Κάστρο του Φίνστεργκρυν
Συντεταγμένες: 47°4′26.0″N 13°50′35.2″E / 47.073889°N 13.843111°E
| Κάστρο του Φίνστεργκρυν | |
|---|---|
| Burg Finstergrün | |
 | |
 | |
| Είδος | κάστρο[1] |
| Διεύθυνση | Burgstraße 65[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 47°4′26″N 13°50′35″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ramingstein[1] |
| Χώρα | Αυστρία[1] |
| Προστασία | προστατευόμενο μνημείο[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Κάστρο Φίνστεργκρυν (γερμανικά: Burg Finstergrün) είναι κάστρο στην πολιτεία του Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Το Κάστρο Φίνστεργκρυν βρίσκεται 1.087 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.[2] Αποτελεί σύμβολο του δήμου Ράμινγκσταϊν και βρίσκεται σε μία ορεινή, βραχώδη περιοχή.[3]
Στα τέλη του 19ου αιώνα, το μεσαιωνικό κάστρο ήταν ερειπωμένο. Το 1899 ένας νέος ιδιοκτήτης, ο κόμης Σάντορ Σάπαρι, το αγόρασε και ξαναέχτισε ένα άνετο σπίτι από τα ερείπια σε σχέδια του Λούντβιχ Σίμον.[4] Αργότερα το κληρονόμησε ο γιος του.[5] Τις δεκαετίες του 1930 και του 1940 το κάστρο ανήκε στην κόμισσα Σάπαρι, η οποία δέχτηκε επιλεγμένους επισκέπτες με πληρωμή.[6]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κάστρο Φίνστεργκρυν αποτελείται από δύο κάστρα. Το παλαιότερο κάστρο έχει ερειπωθεί.[7] Το αρχικό κάστρο είχε χτιστεί τον 12ο αιώνα και χρησίμευε ως συνοριακό φρούριο σε ένα σπουδαίο στρατηγικά σημείο.[4] Το παλιό κάστρο Φίνστεργκρυν αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε έγγραφο το 1300. Αρχικά ανήκε στους Αψβούργους, αλλά αργότερα πέρασε στην κατοχή των ισχυρών αρχιεπισκόπων του Σάλτσμπουργκ.[7] Δίπλα στο παλιό κάστρο έχει χτιστεί ένα νεότερο κάστρο το 1908. Το νεότερο κτήριο χτίστηκε στο στυλ του 13ου αιώνα και τα δύο μέρη του κάστρου ενώνονται, για να σχηματίσουν ένα αρμονικό σύνολο.[3]
Τον 14ο και τον 15ο αιώνα το κάστρο Φίνστεργκρυν ήταν η έδρα του διαχειριστή ορυχείων, ο οποίος διαχειριζόταν την εξόρυξη αργύρου στο Ράμινγκσταϊν.[4]
Στο Μεσαίωνα, το σημερινό Κάστρο Φίνστεργκρυν είχε ακόμη ονόματα όπως «Hous ze Ramungestain in dem Lungew» ή «Veste Ramingstein». Το όνομα "Finstergrün" εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον 17ο αιώνα, τότε ως "αρχαίο Schlössl Finstergruen". Εκείνη την εποχή το κάστρο είχε ήδη ερειπωθεί. Το όνομα "Finstergrün" δεν προήλθε από το πράσινο χρώμα, αλλά από το "finstre gruam" (σκοτεινή τάφρο). Αυτό το όνομα μπορεί να αναφέρεται στο σκοτεινό χάσμα δίπλα στο κάστρο, το οποίο ήταν ακόμη πιο ορατό πριν χτιστεί το νέο κάστρο.
Το 1841 μια δασική πυρκαγιά κατέστρεψε το Ράμινγκσταϊν. Όχι μόνο προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο χωριό, αλλά έκαψε και όλα τα ξύλινα μέρη του «Feste Finstergruen», το οποίο έγινε ερείπιο.[4]
Το 1899 ο Ούγγρος Αυτοκρατορικός και Βασιλικός Τσάμπερλεν και ο Λοχαγός Κόμης Σάντορ Σάπαρι, του οποίου ένας πίνακας κρέμεται ακόμα στην Αίθουσα των Ιπποτών, αγόρασαν τα ερειπωμένα και καμένα κτήρια. Το 1901 έχτισε ένα νέο κτήριο πάνω στα ερείπια σε στυλ του 13ου αιώνα - χρησιμοποιώντας τα ίδια υλικά όπως τότε. Ο πύργος ολοκληρώθηκε το 1903. Μετά τον απροσδόκητο θάνατο του κόμη Σάπαρι το 1904, η σύζυγός του κόμισσα Μάργκιτ Σάπαρι συνέχισε την κατασκευή του κάστρου. Γύρω στο 1908 το συγκρότημα του κάστρου είχε αποκτήσει τη σημερινή του όψη. Ωστόσο, το εσωτερικό του κάστρου δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ όταν ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος το 1914. Μέχρι τότε, η «κόμισσα» είχε συγκεντρώσει ένα μεγάλο μέρος της πολύτιμης ιστορικής επίπλωσης εσωτερικού χώρου από όλη την Κεντρική Ευρώπη.[4]
Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930, η κόμισσα Μάργκιτ Σάπαρι φιλοξένησε πολλούς καλεσμένους με πληρωμή, συμπεριλαμβανομένων των μελλοντικών καγκελαρίων Ρούντολφ Ράμεκ και Κουρτ Σούσνιγκ. Τη δεκαετία του 1930 οι ιδιοκτήτες του κάστρου αντιμετώπισαν οικονομικές δυσκολίες.[4]
Το 1942, το κάστρο περιήλθε στο Υπουργείο Επιστήμης, Παιδείας και Δημόσιας Εκπαίδευσης του NS Reich μέσω σύμβασης μίσθωσης και ενοικίασης, το οποίο, μεταξύ άλλων, διεξήγαγε εκεί μαθήματα για δασκάλους. Πιστεύεται ότι η σύμβαση μίσθωσης «ολοκληρώθηκε» χωρίς τη συγκατάθεση της κόμισσας. Η Μάργκιτ Σάπαρι πέθανε το 1943 - εξασθενημένη από μια μακρά ασθένεια - στο σπίτι Prem κοντά στο κάστρο. Το πολιτικό και κοινωνικό της έργο άφησε διαρκές σημάδι στην περιοχή.[4]
Το 1945, στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το κάστρο χρησίμευε ως στρατιωτικό νοσοκομείο για μικρό χρονικό διάστημα. Την ίδια χρονιά, το Κάστρο Φίνστεργκρυν πέρασε στα δύο παιδιά της Κοντέσας, την Μπέλα και την Γιολάντα.[4]
Από το 1946 έως το 1949 οι πρόσκοποι και από το 1949 οι νέοι Ευαγγελιστές της Αυστρίας νοίκιασαν το κάστρο. Επί σειρά ετών διεξάγονται σεμινάρια για ενήλικες στο κάστρο, εκδηλώσεις γάμων και βαπτίσεων, ημερήσιες εκδρομές και κατασκηνώσεις για παιδιά.[8] Το 1972 η Ευαγγελική Νεολαία της Αυστρίας αγόρασε το κάστρο Φίνστεργκρυν.[3]
Το 1986 κάηκε η οροφή του πύργου. Χάρη στο σύστημα συναγερμού πυρκαγιάς και στην ταχεία επέμβαση της πυροσβεστικής, δεν σημειώθηκαν μεγάλες ζημιές. Η οροφή του πύργου έχει ανακαινιστεί από τότε.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Wiki Loves Monuments monuments database. 18 Αυγούστου 2017. tools
.wmflabs .org /heritage /api /api .php?action=search&format=json&srcountry=at&srlanguage=de&srid=24400. - ↑ «Burg Finstergrün Elevation and Location». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2022.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Burg Finstergrün». www.histouring.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2022.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 «Geschichte». Burg Finstergrün. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2022.
- ↑ Merian, Volume 49 (Hoffmann & Campe, 1996), p. 88
- ↑ Hume Cronyn, A Terrible Liar: A Memoir (1991), p. 100: “The schloss, a beautiful medieval castle, belonged to the Gräfin (Countess) Szapary and accommodated a few selected paying guests.”
- ↑ 7,0 7,1 «Castle Finstergruen (Burg Finstergruen) description and photos - Austria: Salzburg (land)». Useful Articles About Traval For Tourists. Description Of The Countries, Health Resorts. (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2022.
- ↑ «Burg Finstergrün». Burg Finstergrün. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2022.
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- KOSTKA Helga, Chronik einer Burg im Lungau: "hous ze Ramungestein" einst - "Burg Finstergrün" heute, Γκρατς 1998.
- THALLER Anja, "Burg Finstergrün - Von der Grenzburg zur Jugendburg", in Christian Blinzer (Hg.), unentwegt bewegt: Margit Gräfin Szápáry (1871-1943), Tamsweg 2007
- BUCHINGER Dr. Günther & SCHÖN Mag. Doris (Denkmalforscher Ges.b.R.), HACKEL Mag. Andrea & LEINER Mag. Susanne (Arge Stein), LANGENDORF Alarich & STEININGER Andreas (archaeo-perspectives): Bauhistorische und restauratorische Untersuchung der mittelalterlichen Burgruine Finstergrün, 2020.
|