Η φωτιά (Μπαρμπύς)
 | |
| Συγγραφέας | Ανρί Μπαρμπύς |
|---|---|
| Τίτλος | Le Feu |
| Γλώσσα | γαλλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1916 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Θέμα | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Βραβεία | βραβείο Γκονκούρ |
| Πρώτη έκδοση | Groupe Flammarion |
| δεδομένα () | |
Η φωτιά με υπότιτλο Το ημερολόγιο ενός ουλαμού (γαλλικός τίτλος: Le Feu, Journal d'une escouade) είναι μυθιστόρημα του Ανρί Μπαρμπύς και αναφέρεται στη ζωή του στο μέτωπο κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Δημοσιεύθηκε σε συνέχειες σε εφημερίδα τον Αύγουστο του 1916 και εκδόθηκε σε βιβλίο στα τέλη Νοεμβρίου 1916. Την ίδια χρονιά έλαβε το βραβείο Γκονκούρ.[1]
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ανρί Μπαρμπύς, ήδη γνωστός συγγραφέας, κατατάχθηκε εθελοντής στον γαλλικό στρατό το 1914 σε ηλικία 41 ετών αν και η υγεία του ήταν σε κακή κατάσταση. Στο έργο περιγράφει την προσωπική του εμπειρία στην πρώτη γραμμή του μετώπου, έζησε για 22 μήνες στα χαρακώματα, από τον Δεκέμβριο του 1914 έως το 1916. Σε όλη τη διάρκεια του 1915, κρατούσε πολεμικό ημερολόγιο στο οποίο σημείωνε τα γεγονότα, τις σκέψεις του και συνέτασσε διάφορους καταλόγους. Αυτό το ημερολόγιο χρησίμευσε ως βάση για τη σύνθεση του μυθιστορήματός του, το μεγαλύτερο μέρος της γραφής του πραγματοποίησε κατά το πρώτο εξάμηνο του 1916 ενώ ανάρρωνε μετά τον τραυματισμό του σε νοσοκομείο της Σαρτρ και στη συνέχεια της Πλομπιέρ. Το μυθιστόρημα χωρίζεται σε είκοσι τέσσερα κεφάλαια, τα οποία δημοσιεύθηκαν αρχικά με τη μορφή συνεχειών στην καθημερινή εφημερίδα L'Œuvre από τις 3 Αυγούστου έως τις 9 Νοεμβρίου 1916, πριν εκδοθεί από τις εκδόσεις Flammarion στις 15 Νοεμβρίου του ίδιου έτους και τιμηθεί, στις 15 Δεκεμβρίου, με το βραβείο Γκονκούρ.
Το 1918 δημιουργήθηκε η πρώτη εικονογραφημένη έκδοση του μυθιστορήματος με 96 σκίτσα και 10 πρωτότυπα χαρακτικά χαραγμένα απευθείας στο μέτωπο.[2]
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ανρί Μπαρμπύς είναι ο αφηγητής και κύριος χαρακτήρας αυτής της ιστορίας. Υπηρετεί σε ένα σύνταγμα Γάλλων εθελοντών στρατιωτών στο δυτικό μέτωπο στη Γαλλία μετά τη γερμανική εισβολή. Στους είκοσι δύο μήνες που πέρασε στην πρώτη γραμμή, σημείωσε τις συζητήσεις των στρατιωτών, το θάρρος, τη συντροφικότητα, αλλά και τη βρωμιά, την προσδοκία και την πλήξη. Έγραψε για τις κακουχίες μέσα στα λασπωμένα χαρακώματα, τη βροχή, το κρύο και τα πυρά των γερμανικών πολυβόλων, τις σκέψεις του, τις επιθέσεις και τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης. Μέσα από την ιστορία του, παρουσιάζει τον φόβο, τη φρίκη του πολέμου και τη ματαιότητα των ένοπλων συγκρούσεων.[3]
Οι χαρακτήρες που παρουσιάζει είναι πολύ διαφορετικοί ως προς την καταγωγή και το επάγγελμα, όλους όμως τους ενώνει η επιθυμία για επιβίωση - η ελπίδα: «να βγούμε ζωντανοί» - και μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες γύρω από τη φρικτή καθημερινότητά τους και την ουσία του πολέμου.
Η διήγηση είναι κατά επεισόδιο, το καθένα με τίτλο κεφαλαίου. Το πιο γνωστό κεφάλαιο, Η φωτιά που είναι και ο τίτλος του βιβλίου, περιγράφει μια επίθεση από τα γαλλικά χαρακώματα πέρα από την ουδέτερη ζώνη στα γερμανικά χαρακώματα.
Το μυθιστόρημα περιγράφει τον πόλεμο με σκληρό και βάναυσο ρεαλισμό. Διακρίνεται για τις ρεαλιστικές περιγραφές του θανάτου και τις άθλιες συνθήκες των χαρακωμάτων.[4]
Αποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μυθιστόρημα εκδόθηκε πριν από το τέλος του πολέμου - τα περισσότερα «βιβλία του πολέμου» δημοσιεύθηκαν τη δεκαετία του 1920 - και είχε τεράστια επιτυχία, το 1916 κέρδισε το βραβείο Γκονκούρ. Ωστόσο, μια πρώτη διαμάχη αφορά την ιστορική αλήθεια του μυθιστορήματος, τη λογοκρισία και την προπαγάνδα σε καιρό πολέμου, την οποία ο Μπαρμπύς καταγγέλλει στο έργο. Το πολιτικό μήνυμα του κειμένου, ιδιαίτερα τα ειρηνιστικά μηνύματα, ήταν ένα άλλο θέμα διαμάχης σχετικά με το βιβλίο.[5]
Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο Ζαν Νορτόν Κρυ, στο Δοκίμιο ανάλυσης και κριτικής των αναμνήσεων των μαχητών που δημοσιεύτηκαν στα γαλλικά από το 1915 έως το 1928, αμφισβήτησε την αλήθεια του μυθιστορήματος. Η κριτική του επικεντρώνεται κυρίως στη «νατουραλιστική» πτυχή του κειμένου, η οποία, όπως αναφέρει, είναι περισσότερο μια ερμηνεία της εμπειρίας του συγγραφέα και μια λογοτεχνική σύνθεση διαφορετικών αποσπασμάτων παρά μια αληθινή ουδέτερη μαρτυρία, λεπτομερής και βασισμένη μόνο σε γεγονότα.
Παρ' όλα αυτά, αυτό το αντιπολεμικό μυθιστόρημα θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα που αφορούν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.[6]
Ελληνικές μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η φωτιά. Ημερολόγιο μιας ενωμοτίας, σε μετάφραση Κοσμά Πολίτη εκδόσεις Παλμός, 1954
- Η φωτιά. Ημερολόγιο μιας ομάδας: σε μετάφραση Κώστα-Αλέξη Αλάτση, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 1998
- Φωτιά, το ημερολόγιο ενός ουλαμού: σε μετάφραση Κοσμά Πολίτη, εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 2014
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «fractalart.gr/fotia/».
- ↑ . «babelio.com/livres/Barbusse-Le-Feu-journal-dune-escouade/».
- ↑ . «encyclopedia.1914-1918-online.net/article/le_feu_novel».
- ↑ Barbusse, Henri (1916). Le Feu : journal d’une escouade. Paris: Flammarion.
- ↑ . «h-france.net/fffh/classics/teaching-le-feuunder-fire-by-henri-barbusse/».
- ↑ . «homouniversalisgr.blogspot.com/Ανρί Μπαρμπύς/Η Φωτιά».
|