Ερρίκος Γ΄ της Βραβάντης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ερρίκος Γ΄ της Βραβάντης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1231
Λέβεν
Θάνατος28  Φεβρουαρίου 1261
Λέβεν
Τόπος ταφήςΛέβεν
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
μουσικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑδελαΐδα της Βουργουνδίας, δούκισσα της Βραβάντης[2][3]
ΤέκναΕρρίκος Δ΄ της Βραβάντης[4][2]
Ιωάννης Α΄ της Βραβάντης[2]
Μαρία της Βραβάντης[2]
Γοδεφρείδος της Βραβάντης
ΓονείςΕρρίκος Β΄ της Βραβάντης[2] και Μαρία της Σουαβίας[2]
ΑδέλφιαΕρρίκος Α΄ της Έσσης
Βεατρίκη της Βραβάντης[2]
Μαρία της Βραβάντης[2]
Ελισάβετ της Βραβάντης
Ματθίλδη της Βραβάντης, κόμισσα του Αρτουά[2]
ΟικογένειαHouse of Brabant
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ερρίκος Γ΄ (Henri III de Brabant, 1231 - 28 Φεβρουαρίου 1261) από τον Οίκο των Ρέγκιναρ ήταν δούκας της Βραβάντης (1248-61).

Ήταν γιος του Ερρίκου Β΄ και της Μαρίας των Χοενστάουφεν, κόρης του Φιλίππου δούκα της Σουαβίας και βασιλιά της Γερμανίας.[5]

Το διάστημα 1257-75, ένας από τους διεκδικητές του γερμανικού στέμματος ήταν ο Αλφόνσος Ι΄ Ιβρέα, βασιλιάς της Καστίλης· του έδωσε το αμφισβητούμενο Λοτιέ (Lothier), πρώην δουκάτο της Κάτω Λωρραίνης. Τον όρισε εκπρόσωπό του (vicar) για την προώθηση της διεκδίκησής του ως Γερμανού βασιλιά.

Συνέθεσε μερικά κομμάτια μουσικής, μεταξύ αυτών το "Amors m'est u cuer entree" και το "Se kascuns del monde savoit".

Το 1251 νυμφεύτηκε την Αδελαΐδα, κόρη του Ούγου Δ΄ δούκα της Βουργουνδίας[6] και είχε τα εξής τέκνα:

Επίσης είχε δύο νόθα τέκνα, τον Ιωάννη Λύνγκγουντ και τον Ζιλ, πρόγονο των φαν ντερ Μπάλχ.

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2020.
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 «Kindred Britain»
  3. p10696.htm#i106960. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  5. Genealogia Ducum Brabantiæ Heredum Franciæ 9, MGH SS XXV, p. 391.
  6. Annales Parchenses 1253, MGH SS XVI, p. 607.
  7. Miraeus (1723), Tome I, Donationes Belgicæ, Liber I, CXXIV, p. 433.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]