Κάτω Λοθαριγγία
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το Δουκάτο της Κάτω Λωρραίνης ή Κάτω Λοθαριγγία (επίσης αναφέρεται στους τίτλους Λόθιερ[1]), ιδρύθηκε το 959 και διήρκησε ως το 1190, και ήταν ένα δουκάτο του Βασιλείου της Γερμανίας, που περιελάμβανε μέρος του σημερινού Βελγίου, την Ολλανδία, το βόρειο μέρος της γερμανικής Ρηνανίας, και μέρος της βόρειας Γαλλίας στη σημερινή περιοχή του Νορτ Πα ντε Καλαί.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δημιουργήθηκε από το πρώην φραγκικό βασίλειο της Λοθαριγγίας του Λοθάριου Β΄, το οποίο είχε Η Λοθαριγγία που ήταν διασπασμένη κατά το μεγαλύτερο μέρος του 8ου αιώνα, επανενώθηκε υπό τον Λουδοβίκο τον Νεότερο το 880 με τη Συνθήκη του Ριμπεμόν, και μετά τον θάνατο του βασιλιά της Ανατολικής Φραγκίας Λουδοβίκου Δ΄ του Παιδός το 911, ενώθηκε με τη Δυτική Φραγκία υπό τον βασιλιά Κάρολο Γ΄. Κατόπιν η Λοθαριγγία αποτέλεσε μόνη της δουκάτο, και περίπου το 925 ο Δούκας Γιλβέρτος δήλωσε υποταγή στον Γερμανό βασιλιά Ερρίκο Α΄. Από εκείνο το σημείο και μετά η Λοθαριγγία παρέμεινε ως γερμανικό δουκάτο με τα σύνορα με τη Γαλλία να παραμένουν τα ίδια κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα.
Το 959 ο γιος του Ερρίκου Α΄ Μπρούνο ο Μέγας χώρισε τη Λοθαριγγία σε δύο δουκάτα, την Κάτω και Άνω Λωρραίνη (ή Κάτω και Άνω Λοθαριγγία), και έδωσε στον Κόμη Γοδεφρείδος Α΄ τον τίτλο του Δούκα της Κάτω Λωρραίνης. Τα εδάφη του Γοδεφρείδου ήταν προς τα βόρεια (προς το κατώτερο μέρος του συστήματος του παταμού Ρήνου), ενώ τα εδάφη της Άνω Λωρράινης ήταν προς τα νότια (προς τα ανώτερα μέρη του συστήματος του ποταμού). Και τα δύο δουκάτα αποτέλεσαν το δυτικότερο μέρος της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που ίδρυσε το 962 ο μεγαλύτερος αδελφός του Μπρούνο Αυτοκράτορας Όθων Α΄.
Από κει και πέρα τα δύο δουκάτα ακολούθησαν πολύ διαφορετικούς δρόμους: με τον θάνατο του γιου του Γοφεφρείδου Ρίχαρ, η Κάτω Λωρραίνη ήταν υπό τον άμεσο έλεγχο του Αυτοκράτορα, μέχρι το 977 όταν ο Όθων Β΄ την παραχώρησε ως φέουδο στον Κάρολο, τον εξόριστο μικρότερο γιο του βασιλιά Λοθάριου της Φραγκίας. Η Κάτω και Άνω Λωρραίνη ενώθηκαν ξάνα για λίγο από 1033 ως το 1044 υπό τον Γκοθέλο Α΄. Μετά από αυτό, το δουκάτο της Κάτω Λωρραίνης περιθωριοποιήθηκε γρήγορα, ενώ η Άνω Λωρραίνη, έγινε γνωστή απλά ως Δουκάτο της Λωρραίνης.
Στις επόμενες δεκαετίες η σημασία του Δουκάτου της Κάτω Λωρραίνης μειώθηκε, και επηρεάστηκε παραπέρα από τη διαμάχη μεταξύ του Αυτοκράτορα Ερρίκου Δ΄ και του γιου του, Ερρίκου Ε΄. Το 1100 ο Ερρίκος Δ΄ είχε παραχωρήσει το φέουδο στον Κόμη Ερρίκο του Λίμπουργκ, τον ο οποίον ο Ερρίκος Ε΄, αφού υποχρέωσε σε παραίτηση τον πατέρα του Ερρίκο Δ΄, καθαίρεσε και αντικατέστησε με τον Κόμη Γοδεφρείδο Α΄. Με τον θάνατο του Δούκα Γοδεφρείδου Γ΄ το 1190 τον τίτλο του δούκα κληρονόμησε ο γιος του, Ερρίκος Α΄ της Βραβάνδης, με εντολή του Αυτοκράτορα Ερρίκου ΣΤ΄ και της Δίαιτας του Συμβουλίου του Schwäbisch. Από κει και ύστερα, το Δουκάτο της Κάτω Κωρραίνης έχασε τελικά τη εδαφική του κυριαρχία, ενώ το αυτοκρατορικό φέουδο που κατείχαν οι Δούκες της Βραμβάνδης αργότερα αποκαλέστηκε Δουκάτο του Λόθιερ.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ "Treaty of Joinville". In Davenport, Frances G. European Treaties Bearing on the History of the United States and Its Dependencies. The Lawbook Exchange, Ltd., 2004.
|