Ιωάννης Γκότσης
| Ιωάννης Γκότσης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιωάννης Γκότσης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1912 |
| Θάνατος | 1988 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δικηγόρος πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Νομάρχης Αχαΐας νομάρχης Θεσπρωτίας Νομάρχης Ιωαννίνων Νομάρχης Κοζάνης Νομάρχης Κιλκίς Νομάρχης Λάρισας Νομάρχης Σερρών |
Ο Ιωάννης Γκότσης του Ευσταθίου (1912 - 5 Φεβρουαρίου 1988) ήταν Έλληνας δικηγόρος και νομάρχης.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καταγόταν από τη Μεσσηνία.[1] Σπούδασε νομικά και συνέγραψε νομικά και άλλα έργα. Το 1945 εξέδωσε το βιβλίο του "Φλόγες στον Όλυμπο" (Αθήνα, σελίδες).
Κατοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διορίστηκε Έπαρχος Ελασσόνας το 1943.[2] Διέφερε από τους προκατόχους του κατοχικούς νομάρχες και ήταν κατοχικός, αλλά "πρώτος και άριστος το ήθος", το οποίο κράτησε ο ίδιος ψηλά, όπως και τη γαλανόλευκη, την οποία ο προκάτοχός του εποδοπάτησε", σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής. [3] Συνετέλεσε στο να επαναποκτηθεί η Παιδαγωγική Ακαδημία της Λάρισας, η οποία είχε επιταχθεί από τους Ναζί. Τον Μάρτιο του 1945 ζήτησε ο ίδιος τη νόμιμη εκκαθάριση της θέσης του, με "αυτομήνυση". Κατόπιν αυτού, εκδόθηκε το υπ' αρ. 9 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, το οποίο τον απήλλαξε αλλά παράλληλα "εξύμνησε τη στάση του και την εν γένει πολιτεία του στη διάρκεια της Κατοχής, ενώ από τους προκατόχους του, άλλοι καταδικαζόντουσαν ως δωσίλογοι, και άλλοι απαλλάσσονταν λόγω βλακείας".[4]
Νομάρχης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1949 διορίστηκε Νομάρχης Κοζάνης και στη συνέχεια μετατέθηκε στις Σέρρες (Φεβρουάριος 1952) και στην Αιτωλοακαρνανία (Οκτώβριος 1953). Το 1954 απολύθηκε μαζί με άλλους νομάρχες, λόγω του ότι καταργήθηκε ο θεσμός των υπηρεσιακών νομαρχών, ενώ τον Φεβρουάριο του 1955, με την επαναφορά του θεσμού των υπηρεσιακών νομαρχών, τοποθετήθηκε Νομάρχης Θεσπρωτίας. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως Νομάρχης Λευκάδας ως τα τέλη του 1959, οπότε παραιτήθηκε. Το 1964 διορίστηκε Νομάρχης Σερρών για δεύτερη φορά (θητεία από τις 10 Ιουνίου ως τις 18 Νοεμβρίου 1964)[5] και τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς Νομάρχης Ιωαννίνων. [6]Το 1965 διορίστηκε ξανά Νομάρχης Λάρισας[7] και Νομάρχης Αχαΐας. Το 1965 πάλι διορίστηκε Νομάρχης Κιλκίς, ως το 1966.
Θάνατος και τιμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για τις υπηρεσίες του τιμήθηκε με τον Σταυρό των Ταξιαρχών του Φοίνικα.[1] Πέθανε συνταξιούχος, τον Φεβρουάριο του 1988, σε ηλικία 76 ετών και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό του Αγίου Ισιδώρου στο Β΄ Κοιμητήριο Πατησίων.[8] Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Γκότση και είχαν 2 γιους, τον Κώστα και το Στάθη.[8]
Βιβλία του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Κωδικοποίησις της Αγορανομικής Νομοθεσίας"
- "Φλόγες στον Όλυμπο"
- "Κ. Γεράκης, Αντιβασιλεύς του Σιάμ".
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Βάσου Καλογιάννη, Η Νομαρχία της Λαρίσης, εφ. Ελευθερία, φύλλο 9ης Μαΐου 1963, σελ. 4.
- ↑ ΦΕΚ Τεύχος Γ΄ αρ. 42/18-3-1943.
- ↑ Βάσου Καλογιάννη, Η Νομαρχία της Λαρίσης, εφ. Ελευθερία, φύλλο 9ης Μαΐου 1963, σελ. 3.
- ↑ εφ. Ελευθερία, 11 Μαΐου 1963, σελ. 4.
- ↑ Σάκης Αραμπατζής, Σαν σήμερα στις Σέρρες[νεκρός σύνδεσμος], 18-11-2010, ανάκτηση 22-8-2015.
- ↑ Ελληνικόν who is who, Εκδ. Οργανισμός Ελληνικών Who is Who, 1965, σελ. 667.
- ↑ Γιάννης Β. Ιωαννίδης, Φλογισμένα Ράσα, τ. 1.
- ↑ 8,0 8,1 Έθνος, φύλλο 6ης Φεβρουαρίου 1988, σελ. 41.