Δημοκρατικό Λαϊκό Μέτωπο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δημοκρατικό Λαϊκό Μέτωπο για την ελευθερία, την ειρήνη, την εργασία
ΗγέτηςΠαλμίρο Τολιάτι, Πιέτρο Νένι
Εκπρόσωπος Τύπουred
Ίδρυση28 Δεκεμβρίου 1947
Διάλυση18 Απριλίου 1948
Assemblea Costituente
Camera
Senato
ΜέληΙταλικό Κομουνιστικό Κόμμα,
Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα
ΙδεολογίαΚομουνιστικός Σοσιαλισμός,
Κομμουνισμός,
Μαρξισμός-Λενινισμός,
Δημοκρατικός Σοσιαλισμός
Πολιτικό φάσμαΑριστερά
ITA
169 / 556
183 / 574
117 / 343
ITA
Σύμβολο εκλογών
l'Unità, Avanti!
Πολιτικό σύστημα ITA
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές
Ρώμη, (Garbatella). Γκράφιτι του Λαϊκού Μετώπου στις εκλογές της 18ης Απριλίου 1948

Το Δημοκρατικό Λαϊκό Μέτωπο για την ελευθερία, την ειρήνη, την εργασία, ή, απλά, το Δημοκρατικό λαϊκό Μέτωπο (FDP), ήταν μια πολιτική ομοσπονδία της αριστεράς, που επισήμως ιδρύθηκε στις 28 Δεκεμβρίου του 1947 , και αποτελούνταν από:

τα οποία ενώνονταν με άλλα μικρότερα κόμματα όπως:

  • Θηλυκή Συμμαχία
  • Η Συμμαχία Της Λαϊκής Δημοκρατίας
  • Συστατικά της Γης
  • Το Κίνημα Της Υπαίθρου
  • Χριστιανικό κίνημα για την Ειρήνη του Guido Miglioli
  • Κίνημα της Σοσιαλιστικής Μονάδας του Livio Maitan

Δεν συμμετείχαν στους καταλόγους αλλά προτιμούσαν να εμφανίζονται με ανεξάρτητες λίστες, ακόμη και σε αριστερή θέση:

  • Χριστιανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PC)
  • Κόμμα Δράσης Της Σαρδηνίας (PSd")

Το σύμβολο του συνασπισμού ήταν το πρόσωπο του Τζουζέπε Γκαριμπάλντι (Giuseppe Garibaldi), του επαναστάτη ήρωα της Ιταλικής Ενοποίησης (Risorgimento), βαμμένο λευκό (σύμβολο του πασιφισμού) μέσα σε ένα πράσινο αστέρι (το οποίο αναφέρεται στην εργασία) μέσα σε κόκκινο περίγραμμα (ένα χαρακτηριστικό σημάδι της αριστεράς, η οποία συμπληρώνει στη σειρά τα τρία χρώματα της ιταλικής σημαίας).

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τα καλά αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν στις δημοτικές και επαρχιακές εκλογές του 1947, και στις περιφερειακές εκλογές στη Σικελία , τον Aπρίλιο του ίδιου έτους, ο Παλμίρο Τολιάτι και ο Πιέτρο Νένι ζήτησαν από την κάρτα του μετώπου να χτυπήσει τη Χριστιανική Δημοκρατία ενόψει των εκλογών της 18ης απριλίου 1948. Το «Εμπόδιο των Ανθρώπων» (όπως ονομάστηκε η συμμαχία) ωστόσο, έλαβε μόνο το 31% των ψήφων στη Βουλή των Αντιπροσώπων (με 8 137 047 ψήφους) και το 30,76% των ψήφων στη Γερουσία της Δημοκρατίας (6 969 122): συνεπώς, τόσο το PSI και το PCI προτίμησαν να δηλώσουν ότι εκείνη τη σεζόν τελειώνουν και παρουσιάζονται στις πολιτικές εκλογές με τα δικά τους σύμβολα. Το αποτέλεσμα αυτής της καταστροφικής ήττας (η Χριστιανική Δημοκρατία υπερέβη το 48% των ψήφων τόσο στη Βουλή όσο και στη Γερουσία) ήταν η γέννηση των τριών κυβερνήσεων του De Gasperi.

Τα αποτελέσματα των εκλογών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ψήφοι % Έδρες
Πολιτικές 1948 Βουλή 8 137 047 30,98 183
Η Γερουσία 7.015.092 31,08 72

Έδρες στο κοινοβούλιο του Δημοκρατικού Λαϊκού Μετώπου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1947-1948[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συντακτική Συνέλευση (1946)
Έδρες
Το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα
Το ιταλικό Σοσιαλιστικό κόμμα της Προλεταριακής Ενότητας
Συνολικά Το Δημοκρατικό Λαϊκό Μέτωπο

1948[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νομοθετικό Σώμα (1948)
Έδρες στη Βουλή
Το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα
Το Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα
Συνολικά Το Δημοκρατικό Λαϊκό Μέτωπο

Οι σοσιαλιστές και οι κομμουνιστές μετά τις εκλογές του 1948[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε τοπικό επίπεδο, η συμμαχία με το PCI-PSI συνέχισε σε μία γεμάτη, μέχρι το 1956, χρονιά κατά την οποία ο Νένι σταμάτησε με τους κομμουνιστές, λόγω της σοβιετικής εισβολής στην Ουγγαρία. Ακόμη και όταν γεννήθηκε η κεντροαριστερά, οι σχέσεις μεταξύ σοσιαλιστών και κομμουνιστών δεν ήταν κακές, και ορισμένες «κόκκινες» διοικήσεις συνέχισαν να εμφανίζονται στην Ιταλία (κυρίως βορειοκεντρικά).

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]