[6], γλύπτης[7][6] και καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[6]
ΚίνημαΠοπ Αρτ και φεμινιστική τέχνη[8]
Καλλιτεχνικά ρεύματαΠοπ Αρτ και φεμινιστική τέχνη[8]
ΒραβεύσειςΑυστριακή διάκριση για την επιστήμη και τη τέχνη και City of Vienna Prize for Fine Arts (1995)[9]
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Κίκι Κόγκελνικ (1935-1997) ήταν Αυστριακή ζωγράφος, γλύπτρια και χαράκτρια. Γεννήθηκε στη νότια Αυστρία, σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης (1954-1958)[10] μαζί με τον Χανς Χολάιν, Μαρία Λάσινγκ και Άρνουλφ Ράινερ και έπειτα μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1961.[11] Η Κόγκελνικ θεωρείται η σημαντικότερη καλλιτέχνης στην Αυστρία, που σχετίζεται με την ποπ, παρά το γεγονός ότι ήταν γνωστό ότι θεωρείται μέρος του κινήματος της ποπ αρτ. 

Ζωή και εργασία: 1960[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κίκι Κόγκελνικ, Γυναικείο ρομπότ, 1964, Λάδι και ακρυλικό σε καμβά, 48,5 ίντσες × 72,5 ίντσες (123 × 184 cm). Ίδρυμα Κίκι Κόγκελνικ.

Η Κόγκελνικ ξεκίνησε την καριέρα της στη Γκαλερί Νέξτ Σαιντ Στέφαν στη Βιέννη το 1961, παρουσιάζοντας αφηρημένα έργα. Εκείνη την εποχή επηρεάστηκε από τον Σερτζ Πολιάκοφ του École de Paris, αλλά αργότερα βρήκε το δικό της μοναδικό είδος ενώ περιβαλλόταν από το κίνημα της ποπ αρτ στη Νέα Υόρκη. Ως ένα βαθμό ασχολήθηκε με τον Αυστριακό αφηρημένο εξπρεσιονιστή καλλιτέχνη Άρνουλφ Ράινερ.

Η Κόγκελνικ ήταν κοντά σε έναν άλλον αφηρημένο εξπρεσιονιστή, τον Αμερικανό καλλιτέχνη Σαμ Φράνσις, και πέρασε χρόνο μαζί του το 1961 στη Νέα Υόρκη και στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια.[10] Στη συνέχεια, η Κόγκελνικ μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1962, όπου συμμετείχε σε μια στενή ομάδα καλλιτεχνών, που περιελάμβανε μεταξύ άλλων τους Ρόι Λίχτενσταϊν, Κλάες Όλντενμπουργκ, Άντι Γουόρχολ, Λάρρι Ρίβερς, Τομ Βέσελμαν, Τζόαν Μίτσελ, Ρόμπερτ Ράουζενμπεργκ και Τζάσπερ Τζονς.[11] [12]Το ποπ ήταν ένας τρόπος ζωής, και με τα υπερβολικά καπέλα της Κόγκελνικ και τις ενδυμασίες της Κόγκελνικ γινόταν ένα μαγευτικό γεγονός, όπου κι αν πήγαινε.

Η δουλειά της εκείνη την εποχή επηρεάστηκε έντονα από τα ποπ αρτ χρώματα και τα υλικά της εποχής, παράγοντας πολυάριθμους πίνακες με φωτεινά χρώματα. Σε αντίθεση με τους ποπ καλλιτέχνες, απέφυγε την εξύμνηση του εμπορίου ή των καθημερινών αντικειμένων, αν και ήταν γνωστή για τα πλαστικά σε πρώτο πλάνο και του τεχνητού πέρα από τη φύση.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Κόγκελνικ άρχισε να χρησιμοποιεί διάτρητα χάρτινα πρότυπα των φίλων της σε φυσικό μέγεθος, για να παράγει τα έργα της.[11] Το 1965 αυτά τα πρωτότυπα κομμένα σχέδια έγιναν κρεμαστά από βινύλιο,[10][13] και παρουσιάζονταν στα ίδια ράφια ρούχων, που τα είδε να πωλούνται στους δρόμους κοντά στο στούντιο της στην εμπορική περιοχή της Νέας Υόρκης.

Ενώ η Κόγκελνικ βρισκόταν στο Λονδίνο το 1966, ο χώρος της στη Νέα Υόρκη κατακλύστηκε από μια τεράστια φωτιά. Παρόλο που η Κόγκελνικ είχε μόλις μετακομίσει πριν από τη φωτιά, ο γείτονάς της, ο Αμερικανός καλλιτέχνης Άλφρεντ Λέσλι, έχασε όλη την καλλιτεχνική του παραγωγή. Την ίδια χρονιά, η Κόγκελνικ παντρεύτηκε τον ογκολόγο ακτινολόγο Τζορτζ Σβάρτζ στο Λονδίνο, γέννησε τον γιο της Μόνο το 1967, επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη λίγο μετά. Το 1969, η Κόγκελνικ δημιούργησε ένα Moonhappening κατά τη προσγείωση στη Σελήνη του Apollo 11 στη Γκαλερί Νέξτ Σαιντ Στέφαν στη Βιέννη, παράγοντας μια σειρά από μεταξοτυπίες με θέμα τη Σελήνη κατά τη διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης.[11][14]

1970 και μετά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη δεκαετία του 1970 το ενδιαφέρον της Κόγκελνικ στράφηκε σε αυτό, που αργότερα έγινε γνωστό ως γυναικεία έργα της, ειδικά για τον γυναικείο ρόλο, που απεικονίζεται στην εμπορική διαφήμιση. Η αναφορά σε φεμινιστικά θέματα έμμεσα με ειρωνεία, χιούμορ και μια δροσερή ποπ αισθητική ήταν μοναδική στο έργο της Κόγκελνικ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το 1974 άρχισε επίσης να εργάζεται περιστασιακά με κεραμικά, χρησιμοποιώντας τη γλυπτική μορφή ως μία επέκταση της ζωγραφικής.

Τη δεκαετία του 1980, κατακερματισμένοι άνθρωποι, σημάδια και σύμβολα αρχίζουν να γεμίζουν το έργο της Κόγκελνικ και στη σειρά Επεκτάσεις της χρησιμοποίησε κεραμικές ενότητες, που παρουσιάστηκαν σε συνδυασμό με τους πίνακες της. Παρήγαγε επίσης και σκηνοθέτησε μια ταινία μικρού μήκους 16 mm B&W CBGB το 1978, με τον Τζιμ Κάρολ και άλλους.

Σε μεταγενέστερα έργα, το ανθρώπινο σώμα απεικονίζεται σε ολοένα και πιο κατακερματισμένη μορφή, μέχρι τη δεκαετία του 1990 μεγάλο μέρος της δουλειάς της απεικόνιζε πολύ αφαιρετικά αλλά εκφραστικά πρόσωπα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Κόγκελνικ δημιούργησε μια σειρά γυάλινων γλυπτών, σχετικών σχεδίων και εκτυπώσεων, στα οποία προσπάθησε να σχολιάσει διακοσμητικά και εμπορικά θέματα στη δημιουργία της τέχνης.

Θάνατος και κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κίκι Κόγκελνικ πέθανε από καρκίνο την 1η Φεβρουαρίου 1997 στη Βιέννη. Είναι θαμμένη στο Μπλάιμπουργκ της Αυστρίας. Το Μουσείο Μπελβεντέρε στη Βιέννη πραγματοποίησε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου της τον ίδιο χρόνο. Το 1998, στην Κόγκελνικ απονεμήθηκε μετά θάνατον το υψηλότερο μετάλλιο της Αυστρίας για τις τέχνες, ο Αυστριακός Σταυρός Τιμής για την Επιστήμη και την Τέχνη. Είχε προηγουμένως βραβευθεί, το 1995, με το Βραβείο Εικαστικών Τεχνών της Βιέννης.

Από το θάνατο της καλλιτέχνη, ιδρύθηκε το Ίδρυμα Κίκι Κόγκελνικ, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός των ΗΠΑ, με γραφεία στη Βιέννη και τη Νέα Υόρκη. Η αποστολή του ιδρύματος είναι να προστατεύει, να τεκμηριώνει, να ερευνά και να διαιωνίζει τη δημιουργική κληρονομιά της Κίκι Κόγκελνικ. Από το 2009 το ίδρυμα συνεχίζει να διατηρεί και να διευρύνει μια ολοκληρωμένη βάση δεδομένων, που δημιουργήθηκε στη Νέα Υόρκη των έργων Κόγκελνικ για ιστορική έρευνα της τέχνης και θα δημιουργήσει τελικά έναν αναλυτικό κατάλογο.

Το 2003, τα αυστριακά ταχυδρομεία εξέδωσαν ένα γραμματόσημο των 0,55 ευρώ με τον πίνακα ζωγραφικής της Κόγκελνικ του 1973, Prenez Le Temps d'Aimer. Η Κόγκελνικ σχεδίασε επίσης δύο βρύσες, μία στο Μπλάιμπουργκ της Αυστρίας και μια άλλη στο Κλάγκενφουρτ της Αυστρίας, όπου ένας δρόμος πήρε το όνομά της.

Το 2015, η Κόγκελνικ συμπεριλήφθηκε στο The World Goes Pop, μια έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο Tate Modern. Η έκθεση αποκάλυψε μια εναλλακτική άποψη της ποπ αρτ, δείχνοντας ότι δεν ήταν απλώς ένα αμερικανικό κίνημα, αλλά αντίθετα ήταν διεθνές. Σε διεθνές επίπεδο, η ποπ αρτ χρησιμοποιήθηκε συχνά ως ανατρεπτική γλώσσα διαμαρτυρίας και όχι απλώς ως εξύμνηση του δυτικού καταναλωτισμού. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε από 17 Σεπτεμβρίου 2015 - 24 Ιανουαρίου 2016. [15]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Μαΐου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Kiki Kogelnik». (Ολλανδικά) RKDartists. 222635.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6t156g8. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ www.tate.org.uk/whats-on/tate-modern/exhibition/ey-exhibition-world-goes-pop/artist-biography/kiki-kogelnik.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/69757. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  8. ↑ 8,0 8,1 kiki-kogelnik.
  9. ↑ www.wien.gv.at/kultur/abteilung/ehrungen/preise/preistraeger.html#bild. Ανακτήθηκε στις 31  Ιουλίου 2018.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 «Kiki Kogelnik». AWARE Women artists / Femmes artistes (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2021. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 «Kiki Kogelnik». www.kikikogelnikfoundation.org (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2021. 
  12. ↑ http://familiar-studio.com, Familiar Studio-. «Kiki Kogelnik: artist, innovator, activist». Kunsthall Stavanger (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2021. 
  13. ↑ «Kiki Kogelnik - Artists - Mitchell-Innes & Nash». www.miandn.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2021. 
  14. ↑ Wade, Francesca. «Kiki Kogelnik: Works from 1962-68». www.studiointernational.com. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2021. 
  15. ↑ https://www.tate.org.uk/whats-on/tate-modern/exhibition/world-goes-pop

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κίκι_Κόγκελνικ&oldid=9776519"