Ημίκυνες

Στην ελληνική μυθολογία οι Ημίκυνες ήταν λαός που ζούσε στις ακτές του Ευξείνου Πόντου, όχι μακριά από τους Μασσαγέτες και τους Υπερβορέους. Οι θρύλοι σχετικά με τους Ημίκυνες έλεγαν ότι είχαν κεφάλι και φωνή σκύλου — από όπου και η ονομασία: ημί- (μισο-) + κύνες (σκύλοι) — ενώ κατά τα άλλα ήταν άνθρωποι. Υπάρχει και η εκδοχή ότι ήταν μία φυλή πιθηκανθρώπων.