Ερνστ Άιχνερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ερνστ Άιχνερ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση15  Φεβρουαρίου 1740[1][2][3]
Μπαντ Άρολσεν[4]
Θάνατος1777[5][1][2]
Πότσδαμ[6]
Τόπος ταφήςΠότσδαμ
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνθέτης[7]
δεδομένα

Ο Ερνστ Άιχνερ (Ernst Eichner, Μπαντ Άρολσεν 15 Φεβρουαρίου 1740 - Πότσδαμ 1777), ήταν Γερμανός συνθέτης της σχολής του Μάνχαϊμ [8] και φαγκοτίστας.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ερνστ Άιχνερ ήταν γιος τού Γιόχαν Αντρέας (Johann Andreas Eichner 1694-1768), μουσικού στην Αυλή του Βαλντέκ, που φρόντισε για την πρωταρχική μουσική του εκπαίδευση. Έγινε ευρύτερα γνωστός, σε όλη την Ευρώπη, ως βιρτουόζος εκτελεστής του φαγκότου. Το 1762 εισήλθε στην υπηρεσία του δούκα Christian IV του Zweibrücken ως βιολονίστας. Το 1768, έγινε ο εξάρχων της 17μελούς αυλικής ορχήστρας του Zweibrücken, όπου παρέμεινε μέχρι το 1772. Το 1772 οι συνθέσεις του εκδόθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα στο Παρίσι, το Λονδίνο και το Άμστερνταμ. Το 1773 πήγε στο Λονδίνο και, όταν επέστρεψε, προσελήφθη στην ορχήστρα του πρίγκιπα της Πρωσίας, τού μετέπειτα Φρειδερίκου Γουλέλμου Β’. Το 1784, ο ποιητής και μουσικός Κ. Σούμπαρτ (Christian Friedrich Daniel Schubart) εξήρε τα έργα του Άιχνερ την «ευγενική γοητεία και γλυκύτητά τους». Το συνθετικό του ύφος υποδεικνύει ότι θα πρέπει να υπήρξε μαθητής του Καρλ Στάμιτς. [9] Το 1772 πήρε το δεύτερο βραβείο σε διαγωνισμό σύνθεσης.

Ο Άιχνερ είχε την απόλυτη εκτίμηση των συγχρόνων του και πέτυχε διεθνή αναγνώριση ως καταξιωμένος συνθέτης, φαγκοτίστας και εξάρχων μουσικός κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ωστόσο, πέθανε νέος και γρήγορα ξεχάστηκε.

Κυριότερα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ορχήστρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 6 Συμφωνίες, op. 1 (1770)
  • 3 Συμφωνίες σε 8 μέρη, op. 5 (1772)
  • 3 Συμφωνίες σε 8 μέρη (υποχρεωτικά), op. 6 (1772)
  • 6 Συμφωνίες σε 8 μέρη, op. 10 (1775)
  • 6 Συμφωνίες για μεγάλη ορχήστρα, op. 11 (1776)

Κοντσέρτα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αρ. 1 για όμποε και ορχήστρα σε Σιb Μείζονα (1764)
  • Αρ. 2 για όμποε και ορχήστρα σε Ρε Μείζονα (1770)
  • Αρ. 3 για όμποε και ορχήστρα σε Ντο Μείζονα (1772)
  • Αρ. 4 για όμποε και ορχήστρα σε σε Σιb Μείζονα (περ. 1779)
  • Αρ. 1 για φαγκότο και ορχήστρα σε Ντο Μείζονα (περ. 1771)
  • Αρ. 2 για φαγκότο και ορχήστρα σε Ντο Μείζονα (1772)
  • Αρ. 3 για φαγκότο και ορχήστρα σε Ντο Μείζονα (1778)
  • Αρ. 4 για φαγκότο και ορχήστρα σε Mιb Μείζονα (1781)
  • Αρ. 5 για φαγκότο και ορχήστρα σε Σιb Μείζονα (1782)
  • Αρ. 6 για φαγκότο και ορχήστρα σε Ρε Μείζονα (1783)
  • Αρ. 1 για άρπα, πιάνο και ορχήστρα σε Ντο Μείζονα (1771), επίσης και για αρπίχορδο και ορχήστρα (1777)
  • Αρ. 2 για άρπα, πιάνο και ορχήστρα σε Ρε Μείζονα, op. 9 (1771)

Μουσική δωματίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 6 Σονάτες για φλάουτο (περ. 1776)
  • 6 Κουαρτέτα για φλάουτο, βιολί, βιόλα και βιολοντσέλο, op. 4
  • 6 Ντουέτα για βιολί και βιόλα, op. 10
  • 6 Κουαρτέτα για βιολί, βιόλα, βιολοντσέλο και κόντρα μπάσο, op. 12
  • Ντιβερτιμέντο, για 2 όμποε, 2 κλαρινέτα, 2 κόρνα και 2 φαγκότα (1776)
  • Στρατιωτικό Ντιβερτιμέντο, για 2 κλαρινέτα, 2 κόρνα και 2 φαγκότα (1783)

Φωνητική μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Delia, μπαλάντα (1780)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14023820p. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6rf60f7. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 87313192. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118688308. Ανακτήθηκε στις 15  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  7. ↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 89042. Ανακτήθηκε στις 5  Απριλίου 2022.
  8. ↑ Λεωτσάκος, 5:171
  9. ↑ Λεωτσάκος, 5:171

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • «Λεξικό Μουσικής και Μουσικών» (Dictionary of Music and Musicians) του George Grove, D.C.L (Oxford, 1880)
  • Kennedy, Michael Λεξικό Μουσικής της Οξφόρδης (Oxford University Press Αθήνα: Γιαλλέλης, 1989) ISBN 960-85226-1-7
  • Γ. Λεωτσάκος σε Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, εκδ. 1981, 1996 (ΠΛΜ)
  • Eric Blom The New Everyman Dictionary of Music (Grove Weidenfeld, N. York, 1988)
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ερνστ_Άιχνερ&oldid=9841386"