Κάστρο του Μαλμαιζόν

Κάστρο του Μαλμαιζόν
Είδος	σατώ, κτήριο μουσείου, μουσείο τέχνης και historic house
Αρχιτεκτονική	Αυτοκρατορικός ρυθμός
Διεύθυνση	12 Avenue du château de Malmaison
Γεωγραφικές συντεταγμένες	48°52′15″N 2°10′1″E
Διοικητική υπαγωγή	Ρυέιγ-Μαλμαιζόν
Τοποθεσία	Ρυέιγ-Μαλμαιζόν
Χώρα	Γαλλία
Έναρξη κατασκευής	1242
Ένοικοι	Musée national de Malmaison et Bois-Préau
Ιδιοκτήτης	Αυτοκράτειρα Ιωσηφίνα, Jonas-Philip Hagerman και Jacques-Jean Le Couteulx du Molay
Διαχειριστής	Musée national de Malmaison et Bois-Préau
Αρχιτέκτονας	Πιέρ -Φρασουά-Λεονάρ Φοντέν και Charles Percier
Χρηματοδότης	Αυτοκράτειρα Ιωσηφίνα
Προστασία	κατηγοριοποιημένο στο γενικό κατάλογο της πολιτιστικής κληρονομιάς της Γαλλίας
Ιστότοπος
	Επίσημος ιστότοπος
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 48°52′14.88″N 2°10′0.65″E / 48.8708000°N 2.1668472°E / 48.8708000; 2.1668472

Το κάστρο του Μαλμαιζόν (γαλλικά: Château de Malmaison) είναι γαλλικό κάστρο που βρίσκεται κοντά στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, περίπου 15 χιλιόμετρα δυτικά του κέντρου του Παρισιού, στην κοινότητα Ρυέιγ-Μαλμαιζόν.^[4]

Παλαιότερα κατοικία της αυτοκράτειρας Ιωσηφίνας, το κάστρο του Μαλμαιζόν μαζί με το παλάτι του Κεραμεικού ήταν η έδρα της γαλλικής κυβέρνησης από το 1800 έως το 1802 και η τελευταία κατοικία του Ναπολέοντα στη Γαλλία στο τέλος των Εκατό ημερών το 1815.

Σήμερα είναι ένα από τα Εθνικά μουσεία της Γαλλίας.^[5]

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ιωσηφίνα στο Μαλμαιζόν το 1801, πίνακας του Φρανσουά Ζεράρ

Το κτήμα του Μαλμαιζόν αναφέρεται από τον Μεσαίωνα. Μια μαρτυρία του 1376 αποκαλύπτει την ύπαρξη αρχοντικού, με αυλή, γη και αμπελώνες.^[6]

Η Ιωσηφίνα ντε Μπωαρναί αγόρασε το αρχοντικό τον Απρίλιο του 1799 για την ίδια και τον σύζυγό της, στρατηγό Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τον μελλοντικό αυτοκράτορα Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας, που εκείνη την εποχή βρισκόταν μακριά, στην εκστρατεία της Αιγύπτου. Το Μαλμαιζόν ήταν ένα παραμελημένο κτήμα, 15 περίπου χιλιόμετρα δυτικά του Παρισιού που περιελάμβανε σχεδόν 150 στρέμματα δασών και λιβαδιών.

Με την επιστροφή του, ο Βοναπάρτης δυσαρεστήθηκε για την αγορά ενός τόσο ακριβού σπιτιού με τα χρήματα που έφερε από την αιγυπτιακή εκστρατεία. Το σπίτι, το οποίο αγοράστηκε για πάνω από 300.000 φράγκα, χρειάστηκε εκτεταμένες ανακαινίσεις που πραγματοποίησαν οι αρχιτέκτονες Σαρλ Περσιέ και Πιέρ Φονταίν σε αυτοκρατορικό ρυθμό. ^[7]

Η Ιωσηφίνα προσπάθησε να μετατρέψει το μεγάλο κτήμα «στον πιο όμορφο και περίεργο κήπο στην Ευρώπη, ένα πρότυπο καλής καλλιέργειας». Εντόπισε σπάνια και εξωτικά φυτά και ζώα για να βελτιώσει τους κήπους. Έγραψε: «Μακάρι το Μαλμαιζόν να γίνει σύντομα η πηγή πλούτου για όλη τη Γαλλία» ... Το 1800, κατασκεύασε ένα θερμαινόμενο θερμοκήπιο, αρκετά μεγάλο για 300 φυτά ανανά. Πέντε χρόνια αργότερα, παράγγειλε ένα θερμοκήπιο που θερμαίνονταν από δώδεκα σόμπες. Από το 1803 μέχρι το θάνατό της το 1814, καλλιέργησε σχεδόν 200 νέα φυτά στη Γαλλία για πρώτη φορά.^[8]

Η ιδιοκτησία έγινε γνωστή για τον κήπο με τα τριαντάφυλλα. Η Ιωσηφίνα κάλεσε τον Βέλγο καλλιτέχνη Pierre-Joseph Redouté (1759-1840) να ζωγραφίσει τα τριαντάφυλλα της (και τα κρίνα) και οι εκτυπώσεις αυτών των έργων είχαν μεγάλη επιτυχία, ακόμη και σήμερα. Δημιούργησε μια μεγάλη συλλογή από τριαντάφυλλα, συγκεντρώνοντας φυτά από τη χώρα καταγωγής της Μαρτινίκα και από άλλα μέρη του κόσμου. Καλλιεργήθηκαν συνολικά περίπου 250 ποικιλίες τριαντάφυλλων. Από τον πρόλογο στον Κήπο του Μαλμαιζόν (1803):

Συγκεντρώσατε γύρω σας τα πιο σπάνια φυτά που αναπτύσσονται σε γαλλικό έδαφος ... καθώς τα επιθεωρούμε στους όμορφους κήπους του Μαλμαιζόν, μια εντυπωσιακή υπενθύμιση των κατακτήσεων του επιφανούς συζύγου σας ...

Πουλιά και ζώα όλων των ειδών άρχισαν να πλουτίζουν τον κήπο της, όπου κυκλοφορούσαν ελεύθερα. Στο αποκορύφωμα των ημερών της στο Μαλμαιζόν, η Ιωσηφίνα είχε καγκουρό, εμού, μαύρους κύκνους, ζέβρες, πρόβατα, γαζέλες, στρουθοκάμηλους, αιγοειδή, φώκιες, αντιλόπες και λάμα.

Μετά το διαζύγιό της από τον Ναπολέοντα, η Ιωσηφίνα κράτησε το Μαλμαιζόν μόνη της, με σύνταξη 5 εκατομμυρίων φράγκων ετησίως, και παρέμεινε εκεί μέχρι το θάνατό της το 1814. ^[9]Ο Ναπολέων επέστρεψε και έμεινε στο σπίτι μετά την ήττα του στη μάχη του Βατερλώ (1815), πριν από την εξορία του στο νησί της Αγίας Ελένης. Μετά το θάνατο της Ιωσηφίνας το 1814, το Μαλμαιζόν κληρονόμησε ο γιος της Εζέν ντε Μπωαρναί αλλά παρέμεινε ακατοίκητο, ο κήπος και το σπίτι λεηλατήθηκαν και τα υπόλοιπα του κήπου καταστράφηκαν σε μια μάχη το 1870.

Το 1842, το Μαλμαιζόν αγοράστηκε από τη βασιλομήτορα Μαρία Χριστίνα, χήρα του βασιλιά Φερδινάνδου Ζ΄ της Ισπανίας, που έζησε εκεί με τον δεύτερο σύζυγό της δούκα Αγκουστίν-Φερνάντο Μουνιόθ. Το 1861, η Μαρία Χριστίνα πούλησε το ακίνητο το 1861 στον Ναπολέοντα Γ΄, εγγονό της Ιωσηφίνας από την κόρη της Ορτάνς.

Το Μαλμαιζόν περιήλθε στο Γαλλικό κράτος το 1904 και αποκαταστάθηκε πλήρως. Από το 1905 είναι μουσείο. Από το 1991 έχει καταγραφεί ως ιστορικό μνημείο. ^[10]

Μουσείο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το αρχοντικό είναι ανοιχτό στο κοινό ως Εθνικό μουσείο της ναπολεόντειας περιόδου. Το μουσείο βρίσκεται στο RN 13 (εθνικός δρόμος 13) από το Παρίσι και το λεωφορείο 258 από το σταθμό Γραμμή A (RER).^[11]