Ερμενγάρδη της Τοσκάνης
| Ερμενγάρδη της Τοσκάνης | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Άνταλμπερτ Α΄ της Ιβρέας |
| Τέκνα | Άνσκαρ του Σπολέτο |
| Γονείς | Αδαλβέρτος Β΄ της Τοσκάνης και Μπέρτα, κόρη του Λοθαρίου Β΄ |
| Αδέλφια | Λαμβέρτος της Τοσκάνης Ούγος της Προβηγκίας Γουίδων της Τοσκάνης Μπόζο της Τοσκάνης Τευτμπέργκα της Αρλ |
| Οικογένεια | Οίκος των Βονιφατιδών |
Η Ερμενγάρδη της Τοσκάνης, γερμ.: Ermengarde, επίσης Ermengarda, Hermengarda, ( π. 901 - 931/2) από τον Οίκο των Βονιφατιδών, ήταν μεσαιωνική Ιταλίδα αρχόντισσα. Ήταν κόρη του Αδαλβέρτου Β΄ μαργράβου της Τοσκάνης και της Μπέρτας των Καρολιδών, κόρης του Λοθάριου Β΄ της Λοθαριγγίας. [1] Έγινε κόμισσα της Iβρέας μέσω του γάμου της με τον Άνταλμπερτ Α΄ μάργραβο της Ιβρέας. Μαζί με τον ετεροθαλή αδελφό της Ούγο της Λομβαρδίας, η Eρμενγάρδη ήταν ένας σημαντικός αντίπαλος της κυριαρχίας του Ροδόλφου Β΄ της Βουργουνδίας στην Ιταλία.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ερμενγάρδη γεννήθηκε το 901, ως κόρη του Aδαλβέρτου Β΄ μαργράβου της Τοσκάνης και της Μπέρτας των Καρολιδών. Μέσω της Μπέρτας, η οποία ήταν νόθη κόρη του Λοθάριου Β΄, βασιλιά της Λοθαριγγίας, η Ερμενγάρδη συνδέθηκε με τη δυναστεία των Καρολιδών. Ο Eρμενγάρδη είχε δύο αδέλφια, τον Γουίδων μάργραβο της Τοσκάνης και τον Λαμβέρτος μάργραβο της Τοσκάνης. Είχε επίσης τέσσερα ετεροθαλή αδέλφια από τον πρώτο γάμο τής μητέρας της με τον Θεοβάλδο κόμη της Aρλ: τον Ούγο, βασιλιά της Λομβαρδίας, τον Μπόζo μάργραβο της Τοσκάνης, τον Τέουτμπεργκα της Aρλ και μία άλλη αδελφή, της οποίας το όνομα δεν είναι γνωστό. [2]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Eρμενγάρδη παντρεύτηκε τον Άνταλμπερτ Α΄ από τον Οίκο της Ιβρέας/των Ανσκαριδών γύρω στο 914/5. [3] Με τον Aδαλβέρτο Α΄ η Ερμενγάρδη απέκτησε έναν γιο, τον Άνσκαρ του Σπολέτο. [4] Η Ερμενγάρδη είχε μεγάλη επιρροή στον σύζυγό της και εμφανιζόταν συχνά στα διπλώματά του με τίτλο «ευγενεστάτη κόμισσα» (noblissima comitissa). [5] Η Eρμενγάρδη παρενέβη επίσης στα διπλώματα άλλων ηγεμόνων, όπως ενός διπλώματος που εκδόθηκε από τον Ροδόλφο Β΄ της Βουργουνδίας το 924, παραχωρώντας το Καστέλ βέκιο ντ'Άστι στον Άουτμπερτ του Άστι [6] και ενός διπλώματος που εκδόθηκε από τον ετεροθαλή αδελφό της Ούγο στην Παβία το 926. [7]
Αντιπολίτευση στον Ροδόλφο Β΄[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιταλός χρονικογράφος του 10ου αι. Λιουτπράνδος της Κρεμόνας αναφέρει, ότι μετά το τέλος του συζύγου της, η Eρμενγάρδη «απέκτησε την πρωτοκαθεδρία σε όλη την Ιταλία». [8] Ο Λιουτπράνδος, ο οποίος έγραφε απαξιωτικά για πολλές ισχυρές Ιταλίδες, υποστήριξε ότι η πηγή της δύναμης της Eρμενγάρδης ήταν η σεξουαλικότητά της: «εξασκούσε σαρκικές συνευρέσεις με έναν και όλους, όχι μόνο πρίγκιπες, αλλά ακόμη και με απλούς άνδρες». [9] Αν και ο σύζυγός της Άνταλμπερτ Α΄ είχε υποστηρίξει τον στέψη του Ροδόλφου Β΄ της Βουργουνδίας ως βασιλιά της Λομβαρδίας σε αντίθεση με τον Bερεγγάριο Α΄ της Λομβαρδίας, η Ερμενγάρδη δεν το έκανε. «Κράτησε αρκετά ανδροπρεπώς τον βασιλιά (Ροδόλφο Β΄) μακριά από την ίδια την πρωτεύουσα του βασιλείου, την Παβία». [10]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Liutprand of Cremona, Antapodosis, II.56, p. 63». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ Liutprand of Cremona, Antapodosis, III.7, p. 77, and III.47, p. 99.
- ↑ Liutprand of Cremona, Antapodosis, II.56, p. 63 Αρχειοθετήθηκε 2018-12-05 στο Wayback Machine.; Thiele, Erzählende genealogische Stammtafeln, Tafel 390; Wickham, Early Medieval Italy, p.119.
- ↑ Wickham 1981, σελ. 226.
- ↑ Gabiani, Asti, p. 353.
- ↑ Schiaparelli, I diplomi di Rodolfo, no. 10 (5 December 924).
- ↑ Schiaparelli, I diplomi di Ugo, no. 2 (2 September 926).
- ↑ Liutprand of Cremona, Antapodosis, III.7, p. 77; trans. Squatriti, Complete Works, p. 114.
- ↑ Ibid. See also Buc, ‘Italian Hussies’.
- ↑ Liutprand of Cremona, Antapodosis, III.8, pp. 77-8; trans. Squatriti, Complete Works, p. 114.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Liutprand of Cremona, Antapodosis, στο J. Becker, επιμ., Die Werke Liutprands, MGH SS rer Germ 41 (Hannover, 1915) Αρχειοθετήθηκε 2018-12-05 στο Wayback Machine. .
- P. Squatriti, μτφρ., The Complete Works of Liutprand of Cremona (Washington, DC, 2007).
- L. Schiaparelli, I diplomi italiani di Lodovico III e di Rodolfo II (Ρώμη, 1910).
- L. Schiaparelli, I diplomi di Ugo e di Lotario: di Berengario II e di Adalberto (Ρώμη, 1924).
- N. Gabiani, Asti nei suoi principali ricordi storici, τόμ. 1 (Άστι, 1927).
- Wickham, Chris (1981). Early Medieval Italy: Central Power and Local Society, 400–1000. London: Macmillan.
- A. Thiele, Erzählende genealogische Stammtafeln zur europäischen Geschichte Band II, Teilband 2 Europäische Kaiser-, Königs- und Fürstenhäuser II Nord-, Ost- und Südeuropa
- P. Buc, «Italian Hussies and German Matrons. Liutprand of Cremona σχετικά με τη δυναστική νομιμότητα, « Frühmittelalterliche Studien 29 (1995), 207-225.