Κάστρο του Ριβώ

Κάστρο του Ριβώ
	Château du Rivau
Είδος	κάστρο και σατώ
Αρχιτεκτονική	Αναγέννηση
Γεωγραφικές συντεταγμένες	47°6′14″N 0°19′24″E
Διοικητική υπαγωγή	Lémeré
Χώρα	Γαλλία
Έναρξη κατασκευής	1445
Ολοκλήρωση	1834
Προστασία	κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1918), πρόσθετος κατάλογος ιστορικών μνημείο της Γαλλίας (από 1988) και κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1999)
Ιστότοπος
	Επίσημος ιστότοπος
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Το Κάστρο του Ριβώ, γαλλ. Château du Rivau είναι ένα κάστρο-παλάτι στο Λεμερέ (Ιντρ-ε-Λουαρ), στην περιοχή Τουραίν της Γαλλίας. Στον Γαργαντούα του Ραμπελαί, το κάστρο δίνεται στον διοικητή Τολμέρ ως ανταμοιβή για τις νίκες του στους Πικρόχολους Πολέμους.

Το 1429, προς το τέλος του Εκατονταετούς Πολέμου, πριν από την πολιορκία της Ορλεάνης, η Ζαν ντ'Αρκ και οι οπαδοί της ήρθαν να πάρουν άλογα στο Λε Ροβώ, ήδη γνωστό για την ποιότητα του ιππικού εξοπλισμού και των πολεμικών αλόγων που ανατρέφονταν εκεί. Το 1510 ο Φραγκίσκος ντε Μπωβώ, διοικητής του βασιλιά Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας, κατασκεύασε τους μνημειώδεις στάβλους, στην αυλή του κτηρίου, που προμήθευαν βασιλικούς επιβήτορες. Αυτοί οι στάβλοι έγιναν οι βασιλικοί στάβλοι του Ερρίκου Γ΄ και στέγαζαν τους επιβήτορες του. Ένα έκθεμα δείχνει την ιστορία των αλόγων του βασιλιά και λέει στον επισκέπτη για τα μυθικά άλογα, τον Πήγασο και τον Μονόκερο.

Από το 1992 οι νέοι ιδιοκτήτες ανέλαβαν μία τεράστια εκστρατεία ανακαίνισης, για την προλάβουν τη φθορά του κάστρου, των στάβλων και του οινοποιείου. Αυτό το σύνολο είναι αρκετά εξαιρετικό για την περιοχή και έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό μνημείο από το 1918 από το γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού.

Με τον μεγαλοπρεπή πύργο και την κρεμαστή γέφυρά του, το Σατώ ντε Ριβώ φαίνεται να βγαίνει κατευθείαν μέσα από ένα παραμύθι. Το σχήμα του θυμίζει τα οχυρωμένα κάστρα του 13ου αιώνα, όπως υποδηλώνει η τετράγωνη διάταξη, που μπορεί να τη διακρίνει κάποιος. Το τετράγωνο σχήμα ήταν η καρδιά της οχύρωσης του κάστρου.

Ωστόσο το Ριβώ ήταν ένα από τα πρώτα διακοσμητικά κάστρα που κατασκευάστηκαν: οι καπνοδόχοι, τα μεγάλα παράθυρα και οι νωπογραφίες του έχουν ένα αρμονικό στιλ. Στην τραπεζαρία της Εορτής του Μπελσαζάρ, ένα βιβλικό επεισόδιο απεικονίστηκε επάνω από το τζάκι από έναν φλαμανδό ζωγράφο του 16ου αιώνα. Σύμφωνα με τη Βίβλο, ο γιος του Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα είχε πάρει τα ιερά αγγεία του ναού της Ιερουσαλήμ.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Σατώ ντυ Ριβώ συνδέεται στενά με την περίφημη οικογένεια Μπωβώ. Συγγενείς με τους κόμητες του Ανζού, είχαν το προνόμιο να αποτείουν φόρο τιμής στον επικυρίαρχό τους με ένα σπαθί στο πλευρό τους, να στέκονται και να φορούν τα καπέλα τους. Κατά τον 13ο αιώνα, η οικογένεια Μπωβώ υπηρέτησε τους βασιλείς της Γαλλίας. Στη συνέχεια συμμάχησε με τη βασιλική οικογένεια μέσω του γάμου της Ισαβέλλας του Μπωβώ με τον Ιωάννη Η΄ των Βουρβόνων κόμη του Βαντόμ το 1454. Τα μέλη της πρόσφεραν μεγάλες υπηρεσίες στους βασιλείς της Γαλλίας και πολλοί από την οικογένεια Μπωβώ έδωσαν τη ζωή τους για το βασίλειο. Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, το Ριβώ προστατεύθηκε από τον Ρισελιέ, καθώς η αδελφή του Φρανσουάζ παντρεύτηκε τον Ιωάννη του Μπωβώ, κύριο του Ριβώ. Μόλις τα μέλη της έγιναν πρίγκιπες της Λωρραίνης, η οικογένεια Μπωβώ εγκατέλειψε την περιοχή του Τουραίν. Το Λε Ριβώ είχε παραμείνει στην ιδιοκτησία της οικογένειας για 247 χρόνια.

Το 1510, ο κληρονόμος του, ο Φρανσουά του Μπωβώ, διοικητής του Φραγκίσκου Α΄, κατασκεύασε τους μνημειώδεις στάβλους, που τροφοδοτούσαν τον βασιλιά με επιβήτορες, στην αυλή του κτηρίου. Πέθανε στη μάχη του ποταμού Σεσιά, στην πλευρά του Μπαγιάρ, στις 30 Απριλίου του 1524.

Το 1768, ο μαρκήσιος Μισέλ-Ανζ ντε Καστελάν, κύριος του Βιλαντρύ, απέκτησε το Λε Ριβώ. Έμεινε εκεί με την οικογένειά του μέχρι το 1796.

Επηρεασμένο από την Αναγέννηση, το Λε Ριβώ είναι ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της περιοχής Τουραίν. Ο Ραμπελαί αναφέρει το Λε Ριβώ σε ένα από τα έργα του: ο Γαργαντούα το προσφέρει στον διοικητή του Τολμέρ ως ανταμοιβή για τις νίκες του κατά τη διάρκεια του Πικρόχολου Πολέμου.

Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο γλύπτης Αλφόνς ντε Μονσέλ ντε Περίν, ο οποίος εργάστηκε για τη διακόσμηση του Πτι-Παλαί στο Παρίσι, κατάφερε να εντάξει το Λε Ριβώ στα Ιστορικά Μνημεία το 1918. Ο ζωγράφος Πιέρ-Λωράν Μπρενό έζησε στο Λε Ριβώ από το 1960 έως το 1992.

Στα τέλη του 20ού αιώνα το Λε Ριβώ μεταμορφώθηκε: βρήκε για άλλη μία φορά την αρχική του λαμπρότητα, μετά από μια εκστρατεία αποκατάστασης 18 ετών. Σήμερα φαίνεται να έχει ληφθεί απευθείας από ένα βιβλίο παραμυθιών και θρύλων.

Βασιλικοί στάβλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ζαν ντ'Αρκ ήρθε στο Λε Ριβώ για να πάρει άλογα το 1429. Εκείνη την εποχή τα πολεμικά άλογα είχαν ήδη εκτραφεί στο Λε Ριβώ, όπου βρίσκονται οι σημερινοί σταύλοι.

Κατά την περίοδο της Αναγέννησης ο Φρανσουά ντε Μπωβώ, ο κύριος συνοδός του βασιλιά, αποφάσισε να κατασκευάσει στάβλους (σίγουρα με ξύλο), όπου υπήρχαν κατά την εποχή του Εκατονταετούς Πολέμου. Πέθανε κατά τη διάρκεια της μάχης της Ρομάνια, στην πλευρά του Μπαγιάρ το 1524. Ο κληρονόμος του, Γκαμπριέλ ντε Μπωβώ ανέλαβε με τόλμη την ανέγερση αυθεντικών στάβλων, των οποίων τα σχέδια εμπνεύστηκαν άμεσα από ιταλικά αρχιτεκτονήματα, που οι ιππότες είχαν δει ενώ πολεμούσαν για τον βασιλιά.

Μέχρι τότε οι στάβλοι του Ριβώ προορίζονταν μόνο να είναι λειτουργικοί και δεν είχαν καθόλου διακοσμήσεις. Μία από τις κύριες πρωτοτυπίες του Λε Ριβώ προέρχεται από το γεγονός, ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της ιππικής αρχιτεκτονικής, οι στάβλοι σχεδιάστηκαν από έναν αρχιτέκτονα, που ανέπτυξε πρωτοποριακό στυλ.

Παραμυθένιοι κήποι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι 12 κήποι του Ριβώ έχουν αξιολογηθεί από τη Ζαρντέν Ρεμαρκάμπλ (μία γαλλική οργάνωση που καταγράφει αξιόλογους κήπους). Είναι εμπνευσμένοι από παραμύθια και θρύλους και οδηγούν τους επισκέπτες σε ένα όμορφο και φανταστικό ταξίδι. Οι Παραμυθένιοι Κήποι του Ριβώ είναι επίσης μια απόλαυση για τους λάτρεις των τριαντάφυλλων και τους κηπουρούς, καθώς εμφανίζουν μία συλλογή από περισσότερα από 300 τριαντάφυλλα από διάσημους καλλιεργητές ρόδων, όπως ο Εντρέ Εβ ή ο Νταβίντ Ωστέν.

Το Λε Ριβώ είναι επίσης διάσημο για τα σύγχρονα γλυπτά, που εκτίθενται γύρω στους κήπους, με έργα από καλλιτέχνες όπως οι Φαμπιάν Βερσαέρ, ο Κέιτ Λόρεϋ, ο Ζερόμ Μπασερόντ, ο Φρανς Κράισμπεργκ και ο Φιλίπ Ραμέτ.