Κήπος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οι κήποι Μπαχάι στη Χάιφα του Ισραήλ

Ο Κήπος είναι ένα κομμάτι γης για την καλλιέργεια διάφορων φυτών. Συνήθως καλείται το οικόπεδο ενός ιδιωτικού κτιρίου κήπος. Μια εξαίρεση είναι ο Βοτανικός Κήπος, ο οποίος έχει έναν καθαρά επιστημονικό σκοπό. Ο κήπος για την καλλιέργεια των λαχανικών λέγεται λαχανόκηπος, για την καλλιέργεια λουλουδιών ανθόκηπος.

Η κηπουρική είναι η δραστηριότητα της ανάπτυξης και της διατήρησης του κήπου. Αυτή η εργασία γίνεται από έναν ερασιτέχνη ή επαγγελματικό κηπουρό. Ο κηπουρός επίσης εργάζεται σε άλλους χώρους όπως τα δημόσια πάρκα. Η αρχιτεκτονική τοπίων είναι μια επαγγελματική δραστηριότητα με τους αρχιτέκτονες τοπίων που έχουν ειδικευτεί στο σχεδιασμό δημόσιων και εταιρικών κήπων.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δημιουργία των κήπων δεν είναι φαινόμενο της νεότερης ιστορίας της ανθρωπότητας. Η τέχνη της διαμόρφωσης των κήπων άρχισε να διαδίδεται από τους πρώτους ασιατικούς πολιτισμούς και στην αρχαία Αίγυπτο κι από εκεί στην Ελλάδα. Από τους πιο γνωστούς κήπους της αρχαιότητας ήταν οι κρεμαστοί της Βαβυλώνας, ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου.

Στην Περσία υπήρχαν οι λεγόμενοι παράδεισοι μέσα στους οποίους, εκτός από τα διάφορα λουλούδια και δέντρα που καλλιεργούσαν, υπήρχαν και διάφορα εξωτικά πουλιά και ζώα, ενώ οι Πέρσες βασιλιάδες χρησιμοποιούσαν τους κήπους και σαν τόπους κυνηγιού. Αλλά και στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν κήποι, γιατί οι Έλληνες πίστευαν ότι ανάμεσα στους κήπους και στους θεούς υπήρχε κάποια σχέση, γι' αυτό γύρω απ' τους ναούς δημιουργούσαν κήπους. Ο πιο ονομαστός ήταν ο κήπος της Ακαδημίας. Στη Ρώμη η τέχνη των κήπων γνώρισε καινούρια ακμή. Εκτός από τους δημόσιους αναπτύσσονται και οι ιδιωτικοί καθώς και πάρκα. Ανάμεσα στους πιο γνωστούς ήταν οι κήποι στα σπίτια του Λούκουλου, του Μαικήνα κλπ.

Στο μεσαίωνα η τέχνη των κήπων περιορίζεται στα μοναστήρια. Με την Αναγέννηση αρχίζει και πάλι ν' αναπτύσσεται και να γνωρίζει καινούρια ακμή. Στην Ιταλία αναπτύσσεται μια νέα νοοτροπία στην κατασκευή και στη διαρρύθμιση των κήπων που διαδίδεται σ' όλη την Ευρώπη. Το χαρακτηριστικό του κήπου με την ιταλική τεχνοτροπία είναι τα διάφορα παρτέρια, οι λίμνες κλπ. Παράλληλα στην Αγγλία δημιουργείται άλλο στυλ, περισσότερο προσαρμοσμένο στη φύση που υπάρχει στα Αγγλικά νησιά.

Στη σημερινή εποχή η κηποτεχνία έχει ακολουθήσει άλλο δρόμο και βασίζεται κυρίως στο μικρό χώρο που έχει στη διάθεσή του το κάθε σπίτι για τη δημιουργία ιδιωτικού κήπου, ενώ, παράλληλα, γίνεται προσπάθεια σε πολλές χώρες να γίνει μια όσο το δυνατό καλύτερη αξιοποίηση του ακάλυπτου χώρου.